Συγχωρέστε με που μπορώ να λάβω μέρος και με δικές μου απόψεις σε ευρύτερες έννοιες και προοπτικές εμπέδωσης μιας λαϊκής εξουσίας ανάπτυξης, γνώσης, μόρφωσης, ισότητας, ανθρωπιάς, Δημοκρατίας, που μόνο το ΚΚΕ προσπαθεί και μπορεί.

Συγχωρέστε με, που πορεύτηκα με όραμα ό,τι το πιο ανθρώπινο, τη Μαρξιστική - Λενινιστική ανθρωποκεντρική θεωρία, που δεν κιότεψα, που δεν πρόδωσα, που δε μετάνιωσα, που δε ζήλεψα, αλλά και δε λοιδόρησα την αφέλεια παραπλάνησης εργαζομένων από την ανήκεστο και αθέμιτο πλουτοκρατία και όσων στηρίζουν και υποστηρίζουν αυτήν συνειδητά ή ασυνείδητα.

Συγχωρήστε με, που έζησα, που έκανα οικογένεια, που δεν προσκύνησα ποτέ, παρά τις πολλαπλές απολύσεις. Που δε σταμάτησα να αγωνίζομαι για ό,τι ανήκει σε μένα, στην οικογένειά μου, στα παιδιά μου, σε όλα τα παιδιά του κόσμου για ένα καλύτερο αύριο. Που δεν αρνήθηκα, δεν κουράστηκα και δεν κουράζομαι να προσπαθώ. Που πιστεύω στην αλήθεια και αλήθεια είναι ζωή, χαρά, δημιουργία, είναι Ειρήνη, θάρρος, είναι σήμερα, αύριο και πάντα και σίγουρα θα λάμψει. Συγχωρέστε με, που παρασύρθηκα από την αλήθεια και έγινα μέλος του ΚΚΕ. ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Αλήθεια είναι και ο προσυνεδριακός διάλογος. Ανοιχτός σε όλους, φίλους, οπαδούς, κομματικά μέλη, συμπαθούντες και «αντιπαθούντες». Υψιστη έννοια δημοκρατίας της συμμετοχής του Λαού, προς κρίση προτάσεων, δράσης και διαμόρφωσης, ελεύθερης και ειρηνικής συνέχειας. Αλήθεια είναι ότι μόνο στο ΚΚΕ υπάρχουν και στέκονται τέτοιες διαδικασίες. Ξεκάθαρες θέσεις, προτάσεις, σχεδιασμοί, προοπτικές, κριτικές των λανθασμένων αντιδημοκρατικών, αντιλαϊκών ενεργειών και προειδοποιήσεων στις εκάστοτε υποτακτικές και ξενόδουλες εξουσίες. Αλήθεια είναι ότι μόνο το ΚΚΕ έχει θέσεις και προτάσεις για την παιδεία, τη μόρφωση, την αγροτιά, την υγεία, τους μικρομεσαίους, της εργατικής τάξης, το παρόν και το μέλλον με ανθρώπινο πρόσωπο. Αλήθεια είναι ότι μόνο το ΚΚΕ αγωνίζεται και πασχίζει ειλικρινά, άδουλο και αδούλωτο για την Ειρήνη και την περηφάνια των Λαών διεθνώς και παγκοσμίως και αντιτίθεται στις δεκάδες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών με χιλιάδες νεκρούς.

Η Αλήθεια είναι συνώνυμη με το ΚΚΕ, τον αγώνα και την έννοια Ανθρωπος. Αυτό, επιτέλους, πρέπει όλοι γενικώς, όπου Γης, να πιστέψουμε, να κατανοήσουμε και να κατακτήσουμε. Και αυτό δεν είναι απλό, δεν είναι εύκολο, δεν είναι άμεσο, γιατί απλά ο εχθρός έχει κερδίσει την 1η «μάχη», τη μάχη της παραπλάνησης και της διαφθοράς και εμείς πρέπει να παρακολουθούμε συνεχώς τις αρνητικές αντιλαϊκές εξελίξεις, να αντιστεκόμαστε, να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε πολλές φορές σε αντίξοες συνθήκες, μεταξύ πειθούς, αγώνα, θυσίας, κρίσης και κριτικής, συγκατάβασης και άρνησης, τη γνώση και τη μόρφωση, για να προλάβουμε όχι την ήττα μιας δεύτερης μάχης, με διάφορους στόχους και επιδιώξεις, αλλά την τελειωτική αποχαύνωση και εξαθλίωση του Λαού πλην των υμετέρων και των συν αυτών. Σημάδια έχουμε ήδη κραυγαλέα σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο και είναι απορίας άξιο πώς και γιατί δε γίνονται αντιληπτά από ευρύτερες δυνάμεις. Και ενώ η αλήθεια είναι καταφανέστατη, η προσπάθεια του ΚΚΕ συνεχής, με τις όποιες αδυναμίες, με επιμονή και υπομονή, είναι σε σωστό δρόμο ενεργειών, προσπαθώντας για τη δυναμική συνέχεια σε φάσεις υποχώρησης και δυσχέρειας του «αντιπάλου», να σου πετιέται από μακρά η ανασχετική δύναμη της αμφιβολίας, της άρνησης, της διάστασης, της διάσπασης και της αποχώρησης συνολικά ή ατομικά με ωραιοποιημένο «αγωνιστικό» προφίλ, σωστής ενέργειας, ανώτερης κριτικής και διδασκαλικής προβολής και Παντογνωσίας.

