Γρηγοριάδης Κώστας

Και όσον φορά το πρώτο, έχει δίκιο. Πάντα, βέβαια, από τη σκοπιά της πολιτικής της κυβέρνησης. Η εξαγγελθείσα μεταρρύθμιση είναι απολύτως σύμφωνη και υλοποιεί τις γενικότερες κυβερνητικές πολιτικές και επιλογές της δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών και της ακόμη μεγαλύτερης - απ' ό,τι μέχρι σήμερα - πολύμορφης ενίσχυσης της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Οσον αφορά το δεύτερο, όμως, έχει απολύτως άδικο. Το σημερινό δημόσιο σύστημα υγείας έχει ανάγκη μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής, απ' αυτήν της κυβέρνησης, για να ικανοποιήσει με επάρκεια τις ανάγκες και απαιτήσεις των εργαζομένων. Εχει την ανάγκη μιας ριζικά διαφορετικής μεταρρύθμισης.

Αλλωστε, τόσο η επιβολή μιας σκληρότερης μονόπλευρης λιτότητας στο χώρο της δημόσιας υγείας, με την παραπέρα, δραστική περικοπή των κρατικών δαπανών, όσο και η ακόμη μεγαλύτερη εισβολή του μεγάλου κεφαλαίου και η άκρατη εμπορευματοποίηση του χώρου, μόνο στην παραπέρα, σοβαρή υποβάθμιση της δημόσιας υγείας μπορούν να οδηγήσουν, όπως και στην παραπέρα ένταση των ταξικών ανισοτήτων.

Δε νομίζουμε πως δεν τα γνωρίζει αυτά ο κ. υπουργός. Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρος το μοίρασμα ψεύτικων υποσχέσεων...

Και για να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, διαβάστε τα παρακάτω αποσπάσματα, από τη συνέντευξη του υπουργού Υγείας στα «Νέα»:

«ΕΡ.: Και τώρα η κρίσιμη ερώτηση: Πού θα βρείτε τα χρήματα για να εφαρμόσετε τη μεταρρύθμιση;

ΑΠ.: Πρέπει να σας πω κάτι. Οι βασικές δομές της μεταρρύθμισης ίσως χρειαστούν κάποια κονδύλια, όχι μεγάλης αξίας για να στηριχτούν στην πρώτη φάση. Από κει και πέρα θα υπάρχει μια αυτοχρηματοδότηση από το ίδιο το σύστημα».

Και σ' ένα άλλο σημείο:

«ΕΡ.: Μια άλλη πρότασή σας αφορά τα διαγνωστικά και θεραπευτικά πρωτόκολλα. Εχετε στοιχεία ότι γίνεται κατάχρηση ιατρικών υπηρεσιών στα νοσοκομεία;

ΑΠ.: Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό μέτρο πολιτικής. Ισχύει σε όλες τις χώρες, θα ισχύσει και στην Ελλάδα, ούτως ώστε να αυτοπεριορίζονται οι γιατροί και όχι να έχουν με το στιλό τους ανοιχτό ένα μπλοκ επιταγής, είτε για φάρμακα, είτε για παραπομπές διαγνωστικού χαρακτήρα. Εάν κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ακριβή ιατρική (με ό,τι σημαίνει αυτό το πράγμα), μπορούν να επιλέξουν νοσοκομείο εκτός ΕΣΥ...».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, αλίμονο σε όποιον δεν έχει λεφτά...

Αϊντε, έγινε και η αναμενόμενη από καιρό τώρα αναβάθμιση του ελληνικού Χρηματιστηρίου και πανηγυρίζουν οι απανταχού οπαδοί του «λαϊκού καπιταλισμού». Η αναβάθμιση ανακοινώθηκε προχτές από τη Μόργκαν Στάνλεϊ, αλλά θα ισχύσει από την 1η Μάρτη του 2001.

Ε, δέκα μήνες είναι θα περάσουν. Μετά, όλοι θα τρώνε με χρυσά κουτάλια... Αρκεί να σκεφθείτε ότι η διοίκηση του Χρηματιστηρίου προβληματίζεται, εάν θα παραγγείλει νέα τραπεζομάντιλα. Για τους λίγους, που μαζεύουν τα χρήματα των πολλών, εννοείται...

