Και στη Φλωρεντία έγινε καθαρό ότι οι δυνάμεις που κυριαρχούν και οργανωτικά στο Φόρουμ (Αττάκ, τροτσκιστές, σοσιαλδημοκράτες, άλλες οργανώσεις όπως CES κλπ.) έρχονται σε προσυμφωνία και προσπαθούν να επιβάλουν μια μορφή οργάνωσης και δομής από τα πάνω κομμένης και ραμμένης στα μέτρα των επιδιώξεών τους. Δημιουργούν στην πράξη μια «αφανή» οργανωτική δομή στην προσπάθειά τους να χειραγωγήσουν τα κινήματα. Ετσι, στη συνέλευση των κινημάτων κατατέθηκε ένα ψήφισμα που κυκλοφορούσε τρεις μέρες πριν. Ποιος το έβγαλε; Μια οργανωτική επιτροπή. Το φέρνουμε, λένε, στη συνέλευση κι όποιος θέλει μιλάει. Με συγκεκριμένη τη σύνθεση εγκρίνεται διά βοής κι έτσι δουλεύει το πράγμα. Μέσα απ' αυτό ανακοινώνεται καμπάνια για τις 15 Φλεβάρη. Ποιος την οργανώνει; Η οργανωτική υποδομή που υπάρχει από πίσω αλλά επισήμως δεν υπάρχει!

Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να είναι καθαρό πως δεν είναι μόνοι τους. Υπάρχουν και αρκετές δυνάμεις που έχουν ριζοσπαστική γραμμή. Εμφανίστηκαν και στη Φλωρεντία. Συνδικάτα όπως τα Κόμπας, το RDB, δυο - τρεις ακόμα οργανώσεις, η παλιά Ντεβσόλ από την Τουρκία που μίλησαν ευθέως και ενάντια στην ένταξη στην ΕΕ, οι Τσέχοι που δήλωσαν την αντίθεσή τους στην ένταξη στο ΝΑΤΟ κ.ά.

Σε δυο από τις συζητήσεις που οργανώθηκαν στη διάρκεια του Φόρουμ εκφράστηκε η άποψη από τις κυρίαρχες δυνάμεις ότι πρέπει να υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στα διάφορα κινήματα και στα κόμματα -εκφράστηκε και από την Επανίδρυση και από διάφορες άλλες οργανώσεις- η οποία μπορεί εν δυνάμει να οδηγήσει σε ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί και ως κόμμα στις επόμενες ευρωεκλογές. Στη χώρα μας, μάλιστα, η «Αυγή» σχεδόν πανηγύρισε για μια τέτοια προοπτική.

Φυσικά και δε συμφωνούμε με τέτοιες απόψεις και τέτοια σχήματα. Οπως φάνηκε από τις διάφορες συζητήσεις κάτι τέτοιο προωθούν και οι Πράσινοι που είναι ήδη στην κυβέρνηση. Είναι εμφανής η προσπάθεια που γίνεται για τη δημιουργία ενός πολιτικού μορφώματος από τους τροτσκιστές, την Αττάκ, ακόμα και τους Πράσινους της Γερμανίας. Να δημιουργηθεί, δηλαδή, ένα κόμμα όπου θα συμμετέχουν κόμματα, συνδικάτα και κινήματα που θα έχει μία γραμμή ρεφορμιστική και κατά συνέπεια είναι ένα περαιτέρω βήμα προς αυτό που και εδώ πάνε να κάνουν με την περίφημη «πολύμορφη Αριστερά» που λέει ο Λαλιώτης...

Είχαν παλμό, είχαν ρυθμό, παλεύουν ενάντια στον πόλεμο. Ξεχνούν, απλά, να δείξουν τον ένοχο

Πρόκειται κατά τη γνώμη μας για τεράστιο θεωρητικό λάθος, αλλά και λάθος από άποψη ουσίας, γιατί έτσι μένουν στο απυρόβλητο η ΕΕ, άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ή και οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ. Ετσι εξηγείται για ποιο λόγο δεν εμφανίζεται στα διάφορα πλαίσια αυτού του κινήματος η πάλη ενάντια σ' αυτούς τους οργανισμούς. Αυτό, φυσικά βοηθάει και τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία δε θέλει να ανοίξει μέτωπο και αγώνα απέναντι σε αυτούς τους οργανισμούς.

Ο ισχυρισμός ότι έχει ξεπεραστεί ο ιμπεριαλισμός κατά τη γνώμη μας δεν είναι μόνο θεωρητικά λαθεμένος. Στις μέρες μας γίνεται ακόμα πιο εμφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλο μονοπώλιο ή πολυεθνική εταιρία που να μην στηρίζεται σε ένα αστικό κράτος -όπως γινόταν και πριν φυσικά- ή μια ομάδα από πολυεθνικές που να μη στηρίζεται σε ορισμένα κράτη ή και σε μια ομάδα κρατών. Εξάλλου, ένας από τους λόγους που δημιουργούνται οι περιφερειακές καπιταλιστικές ενώσεις όπως η ΕΕ είναι και αυτός.

