Σήμερα, κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μαζί με την προσπάθεια επιβολής των αντιασφαλιστικών μέτρων (μείωση συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας, χτύπημα των βαρέων ανθυγιεινών κ.ά.) επιχειρούν την παραγραφή των κρατικών χρεών και προωθούν πλαίσιο «χρηματοδότησης», που υπονομεύει τα ασφαλιστικά ταμεία και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Σ' αυτά τα πλαίσια, προκλητικά ο πρόεδρος της ΓΣΣΕ εμφανίζεται έτοιμος να υπογράψει με το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ένα σύμφωνο ντροπής που αποκαλείται «Εθνική Κοινωνική Συμφωνία»!

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση χρειάζεται να δοθεί η μάχη της απεργίας στις 29 Μάη με καλύτερη οργάνωση, μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα.

Να ριχτούν περισσότερες δυνάμεις στον αγώνα, να χτυπηθεί η απεργοσπαστική τακτική της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, να αποκαλυφθεί ο αντεργατικός χαρακτήρας των μέτρων για την Κοινωνική Ασφάλιση και η απάτη του κυβερνητικού σχεδίου για τη χρηματοδότηση των Ταμείων.

Με το Νόμο 1611/1950 τα Ταμεία αναγκάζονται να καταθέσουν υποχρεωτικά το σύνολο των αποθεματικών τους στην Τράπεζα της Ελλάδας, με το λεγόμενο «ειδικό επιτόκιο», που όριζε κάθε φορά η νομισματική επιτροπή, με εντολή της κυβέρνησης.

Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, ακόμα μεγαλύτερες απώλειες για τα Ταμεία προκλήθηκαν την περίοδο 1974-1994, όταν ο πληθωρισμός αυξήθηκε δραστικά, ξεπερνώντας το 20% και στο διάστημα αυτό τα «ειδικά επιτόκια» της Τράπεζας της Ελλάδας ήταν κατώτερα και του πληθωρισμού και των επιτοκίων καταθέσεων που ίσχυαν τότε.

Σύμφωνα με κατά προσέγγιση μετριοπαθείς υπολογισμούς, οι οφειλές του κράτους από την αρπαγή των αποθεματικών ξεπερνούν τα 25 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Με τον Αναγκαστικό Νόμο 1846 του 1951, μεταξύ των εσόδων του ΙΚΑ προβλέπεται και «εισφορά του κράτους», που καθορίζεται σε χρονιάτικη βάση, με απόφαση του υπουργού Οικονομικών και θα έπρεπε να καταγραφεί στον ειδικό προϋπολογισμό του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Παρά τη σχετική πρόβλεψη ότι η ρύθμιση αυτή θα εφαρμοζόταν από το οικονομικό έτος 1953-1954, δεν εφαρμόστηκε ποτέ!

Το 1970 με το νομοθετικό διάταγμα 465 ορίστηκε ότι το κράτος θα αναλαμβάνει την ευθύνη να εξοφλήσει υποχρεώσεις που το ίδιο φορτώνει στα ασφαλιστικά ταμεία για την άσκηση «κοινωνικής πολιτικής».

Γεγονός είναι ότι ούτε και αυτός ο νόμος τηρήθηκε.

Από το 1975 το ελληνικό κράτος εξοφλεί μόνο το 40-50% των χρονιάτικων οφειλών του προς το ΙΚΑ.

Υπολογίζεται ότι από το 1975 μέχρι και το 2002 οι κυβερνήσεις, το κράτος, με βάση το Ν.Δ. 465/70, θα έπρεπε να καταβάλουν στο ΙΚΑ 5.532.036.000 δρχ. Και κατέβαλαν 3.029.536.00 δρχ.

Το χρέος δηλαδή σ' αυτή την περίπτωση είναι 2.502.500.000 δρχ.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στην πράξη οι οφειλές αυτές είναι πολύ μεγαλύτερες, γιατί ο υπολογισμός των κρατικών οφειλών γίνεται με βάση τις ονομαστικές τιμές και όχι τις τιμές που διαμορφώνονται με τον πληθωρισμό.

Το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση προβάλλει την ανάληψη της ευθύνης για την εξόφληση οφειλών 1,3 δισεκατομ. δρχ. προς το ΙΚΑ. Πρόκειται για την εξόφληση μόνο ενός μέρους του χρέους που αφορά την περίοδο μέχρι το 1998 και αυτό με 15 χρονιάτικες δόσεις και με επιτόκιο μικρότερο από τον πληθωρισμό. Ουσιαστικά, δηλαδή, ξανακλέβει το ΙΚΑ και τους ασφαλισμένους.

Το ποσό του 1.202.500.000 δρχ. που αφορά στην περίοδο 1998-2002 μένει ανεξόφλητο.

Ανεξόφλητο μένει, επίσης, το χρέος του κράτους προς το ΙΚΑ από την κρατική εισφορά για τους νεοασφαλιζόμενους από 1.1.93 - σύμφωνα με το νόμο 2084/92.

Η κατάσταση είναι η εξής:

Η κυβέρνηση έπρεπε να καταβάλει 1.536.864 τρισ. Εδωσε 526.610 δισ. δρχ. Χρωστάει 1.010.254 τρισ. δρχ.

Δηλαδή, η κυβέρνηση παρακρατεί περισσότερο από ένα (1) τρισεκατομμύριο δρχ. που έπρεπε να είχε καταβάλει προς το ΙΚΑ.

Εκτός από το ΙΚΑ οφειλές δεν έχουν καταβληθεί και σε άλλα Ταμεία.

Για παράδειγμα, μέχρι το 1999 το κράτος χρωστάει στο ΤΕΒΕ 68 δισ., στο Ταμείο Εμπόρων 16 δισ., στο Ταμείο Υγειονομικών 7,5 δισ., στο Ταμείο Νομικών 6,5 δισ., στο ΤΣΜΕΔΕ 7 δισ. και στο ΤΣΑ 3 δισ.δρχ.

Συνολικά, για όλα τα Ταμεία το χρέος είναι μεγαλύτερο αν προστεθούν και οι αποδόσεις που θα έφερνε η αξιοποίηση των χρημάτων (τόκοι κλπ.), αν το κράτος τα κατέβαλλε σε χρονιάτική βάση.