Τρικυμία εν κρανίω στο ΠΡΙΝ και το ΝΑΡ, στην προσπάθειά τους να ασκήσουν κριτική στο ΚΚΕ. Γράφει μεταξύ άλλων: «(...) Εμφανίζεται η θεμελιακή λογική του ΚΚΕ ότι η αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών υπέρ του αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν ουσιαστικές νίκες και βελτιώσεις στο σήμερα και για να ανοίξει ο δρόμος στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας (...) Στο πλαίσιο αυτό χαρακτηρίζεται σαν ρεφορμιστικό και οπορτουνιστικό κάθε αίτημα που σηματοδοτεί μια επιθετική γραμμή αντικαπιταλιστικής ρήξης». Λίγο παρακάτω, αναιρώντας τον ίδιο τον εαυτό του, ο ίδιος συντάκτης προσπαθεί να πείσει ότι, ενόψει των εκλογών, το ΚΚΕ εγκαταλείπει την πάλη για τη λαϊκή εξουσία και «προβάλλει μια σειρά από "προσγειωμένα" αιτήματα που μπορούν να υλοποιηθούν από τους "κομμουνιστές συμβούλους" μέχρι ακόμα και "την πρόληψη των σεισμικών επιπτώσεων" ή "τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων"». Προφανώς, το ΝΑΡ θεωρεί ότι τέτοια «προσγειωμένα» αιτήματα μπορεί να τα τακτοποιήσουν αφεαυτού τους το καπιταλιστικό σύστημα και οι δυνάμεις που το υπηρετούν. Αρα, δε χρειάζεται να τα αναδεικνύει κανείς ως στόχους πάλης ενός ρωμαλέου κινήματος που θα τα επιβάλλει, κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Οσο για τις ασυναρτησίες περί «κοινοβουλευτικών συσχετισμών» σαν «βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν ουσιαστικές νίκες και βελτιώσεις», μάλλον δυσκολεύονται ακόμα και στο διάβασμα εκεί στο ΝΑΡ, πόσο μάλλον στην κατανόηση των όσων λέει και γράφει το ΚΚΕ. Γι' αυτό τα φέρνουν στα μέτρα τους. Του ρεφορμισμού δηλαδή. Γιατί το ΚΚΕ δε μιλά μόνο για τις εκλογές, αλλά επιμένει και σωστά ότι η χειραφέτηση από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ, σημαίνει χειραφέτηση από την αστική πολιτική και ταυτόχρονα επιλογή της πολιτικής για την ανατροπή του σάπιου συστήματος. Σημαίνει βεβαίως και εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Αποδυναμωμένη κυβέρνηση, αποδυναμωμένη αξιωματική αντιπολίτευση αυτό σημαίνει. Οπως σημαίνει ενίσχυση της ανυπακοής, της απειθαρχίας στην αντιλαϊκή πολιτική, ενίσχυση της οργανωμένης πάλης. Η ενίσχυση και με την ψήφο αυτής της γραμμής είναι αναγκαίος όρος για να θεριέψει σήμερα το κίνημα, να αποσπάσει κατακτήσεις και να ανοίξει δρόμους προς όφελός του. Το ΝΑΡ προφανώς είναι ικανοποιημένο με το να κλίνει τον «αντικαπιταλισμό» σε όλες τις πτώσεις και την ίδια ώρα με την τακτική του να σιγοντάρει δυνάμεις σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο (π.χ. συνάντηση με τον ΣΥΡΙΖΑ στο βήμα διαλόγου για την αριστερά), που θέλουν να εξωραΐσουν και να διαιωνίσουν την καπιταλιστική σκλαβιά. Ο καθένας όπου τάχθηκε.