Φυσικά, στο κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης υπάρχει και ένα μεγάλο τμήμα που δέχεται τη λενινιστική θεωρία. Εχει περιοδικό. Αναπτύσσει δραστηριότητες ενάντια στο ΝΑΤΟ, να φύγει το ΝΑΤΟ δηλαδή από την Ιταλία, να κλείσουνε οι ξένες βάσεις και συμβάλει στο να αναπτυχθεί η αντιιμπεριαλιστική πάλη.

Συμπερασματικά και από αυτό συνάγεται ότι παραμένει σαν ένα τεράστιο ζήτημα η διαπάλη που πρέπει να συνεχιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο ανάμεσα στις δυνάμεις που έχουν μια ριζοσπαστική αντιιμπεριαλιστική γραμμή και στις δυνάμεις που προσπαθούν να χειραγωγήσουν. Πολύ περισσότερο που ορισμένες, όπως η ΑΤΤΑΚ και οι τροτσκιστές επιδιώκουν, δεν το κρύβουν καν, να σβήσει κάθε είδος ριζοσπαστικού κινήματος της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος. Η διαπάλη πρέπει να συνεχιστεί και ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να γίνουν βήματα σε ό,τι αφορά την κοινή δράση του κομμουνιστικού κινήματος, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Το ΚΚΕ, φυσικά, θα συμβάλει όσο μπορεί σε αυτά τα καθήκοντα και στα ζητήματα που έχουν σχέση ιδεολογική, πολιτική. Θα συμμετάσχει σε κάθε κινητοποίηση που είναι ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, γενικότερα στον ιμπεριαλισμό, όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα. Θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια να διεθνοποιείται η πάλη. Θα εντείνει ταυτόχρονα την πάλη στη χώρα μας.

Κατά τη γνώμη μας τα λαϊκά κινήματα της Ευρώπης δεν μπορούν να μπουν κάτω από τη νέα ομπρέλα υποταγής που προωθούν αυτές οι δυνάμεις, δίνοντας οργανωτική υπόσταση σε αυτά τα Φόρουμ.

Εχουμε αποκτήσει επιπλέον πείρα και είναι αυτονόητη η ένταση και σε εθνικό επίπεδο, εδώ στη χώρα μας, της πάλης γύρω από άξονες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Γύρω από άξονες πάλης που έχουν σαφή αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή. Απ' αυτή τη σκοπιά όσες προσπάθειες και αν κάνουν εδώ στην Ελλάδα οι δυνάμεις του συμβιβασμού, να αποπροσανατολίσουν το κίνημα που αναπτύσσεται και εδώ στη χώρα μας πρέπει να πέσουν στο κενό. Ειδικά οι προσπάθειες που κάνει το ΠΑΣΟΚ, διά μέσου της ΓΣΕΕ, ο ΣΥΝ, διάφορες αριστερίστικες και τροτσκιστικές ομάδες και άλλοι, που έχουν αναλάβει το στήσιμο και ενός φόρουμ ελληνικού. Η εργατική τάξη έχει τις δομές της, το ταξικό κίνημα συσπειρώνεται γύρω από το ΠΑΜΕ, η φτωχομεσαία αγροτιά γύρω από την ΠΑΣΥ και δεν έχουν ανάγκη από την ομπρέλα της σοσιαλδημοκρατίας, που στόχο έχει να αποπροσανατολίσει το κίνημα.

Στη μαζική συμμετοχή συνέβαλε επίσης η δουλιά της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, των Ιταλών Κομμουνιστών και της CGIL, της οποίας η πλειοψηφία, που πρόσκειται στη σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή στο κόμμα του Ντ' Αλέμα, πιέζεται από τα κάτω, από λαϊκές εργατικές μάζες και αυτή τη φορά συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, πράγμα που δεν είχε κάνει στις προηγούμενες κινητοποιήσεις και ιδιαίτερα στη Γένοβα.

Οι διαθέσεις των μαζών στην Ιταλία και στη διαδήλωση, αλλά και σε άλλες εκδηλώσεις που έγιναν δείχνει ότι αυτή η ριζοσπαστική τάση είναι πολύ πιο μπροστά από τις διαθέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων του Φόρουμ που συγκροτήθηκε.

Στόχο έχουν αυτή τη γενική τάση ανάπτυξης του εργατικού λαϊκού κινήματος σε μια γραμμή ρήξης με την κυριαρχία των μονοπωλίων και της ΕΕ να τη χειραγωγήσουν, να μην αναπτύσσεται και να ακολουθεί μια γραμμή που εξυπηρετεί τη σοσιαλδημοκρατία και φυσικά την κυριαρχία των μονοπωλίων στην ΕΕ και στις διάφορες χώρες - μέλη της.

