Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ΤΖΑΜΠΟ «αντί για απολύσεις και μείωση μισθών προκρίνει ως φάρμακο στην κρίση την αύξηση της παραγωγικότητας, ενώ τάσσεται υπέρ των ανοιχτών καταστημάτων την Κυριακή». Τα παραπάνω αναφέρονται σε δημοσίευμα εγκώμιο του επιχειρηματία στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου. Δεν ξέρουμε τι εννοεί αύξηση της παραγωγικότητας στο εμπόριο, αλλά στην Ινδία υπάρχει επιχείρηση που την αύξησε αναγκάζοντας τους υπαλλήλους της να δουλεύουν με πατήνια! Τέτοια παραγωγικότητα ονειρεύεται;
Δεν προξενεί καμία εντύπωση βέβαια το αίτημα του συγκεκριμένου επιχειρηματία για άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή. Πρόκειται για πάγιο αίτημα των μεγαλοεπιχειρηματιών και πολυεθνικών που θέλουν λειτουργία των καταστημάτων επτά μέρες τη βδομάδα, αφού μια τέτοια εξέλιξη τους ανοίγει το δρόμο σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, ως αποτέλεσμα του ξεκληρίσματος των μικρών επιχειρήσεων που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό. Γιατί είναι προφανές ότι στην «ΤΖΑΜΠΟ» δεν φτάνει το περίπου 1,2 δισ. ευρώ τζίρος ετησίως, ούτε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ελέγχει το 38% της ελληνικής αγοράς παιχνιδιών με πωλήσεις 487,3 εκατομμύρια ευρώ της περυσινή χρονιά. Τα θέλει όλα. Γι' αυτό άλλωστε ο εν λόγω επιχειρηματίας μιλά ακόμα για αύξηση της παραγωγικότητας (αντί για μείωση μισθών και απολύσεις, όπως αναφέρεται), δηλαδή για ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, για ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, για εργαζόμενους - λάστιχο. Αλλωστε και στο σχέδιο νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις τη βελτίωση της παραγωγικότητας επικαλείται η κυβέρνηση για να τις επιβάλλει.
Ηδη, επίσης η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει αξιοποιήσει την ευελιξία στην εργασία αφού όπως αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της από 1/7/2009 έως 30/6/2010 απασχολούσε συνολικά 3.387 εργαζόμενους εκ των οποίων οι 579 είναι έκτακτο προσωπικό. Παράλληλα, η αντεργατική της δράση φροντίζει να πατάσσει κάθε έννοια συνδικαλιστικής δράσης (τέτοια δημοκρατία), γεγονός που επιβεβαιώνει η απόλυση του πρωτοπόρου αγωνιστή Ν. Νικολόπουλου και τα όσα ακολούθησαν.
«Πακέτο» φαίνεται ότι θέλει να πουλήσει το σιδηρόδρομο και το εμπορευματικό κέντρο του Θριασίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τους ενδιαφερόμενους να αυξάνουν και να πληθαίνουν, μιας και αυτό που τους προσφέρεται είναι «γωνιακό μαγαζί» και μάλιστα έναντι «πινακίου φακής». Εταιρείες γαλλικών και κινεζικών συμφερόντων έχουν μπει πιο «ζεστά» στις διαπραγματεύσεις - πρόσφατα η γαλλική «Alstom» υπέγραψε συμφωνία με την κινεζική κυβέρνηση για την από κοινού επένδυση στις σιδηροδρομικές αγορές ανά τον κόσμο.
Υπενθυμίζουμε ότι στις αρχές του Νοέμβρη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και η διοίκηση του ΟΣΕ είχαν συναντηθεί αντίστοιχα με τον Γάλλο υπουργό Μεταφορών και διοικητικά στελέχη της «Alstom», όμως πολύ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι και ο Ιάπωνας πρέσβης ζήτησε πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα «εξυγίανσης» του σιδηροδρόμου που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Ολες οι παραπάνω κινήσεις μπορεί να παρουσιάζονται εντέχνως από το σύνολο των αστικών ΜΜΕ ως «επενδυτικές ενέργειες» που θα επιφέρουν την... πολυπόθητη «ανάπτυξη» που έχει «ανάγκη» η χώρα. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται καθαρά για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που σίγουρα θα επιφέρει τεράστια ανάπτυξη των κερδών για τις ξένες πολυεθνικές - όποιες κι αν είναι αυτές - και τους ντόπιους εργολάβους έργων και πάσης φύσεως μεσάζοντες. Για τον εργαζόμενο λαό όμως, «επενδύσεις» σαν την παραπάνω, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να επιφέρει κάποια επισφαλή και με μισθό Κίνας θέση εργασίας.
