Τετάρτη 8 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Τέχνη από ποιον και για ποιον;

Ενα από τα κύρια μέσα, που χρησιμοποιούν οι κρατούντες για να κατευθύνουν έως και να χειραγωγούν τα πλήθη είναι η τέχνη. «Κατασκευάζουν» τέχνη, την κατευθύνουν και την ελέγχουν με τον πιο χυδαίο και στυγνό τρόπο. Ετσι σαν αποτέλεσμα έχουμε μια τέχνη στρατευμένη και χειραγωγημένη συνειδητά ή και ασυνείδητα κάποιες φορές, η οποία διαμορφώνει αντιλήψεις, στάσεις ζωής, σειρά προτεραιοτήτων, αρχές. Αυτή η τέχνη με τις ποικίλες της εκφράσεις αγγίζει και επηρεάζει ανθρώπους κάθε ηλικίας, κάθε τάξης, κάθε ιδεολογίας περισσότερο ή λιγότερο. Οι στίχοι των τραγουδιών, η μουσική, η τηλεόραση, το σινεμά, το θέατρο, το βιβλίο, η αρχιτεκτονική, οι εικαστικές τέχνες μάς επηρεάζουν όλους. Ολους ακόμα και τους κομμουνιστές νέους ή παλιούς.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο μαύρα. Μέσα απ' αυτή την κοινωνία δεν μπορεί παρά να γεννιούνται και οι πρωτοπόροι, προοδευτικοί, ειλικρινείς καλλιτέχνες. Το πρόβλημα είναι πως πολλοί απ' αυτούς ή υποκύπτουν και συμβιβάζονται ή χάνονται ή περιορίζονται σε μικρούς, κλειστούς κύκλους επιρροής.

Εδώ νομίζω πως το κόμμα μας πρέπει να πάρει θέση δυναμική. Πρέπει να ρίξει μια ουσιαστική, θαρραλέα ματιά στην τέχνη. Είναι αλήθεια πως οργανώνουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις και μέσα απ' το φεστιβάλ της ΚΝΕ ενθαρρύνουμε κάποιους νέους δημιουργούς. Οι καιροί όμως απαιτούν πιο ολοκληρωμένη, πιο μελετημένη δράση. Χρειάζεται μια διαρκής ενασχόληση με την τέχνη, που θα γίνει βασικό τμήμα της γενικότερής μας δράσης και που θα 'ναι μια απόδειξη πως και η τέχνη είναι θέμα πολιτικό.

Κόμμα και νεολαία θα πρέπει να ενθαρρύνουν και να υποστηρίζουν την καλλιτεχνική δημιουργία στη γέννησή της. Πρέπει τα ίδια τα κομματικά και κνίτικα μέλη να ωθούνται να δημιουργήσουν. Μέσα στους κύκλους μας υπάρχουνε και οι καλλιτεχνικές φύσεις πρέπει να τους δίνεται η δυνατότητα να αναπτυχθούν. Είναι αλήθεια πως ο τρόπος και οι ρυθμοί απασχόλησης στην ΚΝΕ, για την οποία μπορώ να μιλήσω, δύσκολα επιτρέπουν στους νέους να ξεκλέψουν λίγο χρόνο, για να ασχοληθούν με τις τέχνες και τη δημιουργία. Οι περισσότεροι, κατά την εκτίμησή μου, σιγά - σιγά τα παρατάνε και περιορίζονται στην τυποποιημένη δράση, που, αν και είναι χρήσιμη και πολύτιμη, είναι πολύ κατώτερη απ' αυτή που είναι ικανοί να αναπτύξουν. Η τέχνη που θα γεννηθεί μέσα απ' τις γραμμές του Κόμματος και από κάθε καλλιτέχνη που μας πλησιάζει θα 'ναι μια τέχνη που θα ανοίγει νέους δρόμους. Θα δίνει στα ιδανικά μας δύναμη, φωνή, ζωντάνια. Αυτή η τέχνη χωρίς προσπάθεια θα είναι «στρατευμένη». Θα είναι ειλικρινής, πηγαία, γι' αυτό θα είναι στρατευμένη. Στρατευμένη λόγω βιοθεωρίας του δημιουργού, αλλά και ελεύθερη. Μια έκφραση του τώρα, φανερώνοντας απλά ένα φως στην άκρη του τούνελ. «Βεβαίως και πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι στρατευμένος ιδεολογικά. Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις. Πρέπει να υπάρχει στρατευμένη τέχνη, γιατί, μέσα στο δρόμο αυτής της σχολής, μπορούν να βγουν αριστουργηματικά έργα» - Μάνος Λοΐζος.

Απλά λοιπόν πιστεύω πως ήρθε η ώρα να αφήσουμε, να ωθήσουμε, να υποστηρίξουμε ένα νέο ρεύμα στην τέχνη. Πρέπει το Κόμμα μας να έχει και για την τέχνη μια μορφή «αντίπαλου δέους», πρέπει να έχει την αντιπρόταση. Να έχει ένα χώρο άνθησης της τέχνης, γέννημα του ιδεολογικού του τμήματος, ένα καταφύγιο για τους ριζοσπάστες καλλιτέχνες, που αυτή τη στιγμή είναι χαμένοι και μόνοι τους.

Πρακτικά, λοιπόν, νομίζω πως πρέπει να οργανωθεί μια πολιτιστική ομάδα στα πλαίσια του μετώπου, η οποία θα απαρτίζεται από καλλιτέχνες συντρόφους και μη. Αυτή η ομάδα θα έρθει σε επαφή με τους καλλιτέχνες που αναζητούν το νέο και το προοδευτικό και θα τους προσφέρει υποστήριξη και βοήθεια, όχι κραυγαλέα (ντουντούκες, συνθήματα...) αλλά ουσιαστική και διακριτική. Η ομάδα αυτή επίσης θα αναζητηθεί ανάμεσα στα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τους νέους, αλλά και τους μεγαλύτερους που ασχολούνται με τις τέχνες και θα τους φέρει σε επαφή. Θα οργανωθούν, λοιπόν, μικρότερες πολιτιστικές ομάδες κι αυτές στα πλαίσια του μετώπου. Θα δημιουργηθεί λοιπόν ένα πολιτιστικό - καλλιτεχνικό δίκτυο που θα αποτελέσει τον πυρήνα και τη δύναμη μιας νέας τέχνης με πνοή.

Αυτό το δίκτυο θα οργανώνει και θεωρητικές συζητήσεις και αναλύσεις γύρω από την τέχνη, θα βρίσκεται σε ολομέλειες ώστε σιγά - σιγά να γεννηθεί ένα νέο ρεύμα με όλο και πιο βαθιές θεωρητικές βάσεις.

Αυτή η καλλιτεχνική εστία, που θα γεννηθεί, όχι μόνο είναι κάτι που το οφείλουμε στην κοινωνία, αλλά είναι και κάτι απαραίτητο αν θέλουμε να οδηγήσουμε κάποτε τον κόσμο αυτό στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, γιατί θα 'ναι πολύ αργά αν περιμένουμε λίγο πριν ξεσπάσει η επανάσταση για να «φτιάξουμε» λίγη τέχνη.

ΕΥΔΟΚΙΑ ΣΕΛΙΑΝΙΤΗ

Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής

Θεσσαλονίκη


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