Γι' αυτό όμως το πρόβλημα είναι κατ' εξοχήν πολιτικό και μονομιποιείται; Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα, ως γεωγραφική περιοχή εν τω συνόλω της, δεν αντιμετωπίζει, κατ' ώρας, πρόβλημα έλλειψης νερού - οι διαθέσιμες ποσότητες αρκούν για την πλήρη κάλυψη των αναγκών της - η φετινή ανομβρία φέρνει στην επιφάνεια με ένταση το πρόβλημα λειψυδρίας αρκετών περιοχών της χώρας. Τούτο δηλοί ότι το διαθέσιμο υδάτινο δυναμικό δεν αξιοποιείται ορθολογικά και δεν κατανέμεται σωστά, αναλόγως των αναγκών, σε κάθε περιοχή της χώρας μας. Δηλοί, με άλλα λόγια, ότι δεν υπάρχουν τα αναγκαία έργα για τη συγκέντρωση, τη διοχέτευση και την κατανομή - άρα δεν υπάρχει πολιτική για τη διαχείριση, εν γένει - των διαθέσιμων νερών.

Υπόχρεη, ως αρμόδια, για την κατασκευή αυτών των έργων είναι η εκάστοτε κυβέρνηση. Επομένως, και εν προκειμένω, η παρούσα κυβέρνηση ευθύνεται για την όξυνση του προβλήματος της λειψυδρίας, όχι, προδήλως, επειδή δεν καταφέρνει να πείσει τον... Θεό να βρέχει περισσότερο, αλλά, προφανώς, γιατί δε φρόντισε και δε φροντίζει να γίνουν τα απαραίτητα έργα για την ορθολογική αξιοποίηση και σωστή διαχείριση του υδάτινου δυναμικού της χώρας.

Η μη κατασκευή των έργων υποδομής όχι μόνο διατηρεί το υπάρχον υδατικό έλλειμμα, αλλά προσθέτει συνεχώς και νέο, καθώς για να καλυφθούν στοιχειωδώς οι αυξανόμενες ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης στην περιοχή, καταναλώνονται τα αποθέματα που λιγοστεύουν. Ετσι εξηγείται και η δραματική εμβάθυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα - οι γεωτρήσεις για την ανεύρεση νερού, και δη υφάλμυρου, στο θεσσαλικό κάμπο «χτυπιούνται» πλέον στα 250-300 μέτρα - και η εξάντληση των επιφανειακών υδάτων. Ακολούθως έρχονται οι συνέπειες. Εν πρώτοις οι άνθρωποι απειλούνται με το μαρτύριο της δίψας και οι καλλιέργειες ξηραίνονται. Η έλλειψη νερού, όμως, προκαλεί και τεράστια ζημιά στο περιβάλλον, καθώς μπορεί να αφαιρέσει ακόμα και τη ζωή από την πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής.

Πολλοί - αφελείς ή και «πονηροί» - αναρωτιούνται δημοσίως: Γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση να μην εφαρμόσει μια σωστή πολιτική για το νερό, όταν αυτή πληρώνει το πολιτικό κόστος της λειψυδρίας; Είναι πρόβλημα έλλειψης βούλησης ή θέμα προτεραιοτήτων στην ιεράρχηση; Υπάρχει άλλος τρόπος για την επίλυση του προβλήματος και μήπως πρέπει ν' ακολουθηθεί μια πολιτική λιτότητας στη χρήση του νερού, συνδυαζόμενη με μέτρα που θα το καταστήσουν ακριβό και θα επιβάλουν πρόστιμα στους σπάταλους;

Τα ανωτέρω ερωτήματα αν και, εκ πρώτης όψεως, φαίνονται εύλογα, τίθενται εκ του πονηρού κι αποσκοπούν στη μετατόπιση των ευθυνών από την κυβέρνηση, στον αποπροσανατολισμό του λαού και στην εκ των προτέρων δικαιολόγηση μιας πολιτικής που επιχειρεί να εκμεταλλευτεί και τη λειψυδρία για να προωθήσει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στον αγροτικό τομέα, που οδηγούν στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και στο πέρασμα της γης στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών, των νεοτσιφλικάδων.

