Η Παναθηναϊκή Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΠΕΔΥΕ) για τις γιορτές των Χριστουγέννων διοργανώνει παζάρι με μεγάλη ποικιλία δώρων. Το παζάρι «φιλοξενείται» στα γραφεία της ΠΕΔΥΕ (Θεμιστοκλέους 56, 1ος όροφος) και θα διαρκέσει μέχρι τις 18 του Γενάρη, με ώρες λειτουργίας 9 π.μ. - 2 μ.μ. και 6 μ.μ. - 8 μ.μ.

Πρώτη μάχη που, μάλιστα, κέρδισε η Ελλάδα, είδε στη σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Λάακεν η ελληνική κυβέρνηση και ο υπουργός Τύπου σε χτεσινές του δηλώσεις, σκόρπισε φρούδες ελπίδες ότι το θέμα του ευρωστρατού θα κλείσει θετικά για την Ελλάδα.

Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του υπουργείου Eξωτερικών, στον ίδιο τόνο δήλωνε χτες ότι η Ελλάδα συνεργάζεται με τους Eυρωπαίους εταίρους για εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης, που θα διασφαλίσει τα ελληνικά και τα κοινοτικά συμφέροντα. Με αυτόν τον τρόπο ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών θέλησε να «περάσει» την άποψη ότι η διαπραγμάτευση για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ συνεχίζεται. Οπως σημείωσε ο Π. Μπεγλίτης, στο Λάακεν επαναβεβαιώθηκε η βούληση της Ελλάδας για κοινή δράση στο πλαίσιο της ΕΕ για την προώθηση της ΚΕΠΠΑ, που παραμένει στόχος για τη νέα χρονιά, προσθέτοντας ότι ήδη ο Γιώργος Παπανδρέου συναντήθηκε με τον Iσπανό ομόλογό του, ενόψει της ανάληψης της προεδρίας από την Ισπανία. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών υπογράμμισε ότι η διαδικασία διαπραγμάτευσης πρέπει να εξελιχθεί εντός των οργάνων της ΕΕ και με την ισπανική προεδρία να έχει τον έλεγχο.

Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις, ο Π. Μπεγλίτης υποστήριξε ότι σε καμία φάση της διαπραγμάτευσης για τον ευρωστρατό το πρόβλημα δεν ετέθη ως «ελληνοτουρκική διαφορά». Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Π. Μπεγλίτης, θα ήταν λάθος, καθώς αφορά όλα τα κράτη - μέλη. Στόχος παραμένει η αυτόνομη ΚΕΠΠΑ και σχέσεις σε στέρεες βάσεις με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ - μη μέλη της ΕΕ και επεσήμανε ότι «για την ελληνική κυβέρνηση δεν υπάρχουν "κείμενα", πρέπει να αναζητήσουμε νέες διαδικασίες», «ακυρώνοντας» με αυτόν τον τρόπο το άτυπο κείμενο Βρετανίας, ΗΠΑ, Τουρκίας, πάνω στο οποίο είχε εξελιχθεί η συζήτηση.

Αναφερόμενος στα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής, ο Χρήστος Πρωτόπαππας σε δηλώσεις του υποστήριξε ότι «κερδίσαμε μία μάχη, η προσπάθεια θα συνεχιστεί» και χαρακτήρισε «αρνητικό, ανεύθυνο και επικίνδυνο» τον τρόπο που αντιμετώπισε το θέμα η ΝΔ.

«Θα έλεγα, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης ότι κερδίσαμε την πρώτη μάχη. Από εκεί και πέρα, όμως, πρέπει να συνεχίσουμε τις πρωτοβουλίες για να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ελληνική πλευρά ανέπτυξε τις πρωτοβουλίες και τα επιχειρήματά της. Επεισε ή τουλάχιστον δέχτηκαν πολλοί ότι τα επιχειρήματα αυτά έχουν βάση και γι' αυτό το λόγο δεν προχώρησε σε αυτή τη φάση το θέμα αυτό, όπως ήθελαν ορισμένοι. Είναι σαφές ότι πρέπει μέσα από τα όργανα της ΕΕ, και όχι με εξωθεσμικές πρωτοβουλίες σαν αυτές που έγιναν από την πλευρά της Μ. Βρετανίας, να εξευρεθεί η αναγκαία λύση που να δικαιώνει και τις θέσεις της ελληνικής πλευράς, να προασπίζει τα εθνικά συμφέροντά μας».

Αναφερόμενος στην αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στο Αφγανιστάν, ο εκπρόσωπος του υπουργού Εξωτερικών Πάνος Μπεγλίτης τόνισε ότι αυτή θα τεθεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και θα αναπτυχθεί μετά από απόφασή του. Οπως είπε ο Π. Μπεγλίτης «δεν έχουν γίνει συζητήσεις για την επιχειρησιακή ετοιμότητα της δύναμης», σημείωσε ότι η απόφαση για τη συμμετοχή είναι εθνική και συλλογική στο πλαίσιο της ΕΕ και πρόσθεσε ότι η δύναμη αυτή θα έχει στόχο να διασφαλίσει τα διοικητικά κέντρα της νέας κυβέρνησης του Αφγανιστάν.

