Γυρισμένο πριν από δυο χρόνια αυτό το «οικογενειακό» σούπερ ψυχολογικό μελό (εγώ δεν είμαι αυτή που είπα ότι είμαι, η μητέρα μου δεν είναι η μητέρα μου, η γυναίκα μου δεν είναι παρά μια ψεύτρα), τύποις, πολιτικά ορθό - ίσως πει κάποιος - αναφορικά με το αποκαλούμενο «διπλό γερμανικό δράμα», το ναζισμό και τον κομμουνισμό δηλαδή, αλλ' ουσιαστικά βαθιά και σαχλά ισχνή αντικομμουνιστική χολέρα, με επίφαση γελοίας σοβαροφάνειας, μουσικό σχόλιο με στριγγιές βιολιού, πετρωμένες «σοβαρές» ερμηνείες, αντικομμουνιστικά σύμβολα νηπιαγωγείου και είναι φυσικό, γιατί σε τέτοιους θεατές απευθύνεται! Το θριλεράκι επέλεξε να βγει στις εδώ αίθουσες, στην καρναβαλίστικη επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, μπας και κολλήσει «υπεραξία» από τα πάλλευκα /πάναγνα μπαλόνια, σύμβολο της νίκης της μαζικής ανεργίας, της μαζικής φτωχοποίησης, της μαζικής εξαθλίωσης, της βίας, της τρομοκρατίας και της καταστολής... Εύγε!Η μυθοπλασία εκτείνεται σε 2 εποχές, του '60 και του '90. Επίκεντρο της ιστορίας ένα από τα παιδιά που απόκτησαν Γερμανοί στρατιώτες με καλοθελήτριες Νορβηγίδες, για να κρατηθεί άσπιλη η άρια φυλή.Τα παιδιά αυτά μεταφέρθηκαν πριν τελειώσει ο πόλεμος σε ιδρύματα, διάσπαρτα στη γερμανική επικράτεια. Φυσιολογικά, λοιπόν, κληρονόμησε κάποια εξ αυτών και η Ανατολική Γερμανία. Αλλά η άκαρδη Στάζι τα βρήκε ανυπεράσπιστα και τα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Τα έκανε πράκτορές της... Πάντως, ανακαλύπτουμε - με τη βοήθεια της κινηματογραφικής σειράς «Τζέισον Μπορν» (του πράκτορα / κτήμα της CIA και των ΗΠΑ) ότι η Στάζι αντιγράφει κατά γράμμα τη CIA σε όλες της τις μεθόδους. Βέβαια, οι αρχιπράκτορες της Στάζι είναι πολύ άσχημοι, φαίνεται από τη μούρη τους ότι είναι κακοί, ενώ οι άλλοι κομψοί, καλοντυμένοι, κύριοι... Ούτε η ακαδημαϊκή αφηγηματική πραότητα, ούτε η «παπική» βαρύτητά της όμως αποδεικνύονται ικανές να σώσουν την ταινία...
Με τους: Γιουλιάνε Κέλερ, Λιβ Ούλμαν, Σβεν Νορντίν, κ.ά.
Παραγωγή: ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ (2012)