ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «μαντρόσκυλο» των επιχειρηματιών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάθε μέρα που περνάει ο ΛΑ.Ο.Σ. αποδεικνύεται ότι είναι το μαντρόσκυλο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Τελευταία τρανή απόδειξη η ανακοίνωση του ΛΑ.Ο.Σ. με την οποία αντιτάσσεται σθεναρά κατά της έκτακτης εισφοράς των επιχειρήσεων. «Με τέτοιες κουτουράδες δεν πρόκειται να γίνει επένδυση ούτε για περίπτερο», αποφάνθηκε ο εκπρόσωπος, σχολιάζοντας την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα, ο ΛΑ.Ο.Σ. βγαίνει μπροστά για λογαριασμό των μεγάλων αφεντικών που δε θέλουν να πληρώσουν ούτε καν αυτά τα ψίχουλα που προβλέπει το μνημόνιο. Πρόκειται για 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, όταν την ίδια στιγμή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι πληρώνουν την «τριετία» του μνημονίου δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ μόνο με το πετσόκομμα των μισθών και συντάξεων, τις αλλεπάλληλες αυξήσεις έμμεσων φόρων κ.ο.κ. Η έκτακτη εισφορά, ψίχουλο, στις επιχειρήσεις μπήκε ακριβώς για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου ότι τάχα «όλοι» πληρώνουν τα βάρη της κρίσης. Κι όμως τα αφεντικά πιέζουν για να την πάρουν πίσω, γι' αυτό ο ΛΑ.Ο.Σ. τσακίζεται να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους. Επί της ουσίας πάντως είναι πολύ πιθανό ότι η κυβέρνηση θα επινοήσει κάποιον τρόπο να απαλλάξει εντελώς τις επιχειρήσεις, ενώ στην κατεύθυνση αυτή πιέζει και η ΝΔ...

Τρικυμία εν κρανίω;

Τρικυμία εν κρανίω στο ΠΡΙΝ και το ΝΑΡ, στην προσπάθειά τους να ασκήσουν κριτική στο ΚΚΕ. Γράφει μεταξύ άλλων: «(...) Εμφανίζεται η θεμελιακή λογική του ΚΚΕ ότι η αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών υπέρ του αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν ουσιαστικές νίκες και βελτιώσεις στο σήμερα και για να ανοίξει ο δρόμος στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας (...) Στο πλαίσιο αυτό χαρακτηρίζεται σαν ρεφορμιστικό και οπορτουνιστικό κάθε αίτημα που σηματοδοτεί μια επιθετική γραμμή αντικαπιταλιστικής ρήξης». Λίγο παρακάτω, αναιρώντας τον ίδιο τον εαυτό του, ο ίδιος συντάκτης προσπαθεί να πείσει ότι, ενόψει των εκλογών, το ΚΚΕ εγκαταλείπει την πάλη για τη λαϊκή εξουσία και «προβάλλει μια σειρά από "προσγειωμένα" αιτήματα που μπορούν να υλοποιηθούν από τους "κομμουνιστές συμβούλους" μέχρι ακόμα και "την πρόληψη των σεισμικών επιπτώσεων" ή "τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων"». Προφανώς, το ΝΑΡ θεωρεί ότι τέτοια «προσγειωμένα» αιτήματα μπορεί να τα τακτοποιήσουν αφεαυτού τους το καπιταλιστικό σύστημα και οι δυνάμεις που το υπηρετούν. Αρα, δε χρειάζεται να τα αναδεικνύει κανείς ως στόχους πάλης ενός ρωμαλέου κινήματος που θα τα επιβάλλει, κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Οσο για τις ασυναρτησίες περί «κοινοβουλευτικών συσχετισμών» σαν «βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν ουσιαστικές νίκες και βελτιώσεις», μάλλον δυσκολεύονται ακόμα και στο διάβασμα εκεί στο ΝΑΡ, πόσο μάλλον στην κατανόηση των όσων λέει και γράφει το ΚΚΕ. Γι' αυτό τα φέρνουν στα μέτρα τους. Του ρεφορμισμού δηλαδή. Γιατί το ΚΚΕ δε μιλά μόνο για τις εκλογές, αλλά επιμένει και σωστά ότι η χειραφέτηση από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ, σημαίνει χειραφέτηση από την αστική πολιτική και ταυτόχρονα επιλογή της πολιτικής για την ανατροπή του σάπιου συστήματος. Σημαίνει βεβαίως και εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Αποδυναμωμένη κυβέρνηση, αποδυναμωμένη αξιωματική αντιπολίτευση αυτό σημαίνει. Οπως σημαίνει ενίσχυση της ανυπακοής, της απειθαρχίας στην αντιλαϊκή πολιτική, ενίσχυση της οργανωμένης πάλης. Η ενίσχυση και με την ψήφο αυτής της γραμμής είναι αναγκαίος όρος για να θεριέψει σήμερα το κίνημα, να αποσπάσει κατακτήσεις και να ανοίξει δρόμους προς όφελός του. Το ΝΑΡ προφανώς είναι ικανοποιημένο με το να κλίνει τον «αντικαπιταλισμό» σε όλες τις πτώσεις και την ίδια ώρα με την τακτική του να σιγοντάρει δυνάμεις σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο (π.χ. συνάντηση με τον ΣΥΡΙΖΑ στο βήμα διαλόγου για την αριστερά), που θέλουν να εξωραΐσουν και να διαιωνίσουν την καπιταλιστική σκλαβιά. Ο καθένας όπου τάχθηκε.