Αλλά, ας απαντήσουμε σε καθένα από τα τεθέντα ερωτήματα: Δεν υπάρχει θέμα έλλειψης κυβερνητικής βούλησης για την επίλυση του προβλήματος της λειψυδρίας. Βούληση υπάρχει, μόνο που κινείται προς την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων κι όχι του λαού και του τόπου. Γιατί το γεγονός ότι δεν εφαρμόζονται τα απαιτούμενα μέτρα ορθολογικής διαχείρισης και δεν κατασκευάζονται τα ανάλογα έργα, συμβάλλει στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς - επιδιωκόμενος στόχος Ευρωπαϊκής Ενωσης και κυβέρνησης. Οταν, ο μη γένοιτο, η μικρομεσαία αγροτιά ξεκληριστεί και η γη και η παραγωγή περάσουν στα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών, οι κυβερνήσεις θα πάρουν όλα τα μέτρα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, την αύξηση της αγροτικής παραγωγής, προσαρμόζοντάς τα στην επιδίωξη αύξησης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου που θα δραστηριοποιείται στην αγροτική οικονομία.

Οσον αφορά στο ερώτημα αν χρειάζεται πολιτική λιτότητας και προστίμων στο νερό, η σκοπιμότητα είναι προφανής. Κατ' αρχήν η πολιτική του «κάν' το πρώτα και μετά πλήρωνε» δεν έχει αποτελέσματα πουθενά και ιδίως σε θέματα που αφορούν στη φύση και στο περιβάλλον. Υστερα είναι άδικο να πληρώνουν πανάκριβα και με πρόστιμο οι αγρότες και οι άλλοι καταναλωτές νερού, ενώ υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση. (Δυστυχώς οι κυβερνώντες, με τη βοήθεια πρόθυμων «καλοθελητών», κατάφεραν να «περάσουν» στην κοινή γνώμη το μέγα ψέμα πως για τη λειψυδρία, εκτός του... Θεού, που είναι φειδωλός στη βροχή, ευθύνονται κυρίως οι αγρότες, που καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες για την άρδευση, χωρίς αυτό να είναι και αναγκαίο).

Η διαδήλωση στον Πειραιά συνοδεύτηκε και από χτύπημα των διαδηλωτών από τα ΜΑΤ με χημικά

Σήμερα, λοιπόν, δίνεται μια αποφασιστική μάχη που αποκτά τα χαρακτηριστικά της σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου, των πολιτικών του εκφραστών και όλων όσοι συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις του, αφού όχι μόνο διακυβεύονται δικαιώματα και κατακτήσεις που κόστισαν θυσίες και αίμα στην εργατική τάξη, όπως η κοινωνική ασφάλιση αλλά και υποθηκεύεται και δυναμιτίζεται το μέλλον των επόμενων γενιών και ανοίγεται μπροστά τους ένας νέος εργασιακός μεσαίωνας.

5.4.2001Από τα ξημερώματα απεργοί οικοδόμοι καταλαμβάνουν το υπουργείο Εργασίας. Ο πρωθυπουργός στη Βουλή θα κατηγορήσει το ΚΚΕ... πως ζει στο 1917 και νομίζει ότι καταλαμβάνει τα χειμερινά ανάκτορα, για να του απαντήσει εύστοχα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ότι αν οι εργαζόμενοι αισθάνονται πως ζουν σε ένα αυταρχικό τσαρικό καθεστώς, ορθώς έπραξαν

Ηδη η μια μετά την άλλη οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα παίρνουν αποφάσεις για απεργία στις 26 Απρίλη συντονίζοντας τα βήματά τους.

«Το ασφαλιστικό δεν είναι ούτε για παζάρια, ούτε για διάλυση», διατρανώνει στο αγωνιστικό κάλεσμά του το ΠΑΜΕ και καλεί τους εργαζόμενους σε απεργιακή επιφυλακή με πανελλαδικό συντονισμό ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα της κυβέρνησης. Το μήνυμα που απευθύνει, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, είναι ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ. ΤΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ. ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

14.3.2001Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης. Χιλιάδες λαού στο δρόμο της αντίστασης και της πάλης

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ένα μικρό ενδεικτικό αφιέρωμα αυτής της πολύμορφης πάλης, που αποτελεί παρακαταθήκη και «μαγιά» για τους αγώνες που έρχονται.