Σε παρέμβασή του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, κατά την κοινή συζήτηση σχετικά με τα συμπεράσματα της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Λάακεν και τον απολογισμό δραστηριοτήτων της βελγικής προεδρίας, σημείωσε τα παρακάτω:

«Στο ένα λεπτό που διαθέτω, θα ήθελα να σημειώσω ότι παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, για να συγκαλυφτεί η πραγματικότητα, αυτή βοά ότι η Σύνοδος του Λάακεν ενίσχυσε παραπέρα μια ΕΕ του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαών γενικότερα.

Οι συνελθόντες στο παλάτι του Λάακεν δεν άκουσαν τη στεντόρεια φωνή των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών από ολόκληρη την Ευρώπη, των φτωχών, των ανέργων, των υποψήφιων ανέργων, των δημιουργών του πλούτου, θυμάτων της στυγνής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Δεν άκουσαν και δεν ήθελαν να ακούσουν την αγωνία και την απαίτηση τους για μια άλλη Ευρώπη της ειρήνης και της φιλίας των λαών και όχι του ευρωστρατού, των επεμβάσεων και του πολέμου, που οικοδομείται. Του σεβασμού και της ανάπτυξης των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών και όχι του ευρωεντάλματος, της eurojust και του ευρωτρομονόμου που, με πρόσχημα και την 11η του Σεπτέμβρη, χαρακτηρίζουν τρομοκρατία και διώκουν τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.

Να γιατί πιστεύω ότι την απάντηση δεν μπορεί να τη δώσει η περιβόητη «Συνέλευση», συμβουλευτική και μη αντιπροσωπευτική εξάλλου, που τελικά θα είναι στάχτη στα μάτια των λαών.

Η συνέχιση και ανάπτυξη της πρωτοφανούς λαοθάλασσας που διαδήλωσε στο Λάακεν, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αποτελεί τη μόνη ελπίδα και διέξοδο».

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου υπήρχε η εντύπωση ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα θα ζούσαμε σε μια σταθερή παγκόσμια τάξη, χωρίς συγκρούσεις. Ωστόσο, μόλις λίγα χρόνια αργότερα, η βεβαιότητα αυτή έχει χαθεί. Η 11η Σεπτεμβρίου μας άνοιξε απότομα τα μάτια. Ο εχθρός δεν έχει εξαφανιστεί. Ο θρησκευτικός φανατισμός, ο εθνοτικός εθνικισμός, ο ρατσισμός, η τρομοκρατία εντείνονται, εξακολουθώντας να βρίσκουν πεδίο ανάπτυξης στις περιφερειακές συγκρούσεις, τη φτώχεια και την υπανάπτυξη».

Αυτά διακήρυξε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λάακεν (14/15 Δεκέμβρη), με τους Ευρωπαίους κυβερνώντες αποκομμένους στα βασιλικά ανάκτορα έξω από τις Βρυξέλλες, να ομολογούν πανικόβλητοι ότι η Ιστορία δεν τελειώνει ποτέ. Και επειδή την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί, οι κυβερνώντες που καταλαβαίνουν ότι είναι περαστικοί, υψώνουν συρματοπλέγματα παντού, με τους μισθοφορικούς στρατούς, την υπερεθνική καταστολή και τις «εθνικές» φρουρές πραιτοριανών, με την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, με τη φτώχεια, την ανεργία, την ψυχική εξαθλίωση και διαφθορά.

Η τρομοκρατία που επί δύο αιώνες αποτελούσε το φόβητρο των εξουσιών στην «εποχή των επαναστάσεων» και έδινε την ευκαιρία στα καθεστώτα να χαρακτηρίζουν έτσι κάθε πολιτική εξέγερση, επιχειρείται τώρα να ποινικοποιηθεί ως «κοινωνική τρομοκρατία». Το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του τρομοκρατούν πανικόβλητοι κάθε εκδήλωση κοινωνικής ανυπακοής. Η εξουσία τρέμει την επανάσταση, αλλά και τα κλεφτρόνια. Οπως πανικοβάλλεται μπροστά στην αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά, την ελευθερία, η εξουσία τρέμει τους «εθνικούς» στρατούς οπλισμένων κληρωτών και καταφεύγει σε μισθοφορικές Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης (ΔΤΕ). Η εξουσία έχει απελπιστικά ανάγκη την αυταρχική πολιτική αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) μέσα από την τελευταία Διακυβερνητική Διάσκεψη (δηλ. του 2003), αλλά για την προετοιμασία της δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα από τους «μικρομέγαλους» καραγκιόζηδες που τους λένε «κυβερνώντες και ανασύρει από τα έγκατα των ιερατείων τον «φαραώ» Ζισκάρ ντ' Εστέν για να ελέγξει την πορεία της «Συνέλευσης» για το «μέλλον της Ευρώπης». Η ευρωπαϊκή εξουσία δεν έχει μέλλον και το ξέρει. Αυτοί δυσκολεύονται πλέον να κυβερνούν και οι λαοί δε θέλουν πια έτσι να κυβερνώνται.

Οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υιοθέτησαν, έστω και με νάζια, όλα τα προμελετημένα για την ευρωπαϊκή ΔΤΕ, τον ευρω-τρομονόμο, τη ριζική καταστροφή του εναπομείναντος «κράτους δικαίου» και την ανατροπή δεκαετιών εργατικών κατακτήσεων στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό. Τσακώθηκαν σαν κοκόρια για την ευρω-λιγούρικη «μοιρασιά της πίτας» των εδρών των νέων κοινοτικών υπηρεσιών, προς εξυπηρέτηση των κρατικοδίαιτων και για το πόσο θα πάει στο Αφγανιστάν, μετά τις ΗΠΑ, για να κάνει τις «βρόμικες» χερσαίες εκκαθαρίσεις που αφήνει «ουρά» η σύγχρονη «νέα μορφή πολέμου». Κλείστε τις τηλεοράσεις και φτύστε τους:

-- Τι θα πει ότι στο Λάακεν αποφασίστηκε η αντικατάσταση των «εθνικών στρατών» και η «επιχειρησιακή ετοιμότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας» με τη μισθοφορική ΔΤΕ;

-- Τι θα πει ότι «η ΕΕ είναι πλέον ικανή να διεξάγει επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων» και να αναλαμβάνει σταδιακά ολοένα και περισσότερες πολυσύνθετες επιχειρήσεις», αλλά ότι «η ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων δε συνεπάγεται τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού»;

Κάνει εντύπωση το εξής: η Τουρκία με εντολή των ΗΠΑ και με την αρωγή της Βρετανίας επέβαλε την τουρκική «ζώνη επιρροής» στην ΕΕ υπό την ομηρία του ΝΑΤΟ. Η Αθήνα, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο υπό την οπτική των «Ελληνοτουρκικών». Πήρε μια παράταση της «οριστικοποίησης των ρυθμίσεων με το ΝΑΤΟ και κανένας δεν κάνει λόγο ότι επί της ουσίας, δεν υπάρχει πλέον «ασφάλεια» της χώρας, αφού τελεί υπό το συσχετισμό ισχύος των «μεγάλων δυνάμεων».

Ανάλογη κατάσταση και για τον ευρω-τρομονόμο. Μετά από τρίμηνη επίθεση ΗΠΑ και ΕΕ κατά οποιασδήποτε έννοιας δημοκρατίας και «σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών», το Λάακεν αποφασίζει «τη συμφωνία για το ευρωπαϊκό ένταλμα, τον κοινό ορισμό των τρομοκρατικών πράξεων, την κατάρτιση καταλόγων τρομοκρατών και τρομοκρατικών οργανώσεων, ομάδων και οντοτήτων, τη συνεργασία μεταξύ ειδικευμένων υπηρεσιών». Και η καθεστωτική προπαγάνδα ωρύεται ότι έτσι «προστατεύεται» δήθεν ο πολίτης» από την «τρομοκρατία.

Για τις σχέσεις κεφαλαίου/ μισθωτής εργασίας το ίδιο σκηνικό: η απόφαση του Λάακεν δηλώνει ξεκάθαρα ότι επειδή υπάρχει «επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης του κεφαλαίου «καθίσταται σημαντικότερη παρά ποτέ η ανάγκη να πραγματοποιηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν στη Λισαβόνα και τη Στοκχόλμη. Ετσι για το (...) «καλό» των εργαζομένων και υπέρ της περιβόητης «αειφόρου ανάπτυξης» πρέπει να «συγκεκριμενοποιηθεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο» με «εκσυγχρονισμό» των συντάξεων και «παρόμοια προσέγγιση σχετικά με την οικονομική περίθαλψη και τη μέριμνα προς τους ηλικιωμένους». Και όμως 100.000 διαδηλωτές, επί τρεις μέρες στις Βρυξέλλες, φώναζαν στους έγκλειστους κυβερνήτες ότι δεν πιστεύουν πια στα «κοινά» συμφέροντα των εργαζομένων, των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Η ταξική πάλη δε χωρά στα τηλεοπτικά «σόου». Ούτε η ζωή.

Στη σύλληψη και πολύωρη κράτηση τριών Ελλήνων διαδηλωτών, των Αρη Οικονόμου, Γιώργου Παπαδόπουλου και Ευθυμίας Φασουλά, που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Βέλγιο, προέβησαν το Σάββατο οι αστυνομικές αρχές της χώρας, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Κομματικής Οργάνωσης Βελγίου του ΚΚΕ και την άμεση κινητοποίησή της για την απελευθέρωσή τους. Επειτα από παρέμβαση και του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Στρ. Κόρακα, αλλά και του Γ. Μαυρίκου, μέλος της ΚΕ του Κόμματος που βρισκόταν στο Βέλγιο, καθώς και του Ελληνα προξένου, και οι τρεις αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι, χωρίς να προχωρήσουν οι διαδικασίες απέλασής τους, όπως αρχικά διαφαινόταν.