Οι φίλοι δεν κρύβονται

Η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη πορεύεται προς την εκλογική αναμέτρηση, κάνοντας «γαργάρα» το μνημόνιο και όσα αυτό εκπροσωπεί και σηματοδοτεί και χειροκροτώντας ένα άλλο μνημόνιο. Αυτό ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κίνα. Σε σχετική της ανακοίνωση χτες αναφέρει: «Η Δημοκρατική Αριστερά έχει υπογραμμίσει την αναγκαιότητα να υπάρξουν άμεσες ξένες επενδύσεις στη χώρα μας. Το μνημόνιο συνεργασίας με την Κίνα, εφόσον καταλήξει σε συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια, μπορεί να έχει θετικές προοπτικές και για την ανάπτυξη και για την απασχόληση»...

Οι καπιταλιστικές επενδύσεις είτε της Κίνας, είτε του Κατάρ, είτε των Αμερικανών ή των Ευρωπαίων, είναι προφανές ότι θα έχουν θετικές προοπτικές για την ανάπτυξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας μιας χούφτας μονοπωλίων. Και για την απασχόληση, αλλά εκείνη με όρους μεσαίωνα, χωρίς κανένα ίχνος εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οχι τυχαία, άλλωστε, τέτοιες πρωτοβουλίες εκδηλώνονται, αφού η κυβέρνηση ισοπέδωσε κάθε δικαίωμα, κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης, εξασφαλίζοντας με την πολιτική της φτηνό εργατικό δυναμικό στο μεγάλο κεφάλαιο. Την ίδια ώρα αναπτύσσεται π.χ. ο κλάδος των μεταφορών, αυτό θέλουν τα μονοπώλια και κλείνουν τα ναυπηγεία, αφού οι Ελληνες εφοπλιστές ναυπηγούν στην Κίνα. Καταστρέφονται, δηλαδή, πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Ετσι, ακόμη και αυτό το επιχείρημα περί δημιουργίας θέσεων εργασίας είναι κάλπικο, αφού είναι πολύ περισσότερες αυτές που χάνονται απ' αυτές που δημιουργούνται. Και όλ' αυτά, στο όνομα της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων που σημαίνει ότι αν αύριο δεν τους συμφέρει η εδώ επένδυση τη μεταφέρουν σε άλλη χώρα. Οσο για την εξαγωγή λαδιού στην Κίνα, αυτό δε θα ωφελήσει τους μικροπαραγωγούς αγρότες, αλλά τους μεγαλεμπόρους, που το αγοράζουν για ένα κομμάτι ψωμί και το πουλούν με μεγάλο δικό τους κέρδος. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τους φανερούς υποστηρικτές των επιλογών της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Που καλούν την κυβέρνηση «να αποδείξει, ακόμη και στη μεγάλη μας ανάγκη, ότι παραμένουμε μια χώρα που σέβεται την υφιστάμενη νομοθεσία, το περιβάλλον, τους απλούς πολίτες, που επιδιώκει να διαμορφώνει για τις λίγες μεγάλες, αλλά και για τις πολλές μικρές επενδύσεις ένα ευνοϊκό πλαίσιο...»!