Οι ελπίδες του εργαζόμενου λαού για μια καλύτερη ζωή δεν μπορούν να στηρίζονται στους λογής - λογής «επενδυτές» ούτε στους ντόπιους συνεργάτες τους, παρά μόνο στη δική του ανειρήνευτη μαζική πάλη, για να καταστήσει τον πλούτο που παρήγαγαν οι προηγούμενες γενιές και αυτόν που παράγει η σημερινή, πραγματικά λαϊκή περιουσία.
Σαφώς πιο τίμιο από το να στριμώχνονται για το ποιος θα καταγραφεί στους ασκούντες «άσφαιρη» κριτική στο περίφημο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Αν ευελπιστούν ότι θα τους δει με «καλό μάτι» ο ελληνικός λαός επειδή με ...μισόλογα αμφισβήτησαν την κοινοβουλευτική διαδικασία προώθησης του νομοσχεδίου και όχι το περιεχόμενό του, είναι προφανές ότι κάνουν λάθος.
Σε περίπτωση που ευελπιστούν ότι θα καταχωρηθούν (γενικά και αόριστα και μέσω φημολογίας) στους «διαφωνούντες», να γνωρίζουν ότι η προσπάθειά τους να «θολώσουν τα νερά» θα αποτύχει.
Αλλωστε - δυστυχώς γι' αυτούς - η ψηφοφορία θα είναι ονομαστική και όποιος σηκώσει το χεράκι του σημαίνει ξεκάθαρα και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι στηρίζει την εφαρμοζόμενη πολιτική.
Επίσης, οφείλουμε να τους πληροφορήσουμε ότι έτσι που πάει το πράγμα έχουν να ψηφίσουν ...πολλά «μνημόνια» ακόμη. Και θα εκτεθούν τόσες φορές που θα είναι αδύνατον να πείσουν ακόμη και τον πλέον αφελή.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ Δημοκρατία, φαίνεται ότι ...έχει αποφασίσει να διατηρεί σταθερό το ...ποσοστό στήριξης στην κυβερνητική πολιτική!
Θα στηρίζει κατά 51% και θα αντιπολιτεύεται κατά 49%! Σας θυμίζουμε ότι περηφανεύονται για το ότι έχουν ψηφίσει το 51% των κυβερνητικών νομοσχεδίων έως στιγμής.
Ε, στο πολυνομοσχέδιο δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν 10 από τα 18 άρθρα του! Δε θέλησαν να ψηφίσουν 9 που είναι ακριβώς το 50%...
Είναι αυτό το ...1% φαίνεται που δείχνει ακριβώς το στίγμα τους: «Ναι» στην πολιτική που ακολουθείται, «ναι» στις κατευθύνσεις της, αλλά εμείς μπορούμε να το κάνουμε πολύ καλύτερα.
Τα λένε μάλιστα αυτά, τη στιγμή που η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων σημαίνει ευθεία υπονόμευση της κλαδικής οργάνωσης των εργατών, δηλαδή την υπονόμευση των Ομοσπονδιών, μιας κατάκτησης της εργατικής τάξης η οποία στο πρόσωπο της κλαδικής οργάνωσης έβλεπε τον φορέα οργάνωσης και εκπροσώπησης όλων των εργαζομένων του κλάδου, ανεξάρτητα από την ειδικότητα ή την επιχείρηση που δούλευε κάποιος. Τα λέει μια κυβέρνηση που κυνηγάει τα συνδικάτα και ιδιαίτερα αυτά που δεν είναι του χεριού της. Μια κυβέρνηση που δεν ορρωδεί προ ουδενός και καταφεύγει ακόμα και στην πολιτική επιστράτευση απεργών όπως έκανε τελευταία με τους ναυτεργάτες.
