Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» στην εκδήλωση προς τιμήν του ήρωα κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη, την Κυριακή 3/4, στο Γουδή, στον τόπο που εκτελέστηκε, μαζί με τους Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.

Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από τις ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου και Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ και την Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ περιελάμβανε ομιλία από τον Πέτρο Αλέπη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καλλιτεχνικό δρώμενο και κατάθεση στεφάνων. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης τα παιδιά του εκτελεσμένου Ν. Καλούμενου, Μαργαρίτα και Πέτρος.

Εκ μέρους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παρευρέθηκαν ο Κώστας Παρασκευάς και η Λουίζα Ράζου.

Ο Π. Αλέπης ξεκίνησε την ομιλία του με τα λόγια του ίδιου του Μπελογιάννη κατά τη δίκη του: «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών. Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την Ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σε αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω...».

Με αφορμή αυτά τα λόγια, ο ομιλητής ανέδειξε ότι ο Μπελογιάννης έδειξε τη μεγάλη ηθική υπεροχή των κομμουνιστών ενάντια στους βασανιστές, τους δοσίλογους, τους υπερασπιστές του καπιταλισμού, που τότε με την πιο άγρια μορφή κυνηγούσαν, φυλάκιζαν, εξόντωναν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, όπως και ανθρώπους που έστω στήριζαν τον αγώνα του Κόμματος και του κινήματος.

Απαντώντας στο ερώτημα «από πού αντλούν τη δύναμη οι χιλιάδες Μπελογιάννηδες που έχουν βγει από τα σπλάχνα του ΚΚΕ», τόνισε: «Αν έχεις συνειδητοποιήσει το δίκιο και αποφασίσεις να παλέψεις για αυτό, αν έχεις καταλάβει ποιο είναι το ταξικό σου συμφέρον και ποια η αποστολή σου, αν έχεις αποφασίσει όχι γενικά να ζήσεις όπως λάχει, αλλά να ζήσεις για τα υψηλότερα και πιο ευγενικά ιδανικά, τότε δεν σε τρομάζουν οι κακουχίες, οι στερήσεις, η τρομοκρατία, ακόμη και ο θάνατος. Τότε περιφρονείς αυτούς που σε καλούν να σκύψεις το κεφάλι».

Ο Π. Αλέπης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στα διδάγματα που αντλούν οι κομμουνιστές σήμερα, για τη σκληρή πάλη που διεξάγουν ενάντια στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό. Οπως είπε, «το πιο βασικό συμπέρασμα είναι ότι όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες και η κατάσταση, όσο και να έχει χειροτερεύσει ο συσχετισμός δυνάμεων, δεν πρέπει να το βάζεις κάτω. Πρέπει αντίθετα να έχεις επίγνωση της κατάστασης, να μπορείς να την κρίνεις αντικειμενικά, αλλά να μην ολιγωρείς, να μην σε παίρνει το ρεύμα της ηττοπάθειας».

«Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός, ο παρηκμασμένος καπιταλισμός αργά ή γρήγορα θα γίνει μια θλιβερή προϊστορία». Με τα λόγια αυτά ολοκλήρωσε την ομιλία του ο Π. Αλέπης, σημειώνοντας ότι οι κομμουνιστές σήμερα, πατώντας γερά στην κοινωνική πραγματικότητα, συνεχίζουν στο δρόμο που ξεκίνησαν οι κομμουνιστές και στη χώρα μας πριν από 97 χρόνια.

Την έντονη συγκίνηση των παρευρισκόμενων προκάλεσε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που παρουσίασαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ.

Μέσα από ποιήματα, αφήγηση που περιλάμβανε τη συγκλονιστική απολογία του Ν. Μπελογιάννη, λόγια του Πωλ Ελυάρ κ.λπ., τραγούδια και θεατρικά στιγμιότυπα, αναδείχτηκε η ηρωική στάση που απορρέει από την πίστη στην κομμουνιστική ιδεολογία και την πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός θα ανατραπεί.

Οπως τονιζόταν και στην παράσταση: «Ο Νίκος Μπελογιάννης πήρε τη σκυτάλη της υπέρτατης θυσίας από την Ηλέκτρα, από τους διακόσιους της Καισαριανής, από τον Λιγδόπουλο, από τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά του καπιταλισμού.

Ηταν παιδί της επαναστατικής δύναμης της εποχής μας.

Της εργατικής τάξης. Και αγωνίστηκε για τις πιο υψηλές αξίες που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Τις κομμουνιστικές αρχές και επιδιώξεις».