Αλλά η «μεγάλη μας ανάγκη» είναι η ανάγκη των μονοπωλίων ενάντια στο λαό. Και η «Δημοκρατική Αριστερά» παραβλέπει και αυτό, αλλά και το γεγονός ότι η υφιστάμενη νομοθεσία τσακίζει το λαό.

Να χαντακωθούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει πως είναι «καβάλα στ' άλογο» και πως ο λαός τον συνδράμει στα μέτρα που παίρνει. Στη βάση αυτή, δεσμεύεται στην ντόπια και ευρωενωσιακή πλουτοκρατία να συνεχίσει ακάθεκτος το βάρβαρο έργο της κυβέρνησης, που μέσα σε ένα χρόνο αφαίρεσε από την εργατική τάξη όσα είχαν αφήσει όρθια οι κυβερνήσεις του δικομματισμού από τη δεκαετία του '90 και έπειτα. Τι σηματοδοτούν όλα τα παραπάνω; Οτι η κυβέρνηση αισθάνεται πολιτικά δυνατή να πάει μέχρι τέλους την επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Δείχνει ακόμα ότι η πίεση που δέχτηκε από τους μεγάλους εργατικούς αγώνες το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν αρκετή για να της κόψει τα φτερά, παρά τη διαπιστωμένη ανησυχία που προκαλεί στα κυβερνητικά επιτελεία και στην αστική τάξη η κλιμακούμενη ένταση των εργατικών λαϊκών αγώνων. Οσο η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, μαζί με τις παραφυάδες τους, δε βλέπουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια να μετουσιώνεται σε πολιτική κατακραυγή, τόσο θα προκαλεί και θα κοροϊδεύει το λαό κατάμουτρα. Τόσο θα τον απειλεί με νέα μέτρα. Αυτό είναι που κρίνεται κατά βάση στις επικείμενες εκλογές για την τοπική διοίκηση.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι η κάλπη του Νοέμβρη θα βγάλει πολιτικό μήνυμα. Προανήγγειλε από τώρα ότι κάθε περιφερειάρχης, δήμαρχος και νομαρχιακός ή δημοτικός σύμβουλος που θα εκλεγεί με το ΠΑΣΟΚ, θα αποτελέσει όπλο στην προπαγανδιστική φαρέτρα της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική και να καυχηθεί πως απολαμβάνει τη στήριξη του λαού. Το ίδιο ισχύει και με τους υποψήφιους των άλλων κομμάτων. Οι εκλεκτοί τους δεν αμφισβητούν την κυρίαρχη στρατηγική και σαν τέτοιοι θα αθροιστούν στις δυνάμεις που στηρίζουν, έστω και με επιμέρους διαφοροποιήσεις, την κυβερνητική πολιτική.

Μια από τα ίδια είναι και οι ανεξάρτητοι. Πολλοί από αυτούς δεν αρνούνται το χαρακτηρισμό του αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση της ψήφου, δηλώνοντας από τώρα ότι αν δεν εκλεγούν την πρώτη Κυριακή, θα ταχθούν στο δεύτερο γύρο με τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο του δικομματισμού. Εχουν στρατηγική ενιαία με τα κόμματα που τους απέρριψαν σαν βασικούς υποψήφιους ή τους έχρησαν «αναπληρωματικούς» δήθεν ανεξάρτητους για να μαζέψουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους τους.

Αν την επομένη των εκλογών, στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο, οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ανεξάρτητα από την προβιά που φοράνε, δεν βγουν χαντακωμένοι από την κάλπη, δηλαδή να βγουν χαντακωμένα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και από την άλλη, αν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ δεν βγουν όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένα, ο λαός θα πρέπει να περιμένει ακόμα χειρότερες μέρες. Οχι μόνο θα χάσει μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δυναμώσει τους διεκδικητικούς του αγώνες, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, αλλά θα δώσει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να λέει ότι έχει τη λαϊκή έγκριση στο τσάκισμα των δικαιωμάτων του. Η ατομική ευθύνη είναι μεγάλη και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη μπροστά στην κάλπη.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Ομοιος τον όμοιο...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΘΑ ΤΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ την Νέα Δημοκρατία αλλά το ότι η κυβερνητική πολιτική στην οικονομία απέτυχε (όπως υποστηρίζουν στην ανακοίνωση που έβγαλαν για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης) είναι συμπέρασμα σχετικό.

