Συγχωρέστε με που μπορώ να λάβω μέρος και με δικές μου απόψεις σε ευρύτερες έννοιες και προοπτικές εμπέδωσης μιας λαϊκής εξουσίας ανάπτυξης, γνώσης, μόρφωσης, ισότητας, ανθρωπιάς, Δημοκρατίας, που μόνο το ΚΚΕ προσπαθεί και μπορεί.

Συγχωρέστε με, που πορεύτηκα με όραμα ό,τι το πιο ανθρώπινο, τη Μαρξιστική - Λενινιστική ανθρωποκεντρική θεωρία, που δεν κιότεψα, που δεν πρόδωσα, που δε μετάνιωσα, που δε ζήλεψα, αλλά και δε λοιδόρησα την αφέλεια παραπλάνησης εργαζομένων από την ανήκεστο και αθέμιτο πλουτοκρατία και όσων στηρίζουν και υποστηρίζουν αυτήν συνειδητά ή ασυνείδητα.

Συγχωρήστε με, που έζησα, που έκανα οικογένεια, που δεν προσκύνησα ποτέ, παρά τις πολλαπλές απολύσεις. Που δε σταμάτησα να αγωνίζομαι για ό,τι ανήκει σε μένα, στην οικογένειά μου, στα παιδιά μου, σε όλα τα παιδιά του κόσμου για ένα καλύτερο αύριο. Που δεν αρνήθηκα, δεν κουράστηκα και δεν κουράζομαι να προσπαθώ. Που πιστεύω στην αλήθεια και αλήθεια είναι ζωή, χαρά, δημιουργία, είναι Ειρήνη, θάρρος, είναι σήμερα, αύριο και πάντα και σίγουρα θα λάμψει. Συγχωρέστε με, που παρασύρθηκα από την αλήθεια και έγινα μέλος του ΚΚΕ. ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Αλήθεια είναι και ο προσυνεδριακός διάλογος. Ανοιχτός σε όλους, φίλους, οπαδούς, κομματικά μέλη, συμπαθούντες και «αντιπαθούντες». Υψιστη έννοια δημοκρατίας της συμμετοχής του Λαού, προς κρίση προτάσεων, δράσης και διαμόρφωσης, ελεύθερης και ειρηνικής συνέχειας. Αλήθεια είναι ότι μόνο στο ΚΚΕ υπάρχουν και στέκονται τέτοιες διαδικασίες. Ξεκάθαρες θέσεις, προτάσεις, σχεδιασμοί, προοπτικές, κριτικές των λανθασμένων αντιδημοκρατικών, αντιλαϊκών ενεργειών και προειδοποιήσεων στις εκάστοτε υποτακτικές και ξενόδουλες εξουσίες. Αλήθεια είναι ότι μόνο το ΚΚΕ έχει θέσεις και προτάσεις για την παιδεία, τη μόρφωση, την αγροτιά, την υγεία, τους μικρομεσαίους, της εργατικής τάξης, το παρόν και το μέλλον με ανθρώπινο πρόσωπο. Αλήθεια είναι ότι μόνο το ΚΚΕ αγωνίζεται και πασχίζει ειλικρινά, άδουλο και αδούλωτο για την Ειρήνη και την περηφάνια των Λαών διεθνώς και παγκοσμίως και αντιτίθεται στις δεκάδες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών με χιλιάδες νεκρούς.