Πιστεύω ότι το Κόμμα πρέπει να σταθεί πολύ σοβαρά σε τέτοια φαινόμενα, που διαρκώς και κατά διαστήματα παρουσιάζονται σαν τροχοπέδηση δράσης και αποθάρρυνσης στην προσφορά. Να μελετήσει τις ενέργειες, να πάρει αποφάσεις όχι ως προς τις δημοκρατικές διαδικασίες, γιατί κανείς δεν έχασε, δεν αποκλείστηκε ή δε συμμετείχε χωρίς άποψη σε αυτές. Αλλά ως προς το συγκεντρωτισμό και εδώ βεβαίως υπάρχει πρόβλημα με τους εκάστοτε Μέντορες της κριτικής για την κριτική σ' ένα κόμμα με τις αρχές, τις θυσίες, τους αγώνες του ΚΚΕ, προσβολή στη μνήμη και τους απογόνους να δημιουργούνται έριδες και αντιθέσεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο και εξ απαλών ονύχων τα εξουσιαστικά κόμματα και τα παρά πόδας μικρότερα, λες και εν σοφία τα πάντα εποίησαν και ποιούν, δημιουργώντας μόνιμη παρέμβαση αποπροσανατολισμού του σκοπού για μια καλύτερη συνέχεια δράσης για ένα καλύτερο και ανθρώπινο αύριο στην ευαισθητοποίηση του Λαού, στην πραγματική δύναμη κινητοποίησης για την αλλαγή και την πρόοδο και μάλιστα σε σοβαρές στιγμές προσπάθειας τέτοιων αλλαγών, π.χ. Συνέδρια, συμμαχίες, εκλογές κλπ.

Ε! λοιπόν, κόμμα είμαι και εγώ και εσύ και εκείνος και ο άλλος και σκοπό έχουμε να γίνουν και εκείνοι και οι άλλοι, ώστε όλοι μαζί, μια δύναμη, να αλλάξουμε τον κόσμο και αυτό θα γίνει με μέντορες ή χωρίς μέντορες, αρκεί να νιώσουμε την έννοια Ζωή, Ανθρωπος, Παιδί, πιστεύοντας στον Μαρξισμό - Λενινισμό για μια αταξική, ελεύθερη, Ειρηνική, Παγκόσμια κοινωνία.

Ας αποφύγουμε λοιπόν την υπερβατικότητα της κοσμοθεωρίας μας, κακό παράδειγμα του παρελθόντος που γέμισε το καλάθι των εμπειριών με αρνητικά αποτελέσματα, απρόσμενα ιδεολογήματα και ρήξεις, που πισωγύρισαν την πορεία μας και αύξησαν την επιφυλακτικότητα των προσδοκιών μας.

Φοβάμαι ότι κουράστηκαν ή αυτό επιδίωκαν και λυπάμαι ειλικρινά, σαν απλό μέλος, για στελέχη που πίστεψα.

Ομως επιτρέψτε μου.

