Συμπαραστάτης της κυβέρνησης στην επιβολή των αντιλαϊκών επιλογών, όπως αυτές δρομολογούνται μέσα από τον προϋπολογισμό του 2001, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και τη διάλυση του ασφαλιστικού, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ηγεσία της ΝΔ. Στη χτεσινή σύσκεψη των τομεαρχών υπό τον Κ. Καραμανλή εγκρίθηκαν ομόφωνα οι θέσεις του κόμματος για τον προϋπολογισμό, τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, οι οποίες είναι ταυτόσημες με αυτές της κυβέρνησης και η μόνη διαφοροποίηση που υπάρχει αφορά την άσκηση κριτικής στην κυβέρνηση από «αυθεντικά» νεοφιλελεύθερες θέσεις, για «αναποτελεσματικότητα» και στην άσκηση πίεσης για «ταχύτερους ρυθμούς», στην υλοποίηση των μέτρων στους παραπάνω τομείς.

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό η εισήγηση του Γ. Αλογοσκούφη επικεντρώνει στην αποκάλυψη των ανακριβειών και των ψεμάτων της κυβερνητικής προπαγάνδας για ορισμένα μεγέθη και προβλέψεις, αλλά αφήνει στο απυρόβλητο τους αντιλαϊκούς στόχους του. Συγκεκριμένα, η κριτική επικεντρώνεται στο ότι ο προϋπολογισμός δεν είναι πλεονασματικός, γιατί το πραγματικό έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης είναι 3,3% του ΑΕΠ και χάρη στη «δημιουργική λογιστική» που δεν υπολογίζει 630 δισ. δρχ. για επιχορηγήσεις σε «ζημιογόνες» ΔΕΚΟ, υπερεκτιμά κατά 300 δισ. τα πλεονάσματα των ασφαλιστικών ταμείων και αποκρύπτοντας τόκους της τάξης των 350 δισ. δρχ., εμφανίζεται πλεονασματικός. Παράλληλα, η μέση φορολογική επιβάρυνση με τον νέο προϋπολογισμό αυξάνεται κατά 250 χιλ. δρχ. ανά οικογένεια, ενώ οι δαπάνες για Παιδεία και Υγεία μειώνονται ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 3,45% και 2,98% αντιστοίχως. Παράλληλα αμφισβητείται ο «αισιόδοξος» στόχος για αύξηση του ΑΕΠ κατά 5% το 2001, καθώς και οι προβλέψεις για πληθωρισμό, ισοτιμία δολαρίου και τιμές πετρελαίου.

Από την πλευρά της η αρμόδια τομεάρχης Μ. Γιαννάκου -Κουτσίκου, αφού «αποϊδεολογικοποίησε» το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων -«υπάρχει πλέον μια συγκεκριμένη πολιτική για την επίλυση ενός δεδομένου προβλήματος και ενδεχομένως διαφορετικές μέθοδοι εφαρμογή της»-, ζήτησε επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών κυρίως στους τομείς των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας και ορισμένων «προστατευόμενων» επαγγελμάτων, ως ένα άμεσο μέτρο για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Τάχθηκε υπέρ της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και στην επιβολή της «ευελιξίας», στην εκ θεμελίων αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και της διά βίου κατάρτισης και εξειδίκευσης των εργαζομένων, υπέρ των θεσμών μερικής και προσωρινής απασχόλησης, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την ελάφρυνση των εργοδοτικών εισφορών.

Οσον αφορά τις «τομές» στο ασφαλιστικό σύστημα αντιγράφει τις θέσεις της κυβέρνησης - ΟΟΣΑ και ΕΕ. Σε πρώτη φάση ζητά «ενίσχυση των μορφών λειτουργικής συνεργασίας του κράτους και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στους τομείς παροχής ασφάλισης και σύνταξης», θέσπιση ενιαίας βασικής σύνταξης, «ευέλικτη» συνταξιοδότηση «πέρα από τον καθορισμό συμβατικών ορίων αποχώρησης από την εργασία», μείωση του αριθμού των ασφαλιστικών φορέων και υφιστάμενων επικουρικών ταμείων, συμμετοχή «μη κερδοσκοπικών οργανισμών»(!) στη διαχείριση προνοιακών πολιτικών, επανεξέταση των κριτηρίων καθορισμού του δικαιώματος στη σύνταξη, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Με δύο λόγια συνοψίζοντας τη φιλοσοφία της ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα η Μ. Γιαννάκου τόνισε: «Ο πολίτης πρέπει στη διαδικασία αυτή να νιώθει το κράτος "αρωγό" στη δική του προσπάθεια, όχι όμως και διέξοδο από τις προσωπικές του ευθύνες»!