Στις 20.10.2000 εκατοντάδες συνδικαλιστές και στελέχη του ΠΑΜΕ πραγματοποιούν από τα χαράματα συμβολική κατάληψη στο υπουργείο Εμπορίου και απευθύνουν κάλεσμα στο λαό της Αττικής για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ την επόμενη μέρα

Συγκεντρώσεις την περασμένη Πέμπτη 19.4.2001 διοργάνωσαν εργατικά σωματεία και το ΠΑΜΕ σε Αθήνα, Πειραιά, σε συνοικίες και στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις

Συμβολική διαμαρτυρία συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, την ώρα που ανακοινώνονταν τα αντεργατικά αντιασφαλιστικά μέτρα

Παλλαϊκή ολοήμερη κινητοποίηση στις 5.4.2001 με μαζικό απογευματινό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα

2.2.2001Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι καταλαμβάνουν συμβολικά το ΙΚΑ. Το μήνυμα δίνεται: «Κάτω τα χέρια από την Ασφάλιση»

Οργισμένο ποτάμι η φωνή του λαού. Χιλιάδες εργαζόμενοι καταφθάνουν από όλη τη χώρα, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ, στο Πεδίον του Αρεως στις 21.10.2000. Το σύνθημα: «ΟΝΕ: Μονόδρομος των πολυεθνικών, ΜΕΤΩΠΟ: Μονόδρομος των εργατών»

Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι αντεργατικοί, αντιασφαλιστικοί νόμοι της κυβέρνησης της ΝΔ (γνωστοί ως νόμοι Σιούφα), παλλαϊκή ήταν η αντίδραση των εργαζομένων. (Στιγμιότυπο από το παναττικό συλλαλητήριο στις 10.9.1992 έξω από τη Βουλή)

Αλλωστε, τι συνέβη; Μια «μικρή διακοπή» στην πορεία της Δημοκρατίας. Καμιά δεκαριά ανεγκέφαλοι αξιωματικοί είπαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Αντεξαν, δεν άντεξαν! Μετά από επτά χρόνια η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε και τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Οι αγώνες δικαιώθηκαν και ο στρατός γύρισε στους στρατώνες... Και από τότε τσιφτετέλια και εγκαινιάσεις έργων!

Ε, εντάξει, για τους «μυημένους» κάτι συνέβη και με τους Αμερικανούς, κάτι ακούστηκε και για το ΝΑΤΟ... όμως, τελικά, όλα διορθώθηκαν. Και σήμερα, πια, ακμαίοι και δυνατοί τραβάμε το δρόμο του μέλλοντος. Γίναμε ισάξιο μέλος μιας τεράστιας καπιταλιστικής δύναμης, λαβαίνουμε μέρος σε επιθετικούς πολέμους, παρεμβαίνουμε καθοριστικά στα γεγονότα άλλων χωρών, είμαστε η Ελβετία των Βαλκανίων! Τι χρειάζονται οι αναφορές, ποιον ωφελούν οι αναμοχλεύσεις;

Ησυχία, λοιπόν! Δεν είμαστε, πια, θύματα, γίναμε θύτες! Εχουμε έξυπνη πολιτική, πια, προλαβαίνουμε τις επιθυμίες. Δεν είναι ανάγκη να καταφύγουνε σε δικτατορίες, τα ξένα στρατεύματα περνάνε και χωρίς να καταλυθούν οι Νόμοι μας. Πριν ακόμα ακουστεί η διαταγή, εμείς έχουμε υπακούσει. Ανοίγουμε τις πόρτες και χειροκροτάμε χαρούμενα. Γυρίσαμε πίσω στις ένδοξες μέρες της Κορέας, όταν «τα σμήνη μας πολεμούσαν για την ελευθερία!» Τα εμβατήρια να μη σταματήσουν και τα μυστριά φυσικά!

Ησυχία, όμως, πρέπει να γίνει και για έναν άλλον, πρόσθετο λόγο. Δεν πρέπει να αποσπάσουμε την προσοχή των μελών της κυβέρνησης - και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φυσικά - από την παραγωγή νομοσχεδίων, που δικαιώνουν τους αγώνες του Πολυτεχνείου. Κάνουμε το Σύνταγμα πιο αποφασιστικό απέναντι στους μελλοντικούς καταλύτες του. Παίρνουμε μέτρα για τους μελλοντικούς συνωμότες. Παρακολουθούμε με νόμο τα τηλέφωνα, απαγορεύουμε τις συγκεντρώσεις. Αποκλείουμε έτσι κάθε εκτροπή από τη νομιμότητα.

Και με αυτή τη συμπεριφορά, θα αποδείξουνε στους συκοφάντες, ανάμεσα στα άλλα, πως ό,τι κάνανε στη δικτατορία - όσοι κάνανε - «ήταν μια τρέλα νεανική που, πια, έχει οριστικά περάσει»! Και σήμερα, υπεύθυνα άτομα, κυβερνήτες, πια, και συγκυβερνήτες αυτού του τόπου, καταδικάζουν μετά βδελυγμίας τις βόμβες, στιγματίζουν με κάθε δυνατό τρόπο τους βομβιστές. Ενδυναμώνουν τον ελεύθερο κόσμο, θωρακίζουν την αστική Δημοκρατία, χτυπάνε αλύπητα τους υπόπτους! Τους οικοδόμους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους. Γίνανε άξιοι να τους εμπιστευτούν οι Βρυξέλλες, η Ουάσιγκτον, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το ΝΑΤΟ! Τι κρίμα και τι ντροπή!

Το παρελθόν πρέπει να ξεχαστεί. Γιατί το παρελθόν κουβαλάει, ανάμεσα στα άλλα, και τύψεις. Κουβαλάει τους συμβιβασμούς και τα ποτάμια νερού που χύσανε στο κρασί τους (όσοι έπιναν κρασί). Κουβαλάει όλο το ξεπούλημα των ιδεών και των αγώνων, που έκαναν μερικοί, με αντάλλαγμα μια θέση στο άθλιο πάνθεο των συμβιβασμένων. Κουβαλάει όλη την ντροπή, που πρέπει να νιώθει αυτός που εγκατέλειψε! Και κουβαλάει, βέβαια, και υποχρεώσεις. Κουβαλάει και γνώση. Προπαντός γνώση.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Η λήθη βλάπτει την ιστορία!

Τα προβλήματα των γυναικών από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, όλων των καπιταλιστικών χωρών, αποκτούν νέες διαστάσεις στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής επιθετικής πολιτικής. Βεβαίως, δεν είναι καινούρια διαπίστωση, αφού η αύξηση του πλούτου και η συγκέντρωσή του στα χέρια της ολιγαρχίας συμβαδίζει με την ανεργία, τη φτώχεια, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. Και τούτη δω η ιστορία χτυπά τις γυναίκες των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων διπλά, ρίχνοντας τα βάρη των αρνητικών συνεπειών πρώτ' απ' όλα στις δικές τους πλάτες. Μα, ταυτόχρονα, η ακόρεστη δίψα των λίγων και ισχυρών για το κέρδος και η αδηφαγία καθενός ξεχωριστά για τη μερίδα του λέοντος φτάνει και μέχρι τους πολέμους. Ολα αυτά τα ζητήματα έγιναν αντικείμενο συζήτησης στη «Συνάντηση των Γυναικείων Οργανώσεων της Ευρώπης, της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής», που έγινε στην Αθήνα, στα πλαίσια του 8ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας. Ετσι κι αλλιώς, με τη συμμετοχή ξένων αντιπροσωπειών γυναικείων οργανώσεων, στο Συνέδριο, υπήρξε ανταλλαγή εμπειριών, αλλά και αλληλοενημέρωση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες από τις λαϊκές δυνάμεις στις χώρες, οι οργανώσεις των οποίων εκπροσωπήθηκαν σ' αυτό. Βεβαίως, στη «Συνάντηση», οι αντιπροσωπείες κατέληξαν σε κοινούς στόχους δράσης και ενέργειες, που αναλαμβάνει το κίνημα των γυναικών στις χώρες τους. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ολόκληρο το κείμενο της «Κοινής Απόφασης», στο οποίο κατέληξε η Συνάντηση, που έχει ως εξής:

• Η επιθετική πολιτική που εκπορεύεται από την αλματώδη αύξηση της οικονομικής ισχύος των πολυεθνικών και η επιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων στην περιοχή της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής (με το Νέο Δόγμα του ΝΑΤΟ, που μπορεί να επεμβαίνει σε κάθε χώρα με το μανδύα των ανθρωπιστικών αποστολών, τον Ευρωστρατό κ.ά.) μας αφορά άμεσα και απαιτεί κοινή στάση και κοινή δράση του γυναικείου κινήματος.
• Η γεωπολιτική θέση της χώρας μας, μας αποκάλυψε νωρίς τις συνέπειες των επιθετικών σχεδίων του ΝΑΤΟ, του «Συμφώνου σταθερότητας για τη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη».

Κύπρος, διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, Αιγαίο, Μέση Ανατολή κάνουν φανερές τις ιμπεριαλιστικές προθέσεις στην περιοχή, για την αλλαγή των συνόρων, αλλά και τη δημιουργία προτεκτοράτων, που θα διευκολύνουν αυτά τα σχέδια.

• Διαπιστώθηκε από τις αντιπροσωπείες των χωρών - μελών της ΕΕ ότι οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης πλήττουν τις γυναίκες εργαζόμενες, τις νέες, τις συνταξιούχες, τις αγρότισσες, με ιδιαίτερη βαρβαρότητα στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά και στα κοινωνικά τους δικαιώματα. Πολιτικές, που ανησυχούν έντονα και τις γυναίκες των υπό ένταξη χωρών.
• Παρά τις υποκριτικές φωνές της ΕΕ για τις «ίσες ευκαιρίες» στον τομέα της απασχόλησης, η πραγματικότητα αποκαλύπτει την αποτυχία και των τεσσάρων προγραμμάτων (για την απασχόληση) και την αύξηση της ανεργίας, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωστάτ.
• Δεν είναι μικρότερη η υποκρισία της ΕΕ, όσον αφορά τη λεγόμενη Ευρωμεσογειακή συνεργασία. Με δική της ευθύνη, οι χώρες της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής περιθωριοποιούνται όλο και περισσότερο. Οι δολοφονίες, οι διώξεις και η τρομοκρατία κάνουν θραύση. Οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν το πιο καταπιεσμένο κομμάτι του πληθυσμού σ' αυτήν την περιοχή του πλανήτη.
• Εκτιμούμε ότι η αύξηση της ανεργίας, η επέκταση της μερικής απασχόλησης, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και η γενικότερη συρρίκνωση της κοινωνικής πολιτικής δημιουργούν τη φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα των λαών και ιδιαίτερα στις γυναίκες χαμηλών εισοδημάτων. Οι ανατροπές και η εισβολή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας αποστερούν τη μητρότητα από την κοινωνική της αξία και την καθιστούν ατομική αποκλειστικά ευθύνη των γυναικών.
• Μέσα σ' αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό τοπίο, όπου ισοπεδώνονται οι εθνικοί πολιτισμοί και τα πλανητικά ΜΜΕ επιβάλλουν πρότυπα και στάση ζωής, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος όλες οι κοινωνικές παθογένειες, όπως η βία, η κακοποίηση, η πορνεία, η χρήση και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά και η κάθε είδους εγκληματικότητα.
• Μας απασχολεί ακόμα ότι αυτές οι συνθήκες συντηρητικοποιούν τις γυναίκες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην αναπαραγωγή ιδεών και στάση ζωής στα παιδιά, στην οικογένεια, αλλά και γενικότερα στο μαζικό λαϊκό κίνημα.
• Εχοντας αυτά τα δεδομένα, πιστεύουμε ότι μας δίνεται η ευκαιρία, στα πλαίσια του 8ου Συνεδρίου της ΟΓΕ, να γίνει μια συνάντηση Γυναικείων Οργανώσεων της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής, με σκοπό τη συμφωνία μας για ένα κοινό πλαίσιο, που θα εξασφαλίζει την κοινή μας στάση και την κοινή μας δράση και μπορεί να συμβάλει θετικά στο Παγκόσμιο Γυναικείο Κίνημα.