Αν αναφέρονται στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα προφανώς είναι αποτυχημένη και καταδικαστέα. Ομως ...δεν αναφέρονται εκεί και το ξέρουμε πολύ καλά. Εχει αποδειχθεί άλλωστε.

Δυστυχώς για τη ΝΔ, οι τραπεζίτες, ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι μονοπωλιακοί όμιλοι εμφανώς είναι ευχαριστημένοι με την κυβερνητική πολιτική και το δείχνουν με όποιο τρόπο μπορούν.

Οχι μόνο με τα διάφορα βραβεία και εύσημα που της απονέμουν αλλά κυρίως με το πόσο ...βιάζονται να εφαρμόσουν το κάθε μέτρο που παίρνεται.

Κατανοούμε το πρόβλημά τους εκεί στη Ρηγίλλης, όταν βλέπουν μια άλλη κυβέρνηση να εφαρμόζει την πλέον ...δεξιά πολιτική από τον καιρό της μεταπολίτευσης, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να τους βοηθήσουμε!

Μάλλον αυτοί έχουν το πρόβλημα πώς θα βοηθήσουν το ΠΑΣΟΚ να κάνει την δουλειά του, χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι.

ΑΝ ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΕ η κυβέρνηση με τα περίφημα μέτρα «κατά του καπνίσματος» τότε ...το πέτυχε. Υπήρξαν - όπως λένε - 120 χιλιάδες τηλεφωνικές καταγγελίες κυρίως για παράβαση του νόμου σε εταιρείες.

Και βέβαια οι κυβερνώντες όσο περισσότερα ...χαφιεδιλίκια βλέπουν, τόσο περισσότερο χαίρονται. Θεωρούν ότι η κοινωνία «πάει καλά» με τα δικά τους μέτρα.

Λογικό, αφού φαντάζονται μια κοινωνία άβουλη, εί δυνατόν αλληλοσπαρασσόμενη, μια και έχουν μπόλικα μέτρα ακόμη που θέλουν να περάσουν.

Κατά τα άλλα φέρνουν τέτοιους νόμους επειδή ενδιαφέρονται για την υγεία μας. Να υποθέσουμε ότι για τον ίδιο λόγο θα είναι μειωμένο το κονδύλι για τα νοσοκομεία στο προσχέδιο του προϋπολογισμού;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εμπρακτη απάντηση στην πρόκληση

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποτελεί θρασύτατη πρόκληση πρώτου μεγέθους να ισχυρίζεται ξετσίπωτα ο πρωθυπουργός ότι τα βάρβαρα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση από κοινού με τους ξένους συμμάχους της (τρόικα) αποτελούν απαίτηση του ελληνικού λαού! «Αυτές τις μεγάλες αλλαγές, τις κάναμε γιατί το απαιτούν οι συνθήκες, γιατί είναι βούληση των Ελλήνων πολιτών», αποφάνθηκε ανερυθρίαστα στη χτεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Είναι απαίτηση του λαού, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και της σύνταξης στο Δημόσιο, η μείωση κατά 20% των αποδοχών τους, η άγρια επιδρομή έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, καύσιμα, ποτά, τσιγάρα κ.ο.κ.), η εκτίναξη των ορίων συνταξιοδότησης στα 40 χρόνια δουλειάς, η απαγόρευση της συνταξιοδότησης πριν τα 60 έτη, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας κ.ο.κ. Εχει το θράσος ο πρωθυπουργός και ισχυρίζεται ότι όλα αυτά τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα είναι απαίτηση του λαού. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν «να τους κοπεί ο βήχας» με κάθε μέσο, αλλά και με την ψήφο στις 7 Νοέμβρη. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι θα γίνει στην περίπτωση που ο χάρτης γίνει πράσινος το βράδυ των εκλογών, όπως προσδοκά ο πρωθυπουργός. Η σφοδρότητα της αντιλαϊκής λαίλαπας δε θα έχει προηγούμενο. Είναι ζωτικής σημασίας στην κυριολεξία για τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, να συνθλιβούν στις κάλπες το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. και ταυτόχρονα να ενισχυθεί αποφασιστικά η «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.