Associated Press

Η προκήρυξη - αφίσα, πάντως, που εικονίζεται στη διπλανή φωτογραφία, είναι έκδοσης της αμερικανικής πρεσβείας στο Σεράγεβο, κυκλοφορεί αρκετό καιρό τώρα και είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης. Και όπως βλέπετε, αναφέρει πως καταζητούνται ο Μιλόσεβιτς, ο Κάρατζιτς και ο Μλάντιτς, ενώ σημειώνει πως όποιος δώσει ουσιαστικές πληροφορίες ή συμβάλλει, τέλος πάντων, στη σύλληψή τους, θα αμειφθεί με 5 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια.

Απλά και μόνο, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, δηλαδή.

Φαινομενικά τα... δύο στιλ έχουν αβυσσαλέες διαφορές, αλλά βέβαια έχουν κάτι κοινό. Ο καθένας με τον τρόπο του διεκδικεί ένα κομμάτι από την πίτα. Και όπου «πίτα», βέβαια, η εκκλησιαστική εξουσία και όσα αυτή συνεπάγεται μαζί με τη σχετική περιουσία.

Καλή είναι η κόντρα τους πάντως, έτσι για να βγαίνει στη φόρα και κανένα «άπλυτο» από τα πολλά που υπάρχουν στα «άδυτα» της ιεραρχίας, όπως άπαντες έχουν καταλάβει...

Οσο για το θόρυβο που ξέσπασε με την υπόθεση του ορίου ηλικίας των μητροπολιτών, είναι φανερό ότι εδώ η Εκκλησία παίζει με όρους πολιτικής. Η θεσμική διαμόρφωση βασίζεται στα προσωπικά συμφέροντα.

ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ μπορούν η κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για να δώσουν την αίσθηση ότι πάει καλά το Χρηματιστήριο, αλλά... δεν τους προκύπτει. Η απόφαση της «Μόργκαν Στάνλεϊ» για αναβάθμισή του σε ώριμη αγορά πανηγυρίστηκε ως μεγάλη επιτυχία αλλά... μόνο από τον Παπαντωνίου.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΡΕΠΕΙ ΑΡΑΓΕ να ανατριχιάσουμε ή κάτι να πάθουμε τέλος πάντων που ο Σημίτης ήπιε χτες καφέ στα Καμένα Βούρλα; Το σημειώνουμε, μια και προβλήθηκε υπέρ του δέοντος από τα τηλεοπτικά κανάλια. Πάλι καλά πάντως που δεν έκανε δηλώσεις, παραφράζοντας ποιητές αυτή τη φορά. Δεν υπέφεραν τα αυτιά μας...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ τους τα 'ψαλε ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Σε ποιους τα έψαλε; Μα σ' αυτούς που κυβερνούν τον τόπο τις τελευταίες δυο δεκαετίες...

Ναι, βέβαια, τους τα 'πε έξω από τα δόντια. Είπε και, μάλιστα, με το απαραίτητο αυστηρό ύφος: «Ο ιδιωτικός τομέας στην υγεία λειτουργεί ανεξέλεγκτα και κάνει αφαίμαξη των δημοσίων πόρων».

Τέλος πάντων, τα προβλήματα θα λυθούν μόνον όταν γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ...

Ο κ. Γιαννίτσης, αφού πρώτα εξήγγειλε την κατάργηση του 8ωρου και γενικότερα την κατάργηση του... 20ού αιώνα (αφού με τα μέτρα του ο κόσμος της εργατιάς γυρίζει πίσω στο 19ο αιώνα και βάλε), κατόπιν έστειλε και μια πρόταση «διαλόγου».

Ο κ. Παπαδόπουλος, αφού πρώτα αποφάσισε και εξήγγειλε 200 (!) μέτρα για την, μετά τιμών, τέλεση της ευθανασίας του δημόσιου συστήματος Υγείας, κατόπιν δήλωσε έτοιμος για «διάλογο», στο πλαίσιο του οποίου δεν αποκλείει - όπως λέει - να αλλάξει όλες τις αποφάσεις του, εκτός όμως από εκείνες τις 200... που οδηγούν τους μεν ασθενείς βορά στους εμπόρους της Υγείας, τα δε νοσοκομεία στους «μάνατζερ».

Ανάλογη είναι η τακτική της κας Β.Παπανδρέου, η οποία επίσης πρόσθεσε το κερασάκι του «διαλόγου» και στο δικό της «μεταρρυθμιστικό» οίστρο (βλέπε αντιδραστικοποίηση του συστήματος δημόσιας διοίκησης), αλλά και του κ. Παπουτσή, που έσπευσε να καλέσει σε «διάλογο» τους ναυτεργάτες, τους οποίους προηγουμένως προσφέρει ως έδεσμα για τα δόντια των μεγαλοκαρχαριών - εφοπλιστών.