Επ' αυτού ο Γιώργος Μαυρίκος, σε δήλωσή του, τόνισε: «Και αυτές οι συλλήψεις, όπως και όλες οι συλλήψεις Ελλήνων διαδηλωτών, είναι πέρα για πέρα προκλητικές και απαράδεκτες. Με τις παραστάσεις μας στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης του Βελγίου, στην Αστυνομία του Βελγίου, απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή τους και να σταματήσει η τρομοκρατία και η βία από την πλευρά του κρατικού μηχανισμού. Ενας κρατικός μηχανισμός, που δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, τον αυταρχισμό και την αντιλαϊκή επιθετικότητα, συνολικά, της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Πίσω από την κυβέρνηση σύρεται ο Κ. Καραμανλής και στο ζήτημα του ευρωστρατού, αλλά υψώνει τους τόνους ακριβώς για να αποκρύψει ότι δε διαθέτει εναλλακτική πρόταση. Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος της ΝΔ επιδιώκει να στηρίξει τη «διαπραγματευτική θέση» της κυβέρνησης και σε αυτό αποσκοπούν οι επισημάνσεις και προτάσεις του που καταλήγουν στην ανάγκη χάραξης εθνικής στρατηγικής και τη σύσταση του σχετικού Συμβουλίου. Ο Κ. Καραμανλής στη δήλωση που έκανε για τον ευρωστρατό κατηγόρησε την κυβέρνηση για αδράνεια και ολιγωρία καθώς και ότι «δεν μπόρεσε να επιβάλλει το αυτονόητο». Επανέλαβε τα ρητορικά και εντυπωσιοθηρικά ερωτήματα του τύπου «τι ευρωστρατός θα είναι αυτός, αφήνοντας την Ελλάδα, μία χώρα μέλος της ΕΕ, ακάλυπτη και εκτεθειμένη; Τι ευρωστρατός θα είναι αυτός, που δε θα μπορεί, αν χρειαστεί, να δράσει στο Αιγαίο και στην Κύπρο;» και εκτίμησε ότι η αναβολή των αποφάσεων «δε δημιουργεί ευμενέστερες προϋποθέσεις για την επίλυση του προβλήματος». Καταλήγοντας προσφέρεται άλλη μια φορά να βοηθήσει και γι' αυτό ζητά από την κυβέρνηση «εδώ και τώρα, να κάνει δεκτή την πρότασή μας για σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής».

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφορικά με τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Λάακεν, με ανακοίνωσή του, σημειώνει τα παρακάτω:

«Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στο Λάακεν πήρε μια σειρά αντιδραστικές, αποκρουστικές και κατασταλτικές για τα λαϊκά συμφέροντα αποφάσεις. Θωράκισε ακόμη περισσότερο το ευρωενωσιακό οικοδόμημα των μονοπωλίων, ώστε αυτό να υπερασπιστεί καλύτερα τον πλούτο των λίγων και την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας και του πολέμου, που πλήττει εκατομμύρια εργαζόμενους στις χώρες της ΕΕ. Οι θριαμβολογίες της ελληνικής κυβέρνησης αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό του λαού. Επιχειρεί την απόκρυψη και τον εξωραϊσμό των αντιλαϊκών αποφάσεων, στις οποίες συμμετείχε.

- Η επικύρωση από τους "15", του "ευρωεντάλματος" σύλληψης, καθώς και της ευρωτρομοκρατίας, έχουν στόχο το χτύπημα κάθε ριζοσπαστικής πολιτικής, αλλά και συνδικαλιστικής δραστηριότητας, που δεν είναι ανεκτή από το σύστημα. Ενισχύει τη δικτατορία του κεφαλαίου.

- Η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης, που αποφάσισαν οι "15", για τη λεγόμενη διευθέτηση κρίσεων, αποτελεί παραπέρα βήμα, που πιστοποιεί την επιθετική φύση και πολιτική της ΕΕ. Η μετάθεση στη Σύνοδο της Ισπανίας του προβλήματος με την Τουρκία, είναι στάχτη στα μάτια, λόγω των αντιδράσεων που υπήρξαν στην Ελλάδα.

- Η ομόφωνη απόφαση για αποστολή πολυεθνικής δύναμης στο Αφγανιστάν, εκφράζει την προσπάθεια διείσδυσης στην περιοχή της Ευρασίας, για να μην αποκομίσουν οφέλη μόνο οι ΗΠΑ και γίνεται με μανδύα τον ΟΗΕ και με πρόσχημα την ειρηνευτική διαδικασία. Ο ελληνικός λαός πρέπει να παρέμβει για να μη σταλεί στρατός στο Αφγανιστάν.

- Η ΕΕ, γνωρίζοντας ότι αμφισβητείται η πολιτική της, προσπαθεί να κοροϊδέψει τους λαούς με τις δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες τύπου "Συντακτικής Συνέλευσης". Στην πραγματικότητα, μέσα από αυτές τις διαδικασίες, επιχειρούν να προωθήσουν συντηρητικότερες και πιο αντιδραστικές εξελίξεις κατά των λαών ενόψει της Διακυβερνητικής του 2004.

Μήνυμα ελπίδας είναι οι μεγάλες κινητοποιήσεις των χιλιάδων διαδηλωτών στους δρόμους του Λάακεν, ενάντια στα σχέδια των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, που δε θα τις περιορίσουν όσες απαγορευτικές διατάξεις κι αν αποφασίσουν οι καπιταλιστές και οι εκπρόσωποί τους. Το ποτάμι της λαϊκής αγανάκτησης μετατρέπεται σε αγώνα και πάλη και δε γυρίζει πίσω».

Η φασιστική ιδεολογία απορρέει από μιαν αντεπανάσταση. Ο φασισμός θέλει να είνε κοινωνικό κίνημα πλατιάς μορφής γιατί η αστική τάξη και οικονομικά εξαρτάει από τα συμφέροντά της και ιδεολογικά επηρεάζει μεγάλες μάζες του πληθυσμού, τους μεσαίους και μικρούς αστούς, τους μεγάλους και μεσαίους αγρότες, τα ανώτερα στρώματα της εργατικής τάξης. Στην αντεπανάστασή της προσπαθεί να επηρεάσει και να σύρει μαζί της όσο μπορεί πλατύτερες μάζες και να χτυπήσει και να εκμηδενίσει τα καθοδηγητικά στοιχεία των άλλων τάξεων, τα πολιτικά κόμματα που τις εκπροσωπούν και τους ιδεολογικούς των ηγέτες.

Σαν πλατύ κοινωνικό κίνημα που θέλει να είνε, παίρνει όλα τα μορφολογικά γνωρίσματα των μεγάλων επαναστατικών ή αντεπαναστατικών κινημάτων.

α) Για πρώτο σύνθημά της η φασιστική αντεπανάσταση υψώνει την ενότητα, την ενότητα του λαού απέναντι στη διάσπαση. Αρνιέται την πάλη των τάξεων, θέλει να την εξαλείψει. Αρνιέται και αυτή την ύπαρξη των τάξεων. Απέναντι στη διάσπαση του κοινωνικού συνόλου σε τάξεις που ανταγωνίζονται, υψώνει την έννοια της ενιαίας εθνότητας και του υπερταξικού κράτους. Ενας λαός, ένα κράτος, ένας αρχηγός, είνε το σύνθημα της ενότητας.

β) Γι' αυτό παρουσιάζει η φασιστική ιδεολογία και το δεύτερο ειδολογικό γνώρισμα των μεγάλων κοινωνικών κινημάτων, τη γενικότητα. Η ιδεολογία του φασισμού πρέπει ν' απλωθεί σ' όλα τα επίπεδα της ζωής, στην πολιτική, στην επιστήμη, στην τέχνη, στην ηθική, στη θρησκεία. Ο φασισμός θέλει να δώσει επίσης, όπως και ο σοσιαλισμός, μια γενική κοσμοθεωρία και βιοθεωρία, που ν' αγκαλιάζει όλη τη ζωή και συνάμα να είνε το δόγμα όλων των κοινωνικών στρωμάτων και όλων των πολιτών, να έχει δηλαδή και το τρίτο γνώρισμα των μεγάλων κοινωνικών κινημάτων, την καθολικότητα.

γ) Μια τέτια ιδεολογία ενιαία, γενική και καθολική ξαναφέρνει και την ενότητα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη, περιέχει δηλαδή και

δ) το τέταρτο γνώρισμα των επαναστατικών κινημάτων. Ολη η γνώση και όλη η πνευματική ενέργεια πρέπει να εξυπηρετεί τη ζωή και από τη ζωή να πηγάζει και η θεωρία να καθοδηγεί τη ζωή. Και τέλος, μια τέτια επαναστατική ιδεολογία πρέπει αναμφισβήτητα να έχει και

ε) το πέμπτο γνώρισμα των μεγάλων πνεματικών κινημάτων, την έντονη ψυχοκινητική δύναμη, έντονο συναισθηματισμό, παρορμητική ενέργεια, που να κινεί τις μάζες σε μεγάλες και ηρωικές πράξεις και σε αυτοθυσία. «Να ζείτε επικίντυνα, να είστε πάντα έτοιμοι να θυσιάσετε τον εαυτό σας για τα ιδανικά σας!».

Μορφολογικά λοιπόν ο φασισμός προσπαθεί να έχει τα γνωρίσματα της κοινωνικής επανάστασης και όπου συντρέχουνε συνθήκες αντικειμενικές για να κινούνε μεγάλες λαϊκές μάζες με τα συνθήματά του, όπως είνε το συναίστημα της ήττας και της αδικίας, εθνικός απολυτρωτισμός και ακόμα ιμπεριαλιστικά καταχτητικά όνειρα, εκεί και απλώνεται σε πλατιά στρώματα, όπως βλέπουμε να γίνεται στη Γερμανία και, ως ένα βαθμό, στην Ιταλία.

Πρώτα-πρώτα η φασιστική ιδεολογία εντείνει στο έπακρο τον εθνικισμό, αντιτάσσοντάς τον στο διεθνισμό. Εκμεταλλεύεται το εθνικό συναίστημα, που δημιουργήθηκε στην περίοδο της αστικής επανάστασης και κινητοποίησε τους λαούς σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, σε αυτονομία, σε ίδρυση εθνικών κρατών.

