Σε πλήρη κορύφωση βρίσκεται η «παράσταση» των εκλογών στο κατεχόμενο Αφγανιστάν, που έχουν οριστεί για τις 20 Αυγούστου, με τις δυνάμεις κατοχής να βρίσκουν αφορμή για επίδειξη δύναμης και ενίσχυσης των πολεμικών επιχειρήσεων. Στην εκλογική διαδικασία καλούνται να λάβουν μέρος 17 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι, για τους οποίους θα στηθούν περισσότερα από 7.000 εκλογικά κέντρα. Οι εκλογές αναμένεται να πραγματοποιηθούν σε κλίμα γενικευμένης βίας, με τις κατοχικές δυνάμεις και τους «αντάρτες των Ταλιμπάν» να ακονίζουν τα μαχαίρια τους και να εκμεταλλεύονται την κατάσταση στο έπακρο.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος και χαρακτήρισε τις επικείμενες εκλογές ως μία «ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία», που αναμένεται να εξελιχθεί σε μία επικίνδυνη κατάσταση, θέση την οποία συμμερίζεται και ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, Κάι Εϊντ.

Το κλίμα δυναμιτίζουν και οι Ταλιμπάν από την πλευρά τους, καλώντας τους Αφγανούς να απέχουν από τις περιφερειακές και προεδρικές εκλογές και να ενταχθούν στις γραμμές της «Τζιχάντ» εναντίον των κατακτητών, χαρακτηρίζοντας την προσέλευση στις κάλπες, ως νομιμοποίηση της κατοχής και της αμερικανικής εισβολής. Οι αντάρτες των Ταλιμπάν απαιτούν, με ανακοίνωσή τους, «όλοι οι μουτζαχεντίν να διασφαλίσουν ότι η διαδικασία αυτή θα αποτύχει. Πρέπει να αρχίσουν επιχειρήσεις εναντίον των βάσεων του εχθρού, πρέπει να εμποδίσουν τον κόσμο να πάρει μέρος στις εκλογές, πρέπει να ενημερώσουν το λαό και επίσης πρέπει να κλείσουν όλους τους δρόμους».

Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι κατοχικές δυνάμεις οργάνωσαν και «έφεραν σε πέρας», σύμφωνα με τους αξιωματούχους τους, μια γιγαντιαία επιχείρηση στην επαρχία Χελμάντ, που θεωρείται ως προπύργιο των «Ταλιμπάν», με στόχο να «καθαρίσουν την περιοχή από αντάρτες», συγκεντρώνοντας πάνω από 4.000 κατοχικούς στρατιώτες και δημιουργώντας πλήρεις συνθήκες πολέμου στην περιοχή. Κατάφεραν πραγματικά να σκορπίσουν το θάνατο και να συγκρουστούν σε ευρεία κλίμακα με αντάρτες, αλλά όχι μόνο, καθώς ούτε αυτή τη φορά όπως ήταν φυσικό έλειψαν τα θύματα αμάχων.

Οι τελευταίες επιχειρήσεις «Πάνθηρας», όπως ονομάστηκαν, διεκπεραιώθηκαν κατά κύριο λόγο από αμερικανικά κατοχικά στρατεύματα, προκαλώντας άμεση απάντηση των Ταλιμπάν, οι οποίοι και αύξησαν κατακόρυφα τις επιθέσεις τους, επικαλούμενοι τις σφαγές των δυνάμεων κατοχής. Ο επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στη χώρα Ντέιβιντ Μακ Κρίσταλ, αναμένεται να ζητήσει γενναία ενίσχυση των δυνάμεων κατοχής, από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, ενώ η Βρετανία υπογραμμίζει την ανάγκη εφαρμογής πολιτικής διαίρει και βασίλευε για να γίνει δυνατή η νίκη επί των ανταρτών. Συγκεκριμένα, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών σημείωσε ότι πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες προσέγγισης των μετριοπαθών «Ταλιμπάν» και να συναφθούν συμφωνίες μαζί τους, προκρίνοντας το διχασμό, ως απαραίτητο συστατικό για την «επιθυμητή έκβαση του αποτελέσματος».

Η εγκάθετη αφγανική κυβέρνηση υπό τον για δεύτερη φορά υποψήφιο Πρόεδρο Χαμίντ Καρζάι έχει υποστεί φθορά. Ο Αφγανός Πρόεδρος υπεραμύνθηκε, για ακόμα μία φορά, των θετικών της κατοχής, υπερτονίζοντας την «ασφάλεια και τη σταθερότητα» που προσφέρουν στον αφγανικό λαό, ψελλίζοντας και κάποια «παράπονα» για τους θανάτους αμάχους, που στρέφουν το λαό κατά της κατοχής και της εγκάθετης κυβέρνησης. Πέρα από τις κατηγορίες για διαφθορά και ανάμειξη με το ναρκεμπόριο, που απαξιώνουν τον πρόεδρο και εκ νέου υποψήφιο για τη θέση Χ. Καρζάι, στα μάτια του αφγανικού λαού, έχει αρχίσει να χάνει όπως όλα δείχνουν και την εύνοια του επικεφαλής της κατοχής, των ΗΠΑ.

