Οι αντιδράσεις που δοκίμασαν οι πρωτοβουλίες Πούτιν από τον πολιτικό κόσμο της Ρωσίας ήταν ιδιαίτερα αρνητικές, αν εξαιρέσουμε τη φιλοκυβερνητική «Ενιαία Ρωσία» και τμήμα της κεντροαριστερής «Πατρίδας», που ως γνωστόν φτιάχτηκε πριν από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές για να «κόψει» ψήφους από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ).

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ρωσίας, που χαρακτηρίζουν τους Τσετσένους αποσχιστές -ένοπλους εγκληματίες - κι όργανα των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (κι όχι βέβαια «απελευθερωτικό κίνημα», όπως στη Ρωσία θεωρούν μόνο περιθωριακοί τροτσκιστές) ασκούν ταυτόχρονα έντονη κριτική και στον Πούτιν, αποκαλύπτοντας τις αιτίες της σύγκρουσης.

Οξεία ήταν η αντιπαράθεσή τους και με τις τελευταίες προτάσεις του.

Ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, Πρόεδρος του ΚΚΡΟ, σε δηλώσεις του στο ΙΝΤΕΡΦΑΞ δήλωσε: «Η ανάλυσή μας δείχνει πως η συνταγή που προτείνει η σημερινή εξουσία του Κρεμλίνου είναι εντελώς αναποτελεσματική. (...) Ο Μπους χρησιμοποίησε την 11 Σεπτέμβρη για να κηρύξει όλον τον κόσμο ζώνη αμερικανικών συμφερόντων. Ο Σαρόν τα χρησιμοποίησε για τον πόλεμο ενάντια στους Παλαιστινίους. Ο Πρόεδρος Πούτιν φαίνεται πως μετά την τραγωδία στο Μπεσλάν αποφάσισε ακόμη περισσότερο να ενισχύσει την προσωπική του εξουσία, αν και έχει έτσι κι αλλιώς συγκεντρώσει πρωτοφανή αριθμό εξουσιών. Στο Κρεμλίνο έχει συσσωρευτεί τόση εξουσία, που σύντομα θα πέσει να τους πλακώσει».

Ο ηγέτης του ΚΚΡΟ σημείωσε, μεταξύ των άλλων, πως «όσο ο Πούτιν δεν καταδικάζει και δεν παίρνει αποστάσεις από εκείνους που διέλυσαν την ΕΣΣΔ, που κανονιοβόλησαν τη Σοβιετική εξουσία, που οργάνωσαν τον πόλεμο στον Βόρειο Καύκασο, η εξουσία δεν έχει καμία ηθική βάση για να διεξάγει αποτελεσματικό αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία».

Στην Ανακοίνωσή της η Γραμματεία της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ), σημειώνεται πως η πρωτοβουλία του Πούτιν «φέρνει πιο κοντά το ρώσικο πολιτικό σύστημα στην απολυταρχία της εποχής του Νικόλαου του Αιμοσταγή». Οπως τονίζει το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ: «Η επιστροφή της χώρας στον καπιταλισμό, που άρχισε ο Γιέλτσιν, οδηγεί τη Ρωσία, μετά τη Σοβιετική Ενωση, στα όρια της διάσπασης και των αιματηρών εμφυλίων πολέμων, ενώ το σύστημα της λεγόμενης "διεύθυνσης κατά της κρίσης", που συγκροτεί ο Πούτιν, θα οδηγήσει στο σχηματισμό ενός αστυνομικού κράτους, με το διαρκή φόβο των πολιτών μπροστά στον κίνδυνο νέων τραγωδιών, με τον ολοκληρωτικό έλεγχο των δομών ασφαλείας στην πολιτική και προσωπική ζωή των πολιτών. Οριστικά μετατρέπεται σε αυταπάτη η αερολογία περί δημοκρατικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών, που και πριν υπήρχαν πιο πολύ στα χαρτιά και κυρίως ίσχυαν για τα εύπορα στρώματα, αλλά όχι για την πλειοψηφία των εργαζομένων». Το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ ευθέως κατηγορεί τον Πούτιν για την ενίσχυση των κατασταλτικών μέτρων που, όπως σημειώνει, παίρνονται «πρώτα απ' όλα για την προσωπική ασφάλεια της εξουσίας και των χρημάτων των εύπορων στρωμάτων της κοινωνίας (...) Η σημερινή κατάσταση στο Ρωσικό κράτος είναι νομοτελειακό αποτέλεσμα της ανάπτυξης της χώρας σύμφωνα με το Σύνταγμα, που επιβλήθηκε στην κοινωνία στην αιματηρή τραγωδία του 1993. Η ριζική διέξοδος από την κατάσταση αυτή, με την επίλυση των διεθνικών, πολιτικών καθώς και κοινωνικών αντιθέσεων, είναι δυνατή μόνο στο δρόμο του σοσιαλισμού», καταλήγει η ανακοίνωση του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ.