Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγοντας την επιχειρηματολογία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μένεις άναυδος. Κυρίως επειδή ο Γ. Παπανδρέου επιδεικνύει την περιφρόνησή του στην κοινή λογική τόσο χοντροκομμένα, που προκαλεί για τον κυνισμό με τον οποίο η κυβέρνηση μεθοδεύει την επιβολή των προαποφασισμένων αντιδραστικών πολιτικών σε βάρος του λαού. Αυτό συνέβη και με την ομιλία του στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», όπου, αναφερόμενος στα διάφορα κερδοσκοπικά κέντρα που υποτίθεται πως μας έχουν βάλει στο στόχαστρο, μεταξύ άλλων υποστήριξε: «Είναι οξύμωρο η τύχη μας (σ.σ. η τύχη της χώρας) να ορίζεται μεταξύ άλλων από αποφάσεις οίκων αξιολόγησης».
Κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται οξύμωρο ο πρωθυπουργός μιας χώρας να προχωρά σε τέτοιου είδους διατυπώσεις, που συνδέουν την τύχη της χώρας με τη δραστηριότητα κάποιων... οίκων, και να μην παίρνει πάραυτα μέτρα για να τους κόψει το βήχα. Κάτι τέτοιο, μάλλον θεωρείται πολυτέλεια. Και είναι πολυτέλεια όταν μιλάμε για τις κυβερνήσεις που υπηρετούν την πλουτοκρατία, όταν μιλάμε για πολιτικές δυνάμεις που θέλουν το λαό γονατισμένο προκειμένου να υλοποιηθούν τα σχέδια παραπέρα ενίσχυσης του κεφαλαίου.
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αξιοποιούν τους «οίκους αξιολόγησης» για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, ώστε αγόγγυστα να δεχτούν τα αντιλαϊκά μέτρα, που έχουν προαποφασιστεί. Αλλωστε, όλοι αυτοί, στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, ξέρουν ότι οι «οίκοι» είναι δημιούργημα του συστήματός τους και τους αναγνωρίζουν. Ξέρουν ότι αποτελούν κολοσσιαία μονοπωλιακά σχήματα που μοναδικό τους στόχο έχουν το δικό τους κέρδος και τους έχουν συνεργάτες και συνομιλητές. Ξέρουν ότι μέχρι χτες τους επικαλούνταν, πανηγυρίζοντας για τις θετικές τους εκθέσεις, ενώ τώρα ρίχνουν το ανάθεμα επειδή δεν τους συμφέρουν οι αξιολογήσεις τους. Εξακολουθούν όμως και τώρα να ποντάρουν στη συνεργασία μαζί τους και γι' αυτό προσπαθούν, λέει, να τους μεταπείσουν.
Αν πράγματι τους ενοχλούσε η δράση αυτών των «οίκων» και αν πράγματι πίστευαν ότι εξαιτίας τους απειλούμαστε με καταστροφή, ας έβρισκαν τα κότσια να πουν αυτό που λένε οι κομμουνιστές: «Δε δίνουμε δεκάρα, όσον αφορά το κύρος της χώρας, για το τι λένε οι διεφθαρμένοι ξένοι οίκοι».
«Η ελληνική κοινωνία δεν έχει πάρει είδηση ακόμα ότι η χώρα καταρρέει. Κορυφαίο παράδειγμα οι αγρότες. Δε φτάνει που η χώρα καταρρέει, της δίνουν και ένα τελειωτικό χτύπημα, μοιράζοντάς τη στη μέση, εμποδίζοντας στα προϊόντα να διακινηθούν και να κινηθούν λίγο τα εμπορικά καταστήματα. Αλλο παράδειγμα οι εξαγγελθείσες απεργίες από κάθε κλάδο. Ελπίζω αυτές οι απεργίες να είναι για την τιμή των όπλων και μόνο»... Πρόκειται για τοποθέτηση της ευρωβουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Ν. Τζαβέλλα (στο «Θέμα 9,89»), επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά την εκτίμηση για τον ειδικό ρόλο του κόμματος του Γ. Καρατζαφέρη στο πλαίσιο του μαύρου μετώπου που στηρίζει την αντιλαϊκή επίθεση. Δεν περιορίζεται μόνο στην υποστήριξη του μονόδρομου των άγριων αντιλαϊκών μέτρων, αλλά βγαίνει μπροστά και κηρύσσει πόλεμο σε όποιον αντιστέκεται, στους εργαζόμενους που απεργούν, στους αγρότες που βγαίνουν στους δρόμους του αγώνα, κ.ο.κ. Ας είναι σίγουρη πάντως η ευρωβουλευτής ότι οι απεργίες δε θα είναι για την τιμή των όπλων, όπως οι πάσης φύσεως «ομοϊδεάτες» της θα ήθελαν.