Επικίνδυνοι μαζί με τους συμμάχους τους

Μ' ένα παραλήρημα που επιβεβαιώνει τον επικίνδυνο για το λαό χαρακτήρα της αγέλης του ΛΑ.Ο.Σ., ο Κ. Αϊβαλιώτης προσπαθεί για μια ακόμη φορά να υπερασπιστεί υπέρ όλων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ , ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) την κοινή υποψηφιότητά τους για το δήμο της Ικαρίας, απέναντι στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζεται από το ΚΚΕ. Στον οχετό του διαπιστώνει «εκνευρισμό» του «Ριζοσπάστη», μπλέκει την περιφέρεια της Αττικής, λέγοντας πως ο ΛΑ.Ο.Σ. θα πάρει 14% (τον Γεωργιάδη όμως τον κρατάνε κρυμμένο, γιατί όπου πάει ακούει και αυτός τα σχολιανά του από το λαό για το κόμμα του) και καταλήγει σε αυτό που από την αρχή ήθελε να γράψει: «Παλιά, το σύνθημα "τιμημένο ΚΚΕ" βρώμιζε τους τοίχους. Σήμερα, η φράση "λησμονησμένο ΚΚΕ απηχεί την πραγματικότητα». Διακαής πόθος του ΛΑ.Ο.Σ., για λογαριασμό του συστήματος και της τάξης που υπηρετεί είναι να δει το ΚΚΕ «λησμονημένο», όπως λέει, από το λαό. Τα ίδια ονειρεύονται και οι συνοδοιπόροι του στην Ικαρία. Γιατί; Για να μπορεί το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, από ακροδεξιούς, μέχρι σοσιαλδημοκράτες, να αλωνίζουν στις πλάτες του λαού και να τον φορτώνουν με νέα μέτρα και με ανάπτυξη προς όφελος των πολυεθνικών. Σαν την ανάπτυξη που οραματίζονται ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους είναι εμπόδιο το ΚΚΕ και ο λαός του νησιού. Με την όρεξη θα μείνουν και αυτό είναι που τους κάνει πιο επιθετικούς ενάντια στο λαό και στα συμφέροντά του.

Τσουβάλιασμα για να διαχυθεί η ψήφος

«Τα ατού της αριστεράς» τιτλοφορείται το ρεπορτάζ της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» για τους υποψήφιους στις περιφερειακές εκλογές στην Αττική και από κάτω τσουβαλιάζονται με τις ανάλογες φωτογραφίες ο Αλαβάνος και ο Μητρόπουλος, με τον υποψήφιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, Θανάση Παφίλη. Προφανής ο στόχος της εφημερίδας, να δημιουργήσει συνειρμούς και να ενισχύσει τη βολική για το ΠΑΣΟΚ προπαγάνδα ότι «όλοι αριστεροί είμαστε». Γι' αυτό στο τσουβάλιασμα των υποψηφίων προσπαθεί να χωρέσει τον ΠΑΣΟΚο Μητρόπουλο και τον Αλαβάνο, που σαν πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έκανε προτάσεις για κοινή δράση με το ΠΑΣΟΚ και τώρα προτείνει σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της κρίσης, με το ΚΚΕ που έχει ανοιχτό μέτωπο με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλη δύναμη, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι παραφυάδες του που αθωώνουν την αντιλαϊκή στρατηγική. Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να προσπεράσουν σκοπέλους σαν αυτόν που προσπαθεί προπαγανδιστικά να στήσει η «Ελευθεροτυπία», επιδιώκοντας να διαχυθεί ανώδυνα η λαϊκή ψήφος σε δυνάμεις που κάθε άλλο παρά το πραγματικό λαϊκό συμφέρον υπηρετούν.