Ωραία η χτεσινή παράσταση βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος στη συνεδρίαση της ΚΤΕ, όπου τους έκαναν σεμινάριο ενόψει της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου, για την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το παραπέρα «κούρεμα» των αμοιβών των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.
Η υποκρισία όμως αυτών των βουλευτών που υποτίθεται είχαν διαφορετική γνώμη και άποψη, φάνηκε όταν διαμαρτυρήθηκαν επειδή, λέει, ο υπουργός Οικονομικών κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να ζητάει την έγκριση της Βουλής και άλλα παρόμοια. Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι αθλιότητα να επικαλούνται αυτοί, τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, αφού αυτοί είναι που παραχώρησαν τέτοιες εξουσίες στην κυβέρνηση Παπανδρέου.
Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν, να θυμίσουμε ότι όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα μνημόνια, υπάρχει - για το θεαθήναι αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα - πρόβλεψη ότι κάθε συμφωνία κυβέρνησης- τρόικας, θα περνάει από τη Βουλή για να παίρνει τη σχετική κύρωση. Η αρχική διατύπωση ήταν: «Παρέχεται στον υπουργό Οικονομικών η εξουσιοδότηση να εκπροσωπεί το Ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή, με την ΕΕ, τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για κύρωση». Αυτό, με μια κουβέντα σήμαινε ότι κάθε συμφωνία κυβέρνησης- τρόικας θα έπρεπε να περάσει από το κοινοβούλιο και μετά από τη σχετική κύρωση θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ.
Ωστόσο, με την ομόθυμη ψήφο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, στις 7 του Μάη που μας πέρασε, άλλαξε η τελευταία πρόταση και διαμορφώθηκε ως εξής: «Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή, για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους».
Με βάση αυτά τα πραγματικά δεδομένα, αποτελεί πρόκληση να παριστάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τους παραπονούμενους για τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Το κόμμα τους και οι ίδιοι προσωπικά, είναι υπεύθυνοι για τα αντιλαϊκά μέτρα, είναι υπόλογοι για τη βάρβαρη επίθεση που έχει εξαπολυθεί σε βάρος των εργαζομένων. Αυτοί είναι οι πρώτοι και καλύτεροι που βάζουν πλάτη για την υπόθεση της στήριξης του κεφαλαίου και του συστήματος και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Στην προσφιλή της μέθοδο, της επιστράτευσης των απεργών, ετοιμάζεται να προσφύγει εκ νέου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επιδεικνύοντας για πολλοστή φορά την αποφασιστικότητά της να περάσει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα διά πυρός και σιδήρου. Στο στόχαστρο αυτή τη φορά είναι οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες. «Ηδη από το Μέγαρο Μαξίμου, με φόντο τις εξαγγελθείσες απεργιακές κινητοποιήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση δεν δίστασε να προχωρήσει στη λύση της επιστράτευσης, όποτε υπήρξαν απεργίες με μεγάλο κοινωνικό κόστος, όπως εκείνες των οδηγών φορτηγών δημοσίας χρήσης και των ναυτεργατών», γράφει η συνήθως καλά ενημερωμένη «Καθημερινή», αναπαράγοντας το μήνυμα του κυβερνητικού επιτελείου. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει πως δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό ή δισταγμό προκειμένου να βάλει στο «γύψο» όποιον κλάδο εργαζομένων αγωνίζεται κόντρα στην πολιτική της και απειλεί να δημιουργήσει «αρνητικό προηγούμενο», δηλαδή να πετύχει νίκες και ρωγμές στο μέτωπο της αντιλαϊκής επίθεσης. Από την άλλη όμως επιβεβαιώνουν περίτρανα την πολιτική αδυναμία τους να περάσουν με συναίνεση τα βάρβαρα μέτρα. Σε κάθε περίπτωση κάτι παραπάνω από σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν πρόκειται να τους σώσει, ούτε οι επιστρατεύσεις απεργών ούτε οι σιδερόφραχτοι μηχανισμοί καταστολής.