Η Αλήθεια είναι συνώνυμη με το ΚΚΕ, τον αγώνα και την έννοια Ανθρωπος. Αυτό, επιτέλους, πρέπει όλοι γενικώς, όπου Γης, να πιστέψουμε, να κατανοήσουμε και να κατακτήσουμε. Και αυτό δεν είναι απλό, δεν είναι εύκολο, δεν είναι άμεσο, γιατί απλά ο εχθρός έχει κερδίσει την 1η «μάχη», τη μάχη της παραπλάνησης και της διαφθοράς και εμείς πρέπει να παρακολουθούμε συνεχώς τις αρνητικές αντιλαϊκές εξελίξεις, να αντιστεκόμαστε, να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε πολλές φορές σε αντίξοες συνθήκες, μεταξύ πειθούς, αγώνα, θυσίας, κρίσης και κριτικής, συγκατάβασης και άρνησης, τη γνώση και τη μόρφωση, για να προλάβουμε όχι την ήττα μιας δεύτερης μάχης, με διάφορους στόχους και επιδιώξεις, αλλά την τελειωτική αποχαύνωση και εξαθλίωση του Λαού πλην των υμετέρων και των συν αυτών. Σημάδια έχουμε ήδη κραυγαλέα σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο και είναι απορίας άξιο πώς και γιατί δε γίνονται αντιληπτά από ευρύτερες δυνάμεις. Και ενώ η αλήθεια είναι καταφανέστατη, η προσπάθεια του ΚΚΕ συνεχής, με τις όποιες αδυναμίες, με επιμονή και υπομονή, είναι σε σωστό δρόμο ενεργειών, προσπαθώντας για τη δυναμική συνέχεια σε φάσεις υποχώρησης και δυσχέρειας του «αντιπάλου», να σου πετιέται από μακρά η ανασχετική δύναμη της αμφιβολίας, της άρνησης, της διάστασης, της διάσπασης και της αποχώρησης συνολικά ή ατομικά με ωραιοποιημένο «αγωνιστικό» προφίλ, σωστής ενέργειας, ανώτερης κριτικής και διδασκαλικής προβολής και Παντογνωσίας.

Πιστεύω ότι το Κόμμα πρέπει να σταθεί πολύ σοβαρά σε τέτοια φαινόμενα, που διαρκώς και κατά διαστήματα παρουσιάζονται σαν τροχοπέδηση δράσης και αποθάρρυνσης στην προσφορά. Να μελετήσει τις ενέργειες, να πάρει αποφάσεις όχι ως προς τις δημοκρατικές διαδικασίες, γιατί κανείς δεν έχασε, δεν αποκλείστηκε ή δε συμμετείχε χωρίς άποψη σε αυτές. Αλλά ως προς το συγκεντρωτισμό και εδώ βεβαίως υπάρχει πρόβλημα με τους εκάστοτε Μέντορες της κριτικής για την κριτική σ' ένα κόμμα με τις αρχές, τις θυσίες, τους αγώνες του ΚΚΕ, προσβολή στη μνήμη και τους απογόνους να δημιουργούνται έριδες και αντιθέσεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο και εξ απαλών ονύχων τα εξουσιαστικά κόμματα και τα παρά πόδας μικρότερα, λες και εν σοφία τα πάντα εποίησαν και ποιούν, δημιουργώντας μόνιμη παρέμβαση αποπροσανατολισμού του σκοπού για μια καλύτερη συνέχεια δράσης για ένα καλύτερο και ανθρώπινο αύριο στην ευαισθητοποίηση του Λαού, στην πραγματική δύναμη κινητοποίησης για την αλλαγή και την πρόοδο και μάλιστα σε σοβαρές στιγμές προσπάθειας τέτοιων αλλαγών, π.χ. Συνέδρια, συμμαχίες, εκλογές κλπ.

Ε! λοιπόν, κόμμα είμαι και εγώ και εσύ και εκείνος και ο άλλος και σκοπό έχουμε να γίνουν και εκείνοι και οι άλλοι, ώστε όλοι μαζί, μια δύναμη, να αλλάξουμε τον κόσμο και αυτό θα γίνει με μέντορες ή χωρίς μέντορες, αρκεί να νιώσουμε την έννοια Ζωή, Ανθρωπος, Παιδί, πιστεύοντας στον Μαρξισμό - Λενινισμό για μια αταξική, ελεύθερη, Ειρηνική, Παγκόσμια κοινωνία.

Ας αποφύγουμε λοιπόν την υπερβατικότητα της κοσμοθεωρίας μας, κακό παράδειγμα του παρελθόντος που γέμισε το καλάθι των εμπειριών με αρνητικά αποτελέσματα, απρόσμενα ιδεολογήματα και ρήξεις, που πισωγύρισαν την πορεία μας και αύξησαν την επιφυλακτικότητα των προσδοκιών μας.