Οξύνει στο έπακρο την έννοια της πατρίδας, τον εθνικό φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, το μίσος στους άλλους λαούς. Οι άλλοι λαοί είνε κατ' αρχήν αντίπαλοι, είνε οχτροί. Η έννοια της πατρίδας παρουσιάζεται στο φασισμό σαν η άγκυρα σωτηρίας απέναντι στο σοσιαλιστικό διεθνισμό, που θέλει να ρίξει τα σύνορα, να καλλιεργήσει την αδελφοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Κάνοντα όμως αυτό παρουσιάζει ωμή και ξεσκέπαστη την αντίφαση ανάμεσα στον καθένα εθνικισμό και το σεβασμό της εθνικής θέλησης των άλλων. Ο Χίτλερ στο όνομα της αυτοδιάθεσης των λαών και της εθνικής ιδέας ζητάει να ενώσει με το γερμανικό Ράιχ όλους τους γερμανούς σ' οποιοδήποτε μέρος κι αν ζουν της γης, συνάμα όμως ούτε μέσα στην περιοχή του Ράιχ ανέχεται την ύπαρξη οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας και έξω από το Ράιχ ζητάει να καταχτήσει άλλες εθνότητες*. Ο Μουσολίνι υποστηρίζει κι αυτός την αρχή της εθνικής αυτοτέλειας και αυτοδιάθεσης και στ' όνομά της ζητάει να ενώσει με την Ιταλία όλους τους Ιταλούς, ζητάει την Κορσική, ζητάει τη Νίκαια, συνάμα όμως εξοντώνει μέσα στην περιοχή της Ιταλίας κάθε ξένη εθνικότητα, δε σέβεται τον εθνισμό των Δωδεκανησίων, που είνε όλοι Ελληνες, καταχτάει την Αβησσυνία, τη Λιβύη και θέλει την Τύνιδα και όσους άλλους λαούς μπορεί να καταβροχθίσει. Ο φασισμός εκμηδενίζει κάθε αρχή προστασίας των μειονοτήτων, που είχε θεσπίσει η Κοινωνία των Εθνών. Και ούτε αυτό του αρκεί. Επειδή ο φασισμός εκφράζει την ιμπεριαλιστική τάση του καπιταλισμού, την απολυταρχία της αστικής τάξης στο εσωτερικό και την κατάχτηση λαών στο εξωτερικό, σπρώχνει τον εθνικισμό στο ακρότατο άκρο του δημιουργώντας το φυλετισμό, τη θεωρία της ανώτερης ράτσας. Ο κάθε φασιστικός λαός δεν είνε πια μια ξεχωριστή εθνότητα ισότιμη κατ' αρχήν με τις άλλες εθνότητες, είνε μια ράτσα ξεχωριστή και προνομιούχα, φορέας φυλετικής αγνότητας και υπεροχής και σαν τέτιος έχει δικαίωμα όχι μόνο στη δική του κυριαρχία και αυτοτέλεια παρά και στην κατάχτηση και υποδούλωση και την εξόντωση ακόμη των λαών που ανήκουνε σε άλλες ράτσες κατώτερες, που είνε εκφυλισμένοι μιγάδες, μεσογιακοί, σλάβοι, ασιάτες, χρωματιστοί, σημίτες, χαμιτικοί, νεγροειδείς. Οι γερμανοί πρώτοι και ύστερ' απ' αυτούς οι ιταλοί καλλιεργούνε το μύθο της καθαρής και άμιχτης αριανής ράτσας, που υπάρχει τάχα ως σήμερα και είνε ανώτερη απ' όλες τις άλλες. Μα αρκεί να συγκρίνει κανείς ένα βόρειο γερμανό μ' ένα νότιο ιταλό για να ιδεί αν μπορούν αυτοί οι δυο να είνε αντίτυπα της ίδιας καθαρής φυλής.

Ετσι ο εθνικισμός, τραβηγμένος στις ακρότατες συνέπειές του σαν φυλετισμός, που στο βάθος δεν είνε τίποτε άλλο παρά η καταχτητική εξόρμηση του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού στην οξύτατη αντίθεσή του με τους άλλους καπιταλιστικούς ιμπεριαλισμούς, δε γίνεται το «σκαλοπάτι», η «προβαθμίδα» του ανθρωπισμού, παρά ο αντίποδας, η άρνηση του ανθρωπισμού.

*Πόσο αντιφατικά και υποκριτικά χρησιμοποιήθηκε από τον εθνικοσοσιαλισμό η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών έγινε ολοφάνερο λίγους μήνες αργότερα. Το Μάρτη και τον Απρίλη του 1939 η Γερμανία κατάργησε την ανεξαρτησία των τσέχων και των σλοβάκων και η Ιταλία απορρόφησε την Αλβανία.

Αύριο το Ζ' Μέρος

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

«Ολα δείχνουν ότι πρόκειται για εσωτερική πηγή», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, παραδεχόμενος ότι το βακτήριο άνθρακα που κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο ήταν «ντόπιο» και όχι εκ της αλλοδαπής... Ο ίδιος είπε ότι αυτό βασίζεται «σε στοιχεία που προέκυψαν από ανακριτικές και επιστημονικές έρευνες», αρνούμενος να προσθέσει οτιδήποτε άλλο «εν αναμονή των τελικών επιστημονικών αποτελεσμάτων».

ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ - ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

Η επιτροπή ασφάλειας της ινδικής κυβέρνησης δήλωνε χθες ότι «όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές» και εξέταζε το ενδεχόμενο να πραγματοποιήσει επιθέσεις εναντίον «στρατοπέδων εκπαίδευσης τρομοκρατών» στο Πακιστάν, τη μυστική υπηρεσία του οποίου, ISI, κατηγορεί ότι «ενορχήστρωσε» την επίθεση της περασμένης βδομάδας στο Κοινοβούλιο, και την κυβέρνησή του ότι «ήταν ενήμερη». Πράγμα, που η άλλη πλευρά, η στρατιωτική - τεχνοκρατική κυβέρνηση του Πακιστάν, διαψεύδει (φυσικά), προειδοποιώντας ότι σε περίπτωση στρατιωτικών «αντιποίνων» από τον ινδικό στρατό «θα απαντήσει με ισχύ». Παρεμβαίνοντας, η αμερικανική πλευρά έκανε σαφές πως θεωρεί ότι η Ινδία έχει το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα», αλλά κάλεσε για «μεγάλη προσοχή», καθώς η στρατιωτική κλιμάκωση «θα μπορούσε να κλιμακώσει τα πράγματα εκτός ελέγχου».

