Πάμε γι' άλλα, πιο προσγειωμένα: Αν τολμούσες ένα χρόνο πριν να υπονοήσεις ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πάνε χέρι χέρι, πέφτανε να σε φάνε λέγοντας ότι έτσι στηρίζεις τη «δεξιά». Εσχάτως, αυτή η διαπίστωση έγινε πολύ της ...μοδός ανάμεσα σε κύκλους του ...ΠΑΣΟΚ. Γιατί άραγε;

Με διαπιστώσεις ποτέ δεν άλλαξε ο κόσμος. Ισα - ίσα οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες έχουν στηθεί έτσι με την παράθεση ξερών διαπιστώσεων. Οι αριθμοί μόνοι τους δε λένε τίποτα. Διαμορφώνουν εντύπωση, αλλά δεν οδηγούν σε συνείδηση. Ετσι κι όλη αυτή η φιλολογία με τους διάφορους αριθμούς που πετάγονται ξερά στις σελίδες των εφημερίδων αν δεν τρομοκρατεί, σίγουρα προετοιμάζει το καναλιζάρισμα της συνείδησης για να δεχτεί αύριο μια έτοιμη λύση. Ισχύει κι εδώ ό,τι και στον τελευταίο εργασιακό χώρο. Κάθε λύση που δεν πατάει στην ιστορική ανάγκη να ανατραπεί το παλιό από ένα πραγματικά νέο, είναι μόνο αναπαλαίωση. Οι αστοί το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Γι' αυτό και τα παραληρήματα που διά πάσαν νόσο ενοχοποιούν το «σταλινικό καθεστώς» που επικρατεί και εδώ! Οι αστοί γνωρίζουν πως δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς το κράτος τους, γνωρίζουν πως οι εργάτες αναγκαστικά θα πρέπει να ανατρέψουν αυτό το κράτος όταν έρθει η ώρα να διεκδικήσουν την εξουσία για τον εαυτό τους, γνωρίζουν πως τα προβλήματα στην οικονομία δε θα λυθούν εντός αυτής της οικονομίας. Γι' αυτό και παραθέτουν νούμερα υπονοώντας πως κάποια ρύθμιση μπορεί να αλλάξει την εικόνα.

Οι εργάτες, όμως, δεν έχουν ανάγκη από χαμηλότερα επιτόκια, έχουν ανάγκη να μην έχουν χρέη. Δεν έχουν ανάγκη από έλεγχο στα κέρδη, αλλά από κατάργηση των κερδών. Μέχρι τότε το μηχανόλαδο στο τηγάνι θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.