Χωρίς τη δύναμη και τη συμμετοχή του Λαού, καμιά συμμαχία, κανένα μέτωπο, κανένα κίνημα δεν μπορεί να σταθεί και ο Λαός δεν μπορεί να είναι ούτε εξουσιαστής δυνάστης, ούτε εξουσιαζόμενος επαίτης. Απλά θεματοφύλακας της ισότητας, της δικαιοσύνης και της περιφρούρησης της ζωής, του παρόντος και του μέλλοντος. Ομως χρειάζεται μόρφωση, γνώση, κρίση, κύρια εμπιστοσύνη στα πιστεύω και τη δύναμή του. Και εδώ είναι το πρόβλημα και η ουσία, από τη μια η παραπλάνηση, η παραπληροφόρηση, η διαστρέβλωση, η υποσχεσιολογία, η παροχολογία, η υποβάθμιση, ο εκφοβισμός κ.ά. της εξουσιαστικής τάξης των βαστάζων υποτακτικών της πλουτοκρατίας, από την άλλη των αφελών διασπαστών και της ατομικής φιλοδοξίας, κατάφεραν να αδρανοποιήσουν, μειώνοντας την εμπιστοσύνη και το λαϊκό αίσθημα ενός Λαού υπερήφανου, φιλότιμου, δυνατού σε κάθε κρίση, ενάντια στα συμφέροντά του και τα ιδανικά του.

Επομένως ο Λαός, όπου κι αν ανήκει, σωματείο, συνδικάτο, ομάδα, κόμμα κλπ., χρειάζεται να νιώσει και να πιστέψει στο στήριγμα της ίδιας του της τάξης. Εάν μπορέσουμε να ευαισθητοποιήσουμε και να πείσουμε ότι το ΚΚΕ είναι αποδεδειγμένα η τάξη του, ότι μπορεί να στηριχτεί, ότι μπορεί να πετύχει και να ανατρέψει αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, σίγουρα θα αρχίσει η ανάκαμψη του λαϊκού κινήματος.

Ομως, μέσα σ' όλα τα άλλα, κύριο καθήκον κάθε κομματικού μέλους, φίλου και οπαδού πρέπει να γίνει η προσπάθεια εμπέδωσης της Θέσης 26 για το δικαίωμα της εργατικής τάξης... κλπ., ευρύτερα στο Λαό, σε επίμονη σταθερή και συνεχή βάση, με κάθε δυνατό τρόπο, ώστε η ανάγκη γνώσης να περάσει μέσα από την αρχή ενός ελπιδοφόρου κινήματος.

Σε αυτό θα συντελέσει η ανάπτυξη της Λαϊκής Εργατικής Ταξικής συνείδησης, με ενέργειες και έργα ενθάρρυνσης μιας δυναμικής... παρουσίας, με μόνιμο μέλημα την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Επίσης, στη σωστή διαπίστωση της Θέσης 58 του προβληματισμού της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Κόμματος, τολμώ να προτείνω... δείγματα, προθέσεις και θέσεις σε επιχειρήσεις Λαϊκής αποδοχής προς ανάπτυξη ταξικής Λαϊκής συνείδησης!!!

Τελειώνοντας πιστεύω ότι μόνο καλό θα κάνει και πολλά κακά θα αποτραπούν εάν κατά τακτά διαστήματα, μια φορά κάθε 30 ή 40 ημέρες να γίνεται στις ΚΟΒ συζήτηση, πληροφόρηση, δράση, ερωτήσεων, προτάσεων κλπ., επί παντός θέματος με στέλεχος της Κεντρικής Επιτροπής και εναλλάξ για γνωριμία, χωρίς τη δεσμευτική χρονική διαδικασία κλπ. της γενικής συνέλευσης. Πώς και γιατί, ας προβληματιστούμε.

Ευχαριστώ

ΚΟΒ Τζιτζιφιών - Καλλιθέα

Διαβάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο και τις τέσσερις επικεφαλίδες των θεμάτων που επεξεργάζεται, η προσοχή μου στράφηκε στο 4ο θέμα, που κατά τη γνώμη μου είναι κυρίαρχο για την παραπέρα πορεία του Κόμματός μας στην ανάπτυξη και εδραίωση των στόχων που βάζει η ΚΕ για το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο (ΑΑΔΜ), στο 3ο θέμα των Θέσεων της ΚΕ.

Σύντροφοι,

Κάθε στιγμή της καθημερινής μας ζωής που έχει σχέση με το Κόμμα μας, απορρέει από το καταστατικό του, που όλοι λίγο ή πολύ το έχουμε διαβάσει και οπωσδήποτε το έχουμε αποδεχτεί. Στο 4ο, λοιπόν, θέμα των Θέσεων αναφέρεται -και έτσι είναι πραγματικά- ότι οι οργανώσεις Βάσης- δηλαδή οι ΚΟΒ είναι το βασικό κύτταρο ανάπτυξης και διάδοσης της πολιτικής του Κόμματος. Θα αναφερθώ αποσπασματικά σε ορισμένα σημεία, για να γίνει καθαρό, κατά τη γνώμη μου, σε τι υστερούμε σαν ΚΟΒ.

