Δεύτερο, γιατί το σχέδιό τους όχι μόνο δεν προβλέπει επαρκή χρηματοδότηση για να ανταποκριθούν το ΙΚΑ και τα άλλα Ταμεία στις αυξημένες ανάγκες των ασφαλισμένων, αλλά τα ποσά που αναφέρει δεν επαρκούν να καλύψουν ούτε τα ελλείμματα.

Η χρηματοδότηση του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων όταν βασίζεται σε αναβαθμισμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, σε αναβαθμισμένες παροχές και υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας και όχι όταν οικοδομείται επάνω σε αντιασφαλιστικά, αντικοινωνικά μέτρα, που στηρίζονται σε συντάξεις πείνας, σε αυξημένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, σε αντιδραστικές αλλαγές οι οποίες υποβαθμίζουν και εμπορευματοποιούν την Υγεία.

Αυτό ακριβώς γίνεται. Γι' αυτό η κυβέρνηση εξαρχής επέλεξε το δρόμο της συμφωνίας με τη συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ για τα αντιασφαλιστικά μέτρα και στη συνέχεια έκοψε το κοστούμι της ψευτο-χρηματοδότησης.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι:

Κατά την περίοδο 2003-2008 το ΙΚΑ θα χρηματοδοτείται με συγκεκριμένα ποσά ετησίως, τα οποία αντιστοιχούν κατά μέσο όρο σε ποσοστό 1% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ).

Κατά την περίοδο 2009-2032 το ΙΚΑ θα χρηματοδοτείται με σταθερό ποσοστό 1% του ΑΕΠ ετησίως.

Μέρος της χρηματοδότησης θα δίνεται από τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την κάλυψη του ελλείμματος του ΙΚΑ. Η πλεονάζουσα χρηματοδότηση θα γίνεται με την έκδοση ειδικών ομολόγων πολυετούς διάρκειας τα οποία ρευστοποιούνται μόνο στη λήξη τους.

Τα ειδικά ομόλογα μαζί με τις αποδόσεις τους αποτελούν κλειδωμένο αποθεματικό, το οποίο δεσμεύεται για να μπορεί να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα του ΙΚΑ, όταν αυτά αρχίζουν να μεγαλώνουν μέχρι και το έτος 2032.

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα ζητήματα γιατί η κυβέρνηση και οι κυβερνητικοί απολογητές προσπαθούν να θολώσουν τα νερά παίζοντας με τους αριθμούς.

Σε τι ποσά ανταποκρίνεται το 1% επί του ΑΕΠ;

Αν πάρουμε υπόψη μας ότι το ΑΕΠ για το 2001 υπολογίζεται στα 41 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές, το 1% αντιστοιχεί σε 410 δισεκατομμύρια δραχμές.

Τι θα πρωτοκαλύψει με το ποσό αυτό;

Τι θα γίνει σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όταν θα παρουσιαστεί το φαινόμενο της μείωσης των ρυθμών ανάπτυξης και μείωσης των σχετικών εσόδων του ΙΚΑ και του Ενιαίου Ταμείου Μισθωτών;

Εδώ να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:

Υπολογίζοντας κατ' αποκοπή τη χρηματοδότηση στο 1% του ΑΕΠ, η κυβέρνηση αποσύρεται από όλες τις άλλες υποχρεώσεις που ακούνε στο όνομα «κρατική επιχορήγηση».

Παραγράφει δηλαδή τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από το νόμο 465/70 και το νόμο 2084/92 κ.ά.

Για παράδειγμα, εάν για το 2001 ίσχυε η χρηματοδότηση του ΙΚΑ με βάση το 1% του ΑΕΠ, θα είχαμε την εξής κατάσταση:

Η κυβέρνηση θα έπρεπε να καταβάλει συνολικά 420 δισ. δρχ.

Ενώ εάν χρηματοδοτούσε το ΙΚΑ ως όφειλε ακόμα και μ' αυτή τη σημερινή νομοθεσία θα έπρεπε να καταβάλει 527,853 δισ. σύμφωνα με το νόμο 465/70 συν 213,108 δισ. σύμφωνα με το νόμο 2084/92 κ.ά.

Η διαφορά είναι προφανής, φτάνει τα 400 δισ. δρχ. και αποδεικνύει ότι χειροτερεύει η υποχρηματοδότηση του ΙΚΑ, γενικότερα του ασφαλιστικού συστήματος.

Αποκαλυπτική είναι η αναφορά που κάνει για τη χρηματοδότηση του ΙΚΑ ο Γρ Σολωμός, πρώην διοικητής του ΙΚΑ, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις 30 του Απρίλη 2002. Λέει σχετικά: «Το ποσό των 470 δισ. δρχ. που προτίθεται να δώσει ο κρατικός προϋπολογισμός το 2003 στο ΙΚΑ και που εξήγγειλε ο υπουργός Οικονομικών συνιστά μόνο το 50% των υποχρεώσεών του». Ακόμα: «Το προτεινόμενο ποσόν του 1% του ΑΕΠ δεν επαρκεί ούτε για την κάλυψη των ελλειμμάτων. Η δε διαφαινόμενη κατάργηση των θεσμών της τριμερούς χρηματοδότησης και της υποχρεωτικής απόδοσης του ΝΔ 465/70 θα πλήξει ανεπανόρθωτα την επιδιωκόμενη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».

Προκύπτει ακόμα ένα θέμα:

Από το 2009 θα ενταχθούν σταδιακά στο ΙΚΑ και άλλα Ταμεία για τη δημιουργία του Ενιαίου Ταμείου Μισθωτών.

Ποιος θα καλύψει τα ελλείμματά τους;

Η κυβέρνηση απαντά κυνικά:

Τα Ταμεία αυτά θα χρηματοδοτηθούν από την κρατική χρηματοδότηση προς το ΙΚΑ! Δηλαδή «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Με τα χρήματα που αποσκοπούν στην κάλυψη των ελλειμμάτων του ΙΚΑ θα προσπαθήσουν να μπαλώσουν τις τρύπες του Ενιαίου Ταμείου Μισθωτών.

Ο εμπαιγμός είναι ολοφάνερος.

Επί της ουσίας, το νέο Ταμείο Μισθωτών θα είναι Ταμείο φτώχειας, που όχι μόνο θα αναφέρεται σε υποβαθμισμένες παροχές, σε συντάξεις πείνας, αλλά, στο όνομα της βιωσιμότητάς του, θα επιχειρείται η επιβολή νέων βαρών (αύξηση εισφορών κλπ.) στις πλάτες των ασφαλισμένων.