Ξεκινούν σήμερα οι εργασίες του 30ού Πανελλαδικού Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων (ΟΤΟΕ), με τις ταξικές δυνάμεις, το «Αγωνιστικό Μέτωπο Τραπεζοϋπαλλήλων», απευθυνόμενες στους αντιπροσώπους του συνεδρίου και σε όλους τους εργαζόμενους στις τράπεζες, να καλούν σε ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, σε συσπείρωση στη γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με τους τραπεζίτες.

Στη Διακήρυξή του το «Αγωνιστικό Μέτωπο» τονίζει ότι σήμερα «απαιτείται ένα κίνημα ισχυρό, οργανωμένο στους χώρους δουλειάς που να παλεύει για την ανατροπή στην πράξη των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων (...) θα στηρίζεται στην ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, στο σχεδιασμό και την οργάνωση του αγώνα σε συμμαχία με τα άλλα τμήματα της εργατικής τάξης. Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη της ενότητας των εργαζομένων, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας τους. Σήμερα είναι αναγκαία η συσπείρωση των εργαζομένων μέσα σε ένα σωματείο με ταξική κατεύθυνση».

Στη βάση αυτή απαιτείται να αλλάξουν οι συσχετισμοί, «να ηττηθούν οι δυνάμεις που σπέρνουν τις γνωστές αυταπάτες περί καλύτερης διαχείρισης. Σπέρνουν στους εργαζόμενους το συμβιβασμό και την υποταγή μέσα από το δρόμο του εφικτού».

Και αμέσως πιο κάτω σημειώνει: «Στη σημερινή συγκυρία όπου ο ελληνικός καπιταλισμός διανύει την πιο βαθιά, στην μεταπολεμική περίοδο, κρίση του, είναι επιτακτική ανάγκη», μέσα από τα σωματεία οι εργαζόμενοι, να εμποδίσουν την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων και στην πορεία «να ανοίξουν το δικό τους δρόμο για μια οικονομία και ανάπτυξη που να διασφαλίζει την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών. Προϋπόθεση για να δείξει αντοχή και πείσμα το κίνημα είναι η ανάδειξη των πραγματικών αιτιών και του χαρακτήρα της κρίσης που είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη και η εξουσία των μονοπωλίων».

Ειδικότερα για τις εξελίξεις στις τράπεζες, σημειώνει πως «σε αυτές τις συνθήκες βαθιάς κρίσης, εξελίσσεται ο κύκλος συγχωνεύσεων και εξαγορών», που «αντικατοπτρίζουν την ανάγκη του κεφαλαίου για τη δημιουργία ισχυρών τραπεζικών ομίλων με μεγάλη κεφαλαιακή επάρκεια, προσαρμοσμένων απόλυτα στην πολιτική της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Το πρώτο πράγμα που κάνουν αυτοί οι όμιλοι είναι να φορτώσουν το κόστος της συγχώνευσης στους εργαζόμενους».

Την πολιτική της ανταγωνιστικότητας υπηρετούν πιστά η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, η ηγεσία των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, τα διάφορα εργοδοτικά σχήματα. «Το ίδιο υπονομευτική για την ανάπτυξη κινήματος είναι η στάση του Αυτόνομου Δικτύου (σ.σ. ΣΥΡΙΖΑ). Συσκοτίζουν το χαρακτήρα της κρίσης (...) Μιλούν για ανακεφαλαιοποίηση με όρους και στήριξη της πραγματικής οικονομίας κρύβοντας ότι οι μόνοι όροι είναι νέα αντεργατικά μέτρα, ότι το τραπεζικό κεφάλαιο θα χρηματοδοτεί επενδύσεις με κριτήριο το κέρδος . Φτιάχνουν σχήματα με δυνάμεις από την ΠΑΣΚΕ και πρόθυμους «αριστερούς», με στόχο να ετοιμάσουν συνδικάτα που θα εξυπηρετήσουν την κυβερνώσα αριστερά. Πλασάρονται σαν καλύτεροι διαχειριστές και αγωνίζονται να πείσουν τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους ότι είναι ικανοί να εξασφαλίσουν την απαραίτητη «κοινωνική συνοχή», για να «επενδύσουν», να αυξήσουν τα κέρδη τους».

Το «Αγωνιστικό Μέτωπο» ξεκαθαρίζει τη θέση του με σαφήνεια, επισημαίνοντας: «Η πραγματική μάχη δίνεται στους χώρους δουλειάς. Εκεί η εργοδοσία υλοποιεί την πολιτική της ανταγωνιστικότητας. (...) Εκεί υπάρχει ανάγκη για ένα γερό, μαζικό, ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα. (...) Χρειάζεται ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα μπει μπροστά, θα οργανώσει τον αγώνα για να αποτρέψει απολύσεις, μειώσεις μισθών, αφαίρεση δικαιωμάτων. Χρειάζεται ένα συνδικαλιστικό κίνημα που σε συντονισμό με το συνδικαλιστικό κίνημα άλλων κλάδων της οικονομίας θα βάλει τέλος στις θυσίες των εργαζομένων για την πληρωμή του χρέους και θα διεκδικήσει να γίνει αφέντης του πλούτου που παράγει». Σε αυτήν την κατεύθυνση καλεί σε ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.