Γρηγοριάδης Κώστας

Ποιοι τα λένε και τα γράφουν αυτά; Οι πρωτομάστορες στην απόκρυψη της αλήθειας, στην παραπληροφόρηση, στη συσκότιση, στη διαστρέβλωση γεγονότων και απόψεων και γενικά στην προσπάθεια ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης των εργαζομένων. Οι εφημερίδες και οι σταθμοί των κεφαλαιοκρατών και τα καλοπληρωμένα τσιράκια τους, αρθρογράφοι, σχολιαστές και αναλυτές, αγύρτες και δήθεν σοβαροί.

Διπλός ό στόχος τους: Από τη μία, να αφαιρέσουν το όπλο της απεργίας από τους εργαζόμενους στα «μαγαζιά» τους, επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι, εκτός από τη γενικότερη κατάσταση που ξεσηκώνει τους εργαζόμενους, τα προβλήματα στον κλάδο του Τύπου και των ΜΜΕ είναι καζάνι που βράζει. Και από την άλλη - και αυτό είναι το σημαντικότερο γι' αυτούς - να μη σταματά ούτε δευτερόλεπτο η δυνατότητά τους να παρεμβαίνουν στις λαϊκές συνειδήσεις, να τρομοκρατούν, να κατασκευάζουν τη συναίνεση.

Χάρηκαν τα αστικά Μέσα, γιατί ανεστάλη η απεργία το απόγευμα της Τετάρτης. Γιατί, στο όνομα της «ενημέρωσης των πολιτών», εξαφάνισαν τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και επιδόθηκαν σε μια συντονισμένη ομοβροντία να αναδείξουν τις προβοκάτσιες, αλλά και να τις συνεχίσουν τους με ιδεολογικο-πολιτικούς όρους. Γι' αυτό θέλουν την ενημέρωση τ' αφεντικά. Τη δική τους ενημέρωση και όχι την πραγματική...

Το καμπανάκι του κινδύνου κρούουν στο σύστημα οι «Οικολόγοι - Πράσινοι», καλώντας το να διαχειριστεί την «οργή των πολιτών». Μεταξύ άλλων, σε συνέντευξη Τύπου, χτες συμβούλεψαν την κυβέρνηση να προβεί σε κινήσεις εντυπωσιασμού όπως «ανάκτηση των χρημάτων που χάθηκαν από διαφθορά και φοροδιαφυγή» και να επιδιώξει «το σχεδιασμό ευρωπαϊκών εγγυήσεων δανεισμού που θα αντικαταστήσουν το συντομότερο το σημερινό μηχανισμό του ΔΝΤ», αναπαράγοντας τη ρητορεία που και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει ότι δήθεν μια ευρωενωσιακή στήριξη θα συνιστούσε διέξοδο και δε θα απαιτούσε τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων και εξωραΐζοντας πλήρως την ευρωένωση του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικό είναι πως η μόνη κριτική που αρθρώνουν είναι για «κοντόφθαλμες εθνοκεντρικές επιλογές των κυβερνήσεων», για «έλλειμμα αλληλεγγύης», ενώ στην κυβέρνηση χρεώνουν ότι «δεν αξιοποίησε τις προτάσεις του Ευρωκοινοβουλίου»! Σαν να ενέκρινε κανένα σπουδαίο φιλολαϊκό μανιφέστο το Ευρωκοινοβούλιο. Τσιμουδιά για τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις. Μην και βγάλει κανένα συμπέρασμα ο λαός για την πραγματική φύση του αντιδραστικού ευρωενωσιακού οικοδομήματος που στηρίζουν. Ακόμα, προτείνουν «εκτεταμένο πρόγραμμα επενδύσεων για πράσινη στροφή της οικονομίας», αποσιωπώντας ότι ακόμα κι αν υπάρξει δε θα είναι παρά ένα ακόμα πεδίο για την αποκόμιση κερδών απ' το κεφάλαιο. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ούτε αυτή τη φορά οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» αφήνουν την ευκαιρία να χαθεί και προσάπτουν ευθύνες και στο λαό ισχυριζόμενοι ότι «πολύ πριν χάσουμε την αγοραστική μας δύναμη, είχαμε θυσιάσει τα συλλογικά αγαθά που στηρίζουν ποιότητα ζωής για όλους, όπως και τις αξίες εμπιστοσύνης και συνεργασίας που θα μας επέτρεπαν να οικοδομούμε κοινωνικές πρωτοβουλίες ανεξάρτητες από το κράτος και τις επιχειρήσεις»!!! Αυτά, απ' τις πράσινες παραφυάδες του συστήματος.

Για «σκοπιμότητα του ρεπορτάζ» και «προσπάθεια διαστρέβλωσης των απόψεών μου» κάνει λόγο σε επιστολή του στον «Ριζοσπάστη» ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, «εκλεγμένος με τις Αγωνιστικές Κινήσεις Παρεμβάσεις» στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ. Κι αυτό επειδή ο «Ρ» έγραψε για το ρόλο του στην πρόσφατη συνέλευση των εργαζομένων στους ΟΤΑ νομού Θεσσαλονίκης. Αν, πραγματικά, και ο ίδιος και ο χώρος στον οποίο ανήκει υπερασπίζεται το δικαίωμα όλων των εργαζομένων να συμμετέχουν στα συνδικάτα τους, γιατί στο περσινό συνέδριο της ΠΟΕ - ΟΤΑ δεν τοποθετήθηκε ανοιχτά υπέρ της άμεσης αλλαγής του αντιδραστικού καταστατικού της ΑΔΕΔΥ (ώστε να πάψουν οι απαράδεκτοι αποκλεισμοί των συμβασιούχων), όπως έκαναν με σαφήνεια μόνο οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ; Γιατί αποχώρησαν για να γυρίσουν αμέσως μετά την ψηφοφορία; Είναι τυχαία η επιλογή τους στην εν λόγω συνέλευση να ...θυμίζουν στους εργαζόμενους το περιεχόμενο αυτού του καταστατικού και των ...δυσκολιών που δημιουργεί; Πού πήγε στην προκειμένη περίπτωση ο «επαναστατικός» τρόπος με τον οποίο - υποτίθεται - ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων; Μάλλον ...περίπατο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι αν το θυμηθούν και έχουν χρόνο, θα ενημερώνουν τη Βουλή, τον ελληνικό λαό και κυρίως τους μισθωτούς και συνταξιούχους, αυτούς δηλαδή που θα αφορούν όσα υπογράφουν.

Ολα τούτα με μια απλή ...διόρθωση στο περίφημο νομοσχέδιό τους για το «μηχανισμό στήριξης», το οποίο έφεραν στη Βουλή 20 λεπτά πριν κλείσει άρον - άρον η συνεδρίαση!

Δηλαδή, η περίφημη «κοινοβουλευτική δημοκρατία» και το «πολίτευμα» που μας έφαγαν επί δύο μέρες τα αυτιά για το πόσο πρέπει να προστατευτεί ...πήγαν περίπατο!

Με τη διάταξη που φέρανε παραβίασαν τα μισά άρθρα του Συντάγματος που αφορούν τη λειτουργία του πολιτεύματος. Αυτό που δεν αποδέχονται - όπως λένε - να αμφισβητείται από κανέναν.

Απλούστατα, προκειμένου να προστατευτούν και να κατοχυρωθούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας όλα μπορούν να παρακαμφθούν και όλα να γίνουν λάστιχο. Αν αυτό δεν είναι υποκρισία και ψέμα τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

Κατά άλλα, η «δημοκρατία» (τους) είναι το υπέρτατο αγαθό και θα κάνουν το παν για την ενίσχυση και τη διατήρησή της.

ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ξεκίνησε και η συζήτηση περί του τι θα κάνει η Ντόρα Μπακογιάννη και πληθαίνουν τα σενάρια για τη δημιουργία «νέου κόμματος».