Ο Χ. Καρζάι «εξελέγη» στις πρώτες εκλογές του 2004 με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, όντας ήδη πρόεδρος από το 2002, στην προσωρινή κυβέρνηση. Συχνός επισκέπτης των ΗΠΑ, επέστρεψε στο Αφγανιστάν για να υποστηρίξει τις αντισοβιετικές δυνάμεις της χώρας. Σε αντάλλαγμα, έγινε υπουργός της κυβέρνησης του Μπουρχανουντίν Ραμπάνι. Με την άνοδο των Ταλιμπάν κατέφυγε το 1996 στην πρεσβεία του ΟΗΕ και στη συνέχεια κατέληξε στις ΗΠΑ, όπου διέμεινε τα επόμενα χρόνια. Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 συνεργάστηκε με την Ουάσιγκτον και έγινε ο επικεφαλής της σκιώδους κυβέρνησης που διαδεχόταν την μετα - Ταλιμπάν εποχή.

Επικρατέστερος αντίπαλός του, μεταξύ των 40 συνολικών υποψηφίων για την προεδρία και σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις νέο αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ, ο υπουργός Εξωτερικών του Αφγανιστάν, γιατρός Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση του Χ. Καρζάι. Οταν σε προεκλογική συγκέντρωση του Αμπντουλάχ παρεβρέθηκε ο Αμερικανός πρέσβης στο Αφγανιστάν, ο απερχόμενος πρόεδρος πήρε το μήνυμα και ζήτησε από τις ξένες δυνάμεις να μην «εκδηλώνουν τις προτιμήσεις τους στα πρόσωπα των υποψηφίων», εφόσον φυσικά δεν πρόκειται για τον ίδιο.

Και ο Α. Αμπντουλάχ έχει παρελθόν, που τον κατατάσσει στους συμμάχους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, καθώς υπήρξε από τους πρωτεργάτες και στενούς συνεργάτες του Αχμάντ Σαχ Μασούντ, ο οποίος και οργάνωσε τον πόλεμο εναντίον των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή της σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Εν συνεχεία, πήρε τη θέση του εκπροσώπου του Ισλαμικού Κράτους του Αφγανιστάν, έως ότου πήραν την εξουσία οι «Ταλιμπάν». Τότε εντάσσεται στη Βόρεια Συμμαχία, η οποία αποτελεί την απάντηση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ανταρσία των «Ταλιμπάν» και αναγνωρίζεται ως «νόμιμη κυβέρνηση της χώρας», με τον ίδιο στη θέση του υπουργού Εξωτερικών.

Από την πλευρά του και επισήμως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, ισχυρίζεται ότι η Ουάσιγκτον δεν παρεμβαίνει στην εκλογική διαδικασία, πέρα από την ασφάλεια, η οποία αποτελεί πάγια δικαιολογία ενίσχυσης της κατοχής, ωστόσο η παρουσία των κατοχικών δυνάμεων στις εκλογές είναι αισθητή και ισχυρή. Φυσικά και δε θα περίμενε κανείς η αμερικανική ηγεσία να παραμείνει αμέτοχη στην προεδρική εκλογή, καθώς μέσω αυτής ελέγχει και κατευθύνει τις εξελίξεις στη χώρα, δεδομένου ότι η Ουάσιγκτον έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, που αποτελεί στρατηγικό σημείο για την πολιτική της στην περιοχή της Νότιας Ασίας και της Μέσης Ανατολής και στον έλεγχο των ενεργειακών οδών, ενώ συνένοχη είναι και η ΕΕ, που επίσης προασπίζεται μέσω της κατοχής δικά της συμφέροντα στην περιοχή.

Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται, για ακόμα μία φορά, αν ανατρέξει κανείς στην απόφαση της ΚΕ του Κόμματος για τη Διεθνή Κατάσταση, του 2006, στην οποία τονίζεται ότι τα στοιχεία «στις διεθνείς εξελίξεις έχουν σαν βάση τους την ένταση της διαπάλης, τις αντιθέσεις των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη διανομή των σφαιρών επιρροής, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των ενεργειακών οδών και των αγορών σε διάφορες περιοχές της Γης, με επίκεντρο την ονομαζόμενη Ευρασία», όπου «οι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη συμμετέχει ανάλογα και με το βάρος και το μέγεθος που της αναλογούν στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με βάση τη θέση της μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αλλά και τη γεωγραφική - στρατηγική της θέση».

Οπως σημείωνε, «τόσο οι ΗΠΑ - κυρίως - όσο όμως και η ΕΕ ανησυχούν και για τις εξελίξεις στο εγγύς μέλλον, αλλά και για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Βλέπουν - εκτός από τις μεταξύ τους αντιθέσεις - και ως αντιπάλους την Κίνα και τη Ρωσία», ενώ από «την παρακολούθηση των τελευταίων εξελίξεων φαίνεται ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ στο μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό επιδιώκουν να επισπεύσουν την εδραίωση των θέσεών τους στην Ευρασία. Για την υλοποίηση των στόχων τους, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα των ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ χτυπούν τις δυνάμεις που αντιστέκονται και χειραγωγούν τους λαούς με την ιδεολογική - πολιτική επίθεση όσο και με στρατιωτικά - κατασταλτικά μέσα, ακόμα και με δολοφονικές ενέργειες, αξιοποιώντας το νέο δόγμα της "Στρατηγικής της εθνικής ασφάλειας" των ΗΠΑ».

Σε αυτό το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των συμφερόντων που αναπτύσσονται στην περιοχή, οφείλουμε αλληλεγγύη στους λαούς, καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επιλογών και πολιτικών και καταγγελία των όσων προσπαθούν να επιβάλουν, χωρίς να αφήνουμε πίσω τη συμμετοχή της Ελλάδας με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στον πόλεμο του Αφγανιστάν.