Φοβάμαι ότι κουράστηκαν ή αυτό επιδίωκαν και λυπάμαι ειλικρινά, σαν απλό μέλος, για στελέχη που πίστεψα.

Ομως επιτρέψτε μου.

Χωρίς τη δύναμη και τη συμμετοχή του Λαού, καμιά συμμαχία, κανένα μέτωπο, κανένα κίνημα δεν μπορεί να σταθεί και ο Λαός δεν μπορεί να είναι ούτε εξουσιαστής δυνάστης, ούτε εξουσιαζόμενος επαίτης. Απλά θεματοφύλακας της ισότητας, της δικαιοσύνης και της περιφρούρησης της ζωής, του παρόντος και του μέλλοντος. Ομως χρειάζεται μόρφωση, γνώση, κρίση, κύρια εμπιστοσύνη στα πιστεύω και τη δύναμή του. Και εδώ είναι το πρόβλημα και η ουσία, από τη μια η παραπλάνηση, η παραπληροφόρηση, η διαστρέβλωση, η υποσχεσιολογία, η παροχολογία, η υποβάθμιση, ο εκφοβισμός κ.ά. της εξουσιαστικής τάξης των βαστάζων υποτακτικών της πλουτοκρατίας, από την άλλη των αφελών διασπαστών και της ατομικής φιλοδοξίας, κατάφεραν να αδρανοποιήσουν, μειώνοντας την εμπιστοσύνη και το λαϊκό αίσθημα ενός Λαού υπερήφανου, φιλότιμου, δυνατού σε κάθε κρίση, ενάντια στα συμφέροντά του και τα ιδανικά του.

Επομένως ο Λαός, όπου κι αν ανήκει, σωματείο, συνδικάτο, ομάδα, κόμμα κλπ., χρειάζεται να νιώσει και να πιστέψει στο στήριγμα της ίδιας του της τάξης. Εάν μπορέσουμε να ευαισθητοποιήσουμε και να πείσουμε ότι το ΚΚΕ είναι αποδεδειγμένα η τάξη του, ότι μπορεί να στηριχτεί, ότι μπορεί να πετύχει και να ανατρέψει αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, σίγουρα θα αρχίσει η ανάκαμψη του λαϊκού κινήματος.

Ομως, μέσα σ' όλα τα άλλα, κύριο καθήκον κάθε κομματικού μέλους, φίλου και οπαδού πρέπει να γίνει η προσπάθεια εμπέδωσης της Θέσης 26 για το δικαίωμα της εργατικής τάξης... κλπ., ευρύτερα στο Λαό, σε επίμονη σταθερή και συνεχή βάση, με κάθε δυνατό τρόπο, ώστε η ανάγκη γνώσης να περάσει μέσα από την αρχή ενός ελπιδοφόρου κινήματος.

Σε αυτό θα συντελέσει η ανάπτυξη της Λαϊκής Εργατικής Ταξικής συνείδησης, με ενέργειες και έργα ενθάρρυνσης μιας δυναμικής... παρουσίας, με μόνιμο μέλημα την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Επίσης, στη σωστή διαπίστωση της Θέσης 58 του προβληματισμού της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Κόμματος, τολμώ να προτείνω... δείγματα, προθέσεις και θέσεις σε επιχειρήσεις Λαϊκής αποδοχής προς ανάπτυξη ταξικής Λαϊκής συνείδησης!!!

Τελειώνοντας πιστεύω ότι μόνο καλό θα κάνει και πολλά κακά θα αποτραπούν εάν κατά τακτά διαστήματα, μια φορά κάθε 30 ή 40 ημέρες να γίνεται στις ΚΟΒ συζήτηση, πληροφόρηση, δράση, ερωτήσεων, προτάσεων κλπ., επί παντός θέματος με στέλεχος της Κεντρικής Επιτροπής και εναλλάξ για γνωριμία, χωρίς τη δεσμευτική χρονική διαδικασία κλπ. της γενικής συνέλευσης. Πώς και γιατί, ας προβληματιστούμε.

Ευχαριστώ

ΚΟΒ Τζιτζιφιών - Καλλιθέα