Φυσικά δεν αποτελεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι τα ΜΜΕ και κάποιοι δημοσιογράφοι, οι εξαγορασμένοι από τ' αφεντικά, παίζουν αυτό το ρόλο, της καθημερινής νομιμοποίησης στις συνειδήσεις των εργαζομένων της στρατηγικής του κεφαλαίου. Τα ΜΜΕ και στη χώρα μας και στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο είναι φυσικό τη στρατηγική των ιδιοκτητών τους να υπηρετούν. Και τα κρατικά, αφού το κράτος είναι των καπιταλιστών. Ετσι όταν δεν αποσιωπούνται, διαστρεβλώνονται οι θέσεις του ταξικού εργατικού κινήματος, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των μικροεπαγγελματιών, της αγωνιζόμενης νεολαίας. Η απεργία, η διαδήλωση, η κινητοποίηση, τα μπλόκα προβάλλονται από τη σκοπιά του ότι αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία.
Αλλιώς πώς να το εξηγήσουμε ότι από το Νέο Δελχί της Ινδίας, του ήρθε να μας δηλώσει ότι με τη φορολογική πολιτική του θα πληρώσουν αυτοί που «δεν πληρώνουν»;
Γιατί και στους Ινδούς να τα 'λεγε (που ούτε χρόνο ούτε διάθεση έχουν οι άνθρωποι να ασχολούνται με την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα) αποκλείεται να τον πίστεψαν.
Ως γνωστόν, στην Ελλάδα αυτοί που «δεν πληρώνουν» (ίσα ίσα πληρώνονται κι από πάνω) είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Ακούσατε εσείς έστω την παραμικρή φήμη περί του ότι ετοιμάζεται κάποιος φόρος γι' αυτούς;
Ούτε ...διαρροή, έστω ψεύτικη, δεν αφήνει να γίνει επ' αυτού το υπουργείο Οικονομικών. Βλέπετε, κάτι τέτοιο θα ήταν αποθάρρυνση των επενδύσεων. Πόσο μάλλον να επιβάλει κανονικούς φόρους.
Παρεμπιπτόντως η φορολογία των ΑΕ είναι θεωρητικώς 20 με 25% κι αν προσθέσουμε τις άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις είναι αρνητική.
ΚΑΝΑΜΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ δηλώνει... απελπισμένη η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κ. Μπατζελή. Δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτε στους αγρότες...
Αν με κάτι τέτοια επιθυμεί να τη συμπονέσουμε, δυστυχώς δε θα μπορέσουμε να το κάνουμε. Γνώριζε πάρα πολύ καλά τι πολιτική επρόκειτο να ακολουθήσει πριν αναλάβει το υπουργείο. Αλλωστε αυτό ήταν και το... βασικό προσόν της.
Κι όσο επιμένει να αποκαλεί αυτή την πολιτική «σύγχρονη» και «υπέρ της αγροτικής οικονομίας», το μόνο που αποδεικνύει είναι πως την υπηρετεί συνειδητά. Κι όπως κάνει κάτι τέτοιο, εξίσου συνειδητά επιθυμεί την εξαφάνιση των αγροτών.
Δεν έκαναν λοιπόν «ό,τι μπορούσανε» έκαναν ό,τι εξαρχής είχαν σχεδιάσει να κάνουν...
Πάνω απ' όλα όμως πρέπει να πάρουν το «βραβείο» που τους αξίζει από τους εργαζόμενους ως εκπροσώπων της κυβέρνησης και της εργοδοσίας στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Της ανυποληψίας, της ταξικής προδοσίας, της ταύτισης με τους εχθρούς της εργατικής τάξης.
Ηρθε και η ώρα της ...έκπληξης για τις ηγεσίες που αποτελούν την πλειοψηφία της διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ).
