Με την ευκαιρία της δημοσίευσης των Θέσεων του Κόμματός μας για το 16ο Συνέδριό του θα ήθελα να σταθώ σ' ένα θέμα από το διεθνή χώρο, που θεωρώ πολύ σημαντικό.

Η πορεία της Ρωσίας υπό το νέο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν Τα όσα γράφονται στις θέσεις, «Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με επικεφαλής τις ΗΠΑ, μεθοδεύουν και διαμορφώνουν συμμαχίες, ώστε να περικυκλώσουν τη Ρωσία μήπως και διεκδικήσει ηγετική θέση στο σύστημα του ιμπεριαλισμού», θεωρώ ότι είναι λάθος εκτίμηση και δεν αντανακλούν πιστά τη σημερινή πραγματικότητα. Φυσικά, δικαιολογώ τη στάση του Κόμματός μας να μη δημιουργεί αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Ομως, μια σωστή ερμηνεία της πραγματικότητας ή έστω μια συχνότερη παρακολούθηση και παρουσίαση των γεγονότων (ας μένουν τα συμπεράσματα για τους αναγνώστες) μιας χώρας που κράτησε επί εβδομήντα χρόνια και μέλλει να κρατήσει πάλι όλο το βάρος της προοδευτικής ανθρωπότητας, είναι και καθήκον.

Με βάση τις πληροφορίες που μπορώ να έχω (Ελληνικός Τύπος, Ρωσικός Τύπος, Internet), σχηματίζω την εξής εικόνα:

1. Η Ρωσία σήμερα δε διεκδικεί απλά ένα μέρος από τη μοιρασιά του ιμπεριαλισμού, αλλά Γενική Αντιπαράθεση με την ιμπεριαλιστική Δύση. Και τούτο, γιατί στη Ρωσία υπάρχει διαμορφωμένη τέτοια κουλτούρα, που με το οποιοδήποτε κοινωνικοπολιτικό σύστημα διακυβέρνησης θα είναι ο Γεωπολιτικός Αντίπαλος της Δύσης. Τώρα, όσον αφορά, τη θεωρία του πολυπολικού κόσμου που προωθείται, προς το παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι το πρώτο βήμα για τον Διπολικό Κόσμο. Δηλαδή ο ένας η Δύση κι ο άλλος η τριπλή συμμαχία Ρωσίας - Κίνας - Ινδίας (πριν μέρες ο Πούτιν υπέγραψε στην Ινδία συμφωνίες στρατηγικής σημασίας).

2. Η Ρωσία υπό το νέο Πρόεδρο εκφράζει την κίνηση των πατριωτικών δυνάμεων με επικεφαλής τους στρατιωτικούς ενάντια στο Γιελτσινισμό. Ετσι, η προ πολλού αναμενόμενη παρέμβαση των στρατιωτικών στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ιδίως μετά το βομβαρδισμό του Κοινοβουλίου τον Οκτώβρη '93, είναι η ανάδειξη του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στο μικρό διάστημα της προεδρίας του Βλ. Πούτιν, που προέρχεται από την ΚΑ - ΓΚΕ - ΜΠΕ (μαθητής Αντρόπωφ) και όχι από κόμμα με καθορισμένη πολιτική και συγκροτημένη οργάνωση, έχουμε μερικά γεγονότα που δείχνουν ότι κάτι αλλάζει σ' αυτή την αχανή χώρα, με διαφορετικές μειονότητες, εθνότητες, θρησκεύματα, αποσχιστικά κινήματα.

Λόγω χώρου θα αναφέρω λίγα απ' αυτά τα γεγονότα: α) Καταγγέλλεται επίσημα η 15ετία Γκορμπατσόφ - Γιέλτσιν σαν υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση στη Ρωσία.

β) Αποφασίζεται να σταματήσει η διάλυση της χώρας δι' όλων των μέσων... γ) Περιμαντρώνονται οι ολιγάρχες και δηλώνει ότι ο οικονομικός τους ρόλος θα περιοριστεί στο ελάχιστο, προς το παρόν, ενώ ο πολιτικός τους ρόλος θα συντριβεί (πρώτη αντίδραση Μπερεζόφσκι).

δ) Γίνεται αποπληρωμή των οφειλόμενων συντάξεων και παίρνονται μέτρα κοινωνικών παροχών (στο 2000 δεν έχουμε απεργίες).

ε) Μια σειρά τομείς (Τραπεζικός - ΜΜΕ ) περνούν σιγά σιγά στο κράτος. στ) Διατηρούνται από το προηγούμενο καθεστώς δομές συλλογικής δραστηριότητας (Κολχόζ - Σοβχόζ).

ζ) Υπάρχει στενή συνεργασία με τους Περιφερειάρχες που οι περισσότεροι είναι κομμουνιστές και παίρνονται μέτρα για όσους παρεκκλίνουν από το κυβερνητικό πρόγραμμα.

η) Ενισχύεται οικονομικά η βαριά και στρατιωτική βιομηχανία.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο νέος Πρόεδρος έχει λαδώσει τα γρανάζια κάποιων μηχανών που άρχισαν να λειτουργούν. Αρα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρείται διάδοχος και συνεχιστής του Γιέλτσιν.