Καθώς η αστυνομική έρευνα έχει οδηγήσει σε πέντε συλλήψεις, μεταξύ των οποίων ενός «ενδιάμεσου» της οργάνωσης Τζάις-ι-Μοχάμεντ στην Ινδία, υπουργοί της ινδουιστικής - εθνικιστικής κυβέρνησης του Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ, όπως αυτός των Εσωτερικών Λ. Κ. Αντβάνι, δεν αποκλείουν τίποτε. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και ο στρατηγός Β. Π. Μαλίκ, που είχε ηγηθεί το 1999 του πολέμου κατά των μουτζαχεντίν στο Καργκίλ, εξέφραζε χθες την άποψη ότι «δε θα ήταν σοφή... μια στρατιωτική επίθεση στο πακιστανικό τμήμα του Κασμίρ» για να καταστραφούν τα στρατόπεδα εκπαίδευσης, στέγασης και ανεφοδιασμού των αυτονομιστικών οργανώσεων του Κασμίρ. Η κυβέρνηση του στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ, από την άλλη, ζητά να λάβουν μέρος οι δικές της υπηρεσίες στην έρευνα - αίτημα που είναι μάλλον απίθανο να γίνει αποδεκτό - ενώ χαρακτηρίζει «αβάσιμες και κατασκευασμένες» τις κατηγορίες περί εμπλοκής της ISI.

Τα κόμματα της ινδικής Αριστεράς, τόσο το ΚΚ Ινδίας, όσο και το ΚΚ Ινδίας - Μαρξιστικό, σε σχετικές ανακοινώσεις τους, επισημαίνουν ότι ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής κλιμάκωσης, ενός «ολοκληρωτικού πολέμου» ανάμεσα σε δύο χώρες που διαθέτουν πυρηνικό οπλοστάσιο, είναι ορατός, χαρακτηρίζοντας «ανεύθυνη» την προταθείσα από τα «γεράκια» της κυβέρνησης τακτική των στρατιωτικών αντιποίνων (κατά το αμερικανικό παράδειγμα). Αυτό ακριβώς έγραφε και η εφημερίδα Τάιμς οφ Ιντια στο χθεσινό κύριο άρθρο της, ρωτώντας «αντέχει η Ινδία να ξεκινήσει έναν πόλεμο, τις συνέπειες του οποίου δεν μπορεί να προβλέψει, πόσο μάλλον να ελέγξει;»...

Associated Press

Αιχμάλωτοι, μέλη της Αλ Κάιντα, σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία

Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί που πια έχουν επικεντρωθεί στα όρη Τόρα Μπόρα εξακολουθούν να είναι ανελέητοι, ενώ Μουτζαχεντίν έχασαν τη ζωή τους, όταν για πολλοστή φορά τα αμερικανικά βομβαρδιστικά έσφαλαν... Εννοείται, πάντως, ότι η τύχη του πλέον καταζητούμενου ανθρώπου αγνοείται. Πιο ενδιαφέρον όμως από αυτά καθ' εαυτά τα πεδία των μαχών παρουσιάζουν οι κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα, με τον επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν, Χαμίντ Καρζάι, να αναχωρεί αργά το βράδυ της Κυριακής από τη χώρα του, με προορισμό τη Ρώμη, όπου πρόκειται να έχει διαβουλεύσεις με τον έκπτωτο μονάρχη του Αφγανιστάν, Ζαχέρ Σαχ.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που μεταδίδουν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, εξαιτίας των συντονισμένων επιχειρήσεων και των αφγανικών δυνάμεων που μάχονται τους μαχητές των Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα, εκατοντάδες μαχητές της οργάνωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν εξαναγκάστηκαν την Κυριακή να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στα βουνά Τόρα Μπόρα και να προωθηθούν προς άλλους ορεινούς όγκους του Αφγανιστάν, ενώ αρκετοί παραδόθηκαν και στις δυνάμεις που μάχονται την Αλ Κάιντα. Ο Αμερικανός επιτελάρχης της επιχείρησης, στρατηγός Τόμι Φρανκς, δήλωσε πάντως ότι θα χρειαστεί κάποιος χρόνος μέχρις ότου οι αφγανικές δυνάμεις αναλάβουν πλήρως των έλεγχο των Τόρα Μπόρα.

Ο κύριος στόχος όμως παραμένει η σύλληψη του Οσάμα Μπιν Λάντεν, που όμως λες και «έχει ανοίξει η γη να τον καταπιεί». Πληροφορίες από τη Βόρεια Συμμαχία αναφέρουν ότι ο Σαουδάραβας δισεκατομμυριούχος έχει εγκαταλείψει το Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ πάντως δηλώνουν ότι δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν αυτές τις πληροφορίες, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας, Ρίτσαρντ ΜακΓκρόου. Αντιθέτως, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε χτες ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ο Μπιν Λάντεν εξακολουθεί να βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Η ινδική εφημερίδα «Jang Rawalpindi» στο κυριακάτικο δημοσίευμά της αναφέρει ότι σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από Ταλιμπάν, οι οποίοι τώρα βρίσκονται σε αιχμαλωσία, ο Μπιν Λάντεν διέφυγε στο Ιράν, όπου βρήκε καταφύγιο σε μία τοποθεσία που είναι άγνωστη μέχρι στιγμής, με τη βοήθεια μιας ομάδας που μάχεται την ιρανική κυβέρνηση. Τέλος, η κυβέρνηση του Πακιστάν έχει λάβει αυξημένα μέτρα φρούρησης των συνόρων της με το Αφγανιστάν, σε μια προσπάθεια να αποσοβήσει κάθε ενδεχόμενο διαφυγής του Λάντεν, εφόσον βέβαια ο τελευταίος βρίσκεται στο αφγανικό έδαφος.

Οσον αφορά τον μουλά Μοχάμαντ Ομάρ, που και αυτός παραμένει άφαντος, αφγανικές δυνάμεις προετοίμαζαν επίθεση σε ορεινή περιοχή βορειοδυτικά της Κανταχάρ όπου πιστεύουν ότι κρύβεται ο ανώτατος ηγέτης των Ταλιμπάν με 500 άνδρες, όπως δήλωσε σήμερα ο Χατζί Γκουλαλάι, επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών της Κανταχάρ. Σύμφωνα με τον Γκουλαλάι, ο μουλάς Ομάρ κρύβεται σε σπηλιές και βουνά γύρω από το χωριό Μπαγκράν της επαρχίας Χελμάντ, περίπου 160 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Κανταχάρ, μαζί με μαχητές Ταλιμπάν και μαχητές της Αλ Κάιντα.

Σε πολιτικό επίπεδο τώρα, ο επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι αναχώρησε από το Αφγανιστάν, με προορισμό τη Ρώμη. Ενδιάμεσος σταθμός χτες η βρετανική πρωτεύουσα, όπου συναντήθηκε με εκπροσώπους της βρετανικής κυβέρνησης, κατά τη διάρκεια της σύντομης παραμονής του στο Λονδίνο. Χτες αργά το βράδυ έφθασε στη Ρώμη για διαβουλεύσεις με τον έκπτωτο μονάρχη του Αφγανιστάν, Ζαχέρ Σαχ. Περισσότερες λεπτομέρειες για το αντικείμενο των συζητήσεων δεν έχουν γίνει γνωστές, ενώ ο Καρζάι αναμένεται να επιστρέψει στο Αφγανιστάν μέχρι την Παρασκευή, μια ημέρα πριν η κυβέρνησή του αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά της.

Στο μεταξύ, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ δήλωσε χτες πως η Βρετανία θα στείλει μέχρι 1.500 άνδρες στην πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη που θα αναπτυχθεί στο Αφγανιστάν, της οποίας η χώρα του θα ηγηθεί. Σχετικά με τη διάρκεια της αποστολής της δύναμης αυτής, ο Μπλερ είπε πως το χρονικό διάστημα που θα παραμείνει στο Αφγανιστάν δεν έχει ακόμα αποφασιστεί, όμως τα βρετανικά στρατεύματα δε θα παραμείνουν περισσότερο από λίγους μήνες.

Σε παράλληλη εξέλιξη, το μέγεθος και η σύνθεση της πολυεθνικής δύναμης που θα αναπτυχθεί στο Αφγανιστάν και τα επόμενα βήματα στην εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας, θα βρεθούν στο επίκεντρο της διήμερης συνόδου των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ που ξεκινά σήμερα στις Βρυξέλλες.

Τέλος, τόσο η αμερικανική όσο και η τουρκική διπλωματική αποστολή τέθηκαν από χτες σε επίσημη λειτουργία. Μάλιστα, επί της ευκαιρίας της επίσημης επαναλειτουργίας της πρεσβείας της Τουρκίας στην αφγανική πρωτεύουσα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Ισμαήλ Τζεμ, που παρέστη ο ίδιος, διαμήνυσε την πρόθεση της Αγκυρας να αναλάβει ρόλο στη διαδικασία δημιουργίας νέας πολιτικής τάξης στο Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία. Ο Τζεμ συναντήθηκε με τον ηγέτη της Βόρειας Συμμαχίας, Μπουρανουντίν Ραμπανί, τον υπουργό Αμυνας, Μοχάμαντ Φαχίμ και τον υπουργό Εσωτερικών, Γιούνις Κανούνι. Δεν μπόρεσε όμως να συναντηθεί και με τον Χαμίντ Καρζάι, ο οποίος πραγματοποιεί αιφνιδιαστική επίσκεψη στη Ρώμη. Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στο Αφγανιστάν, ο Τζεμ θα μεταβεί στην πόλη Μαζάρ-ι-Σαρίφ, στο βόρειο τμήμα της χώρας, όπου θα συναντηθεί με τον πολέμαρχο της Βόρειας Συμμαχίας, στρατηγό Αμπντούλ Ρασίντ Ντόστουμ, ο οποίος έχει εκφράσει αντιρρήσεις για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε για τη μεταβατική κυβέρνηση στο Αφγανιστάν. Υπενθυμίζεται ότι η επίσκεψη Τζεμ πραγματοποιείται μία ημέρα μετά τη σύντομη στάση του Αμερικανού υπουργού Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, στην αεροπορική βάση Μπαγκράμ, έξω από την Καμπούλ.