• Ενημέρωση και αποκάλυψη στους λαούς, και ιδιαίτερα στις γυναίκες, των επιθετικών πολιτικών και των αντιλαϊκών επιλογών, που εκπορεύονται από τους συγκεκριμένους οργανισμούς.

Οι φόρμες των δραστηριοτήτων μας μπορεί να είναι πολυποίκιλες:

• Συλλογή υπογραφών κάτω από ένα κείμενο και επίδοσή του στο Ευρωκοινοβούλιο, στις εθνικές κυβερνήσεις, στους αρμόδιους της Comission κ.ά.
• Καταγραφή και συλλογή στοιχείων, για τη θέση της γυναίκας σε κάθε χώρα.
• Αμεση αντίσταση απ' όλες τις οργανώσεις, ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επίθεση στην περιοχή μας.
• Κοινές συναντήσεις σε διαφορετική χώρα κάθε φορά και κοινή παράσταση στην αντίστοιχη εθνική κυβέρνηση.
• Κοινό ταξίδι των γυναικείων οργανώσεων στην Παλαιστίνη για έμπρακτη στήριξη και αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για απόκτηση πατρίδας.
• Κοινή δράση για:

- Αρση του εμπάργκο σε όσες χώρες έχει επιβληθεί.

- Να μην υλοποιηθεί η απόφαση των ΗΠΑ για την αντιπυραυλική ασπίδα.

- Να μην εφαρμοστεί το Νέο Δόγμα του ΝΑΤΟ και η επέκτασή του.

Οι εξελίξεις στην ευρύτερη αυτή περιοχή της Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Μ. Ανατολής απαιτούν κοινή συνεργασία και δράση και από το οργανωμένο γυναικείο κίνημα. Επίσης, οι παγκόσμιες εξελίξεις απαιτούν κοινή συνεργασία, δράση και αλληλεγγύη προς τις γυναίκες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.

- Δημοκρατική Κίνηση Γυναικών Πορτογαλίας

- Ενωση Γυναικών Σουδάν

- Ενωση Γυναικών Αυλώνα Αλβανίας

- Κίνημα Πολιτών Δανίας ενάντια στην ΕΕ (σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της ΕΕ)

- Κομμουνιστικό Μέτωπο Γυναικών Γιουγκοσλαβίας

- Ομοσπονδία Αριστερών Γυναικών Σουηδίας

- Ομοσπονδία Γυναικών Κούβας

- Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας

- Παγκύπρια Ομοσπονδία Γυναικείων Οργανώσεων.

Συνολικά θα εκδικαστούν 5 υποθέσεις. Γι' αυτές, ο Νίκος Μήτσιου, πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ολυμπιάδας έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε 5 χρόνια και 4 μήνες φυλάκιση. Σε 3 χρόνια φυλάκιση έχει καταδικαστεί ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αρναίας Γ. Κοτάκης, σε 3 χρόνια φυλάκιση ο Τοπικός Σύμβουλος Ολυμπιάδας Δ. Καρακιτσάκης, σε 15 μήνες φυλάκιση ο Δήμαρχος Ασπροβάλτας Α. Φρατζής. Επίσης, έχουν καταδικαστεί 3 δημότες σε 21 μήνες φυλάκιση, 10 δημότες σε 19 μήνες και 3 ακόμη σε 4 μήνες.

Από το θεάρεστο έργο των κυβερνητικών ΜΑΤ κατά των κατοίκων της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής

Αλλωστε, η απόφαση του ΣτΕ αποκαλύπτει ποιοι διέπραξαν αδικήματα και ποιοι πρέπει να δικαστούν. Αυτοί που ασύδοτα έδρασαν την τελευταία 5ετία, έχοντας διασφαλίσει την απλόχερη στήριξη της κυβέρνησης και των μηχανισμών της.

Παράλληλα, οι διοργανωτές της συγκέντρωσης, απευθύνουν έκκληση σε όλους όσοι μπορούν και θέλουν να στηρίξουν οικονομικά τους κατοίκους που, εξαιτίας των διώξεών τους, αντιμετωπίζουν δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη, να καταθέσουν χρήματα στον αριθμό λογαριασμού που άνοιξε η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων Ολυμπιάδας στην Εθνική Τράπεζα (αριθμός λογαριασμού 813/748253-13).