3. Ο Πρόεδρος Πούτιν (ο αγέλαστος, όπως τον αποκαλούν), φαίνεται ότι έχει κεραίες μεγάλης εμβέλειας. Παρακολουθεί την παγκόσμια κατάσταση, ταξιδεύει σε φίλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, αναζωπυρώνει τις σχέσεις και υπογράφει συμφωνίες, εν πολλοίς, στρατηγικής σημασίας. Ενώ στο εσωτερικό συσκέπτεται και συνεργάζεται με όλους και για όλα. Π.χ. δεν είναι τυχαία η αρμονική συνεργασία του με το ΚΚΡΟ, τη μεγαλύτερη και πιο συγκροτημένη πολιτική δύναμη της Ρωσίας. Μάλιστα, μια πτέρυγα του ΚΚΡΟ το «Ρωσία», του προέδρου της Βουλής Σελεζνιώφ, αποδέχεται πλήρως το πατριωτικό πρόγραμμα του προέδρου Πούτιν (διαφωνώντας μόνο με τις όποιες νεοφιλελεύθερες επιλογές), ενώ ουσιαστικά είναι ενταγμένο στην πολιτική ομάδα της εξουσίας.

Ούτε είναι τυχαίο, επίσης, η πριν λίγο συνάντησή του με τον Σολζενίτσιν, που δεν άντεξε το κατάντημα της μεταγκορμπατσώφ Ρωσίας, κι αφού γύρισε από το δυτικό παράδεισο (ΗΠΑ), βρίσκεται επικεφαλής κινήματος για να σωθεί η Πατρίδα.

4. Σύντροφοι,

Είναι φανερό ότι, στη Ρωσία δεν υπάρχει εδραιωμένη καπιταλιστική τάξη, αφού ούτε ο στρατός, ούτε και τα Σώματα Ασφαλείας είναι φρουροί της καπιταλιστικής τάξης. Η κατάσταση εδώ και δέκα χρόνια είναι ακόμη ρευστή και αμφιρρέπουσα. Γι' αυτό και είναι δυνατή, μια από τα μέσα ειρηνική αποκατάσταση του σοσιαλισμού, μέσω ενός κρατικού καπιταλισμού και μιας κρατικά ρυθμισμένης οικονομίας.

Αυτό ακριβώς είναι και το βαθύτερο νόημα της οικονομικής πρότασης (Μασλιουκώφ) του ΚΚΡΟ, που υποβλήθηκε στην κυβερνητική ομάδα, στα πλαίσια των συνεργασιών τους.

5. Στην αρχή αναφέρθηκα ότι η Ρωσία μέλλει να σηκώσει πάλι το βάρος απέναντι στη Δύση. Πράγματι, έτσι είναι. Η αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ για το αντιβαλλιστικό σύστημα δεν είναι κινεζική πρωτοβουλία, αλλά ρωσική. Γιατί το αντιβαλλιστικό σύστημα εναντίον της Ρωσίας γίνεται (κυρίως) και αυτό το έχει ήδη συνειδητοποιήσει η ηγεσία της.

6. Αν πάρει κανείς το χάρτη και δει τη γεωγραφική θέση των κρατών, με τα οποία η ρωσική ηγεσία συνομιλεί πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά πράγματα, αλλά και πάνω σε ποια βάση γίνονται αυτές οι συνομιλίες, βγάζει το συμπέρασμα ότι η Ρωσία πολύ γρήγορα θα συσπειρώσει γύρω της όλες σχεδόν τις (12 από τις 15) πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, σ' ένα Ευρασιατικό Κράτος. Επομένως, ανοίγεται ο δρόμος για αποκατάσταση της Σοβιετικής Ενωσης.

Επίσης, συσπειρώνει γύρω της όλες τις σοσιαλιστικές ή σοσιαλίζουσες χώρες (Β. Κορέα επίσημη επίσκεψη Πούτιν - Κούβα, επίσκεψη και δηλώσεις Λουκασένκο αλλά και επικείμενη επίσκεψη Πούτιν - Βιετνάμ, οι δηλώσεις του αρχηγού του Κράτους ότι η Ρωσία είναι ο Στρατηγικός μας Σύμμαχος) και όλες τις πρώην συνεργαζόμενες με τη Σοβιετική Ενωση χώρες (Ιράκ - Λιβύη - Συρία).

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι με το νέο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν περνάμε μια εποχή Αντιγκορμπατσόφ. Δηλ. όπως πριν μια 15ετία ο επίσημος αρχηγός της Σοβιετικής Ενωσης άνοιγε το δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, έτσι και σήμερα ο επίσημος Αρχηγός της καπιταλιστικής Ρωσίας στρώνει το δρόμο του ΚΚ και του Σοσιαλισμού.

Αρκεί, βέβαια, οι δικοί μας να έχουν την τόλμη να τον διαβούν.

Π. ΜΑΣΤΡΟΒΑΣΙΛΗΣ

ΚΟΒ Καλύμνου