1. Σε απουσία μας σε προγραμματισμένη συνέλευση, για την οποία έχουμε προειδοποιηθεί ή αργούμε στην προσέλευσή μας. Εδώ θέλω να τονίσω αφ' ενός τη γήρανση αρκετών κομματικών μελών και την αδυναμία τους να προσέρχονται πολλές φορές λόγω απρόοπτων περιστατικών της υγείας τους, αφ' ετέρου στο σχετικό οχαδερφισμό αρκετών συντρόφων, που είναι ανεπίτρεπτος για κομμουνιστή. Παλιότερα, είχαμε τακτές ημερομηνίες παρουσίας μας στην ΚΟΒ για ενημέρωση από το γραφείο για τα τρέχοντα θέματα, με πρόθεση ν' ανοίξουμε την πολιτική του Κόμματος προς τα έξω (στη γειτονιά, στο καφενείο).

2. Η μόνιμη καθυστέρηση των συνδρομών μας που μ' αυτές συντηρούνται λειτουργικά τα γραφεία της ΚΟΒ, γιατί σαν κόμμα εργατικό, ταξικό, οι πόροι μας οι οικονομικοί είναι πενιχροί.

3. Το διάβασμα καθημερινά του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ που είναι μπούσουλας στον ιδεολογικό μας εξοπλισμό -σαν όργανο της ΚΕ- και από εκεί εκμαιεύεται όλη η πολιτική δραστηριότητα του Κόμματος κι εμείς πρέπει να ενημερωνόμαστε, για να έχουμε τη δυνατότητα -ιδεολογικά εξοπλισμένοι- να αντικρούομε τους αντιπάλους μας και όσους με οπορτουνιστικές και ρεφορμιστικές ιδέες, οι οποίοι δηλώνουν μεν αριστεροί, αλλά απέχουν από τη Μαρξιστική - Λενινιστική θεωρία και τον προλεταριακό διεθνισμό, που είναι το θεμέλιο ύπαρξης και δράσης του ηρωικού Κόμματός μας.

Τα ίδια με τα παραπάνω ισχύουν σε ό,τι αφορά και την (ΚΟΜΕΠ) Κομμουνιστική Επιθεώρηση, που κυκλοφορεί κάθε δίμηνο και περιέχει κάθε είδους πολιτικά και ιδεολογικά θέματα μεγάλης σημασίας. Με την ευκαιρία, σ' ένα άρθρο της ΚΟΜΕΠ 6ο τεύχος 1999, ο σ. Δημ. Γόντικας πραγματεύεται για την πειθαρχία στο Κόμμα. Γιατί ένα κόμμα επαναστατικό, όπως το ΚΚΕ, που έχει στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης στην πατρίδα μας, πρέπει και απαιτείται να έχει πειθαρχία στην οργάνωση και στη δράση του για να είναι αποτελεσματικό στη σκληρή και αδυσώπητη πάλη ενάντια στα όποια εμπόδια που βάζει ο καπιταλισμός για να τον νικήσει.

Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στο 9ο άρθρο του καταστατικού του Κόμματός μας που υπέχει πρωταρχικό ρόλο στην οργανωτική αρχή και λειτουργία του. Πρόκειται για το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟ που διασφαλίζει στο Κόμμα μας την ικανότητα, μέσα από πλατιά και ελεύθερη συζήτηση να γενικεύει τις απόψεις και εμπειρίες των μελών του και να καταλήγει σε συλλογικές αποφάσεις με τις οποίες δρα με ενότητα και αποφασιστικότητα και προπαντός πειθαρχία, όπως προανέφερα πιο πάνω για την εφαρμογή τους. Με βάση την αρχή αυτή δεν επιτρέπεται η δημιουργία και δράση οργανωμένων ομάδων μέσα στο Κόμμα.

Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ έχει δύο σκέλη: 1. Την εσωτερική δημοκρατία, που σημαίνει την ισότητα όλων των μελών του Κόμματος στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, στην ελεύθερη και υπεύθυνη γνώμη τους σε όλα τα ζητήματα του Κόμματος, σύμφωνα με το καταστατικό.