Ετσι, σύμφωνα με την τρέχουσα κυβερνητική μεθοδολογία, το πρόγραμμα έναντι των λαϊκών στρωμάτων έχει ως εξής: Πρώτα τους «εντοπίζουμε», αυτομάτως τους «καθαρίζουμε» και μετά πιάνουμε και μια συζητησούλα μαζί τους για να τους πείσουμε τι «ωραίο» ήταν αυτό που τους κάναμε!

Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να συμβεί, θέτει σε εφαρμογή την τακτική των «Δούρειων Ιππων».

Σε κάθε περίπτωση η αντιλαϊκή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη και που εκδηλώθηκε κατακαλόκαιρο, ώστε να έχει απαλλαγεί η κυβέρνηση από την παρουσία των εργαζομένων (άλλη μια απόδειξη της διάθεσης της κυβέρνησης να... «συνδιαλλαγεί» με τα λαϊκά στρώματα), δηλώνει ότι οι κυβερνώντες βιάζονται να εφαρμόσουν το «κι από Αύγουστο - χειμώνας» πάνω στις πλάτες του λαού.

Γι' αυτό και η απάντηση του λαού στις προσκλήσεις «διαλόγου» δεν μπορεί να είναι παρά η ασυζητητί απόρριψη και της πολιτικής της κυβέρνησης και των προσχημάτων με τα οποία επιχειρεί να την προωθήσει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ολες οι «αλλαγές» αυτές, όμως, είναι δευτερεύουσες και ανούσιες. Η πλέον αξιοσημείωτη αφορά στη δυνατότητα να ξαναδώσουν εξετάσεις το Σεπτέμβρη, όσοι μαθητές της Β΄ Λυκείου απέτυχαν να προβιβαστούν. Και αυτό μόνο για φέτος. Θα έχουμε, δηλαδή, την προσωρινή και πάλι επαναφορά του θεσμού των μετεξεταστέων. Το μέτρο, βέβαια - αν τελικά ανακοινωθεί - θα ανακουφίσει τους φετινούς μαθητές, αλλά δε λύνει, ούτε καν επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, όπως ο καθένας καταλαβαίνει. Και, τέλος πάντων, έστω και τη δευτερεύουσα αυτή «αλλαγή», πότε περιμένει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να την ανακοινώσει; Μήπως δεν έχει καταλάβει, ότι έχουμε μπει στον Αύγουστο κι αν δώσουν εξετάσεις οι μαθητές, στις αρχές Σεπτέμβρη, πρέπει να έχουν τον απαραίτητο χρόνο προετοιμασίας;

Ισως, βέβαια, σκεφτείτε, ότι ζητάμε πολλά από τη νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και την κυβέρνηση συνολικά. Στο κάτω κάτω της γραφής συνέχεια της προηγούμενης είναι, η οποία επεξεργάστηκε, ψήφισε και προώθησε την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με τις ευλογίες του Κ. Σημίτη, που ήταν και είναι πρωθυπουργός.

Δεν το ξεχνάμε και ούτε πιστεύουμε, ότι από μόνη της η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε κάποιες ουσιαστικές βελτιώσεις. Αρκετά, όμως, μπορεί να γίνουν, όταν δυναμώσει ακόμη περισσότερο η λαϊκή κατακραυγή και οι αγώνες ενάντια στη μεταρρύθμιση και την πολιτική της. Πέρα απ' αυτό, όμως, θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε και το εξής: Υποτίθεται, πως η κυβερνητική μεταρρύθμιση διαμόρφωνε ένα Λύκειο ως ανεξάρτητη βαθμίδα εκπαίδευσης και η πράξη απέδειξε, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως έγινε ακόμη περισσότερο - απ' ό,τι ήταν πριν - προθάλαμος ανταγωνισμού για την ανώτατη και ανώτερη εκπαίδευση. Γιατί δεν παραδέχεται το γεγονός αυτό η κυβέρνηση, όταν κανείς, ακόμη και οι οπαδοί της μεταρρύθμισης, δεν τολμά να το αρνηθεί; Νομίζει, άραγε, πως όσο δεν το παραδέχεται, δεν το καταλαβαίνουν και οι εργαζόμενοι; `Η τρομάζει μπροστά στις συνέπειες μιας τέτοιας παραδοχής; Ετσι ή αλλιώς, πάντως, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και αυτή τη βλέπουν πολύ καθαρά και - ακόμη χειρότερα - την υφίστανται καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι γονείς και μαθητές. Ας έχει κι αυτό υπόψη της η κυβέρνηση...