Φυσικά, ίσως δημιουργήσει πολιτικό φορέα η πρώην υπουργός Εξωτερικών. Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ομως ...από πού και ως πού θα είναι κάτι «νέο»;

Γιατί οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών κάνουν ένα πράγμα σαφές ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος (όποιος κι αν είναι τέλος πάντων) ταυτίζεται χωρίς διαφοροποιήσεις με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Εχει κανείς αμφιβολία;

Γρηγοριάδης Κώστας

Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα για να το διαβάσει και να το εμπεδώσει καλά ο Π. Μανδραβέλης της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»: Το ΠΑΜΕ την περασμένη Τετάρτη, τη στιγμή κατά την οποία κάποιοι προσπάθησαν να στήσουν προβοκάτσια σε βάρος του, περιφρούρησε τη μεγαλειώδη συγκέντρωσή του με αποτέλεσμα να μην γίνει το παραμικρό επεισόδιο. Η προβοκάτσια αποκαλύφθηκε με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία προς απογοήτευση του Μανδραβέλη, της κυβέρνησης, του Καρατζαφέρη και όλων όσοι ήλπιζαν να υλοποιηθεί το σχέδιο.

Αυτό το λέμε γιατί ο συγκεκριμένος έγραφε χτες σχετικά με το γεγονός ότι η περιφρούρηση του ΚΚΕ απόκρουσε την προβοκάτσια και τους προβοκάτορες: «...Και μετά; Τι τους έκανε; Τους παρέδωσε στην αστυνομία; Τους πέρασε από λαϊκό δικαστήριο; `Η απλώς τους μάλωσε και τους είπε να μην το ξανακάνουν;».

Ξέρει ο Π. Μανδραβέλης και πολλοί άλλοι πως οι προβοκάτορες ξεπηδούν κάθε φορά από μηχανισμούς στημένους ή χρησιμοποιούμενους από κρατικές υπηρεσίες. Γιατί δεν απευθύνει εκεί τα ερωτήματά του, τι τους κάνουν;

Αλλά ο Μανδραβέλης το πάει αλλού. Γράφει: «Κανονικά αυτοί οι παραβάτες του νόμου έπρεπε να παραδοθούν στην αστυνομία και να δικαστούν. Εδώ όμως προκύπτει η βαθιά αντίφαση του ΚΚΕ σε σχέση με την αστική δημοκρατία που στοιχειώνει την πολιτική του. Οταν το Σύνταγμα δεν είναι σεβαστό γιατί να είναι η Βουλή; Οταν «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», πώς θα ζητήσεις να δικαστεί κάποιος για παράβαση ενός αστικού νόμου; Τι θέλει να πει; Οτι οι προβοκάτορες δρουν προβοκατόρικα επειδή το ΚΚΕ έχει τη θέση ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»; Και νομίζει ότι θα στριμώξει το ΚΚΕ γράφοντας ότι δεν παρέδωσε τους προβοκάτορες που χρησιμοποιούν κρατικές υπηρεσίες στους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς που παραβιάζουν τους νόμους επειδή το ίδιο λέει οτι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Δηλαδή ταυτίζει τους προβοκάτορες με τους αγωνιζόμενους για το δίκιο τους εργάτες, όταν οι προβοκάτορες δρουν για να χτυπηθούν οι αγώνες. Αυτό θέλει ο Μανδραβέλης. Να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα.

Οι πάσης φύσεως προβοκάτορες, είτε φορούν κουκούλα και καίνε ζωντανούς εργαζόμενους, είτε αγορεύουν μέσα στη Βουλή, είτε με τη γραφίδα τους συκοφαντούν το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ εξυπηρετούν την αστική νομιμότητα και τους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης. Νομιμότητα που στέλνει εκατομμύρια εργάτες στην εξαθλίωση και την ανεργία. Αστική νομιμότητα που στέλνει στο θάνατο ανθρώπους από την πείνα.

Απέναντι σε όλους αυτούς βρίσκονται οι ταξικοί αγώνες. Η οργανωμένη περιφρουρημένη πάλη που έχει σαν στόχο σήμερα να διεκδικεί καλύτερους μισθούς, συντάξεις, Ασφάλιση, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, σε συνδυασμό με την πάλη για την πλήρη απαλλαγή της κοινωνίας από τους εκμεταλλευτές της, τους καπιταλιστές και τα τσιράκια τους. Από αυτήν τη σκοπιά, ο κάθε Μανδραβέλης αγωνιά για το εάν τηρείται ή όχι η αστική νομιμότητα. Αλλωστε, αυτή η αγωνία είναι ταυτισμένη με την υπαρξιακή αγωνία για το ίδιο το μέλλον της τάξης που υπηρετούν αυτός και οι όμοιοί του...