2. Συγκεντρωτισμός, που σημαίνει την ένταξη, λειτουργία και δράση όλων των οργανώσεων του Κόμματος κάτω από ένα ενιαίο κέντρο -την Κεντρική Επιτροπή, που είναι το ανώτατο όργανο μεταξύ των συνεδρίων του (προηγούμενου και επόμενου). Αρα συνειδητή πειθαρχία και υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία στις αποφάσεις των όποιων οργάνων. Οι τυχόν διαφωνούντες είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Σύντροφοι,

Δεν επεκτείνομαι σε άλλα θέματα των Θέσεων, μ' αυτά θα ασχοληθούν, πιστεύω, άλλοι σύντροφοι. Αλλωστε υπάρχει χρόνος για όλους τους συντρόφους να διαβάσουν με ησυχία και την απαιτούμενη προσοχή αναλυτικά τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που προέχει είναι η μαζικοποίηση της ΚΟΒ πειθαρχημένα και συνετά για να γίνει πιο αποτελεσματική η συγκρότηση του (ΑΑΔΜ) Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου που θα ξεκινάει από τη γειτονιά, τη συνοικία και θα αγκαλιάζει πλατιά στρώματα του Λαού μας.

Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά το άτομό μου, διαβάζοντας με μεγάλη προσοχή τις επεξεργασμένες με κάθε λεπτομέρεια και παραδοχή των τυχόν λαθών θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, τις επικροτώ αν και χρειάζονται πιο εμπεριστατωμένη μελέτη και ανάλυση από τον καθένα σύντροφο, ώστε να τις αφομοιώσουμε στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Ετσι οι επεξεργασμένες και μετά το δημόσιο διάλογο Θέσεις και αφού ψηφιστούν από το 16ο Συνέδριο, θα είναι ο ιδεολογικός φάρος μας μέχρι το επόμενο συνέδριο του ΚΚΕ.

ΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Αντιστασιακός

ΚΟΒ Καμινίων Πειραιάς

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο μαύρα. Μέσα απ' αυτή την κοινωνία δεν μπορεί παρά να γεννιούνται και οι πρωτοπόροι, προοδευτικοί, ειλικρινείς καλλιτέχνες. Το πρόβλημα είναι πως πολλοί απ' αυτούς ή υποκύπτουν και συμβιβάζονται ή χάνονται ή περιορίζονται σε μικρούς, κλειστούς κύκλους επιρροής.

Εδώ νομίζω πως το κόμμα μας πρέπει να πάρει θέση δυναμική. Πρέπει να ρίξει μια ουσιαστική, θαρραλέα ματιά στην τέχνη. Είναι αλήθεια πως οργανώνουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις και μέσα απ' το φεστιβάλ της ΚΝΕ ενθαρρύνουμε κάποιους νέους δημιουργούς. Οι καιροί όμως απαιτούν πιο ολοκληρωμένη, πιο μελετημένη δράση. Χρειάζεται μια διαρκής ενασχόληση με την τέχνη, που θα γίνει βασικό τμήμα της γενικότερής μας δράσης και που θα 'ναι μια απόδειξη πως και η τέχνη είναι θέμα πολιτικό.

Κόμμα και νεολαία θα πρέπει να ενθαρρύνουν και να υποστηρίζουν την καλλιτεχνική δημιουργία στη γέννησή της. Πρέπει τα ίδια τα κομματικά και κνίτικα μέλη να ωθούνται να δημιουργήσουν. Μέσα στους κύκλους μας υπάρχουνε και οι καλλιτεχνικές φύσεις πρέπει να τους δίνεται η δυνατότητα να αναπτυχθούν. Είναι αλήθεια πως ο τρόπος και οι ρυθμοί απασχόλησης στην ΚΝΕ, για την οποία μπορώ να μιλήσω, δύσκολα επιτρέπουν στους νέους να ξεκλέψουν λίγο χρόνο, για να ασχοληθούν με τις τέχνες και τη δημιουργία. Οι περισσότεροι, κατά την εκτίμησή μου, σιγά - σιγά τα παρατάνε και περιορίζονται στην τυποποιημένη δράση, που, αν και είναι χρήσιμη και πολύτιμη, είναι πολύ κατώτερη απ' αυτή που είναι ικανοί να αναπτύξουν. Η τέχνη που θα γεννηθεί μέσα απ' τις γραμμές του Κόμματος και από κάθε καλλιτέχνη που μας πλησιάζει θα 'ναι μια τέχνη που θα ανοίγει νέους δρόμους. Θα δίνει στα ιδανικά μας δύναμη, φωνή, ζωντάνια. Αυτή η τέχνη χωρίς προσπάθεια θα είναι «στρατευμένη». Θα είναι ειλικρινής, πηγαία, γι' αυτό θα είναι στρατευμένη. Στρατευμένη λόγω βιοθεωρίας του δημιουργού, αλλά και ελεύθερη. Μια έκφραση του τώρα, φανερώνοντας απλά ένα φως στην άκρη του τούνελ. «Βεβαίως και πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι στρατευμένος ιδεολογικά. Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις. Πρέπει να υπάρχει στρατευμένη τέχνη, γιατί, μέσα στο δρόμο αυτής της σχολής, μπορούν να βγουν αριστουργηματικά έργα» - Μάνος Λοΐζος.