Η TVX Gold, ως γνωστόν, με μια ληστρική σύμβαση αγόρασε μεταλλευτικά δικαιώματα σε μια έκταση 314.000 στρεμμάτων, στα όρια των Δήμων Σταγείρων - Ακάνθου (150.000 στρέμματα), Αρναίας και Παναγίας.

Σύμφωνα με τα σχέδια της εταιρίας, στην Ολυμπιάδα θα κατασκευαζόταν ένα εργοστάσιο χρυσού που θα επεξεργαζόταν 14 εκατομμύρια τόνους μεταλλεύματος και θα παρήγαγε 22 εκατομμύρια τόνους τοξικών αποβλήτων. Θα ακολουθούσε το μεγάλο μεταλλείο των Σκουριών, που θα επεξεργαζόταν 150 εκατομμύρια τόνους μεταλλεύματος και θα παρήγαγε 130 εκατομμύρια τόνους τοξικών αποβλήτων. Επειτα θα είχαν σειρά η Πιάβιτσα, η Φισώκα, η Μπαξίνα, η Βίνα, το Ζέπκο, κλπ, μέσα από ένα σύνολο 30 μεταλλευτικών παραχωρήσεων.

Μπροστά στον κίνδυνο να μετατραπεί σε κρανίου τόπο ολόκληρη η περιοχή τους, οι κάτοικοι του Στρυμωνικού Κόλπου, αντέδρασαν αμέσως μόλις η TVX αγόρασε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας το 1995 και προσπάθησε να χτίσει το εργοστάσιο χρυσού.

Στην Ολυμπιάδα, στις 15 Φεβρουαρίου1995 έστησαν ένα φυλάκιο στο δρόμο προς τις εγκαταστάσεις της εταιρίας και έκλεισαν την είσοδο στα φορτηγά που κουβαλούσαν εξοπλισμό για το εργοστάσιο χρυσού. Μέχρι και σήμερα, 5 χρόνια και 2 μήνες μετά, οι κάτοικοι της Ολυμπιάδας φυλάνε βάρδιες στο φυλάκιο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Από το '95 και δώθε, πολλές φορές οι κάτοικοι συγκρούστηκαν με την αστυνομία η οποία πάντα, κατ' εντολή της κυβέρνησης, έπαιζε το ρόλο προστάτη της ασύδοτης δράσης της εταιρίας. Σταθμό στον αυταρχικό κατήφορο της εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε το Φθινόπωρο του 1997. Τότε η κυβέρνηση επέβαλε στρατιωτικό νόμο στην περιοχή της Ολυμπιάδας. Εκατοντάδες (πάνω από 800) ένοπλοι αστυνομικοί περιπολούσαν στο χωριό και στην περιοχή γύρω από τις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Οι κάτοικοι συλλαμβάνονταν αν έβγαιναν από τα σπίτια τους το βράδυ. Η αναμέτρηση με τα ΜΑΤ ήταν συχνά βίαιη. Οι κάτοικοι και οι πρόεδροι των κοινοτήτων της Ολυμπιάδας και του Στρυμωνικού Κόλπου σύρθηκαν στα δικαστήρια, επειδή υπερασπίστηκαν το δικαίωμά τους να συνεχίσουν να ζουν και να δουλεύουν στον τόπο τους αυτοί και τα παιδιά τους.

Το καλοκαίρι του 1999, η κυβέρνηση έστειλε και πάλι τα ΜΑΤ (500 άνδρες), προκειμένου να διασφαλίσει την ανενόχλητη καταστροφή του δάσους από τα μηχανήματα της εταιρίας που άρχισαν να ανοίγουν δρόμους στην Κηπουρίστρα. Την 1η Οκτώβρη του 1999, το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε μια προσωρινή διαταγή, η οποία απαγόρευε στην TVX να ανοίξει νέους δρόμους στην Κηπουρίστρα, δικαιώνοντας τους κατοίκους. Παράλληλα, μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης του ΣτΕ για το θέμα των μεταλλείων, απαγορεύτηκε στην TVX να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια στην Ολυμπιάδα και την Κηπουρίστρα.