Απέναντι σ' αυτή την τάση και στη χώρα μας και σε επίπεδο Ευρώπης είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί πρώτα απ' όλα ο συντονισμός και η κοινή δράση ανάμεσα στα Κομμουνιστικά Κόμματα, ανάμεσα σε εργατικές οργανώσεις και συνδικάτα που έχουν ταξική γραμμή και αντιστρατεύονται στις χώρες τους τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τη CES σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία είναι το μακρύ χέρι της Κομισιόν. Και φυσικά να συντονίζεται το φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

«Μία άλλη Ευρώπη είναι εφικτή». Ποια Ευρώπη, για ποιους; Αφήνεται θολά αναπάντητο...

Η διαπάλη που διεξάγεται μέσα στο κίνημα γενικότερα σε επίπεδο Ευρώπης, αλλά και σε άλλες χώρες, μεταξύ άλλων αφορά και τις εξής θέσεις και θεωρίες:

Α. Οι δυνάμεις που υποστηρίζουν αυτή τη γραμμή έχουν τη θέση ότι σήμερα δημιουργείται ένα νέο κίνημα, το «κίνημα των κινημάτων».

Με αυτή τη θεωρία στόχο έχουν:

Να χτυπήσουν ό,τι ριζοσπαστικό υπάρχει στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα, στο κομμουνιστικό κίνημα και στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Προβάλλουν αυτό το μεγάλο ψέμα, ότι δημιουργείται κάποιο «νέο κίνημα» το οποίο είναι υπεράνω των κινημάτων που ήδη υπάρχουν σε κάθε χώρα, στο παγκόσμιο κίνημα, δηλαδή ότι υπερβαίνει κατά βάση το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα, το εργατικό κίνημα και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Θέλουν να δημιουργήσουν μια ομπρέλα των δυνάμεων του συμβιβασμού, που όχι μόνο θα παρακάμπτει, αλλά θα αντιπαλεύει τις υπαρκτές ριζοσπαστικές δυνάμεις.

Και είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι ορισμένες δυνάμεις που πρωταγωνιστούν στην προβολή της θέσης περί «νέου κινήματος» τηρούν εχθρικότατη στάση απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα, στο ζήτημα του σοσιαλισμού και ιδιαίτερα στο σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε.

Β. Ενα δεύτερο που βάζουν είναι το γνωστό ζήτημα ότι παλεύουν «για έναν άλλο κόσμο εφικτό». Για να είναι «οι άνθρωποι και οι κοινωνίες υπεράνω των κερδών». Αυτά αποτελούν στάχτη στα μάτια των λαών και των κινημάτων στις διάφορες χώρες. Γιατί ένας άλλος κόσμος που μπορεί να αντικαταστήσει το καπιταλισμό είναι μόνο ο σοσιαλισμός, ο οποίος είναι και επίκαιρος και αναγκαίος κατά τη γνώμη μας. Αλλά περί αυτού οι οπαδοί του «άλλου κόσμου» κάνουν γαργάρα.

Δεν απαντούν στο ερώτημα πώς θα μπουν πάνω από τα κέρδη οι άνθρωποι ή οι κοινωνίες, όταν αυτές οι δυνάμεις δεν τάσσονται υπέρ της κατάργησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας. Χαρακτηριστικά: Είναι υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα ζητήματα της υγείας. Δηλαδή, να δουλεύουν επιχειρήσεις στον τομέα της υγείας με κέρδος. Τότε τι μας λένε για τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη;

Στα πλαίσια που προωθούν στα διάφορα κινήματα αυτές οι δυνάμεις, δε λένε κουβέντα ενάντια στο ΝΑΤΟ, τις ΝΑΤΟικές βάσεις, τα πυρηνικά που έχει γεμίσει ολόκληρη η Ευρώπη. Δε λένε κουβέντα ενάντια στην ΕΕ, τις διάφορες αντιδραστικές συνθήκες της ΕΕ, όπως του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ, ενάντια στις αναδιαρθρώσεις, ενάντια στο χτύπημα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς στην Ευρώπη.

Αναφέρονται γενικώς ενάντια... στα μεταλλαγμένα προϊόντα, για μια υγιεινή διατροφή, αλλά δε λένε κουβέντα πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα που δρομολογεί η ενδιάμεση συμφωνία σχετικά με την ΚΑΠ και άλλα αντιαγροτικά μέτρα που δρομολογεί η ΕΕ. Κατά συνέπεια, είναι εμφανής η προσπάθεια που γίνεται, ένα κίνημα που δεν είναι καινούριο, αλλά είναι συνέχεια του εργατικού κινήματος, του επαναστατικού κινήματος και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, να το ξεστρατίσουν. Βάζουν τη θέση για ένα «νέο κίνημα» και με τη θεωρία του «νέου κινήματος» εννοούν να ηγεμονευτεί αυτό και να ποδηγετηθεί από τη σοσιαλδημοκρατία.