Απλά λοιπόν πιστεύω πως ήρθε η ώρα να αφήσουμε, να ωθήσουμε, να υποστηρίξουμε ένα νέο ρεύμα στην τέχνη. Πρέπει το Κόμμα μας να έχει και για την τέχνη μια μορφή «αντίπαλου δέους», πρέπει να έχει την αντιπρόταση. Να έχει ένα χώρο άνθησης της τέχνης, γέννημα του ιδεολογικού του τμήματος, ένα καταφύγιο για τους ριζοσπάστες καλλιτέχνες, που αυτή τη στιγμή είναι χαμένοι και μόνοι τους.

Πρακτικά, λοιπόν, νομίζω πως πρέπει να οργανωθεί μια πολιτιστική ομάδα στα πλαίσια του μετώπου, η οποία θα απαρτίζεται από καλλιτέχνες συντρόφους και μη. Αυτή η ομάδα θα έρθει σε επαφή με τους καλλιτέχνες που αναζητούν το νέο και το προοδευτικό και θα τους προσφέρει υποστήριξη και βοήθεια, όχι κραυγαλέα (ντουντούκες, συνθήματα...) αλλά ουσιαστική και διακριτική. Η ομάδα αυτή επίσης θα αναζητηθεί ανάμεσα στα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τους νέους, αλλά και τους μεγαλύτερους που ασχολούνται με τις τέχνες και θα τους φέρει σε επαφή. Θα οργανωθούν, λοιπόν, μικρότερες πολιτιστικές ομάδες κι αυτές στα πλαίσια του μετώπου. Θα δημιουργηθεί λοιπόν ένα πολιτιστικό - καλλιτεχνικό δίκτυο που θα αποτελέσει τον πυρήνα και τη δύναμη μιας νέας τέχνης με πνοή.

Αυτό το δίκτυο θα οργανώνει και θεωρητικές συζητήσεις και αναλύσεις γύρω από την τέχνη, θα βρίσκεται σε ολομέλειες ώστε σιγά - σιγά να γεννηθεί ένα νέο ρεύμα με όλο και πιο βαθιές θεωρητικές βάσεις.

Αυτή η καλλιτεχνική εστία, που θα γεννηθεί, όχι μόνο είναι κάτι που το οφείλουμε στην κοινωνία, αλλά είναι και κάτι απαραίτητο αν θέλουμε να οδηγήσουμε κάποτε τον κόσμο αυτό στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, γιατί θα 'ναι πολύ αργά αν περιμένουμε λίγο πριν ξεσπάσει η επανάσταση για να «φτιάξουμε» λίγη τέχνη.

Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής

Θεσσαλονίκη

Με την ευκαιρία της δημοσίευσης των Θέσεων του Κόμματός μας για το 16ο Συνέδριό του θα ήθελα να σταθώ σ' ένα θέμα από το διεθνή χώρο, που θεωρώ πολύ σημαντικό.

Η πορεία της Ρωσίας υπό το νέο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν Τα όσα γράφονται στις θέσεις, «Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με επικεφαλής τις ΗΠΑ, μεθοδεύουν και διαμορφώνουν συμμαχίες, ώστε να περικυκλώσουν τη Ρωσία μήπως και διεκδικήσει ηγετική θέση στο σύστημα του ιμπεριαλισμού», θεωρώ ότι είναι λάθος εκτίμηση και δεν αντανακλούν πιστά τη σημερινή πραγματικότητα. Φυσικά, δικαιολογώ τη στάση του Κόμματός μας να μη δημιουργεί αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Ομως, μια σωστή ερμηνεία της πραγματικότητας ή έστω μια συχνότερη παρακολούθηση και παρουσίαση των γεγονότων (ας μένουν τα συμπεράσματα για τους αναγνώστες) μιας χώρας που κράτησε επί εβδομήντα χρόνια και μέλλει να κρατήσει πάλι όλο το βάρος της προοδευτικής ανθρωπότητας, είναι και καθήκον.

