Ο «καυγάς» γίνεται μεταξύ μεγαλομετόχων. Και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τους ικανοποιήσει όλους, ή τουλάχιστον θα προσπαθήσει.
Η αρμόδια υπουργός, Τ. Μπιρμπίλη, προωθεί αλλαγές μιλώντας για «ευελιξία». Προετοιμάζεται από την κυβέρνηση μια νέα δέσμη μέτρων που θα ενισχύουν τα έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και ειδικά τα αιολικά, σε πρώτη φάση.
Η προστασία του περιβάλλοντος έχει μετατραπεί από μια ζωτική ανάγκη των λαών, σε ένα πρόσχημα υπερκερδοφορίας. Οι κεφαλαιοκράτες οραματίζονται μια γη σπαρμένη ασφυκτικά με ανεμογεννήτριες, όπου κάθε στροφή της έλικας θα μεταφράζεται σε περισσότερα ευρώ.
Κι όποιος υποστηρίζει ότι η ενέργεια πρέπει να είναι λαϊκή περιουσία, βαφτίζεται αυτομάτως «εχθρός του περιβάλλοντος». Αλλά είναι πολλοί αυτοί που και λόγω εμπειρίας, αντιλαμβάνονται ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες για το περιβάλλον κρύβεται μια νέα κερδοφόρα δραστηριότητα των μεγάλων εταιρειών.
«Καταπέλτης για τον παραλογισμό της εκτροπής του Αχελώου, η απάντηση του Επιτρόπου κ. Δήμα στην ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μ. Τρεμόπουλος. Στην απάντησή του εκ μέρους της Κομισιόν υπενθυμίζει την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά που πρακτικά αποκλείει τη μεταφορά νερού από μια λεκάνη απορροής σε άλλη και ζητά μέχρι το Δεκέμβριο Σχέδια Διαχείρισης ανά λεκάνη απορροής».
Με τον τρόπο αυτό, οι Οικολόγοι Πράσινοι θριαμβολογούν, με χτεσινή τους ανακοίνωση για το ...«κατόρθωμά» τους. Το γεγονός ότι οι - κατά τα άλλα ...«οικολόγοι» - βάζουν και τη δική τους πλάτη, για να διαλυθεί το όνειρο (που παραμένει «όνειρο» εδώ και 50 περίπου χρόνια) των κατοίκων του θεσσαλικού κάμπου, για να ξεδιψάσουν τα χωράφια τους, για να γλιτώσουν από το φαινόμενο της ερημοποίησης, που όπως δείχνουν όλες οι μελέτες έχει χτυπήσει την περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο συντάσσονται, για ακόμη μια φορά, με την επίσημη πολιτική της ΕΕ που προωθεί, μαζί με τη νέα ΚΑΠ, το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.
Βέβαια, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Αλλωστε, για λόγους σαν αυτόν τους πριμοδότησε το σύστημα όλη την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών. Η κυβέρνηση όμως; Μήπως περιμένει απαντήσεις σαν αυτή της Κομισιόν, για να εμφανίσει ως «αναγκαστική» την προειλημμένη της απόφαση να βάλει ταφόπλακα στο έργο;
Τη συναίνεσή της στην κυβερνητική απόφαση να πετάξει στο δρόμο χιλιάδες συμβασιούχους, εκφράζει ουσιαστικά η Τοπική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Αλλωστε, όπως διατυπώνεται και σε σχετική ανακοίνωση του οργάνου σχετικά με το νομοσχέδιο που προωθείται για τις προσλήψεις, «η Αυτοδιοίκηση δε συγκρούεται με την κεντρική εξουσία, εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες που η κεντρική εξουσία λειτουργεί ερήμην της». Αρκεί, δηλαδή, στην ΤΕΔΚΝΑ να έχει λόγο για τον τρόπο με τον οποίο θα βρεθούν στο δρόμο οι συμβασιούχοι.
Αλλωστε, αυτό που ζητά για τους συμβασιούχους έργου που δουλεύουν σήμερα στους δήμους, είναι να συνεχίσουν να απασχολούνται για τρία χρόνια το πολύ, ώστε προφανώς να μην υπάρξει «αναστάτωση» στη λειτουργία των δήμων. Μετά από αυτό το «μεταβατικό στάδιο» των τριών χρόνων, όπως το χαρακτηρίζει η ΤΕΔΚΝΑ, ζητά να γίνει σταδιακή μείωση των συμβάσεων έργου, σύμφωνα με τις ανάγκες που θα κρίνουν οι ίδιοι οι δήμοι. Ζητά, επίσης, η ΤΕΔΚΝΑ διαφάνεια και αξιοκρατία στις προσλήψεις, όταν με τη σύμφωνη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημάρχων και των συλλογικών τους οργάνων, οι κυβερνήσεις προώθησαν, διατήρησαν και διαιωνίζουν το καθεστώς ομηρίας των εργαζομένων, ανάμεσα σε άλλα και για ψηφοθηρικούς λόγους.
Κι εννοούν, φυσικά, «αδικίες» ανάμεσα στους εργαζόμενους. Γιατί ο ένας να παίρνει «τόση» σύνταξη και ο άλλος «τόση». Γιατί ο ένας να βγαίνει στην «τάδε» ηλικία και ο άλλος στη «δείνα»...
Πολύ καλά λοιπόν, ας πάρουμε τα χαμηλότερα όρια συνταξιοδότησης και τις υψηλότερες συντάξεις και ας τις επεκτείνουμε σε κάθε εργαζόμενο. Αποκαθίσταται έτσι ...κάθε αδικία!
Ομως, δε θέλουν αυτό. Θέλουν το ακριβώς αντίθετο, και, μάλιστα, στην πιο ζόρικη εκδοχή του...
Εμείς, όμως, ξέρουμε και κάποιες ...άλλες «αδικίες». Οπως αυτή, που «λέει» ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές και στη συνέχεια οι κυβερνήσεις αδειάζουν τα Ταμεία τους (τα οποία ελέγχουν) για να παίζουν στα διεθνή χρηματιστήρια.
`Η - ακόμη χειρότερα - για να επιδοτούν κατευθείαν με τα χρήματα αυτά τους τραπεζίτες, που με τη σειρά τους τα μοιράζουν στους επιχειρηματίες. Με αυτήν την «αδικία» τι θα γίνει;
Ομως, αυτές τις πραγματικές αδικίες δεν πρόκειται να τις αποκαταστήσει καμία κυβέρνηση. Πόσο μάλλον κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, κεντροδεξιές, ή κεντροαριστερές που «ορκίζονται» στους ευρωμονόδρομους.
Το δίκιο θα το βρουν οι εργαζόμενοι μόνοι τους, με τους δικούς τους αγώνες που είναι ο δικός τους ...μονόδρομος, έτσι όπως πάει το πράγμα.
Οσο για τις «προθέσεις» της νέας κυβέρνησης, που σύμφωνα με κάποιους είναι ακόμη «καινούρια» και δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα κάνει, μόνο να γελάσει μπορεί κανείς.
Γιατί βγαίνουν (πρωθυπουργοί και υπουργοί) και τα λένε ευθέως, μόνοι τους (έστω κι αν τα ...πασπαλίζουν με ολίγο «κοινωνικό διάλογο»)! Αν περιμένουμε να ...τα κάνουν κιόλας, «ζήτω που καήκαμε»...
Προκλητική ήταν η υπουργός Παιδείας, σε χτεσινή συνέντευξή της σε ραδιοφωνικό σταθμό. Οσοι βιώνουν και γνωρίζουν τη σημερινή εκπαίδευση μπορούν αμέσως να καταλάβουν:
Πρόκληση πρώτη: Η υπουργός υποστήριξε ότι ξεκίνησε τη δράση της «από τη διαχείριση του εργασιακού βίου» των εκπαιδευτικών. Αλήθεια, η εκμετάλλευση των νέων εκπαιδευτικών που πηγαίνουν από σχολείο σε σχολείο, για λίγα ευρώ, δεν είναι «εργασιακός βίος»; Με άλλα λόγια, η ωρομισθία στους εκπαιδευτικούς, για το ΠΑΣΟΚ, δε χωράει στις «ριζοσπαστικές» αλλαγές;
Πρόκληση δεύτερη: Μετά την προχτεσινή «συγγνώμη» στους μαθητές και τους γονείς, στη συνέντευξη είπε: «Χιλιάδες κενά σε όλη τη χώρα τα αντιμετώπισα - να σας το πω δημοσίως - με λάθος τρόπο. Δηλαδή, ζήτησα αμέσως πιστώσεις». Τα κενά, είπε, «θα αντιμετωπιστούν από το εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας, το οποίο είναι τεράστιο». Αυτό το «τεράστιο» εκπαιδευτικό δυναμικό δεν έχει δικαίωμα να δουλεύει με σταθερή και μόνιμη δουλειά, ώστε να μπορεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να ανταποκρίνεται στο σπουδαίο ρόλο του; Φυσικά και έχει!
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, έχει άλλα σχέδια για το σημερινό σχολείο και τους εκπαιδευτικούς και αυτό δεν κρύβεται πίσω από τις «συγγνώμες» και τα «λάθη» της Α. Διαμαντοπούλου. Με λίγα λόγια, προκαλούν και πρέπει να πάρουν απάντηση.
Με την τιμή παραγωγού στο φρέσκο αγελαδινό γάλα, να έχει «κατρακυλήσει» σε επίπεδα εξευτελιστικά - περίπου στα 30 λεπτά το λίτρο - χωρίς βεβαίως ανάλογη μείωση της τιμής που πληρώνει η λαϊκή οικογένεια για ένα λίτρο γάλα στο σούπερ μάρκετ, γνωστοί αγροτοσυνδικαλιστές του κλάδου, σπρώχνουν τους παραγωγούς στην συνήθη και ωφέλιμη για την όποια κυβέρνηση, πρακτική: Στην διεκδίκηση αιτημάτων, που ακόμη και η υιοθέτησή τους από την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ελάχιστα οφέλη μπορεί να έχει για τους ίδιους. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, τις επόμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη, διοργανώνεται «κινητοποίηση» με βασικό, αν όχι μοναδικό, αίτημα, την αναγραφή χώρας προέλευσης στις συσκευασίες γάλακτος που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ. Με αυτόν τον τρόπο, ισχυρίζονται διάφοροι «αγροτοπατέρες», ότι θα προστατευθούν και οι παραγωγοί και οι καταναλωτές. Βεβαίως δεν μπορούν, δεν μπαίνουν καν στον κόπο, να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο η υιοθέτηση του παραπάνω μέτρου θα ωφελούσε τους φτωχομεσαίους παραγωγούς. Το παράδειγμα από μια σειρά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, που η τιμή των εισαγόμενων είναι δύο και τρεις φορές χαμηλότερη από τα αντίστοιχα εγχώρια, είναι χαρακτηριστικό. Η αναγραφή της χώρας προέλευσης, επηρεάζει τις πωλήσεις των ντόπιων, από ελάχιστα έως καθόλου, αφού έτσι κι αλλιώς τα χαμηλά εισοδήματα θα προτιμήσουν το φτηνότερο προϊόν. Γενικότερα λοιπόν, ο πραγματικός κατακλυσμός της εγχώριας αγοράς από εισαγόμενα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα - κατώτερης ποιότητας, αλλά και τιμής - με την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση του κόστους παραγωγής των Ελλήνων αγροτοκτηνοτρόφων και ταυτόχρονα με την παράλληλη κερδοσκοπική δράση των μονοπωλίων παραγωγής, διακίνησης, μεταποίησης και εμπορίας των προϊόντων, ελέω Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, είναι η κύρια αιτία της «κατρακύλας» της τιμής παραγωγού στο γάλα και όχι μόνο. Αυτήν την ΚΑΠ, οι γνωστοί αγροτοπατέρες, φοβούνται ακόμη και να την ονομάσουν, σπρώχνοντας την φτωχομεσαία αγροτιά σε αδιέξοδα μονοπάτια. Γι' αυτό πρέπει κι εκείνη να τους γυρίσει την πλάτη.