Εκπληξη πρώτη: Την εκφράζει σε επιστολή της προς τον υπουργό Εργασίας Α. Λοβέρδο σχετικά με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Και θυμίζει απόσπασμα των λόγων του υπουργού, ότι «δηλώνουμε ρητά και απερίφραστα πως δεν πρόκειται να αιφνιδιάσουμε και να προκαταλάβουμε κανέναν. Οποιο μέτρο η κυβέρνηση πάρει, αυτό θα προκύψει από τον οργανωμένο διάλογο».
Παρ' όλα αυτά, η ΓΣΕΒΕΕ επιμένει να συμμετέχει ακόμη στην επιτροπή για το Ασφαλιστικό και ζητά διευκρινιστική συνάντηση με τον υπουργό για να δει αν θα συνεχίσει.
Το μόνο που δε θυμάται, είναι οι παρεμβάσεις της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα των ΕΒΕ, που επισήμαινε λίγες μέρες πριν: «Οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αφοπλίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Τώρα, στρογγυλοκάθισαν στα τραπέζια των στημένων "κοινωνικών διαλόγων" και παζαρεύουν το πόσα θα χάσουμε».
Η Συντονιστική Επιτροπή δεν αισθάνεται έκπληξη, είχε προειδοποιήσει και προχωρά στις 10 του Φλεβάρη με την πανελλαδική απεργία των ΕΒΕ μαζί με τους εργάτες με το ΠΑΜΕ.
Η δεύτερη έκπληξη για τη ΓΣΕΒΕΕ προέκυψε από το φορολογικό νομοσχέδιο, αν και φαίνεται ότι στην προκειμένη περίπτωση κάτι είχε ...υποψιαστεί. Σε επιστολή της προς τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, από τον οποίο ζητά συνάντηση, σημειώνει: «Επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας ότι η όλη διαδικασία "διαλόγου" που έγινε μέχρι σήμερα για το φορολογικό νομοσχέδιο, χωρίς την παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών, δεν αποτελεί πραγματική διαβούλευση».
Και στις δύο περιπτώσεις η ΓΣΕΒΕΕ βρίσκεται μπροστά σε μια ακόμη επιβεβαίωση του αληθινού χαρακτήρα των στημένων «κοινωνικών διαλόγων».
Κι αντί, έστω αυτή την ώρα, να αντιδράσουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών παρατάξεων αγωνιστικά και να μπουν μπροστά στον αγώνα κηρύσσοντας κινητοποίηση για τις 10 του Φλεβάρη, αυτές προσπαθούν να υπερασπιστούν το ...κύρος του «κοινωνικού διαλόγου».
Στην πραγματικότητα λένε στην κυβέρνηση ότι με αυτά που κάνει ξεμπροστιάζει και ακυρώνει τη διαδικασία, την οποία πρέπει να προστατέψει για να είναι αποτελεσματική. Τους φέρνει σε δύσκολη θέση απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, όμως ακόμη κι έτσι συνεχίζουν να κάνουν «πλάτες» στην κυβέρνηση και να ζητούν συναντήσεις και διευκρινήσεις, όταν οι εξαγγελίες έχουν ήδη γίνει.
Αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τον αγώνα και τη διεκδίκηση κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων ακόμη και την ύστατη ώρα.
Κανείς μικρός ΕΒΕ δεν πρέπει να αγνοήσει αυτή τους τη στάση. Και όχι μόνο αυτό. Να τους γυρίσει την πλάτη, να τους εγκαταλείψει, να συνταχτεί με την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ.
Ποιος, λοιπόν, θέτει «ζήτημα αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας», όπως ισχυρίζεται ο Γ. Ραγκούσης προκειμένου να πλασάρει ως «εθνικά επιβεβλημένη» την αντιλαϊκή πολιτική; Μήπως οι «διεθνείς αγορές»; Μα τότε πώς εξηγεί ότι ένας από τους αυθεντικούς εκφραστές τους, η Κομισιόν, έσπευσε χτες να επικροτήσει τα μέτρα και μάλιστα να δώσει και πατριωτική διάσταση για την αποδοχή τους; Πώς εξηγεί ότι ο Χ. Αλμούνια αναπαράγει το ίδιο με αυτόν επιχείρημα δηλώνοντας ότι «είναι προς το συμφέρον των Ελλήνων» τα βαθιά αντιλαϊκά μέτρα που ανακοίνωσε προχτές το βράδυ ο πρωθυπουργός; Μήπως είναι και ο Αλμούνια πατριώτης και θεματοφύλακας της εθνικής κυριαρχίας;