Με βάση τις πληροφορίες που μπορώ να έχω (Ελληνικός Τύπος, Ρωσικός Τύπος, Internet), σχηματίζω την εξής εικόνα:

1. Η Ρωσία σήμερα δε διεκδικεί απλά ένα μέρος από τη μοιρασιά του ιμπεριαλισμού, αλλά Γενική Αντιπαράθεση με την ιμπεριαλιστική Δύση. Και τούτο, γιατί στη Ρωσία υπάρχει διαμορφωμένη τέτοια κουλτούρα, που με το οποιοδήποτε κοινωνικοπολιτικό σύστημα διακυβέρνησης θα είναι ο Γεωπολιτικός Αντίπαλος της Δύσης. Τώρα, όσον αφορά, τη θεωρία του πολυπολικού κόσμου που προωθείται, προς το παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι το πρώτο βήμα για τον Διπολικό Κόσμο. Δηλαδή ο ένας η Δύση κι ο άλλος η τριπλή συμμαχία Ρωσίας - Κίνας - Ινδίας (πριν μέρες ο Πούτιν υπέγραψε στην Ινδία συμφωνίες στρατηγικής σημασίας).

2. Η Ρωσία υπό το νέο Πρόεδρο εκφράζει την κίνηση των πατριωτικών δυνάμεων με επικεφαλής τους στρατιωτικούς ενάντια στο Γιελτσινισμό. Ετσι, η προ πολλού αναμενόμενη παρέμβαση των στρατιωτικών στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ιδίως μετά το βομβαρδισμό του Κοινοβουλίου τον Οκτώβρη '93, είναι η ανάδειξη του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στο μικρό διάστημα της προεδρίας του Βλ. Πούτιν, που προέρχεται από την ΚΑ - ΓΚΕ - ΜΠΕ (μαθητής Αντρόπωφ) και όχι από κόμμα με καθορισμένη πολιτική και συγκροτημένη οργάνωση, έχουμε μερικά γεγονότα που δείχνουν ότι κάτι αλλάζει σ' αυτή την αχανή χώρα, με διαφορετικές μειονότητες, εθνότητες, θρησκεύματα, αποσχιστικά κινήματα.

Λόγω χώρου θα αναφέρω λίγα απ' αυτά τα γεγονότα: α) Καταγγέλλεται επίσημα η 15ετία Γκορμπατσόφ - Γιέλτσιν σαν υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση στη Ρωσία.

β) Αποφασίζεται να σταματήσει η διάλυση της χώρας δι' όλων των μέσων... γ) Περιμαντρώνονται οι ολιγάρχες και δηλώνει ότι ο οικονομικός τους ρόλος θα περιοριστεί στο ελάχιστο, προς το παρόν, ενώ ο πολιτικός τους ρόλος θα συντριβεί (πρώτη αντίδραση Μπερεζόφσκι).

δ) Γίνεται αποπληρωμή των οφειλόμενων συντάξεων και παίρνονται μέτρα κοινωνικών παροχών (στο 2000 δεν έχουμε απεργίες).

ε) Μια σειρά τομείς (Τραπεζικός - ΜΜΕ ) περνούν σιγά σιγά στο κράτος. στ) Διατηρούνται από το προηγούμενο καθεστώς δομές συλλογικής δραστηριότητας (Κολχόζ - Σοβχόζ).

ζ) Υπάρχει στενή συνεργασία με τους Περιφερειάρχες που οι περισσότεροι είναι κομμουνιστές και παίρνονται μέτρα για όσους παρεκκλίνουν από το κυβερνητικό πρόγραμμα.

η) Ενισχύεται οικονομικά η βαριά και στρατιωτική βιομηχανία.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο νέος Πρόεδρος έχει λαδώσει τα γρανάζια κάποιων μηχανών που άρχισαν να λειτουργούν. Αρα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρείται διάδοχος και συνεχιστής του Γιέλτσιν.