Προηγούμενα, όμως, η TVX είχε «ασελγήσει» στο Στρατώνι, τις Σκουριές και την Ολυμπιάδα, καταστρέφοντας δάση αλλά και σημαντικές αρχαιότητες, ρυπαίνοντας υδατορέματα, κλπ.

Η εξαγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας από την καναδικών συμφερόντων πολυεθνική TVX Gold, αποτελεί πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο. Εθνικός πλούτος αξίας 12 δισ. δολαρίων ξεπουλήθηκε στην TVX για περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια -δηλαδή 1,28 δισ. δραχμές. Με το εξευτελιστικό αυτό τίμημα, η TVX αγόρασε 34 Οριστικές Μεταλλευτικές Παραχωρήσεις σε μια έκταση 314.000 στρεμμάτων. Δηλαδή ένα πολύ μεγάλο μέρος της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής στην περιοχή που περικλείεται από το Στανό - Αρναία - Μ. Παναγία - Ιερισσό - Στρατώνι - Ολυμπιάδα και Βαρβάρα. Η σκανδαλώδης σύμβαση πώλησης επικυρώθηκε από όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου -πλην του ΚΚΕ, βεβαίως- στις 30 Ιούλη του 1996. Ετσι έγινε ο Νόμος 2436/1996.

Προκειμένου να διασφαλιστεί η συναίνεση της τοπικής κοινωνίας, τόσο η TVX όσο και τα στελέχη της κυβέρνησης και τα αρμόδια υπουργεία, πρόβαλαν πως τα αναμενόμενα «οφέλη» της χώρας από την «επένδυση» θα ήταν χιλιάδες -άμεσες και έμμεσες- θέσεις εργασίας, ανάπτυξη παράλληλων δραστηριοτήτων, εξοικονόμηση συναλλάγματος, εισαγωγή της τεχνογνωσίας της μεταλλουργίας χρυσού και αύξηση του τουρισμού λόγω της «γοητείας» που ασκεί ο χρυσός!

Ομως η πραγματικότητα τους διέψευσε. Για τη μεταλλουργία χρυσού της Ολυμπιάδας προβλέπονται όλες κι όλες 341 θέσεις απασχόλησης. Στο Ν.2436/1996, δεν προβλέπεται υποχρέωση εντοπιότητας των εργαζομένων για την TVX. Αντίθετα, προβλέπεται η δυνατότητα να προσληφθούν έως και 60 αλλοδαποί.

Από το 1999 οι κατασκευαστικές εργολαβίες για την Ολυμπιάδα έχουν ανατεθεί στην Αμερικανική LAVALIN, όπως επίσης και η κατασκευή της στοάς των Σκουριών έγινε από Ισπανό εργολάβο. Μάλιστα, εκτιμάται πως η μεταλλουργία χρυσού καμία παράλληλη ή δορυφορική δραστηριότητα δεν ευνοεί. Αντίθετα, λόγω των δραματικών συνεπειών στο περιβάλλον απαξιώνει τον τουρισμό, την αλιεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, δραστηριότητες από τις οποίες ζει ο πληθυσμός της περιοχής, με εξαίρεση τη Βόρεια Χαλκιδική που ζει κυρίως από τα υπάρχοντα μεταλλεία στο Στρατώνι.

Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ κατήγγειλε το ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου της χώρας. Παράλληλα, προειδοποίησε τους εργαζόμενους και τους κατοίκους πως μέσα από αυτή την επένδυση ούτε η ανάπτυξη του τόπου διασφαλίζεται ούτε και οι θέσεις εργασίας. Αλλωστε, ήταν γνωστό πως η TVX θα εκμεταλλεύονταν για μια 10ετία τον ορυκτό πλούτο της περιοχής και στη συνέχεια θα άφηνε πίσω της μια περιοχή κατεστραμμένη χωρίς άλλες προοπτικές παραγωγικής ανάπτυξης.

Και σήμερα, όπως και τότε, το ΚΚΕ καλεί το λαό και τους εργαζόμενους της περιοχής να παλέψουν για την ακύρωση της σκανδαλώδους σύμβασης, την επιστροφή των μεταλλείων στο κράτος και τη λειτουργία τους κάτω από δημόσιο έλεγχο, διασφάλιση και ανάπτυξη των θέσεων εργασίας και φυσικά διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος.