Με τη συμμετοχή περισσοτέρων των 100 αντιπροσώπων από όλη την Ελλάδα και με πέντε νέα σωματεία στη δύναμή της πραγματοποιεί το ερχόμενο Σάββατο, 25 του Μάη 2002, στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ», στην Αθήνα, το 13ο Συνέδριό της η Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ).

Η ΟΣΝΙΕ ιδρύθηκε πριν από 45 χρόνια, το 1957, από τέσσερις συλλόγους Δημοσίων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων. Η περίοδος μέχρι το 1964 ήταν μια σχετικά νεκρή περίοδος, αφού δεν προωθήθηκαν για επίλυση τα προβλήματα του κλάδου. Σταθμός για το υγειονομικό κίνημα υπήρξε η δημιουργία το 1964 από 14 συλλόγους νοσηλευτικών ιδρυμάτων της Αθήνας και του Πειραιά της Συντονιστικής Επιτροπής, που κάλεσε τους υγειονομικούς στο δρόμο των κινητοποιήσεων. Ακολούθησαν μεγάλες κινητοποιήσεις το 1965-'66, πορεία που διακόπηκε από τη δικτατορία του '67.

Η δράση της αναδιοργανώθηκε τον Οκτώβρη του '74, με αποτέλεσμα από 14 συλλόγους που άφησε η χούντα, η δύναμη της ΟΣΝΙΕ να φτάσει στους 84 συλλόγους. Μετά το 5ο Συνέδριο του 1978, μια διασπαστική ομάδα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, η οποία δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση στην ΟΣΝΙΕ, κινήθηκε και ίδρυσε την ΟΕΝΕ, η οποία έβαλε εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Η ΟΕΝΕ απομονώθηκε από τους εργαζόμενους και διαλύθηκε το 1990.

Την τριετία 1979-1981 η ΟΣΝΙΕ ανέπτυξε δυναμική δράση, πήρε μέρος σε πάνω από 10 πανελλαδικές απεργίες, αντιπάλεψε την οικονομική πολιτική της τότε κυβέρνησης και πέτυχε σημαντικές νίκες για τους υγειονομικούς.

Με τη δημοσιοποίηση των νοσοκομείων και τη σταδιακή μονιμοποίηση χιλιάδων εργαζομένων η ΟΣΝΙΕ συνέβαλε ώστε ομαλά να ενταχθούν τα σωματεία και οι εργαζόμενοι στη δύναμη της ΠΟΕΔΗΝ, που είχε ιδρυθεί από το 1983. Πρωταρχικός στόχος έμπαινε στο συνέδριο του 1988 η δημοσιοποίηση όλων των κοινωνικοπρονοιακών ιδρυμάτων που ήταν διάσπαρτα στη χώρα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 με τη συμβολή της ΟΣΝΙΕ στήθηκαν σωματεία στα περισσότερα και μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσηλευτήρια και κοινωνικοπρονοιακά ιδρύματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σοβαροί αγώνες ξέσπασαν στο θεραπευτήριο «Υγεία», στο μαιευτήριο ΗΡΑ και στο Γηροκομείο Αθηνών αλλά και στα δημοσιοποιημένα νοσοκομεία «Αγιος Σάββας», «Παμμακάριστος», «Δρομοκαΐτειο», «Πολυκλινική».

Από το 1991 η ΟΣΝΙΕ μπήκε σε περίοδο κρίσης, κυρίως μετά το πέρασμα των περισσότερων Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου στο δημόσιο. Η κρίση αυτή άρχισε σιγά σιγά να ξεπερνιέται μετά το 10ο Συνέδριό της, το Γενάρη του 1994, με την είσοδο νέων στελεχών στο ΔΣ από ευρύτερους εργασιακούς χώρους.

Την πλειοψηφία στο απερχόμενο ΔΣ της Ομοσπονδίας κατείχε η «Αγωνιστική Παρέμβαση Υγείας και Πρόνοιας», που στηρίζεται από προοδευτικούς ανθρώπους όλων των χώρων.

Το έργο της Ομοσπονδίας, κυρίως τα τρία τελευταία χρόνια, ακούμπησε πολλούς χώρους και έδωσε, σε δύσκολους καιρούς, δυναμικό αγωνιστικό στίγμα. Η ΟΣΝΙΕ ήταν παρούσα σχεδόν σε κάθε χώρο εργασίας του κλάδου, αναμετρήθηκε με τα προβλήματα, με μηχανισμούς των εργοδοτών, αντιπάλεψε την πολιτική της κυβέρνησης, που οξύνει τα προβλήματα των εργαζομένων. Σήμερα, στην Ομοσπονδία συμμετέχουν 32 σωματεία εργαζομένων διαγνωστικών κέντρων, ιδιωτικών κλινικών, Ιδρυμάτων, με περίπου 6.000 εγγεγραμμένα μέλη κυρίως από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Στον αντίποδα της αγωνιστικής πορείας της πλειοψηφίας του ΔΣ κινήθηκε η μειοψηφούσα παράταξη «Ενωτική Κίνηση Υγειονομικών», που έχει προκύψει από επίσημους εκπροσώπους του ΣΥΝ, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Οχι μόνο δεν πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης των υγειονομικών, δε συμμετείχαν στους αγώνες, ακόμα και στις συνεδριάσεις του ΔΣ, αλλά έπαιξαν και απεργοσπαστικό ρόλο στις τελευταίες τρεις κινητοποιήσεις (3 και 18 του Απρίλη, 1η του Μάη 2002). Η συγκεκριμένη παράταξη δραστηριοποιήθηκε τους τελευταίους 2-3 μήνες, με επισκέψεις στους χώρους δουλιάς, με μόνο στόχο την κατασυκοφάντηση των μελών της πλειοψηφίας του ΔΣ για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.

Αντίθετα, οι υγιείς αγωνιστικές δυνάμεις της «Αγωνιστικής Παρέμβασης» διεκδικούν το ερχόμενο Σάββατο για μια ακόμη φορά την ψήφο των υγειονομικών με πρώτο και βασικό στόχο πάλης να ενισχυθεί οργανωτικά και ταξικά η Ομοσπονδία και κυρίως με την οργάνωση των εργαζομένων που δεν έχουν συνδικαλιστεί.