Αλλαγές στο υπάρχον, βαθιά αντιλαϊκό, φορολογικό σύστημα ετοιμάζει η κυβέρνηση και, όπως είναι φυσικό, αρκετά δημοσιεύματα, τον τελευταίο καιρό, ασχολούνται με το ένα ή το άλλο σενάριο. Σημειώνουμε το γεγονός, γιατί αρκετά από τα δημοσιεύματα αυτά εμφανίζουν μια φιλολαϊκή εικόνα, στον ένα ή άλλο βαθμό, για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές. Και δεν αμφιβάλλουμε, βέβαια, ότι μέσα στις διάφορες φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις και τα νέα αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα, που θα αποτελούν την ουσία και το βασικό περιεχόμενο των αλλαγών, θα υπάρχουν και κάποια ψήγματα «ελάφρυνσης» των μόνιμων φορολογικών «υποζυγίων», των μισθωτών και των συνταξιούχων, δηλαδή. Εστω κι αν αυτά είναι, απλά και μόνο, η απαλλαγή τους από κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ισως ακόμη και η απαλλαγή τους από την υποχρέωση να υποβάλλουν φορολογική δήλωση. Δε βρίσκεται σ' αυτά, όμως, η ουσία ενός φορολογικού συστήματος, αλλά στο πώς, πόσα και από ποιους τα παίρνει.

Ας μην προσπαθούν κάποιοι, επομένως, να καλλιεργούν ψευδαισθήσεις και έδαφος προς όφελος της κυβερνητικής επιχείρησης παραπλάνησης της κοινής γνώμης, που - σίγουρα - θα συνοδεύσει τα νέα φορολογικά μέτρα.

Αναρωτιόμαστε, πόση έκταση και βάθος έχει αποκτήσει το οργανωμένο έγκλημα στη χώρα μας, όταν έχουμε φτάσει στο σημείο, να σημειώνονται αλλεπάλληλες δολοφονικές εκτελέσεις και αιματηρά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, όπως αυτά των τελευταίων ημερών. Αναρωτιόμαστε, πόσο τεράστια είναι τα ποσά και οι παράνομοι τζίροι, είτε από «πώληση προστασίας» είτε από άλλους εγκληματικούς τομείς, ώστε να μην έχουν τον παραμικρό δισταγμό και να αφαιρούν τη μια ζωή μετά την άλλη. Αναρωτιόμαστε, επίσης, αν αισθάνονται τον παραμικρό φόβο και ανασφάλεια, από την παρουσία και δράση των αστυνομικών αρχών, όταν οι αλλεπάλληλες εκτελέσεις γίνονται με διαφορά τόσων λίγων ημερών η μία από την άλλη, λες κι έχουν εξασφαλισμένο το ακαταδίωκτο.

Απλώς, αναρωτιόμαστε. Απαντήσεις δεν έχουμε. Βλέπουμε, όμως, τις αλλεπάλληλες εγκληματικές ενέργειες και η Αστυνομία μάς δίνει την εντύπωση, πως παρακολουθεί κι αυτή τα γεγονότα, όπως κι εμείς. Αλλοι πρέπει να δώσουν τις απαντήσεις. Αλλοι χρωστούν εξηγήσεις, πρώτα και κύρια οι πολιτικοί προϊστάμενοι των διωκτικών αρχών.

Αλλά και με το ξημέρωμα της δεκαετίας του 2000 οι «καλύτερες μέρες» για τους εργαζόμενους γίνονται χειρότερες. Μειώθηκαν βεβαίως ο πληθωρισμός, τα ελλείμματα, τα επιτόκια και εκπληρώθηκε ο «εθνικός στόχος» - που ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Η χώρα λένε ότι μπήκε με το ένα πόδι στη λέσχη των «πλουσίων της Ευρώπης», αλλά η Ελλάδα παραμένει η φτωχότερη χώρα, με το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων να αντιπροσωπεύει μόλις το 70% της ΕΕ. Οσοι πίστεψαν στις κάλπικες διακηρύξεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - καθώς και όλων εκείνων που υπερψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας αργότερα - ότι με την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ τερματίζονται οι πολιτικές λιτότητας, ξέχασαν τη λαϊκή παροιμία που λέει «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη».

Στην ουσία δηλαδή, η κυβέρνηση Σημίτη, προτίθεται να αξιοποιήσει το Γ΄ ΚΠΣ ώστε οι μεγαλοεπιχειρηματίες να ξεζουμίζουν ακόμη πιο εντατικά τους εργαζόμενους και να τρώνε στο εξής όχι απλά με χρυσά κουτάλια, αλλά με χρυσές κουτάλες...