3. Ο Πρόεδρος Πούτιν (ο αγέλαστος, όπως τον αποκαλούν), φαίνεται ότι έχει κεραίες μεγάλης εμβέλειας. Παρακολουθεί την παγκόσμια κατάσταση, ταξιδεύει σε φίλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, αναζωπυρώνει τις σχέσεις και υπογράφει συμφωνίες, εν πολλοίς, στρατηγικής σημασίας. Ενώ στο εσωτερικό συσκέπτεται και συνεργάζεται με όλους και για όλα. Π.χ. δεν είναι τυχαία η αρμονική συνεργασία του με το ΚΚΡΟ, τη μεγαλύτερη και πιο συγκροτημένη πολιτική δύναμη της Ρωσίας. Μάλιστα, μια πτέρυγα του ΚΚΡΟ το «Ρωσία», του προέδρου της Βουλής Σελεζνιώφ, αποδέχεται πλήρως το πατριωτικό πρόγραμμα του προέδρου Πούτιν (διαφωνώντας μόνο με τις όποιες νεοφιλελεύθερες επιλογές), ενώ ουσιαστικά είναι ενταγμένο στην πολιτική ομάδα της εξουσίας.

Ούτε είναι τυχαίο, επίσης, η πριν λίγο συνάντησή του με τον Σολζενίτσιν, που δεν άντεξε το κατάντημα της μεταγκορμπατσώφ Ρωσίας, κι αφού γύρισε από το δυτικό παράδεισο (ΗΠΑ), βρίσκεται επικεφαλής κινήματος για να σωθεί η Πατρίδα.

4. Σύντροφοι,

Είναι φανερό ότι, στη Ρωσία δεν υπάρχει εδραιωμένη καπιταλιστική τάξη, αφού ούτε ο στρατός, ούτε και τα Σώματα Ασφαλείας είναι φρουροί της καπιταλιστικής τάξης. Η κατάσταση εδώ και δέκα χρόνια είναι ακόμη ρευστή και αμφιρρέπουσα. Γι' αυτό και είναι δυνατή, μια από τα μέσα ειρηνική αποκατάσταση του σοσιαλισμού, μέσω ενός κρατικού καπιταλισμού και μιας κρατικά ρυθμισμένης οικονομίας.

Αυτό ακριβώς είναι και το βαθύτερο νόημα της οικονομικής πρότασης (Μασλιουκώφ) του ΚΚΡΟ, που υποβλήθηκε στην κυβερνητική ομάδα, στα πλαίσια των συνεργασιών τους.

5. Στην αρχή αναφέρθηκα ότι η Ρωσία μέλλει να σηκώσει πάλι το βάρος απέναντι στη Δύση. Πράγματι, έτσι είναι. Η αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ για το αντιβαλλιστικό σύστημα δεν είναι κινεζική πρωτοβουλία, αλλά ρωσική. Γιατί το αντιβαλλιστικό σύστημα εναντίον της Ρωσίας γίνεται (κυρίως) και αυτό το έχει ήδη συνειδητοποιήσει η ηγεσία της.

6. Αν πάρει κανείς το χάρτη και δει τη γεωγραφική θέση των κρατών, με τα οποία η ρωσική ηγεσία συνομιλεί πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά πράγματα, αλλά και πάνω σε ποια βάση γίνονται αυτές οι συνομιλίες, βγάζει το συμπέρασμα ότι η Ρωσία πολύ γρήγορα θα συσπειρώσει γύρω της όλες σχεδόν τις (12 από τις 15) πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, σ' ένα Ευρασιατικό Κράτος. Επομένως, ανοίγεται ο δρόμος για αποκατάσταση της Σοβιετικής Ενωσης.

Επίσης, συσπειρώνει γύρω της όλες τις σοσιαλιστικές ή σοσιαλίζουσες χώρες (Β. Κορέα επίσημη επίσκεψη Πούτιν - Κούβα, επίσκεψη και δηλώσεις Λουκασένκο αλλά και επικείμενη επίσκεψη Πούτιν - Βιετνάμ, οι δηλώσεις του αρχηγού του Κράτους ότι η Ρωσία είναι ο Στρατηγικός μας Σύμμαχος) και όλες τις πρώην συνεργαζόμενες με τη Σοβιετική Ενωση χώρες (Ιράκ - Λιβύη - Συρία).

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι με το νέο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν περνάμε μια εποχή Αντιγκορμπατσόφ. Δηλ. όπως πριν μια 15ετία ο επίσημος αρχηγός της Σοβιετικής Ενωσης άνοιγε το δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, έτσι και σήμερα ο επίσημος Αρχηγός της καπιταλιστικής Ρωσίας στρώνει το δρόμο του ΚΚ και του Σοσιαλισμού.

Αρκεί, βέβαια, οι δικοί μας να έχουν την τόλμη να τον διαβούν.

Π. ΜΑΣΤΡΟΒΑΣΙΛΗΣ

ΚΟΒ Καλύμνου