Επενδύσεις για ποιον;

Οι τυμπανοκρουσίες που συνόδευσαν την υπογραφή των μνημονίων οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Κίνας και της Ελλάδας αφορούν πρωτίστως τις θετικές προοπτικές για κάποια τμήματα του ντόπιου κεφαλαίου, υπηρετούν την ανάγκη των κυβερνώντων να δημιουργήσουν ευνοϊκό κλίμα για τις εξελίξεις στον τομέα της οικονομίας, αλλά δεν περιέχουν τίποτα από το οποίο θα βγουν ωφελημένοι οι εργαζόμενοι της χώρας και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, πάντα αναζητούν τομείς, κλάδους και ολόκληρες οικονομίες όπου είναι εξασφαλισμένη η αύξηση της κερδοφορίας τους. Το 'καναν εδώ και αιώνες οι πολυεθνικές της Αγγλίας και της Γαλλίας, το κάνουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, τώρα ήρθε η σειρά της Κίνας. Μετά από μια εικοσαετία γιγάντιων εξαγωγών εμπορευμάτων προς τις χώρες της Δύσης, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις και για τη μαζική εξαγωγή κεφαλαίων. Κι όπως υπογράφουν κερδοφόρες, για το κινέζικο κεφάλαιο, συμφωνίες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων με άλλες χώρες, έτσι υπέγραψαν και με την Ελλάδα.

Το κινέζικο κεφάλαιο έχει ανάγκη το λιμάνι του Πειραιά και τον εμπορευματικό σταθμό στο Θριάσιο, για να ελέγχει άμεσα ολόκληρο το δίκτυο της διανομής των εξαγωγών της Κίνας. Η Κίνα έχει ανάγκη να «μπει» στον ΟΣΕ, ώστε να διακινεί από μόνη της τις κινέζικες εξαγωγές, μέχρι το Βερολίνο και το Παρίσι. Η Κίνα προτείνει τη ναυπήγηση 320 ελληνόκτητων πλοίων, επειδή το 50% του συνολικού όγκου των εμπορευματικών της ανταλλαγών γίνεται με ελληνικά πλοία και προσβλέπει σε μείωση του κόστους μεταφοράς, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον τομέα των ναυπηγείων της. Και μαζί με όλα αυτά ανακοινώθηκε ότι στόχος της Κίνας είναι να διπλασιάσει τις εξαγωγές της προς την Ελλάδα, ώστε σε πέντε χρόνια να φτάσουν τα 8 δισ. δολάρια.

Από επενδύσεις που γίνονται με γνώμονα το επιχειρηματικό κέρδος, οι εργαζόμενοι ποτέ δεν κερδίζουν, ανεξάρτητα αν οι επενδύσεις αυτές γίνονται από ντόπια ή ξένα κεφάλαια, από δυτικά ή ανατολικά. Το αντίθετο μάλιστα. Ειδικά επενδύσεις που λανσάρονται σαν σανίδα σωτηρίας, αντλούν προοπτικές μεγάλων κερδών από μειώσεις μισθών, ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση των συντάξεων, ενώ συρρικνώνονται άλλοι κλάδοι της οικονομίας. Το παράδειγμα των ναυπηγείων είναι χαρακτηριστικό, της κλωστοϋφαντουργίας, του έτοιμου ενδύματος, του επίπλου, το ίδιο. Με δυο λόγια: Η παραχώρηση υποδομών, λιμανιών, σιδηροδρόμων, ναυπηγοεπισκευαστικών ζωνών και η αξιοποίησή τους από τις κινεζικές πολυεθνικές θα δημιουργήσουν ελάχιστες θέσεις εργασίας, μπροστά στην ανεργία που θα προκαλέσει π.χ. η συρρίκνωση των ναυπηγείων, ο μαζικός εκτοπισμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Οσο για την εξαγωγή λαδιού στην Κίνα, δε θα ωφελήσει τους μικροπαραγωγούς αγρότες, αλλά τους μεγαλεμπόρους, που το αγοράζουν πάμφθηνα και το πουλούν κερδοφορώντας.

Οι κομμουνιστές είναι, θεωρητικά και πρακτικά, υπέρ των επενδύσεων για τις λαϊκές ανάγκες, που με καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Αυτό που υποστηρίζουμε με πάθος είναι ότι οι εκμεταλλευτικές σχέσεις, ο ίδιος ο καπιταλισμός, επειδή έχει ως κινητήρια δύναμή του το κέρδος, εμποδίζει και φρενάρει την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, προκαλώντας αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις και φτώχεια. Το ΚΚΕ παλεύει για απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων από το βραχνά του κέρδους, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και σχεδιοποιημένη ανάπτυξη, ώστε η κοινωνία να μπορεί να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού συνολικά.