Λαγούς με πετραχήλια έταξε στο λαό ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες βράδυ στη ΝΕΤ. Απαλλαγή από το μνημόνιο και τη λιτότητα, αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας που έχει τρωθεί κατά την άποψή του, λαϊκή κυριαρχία κ.λπ. κ.λπ. Ολο το «πακέτο» προσφορά του «νέου συνασπισμού εξουσίας» με «πυρήνα» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν ο λαός το «ψωνίσει» με την ψήφο του στις επόμενες εκλογές.
Δεν έκανε, όμως, τον κόπο να μας πει το πλέον ουσιώδες: Πώς ακριβώς θα ασκεί ο λαός την κυριαρχία του όταν η χώρα θα παραμένει στην ΕΕ, αδιαπραγμάτευτο αυτό για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή καθαυτή η συμμετοχή σε μια διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση σημαίνει εκχώρηση τμήματος της εθνικής κυριαρχίας, σημαίνει αποδοχή της στρατηγικής της, που είναι υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων.
Πώς ακριβώς θα ασκεί ο λαός την κυριαρχία του, όταν τα μέσα παραγωγής του πλούτου θα εξακολουθούν να ελέγχονται απ' τους κεφαλαιοκράτες, συνεπώς και ο πλούτος που παράγεται μέσω αυτών; Πώς ακριβώς μπορεί να είναι κυρίαρχος ένας λαός φτωχός, άνεργος, αναγκασμένος να πουλάει την εργατική του δύναμη για να εξασφαλίζει τα προς το ζην και με δεδομένο ότι το κεφάλαιο θα την αγοράζει όσο το δυνατόν φτηνότερα;
Κυρίαρχος λαός σημαίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής του πλούτου, σημαίνει ότι αυτός κάνει κουμάντο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, αυτός είναι ο αποδέκτης του προϊόντος του μόχθου του. Κυρίαρχος λαός σημαίνει χώρα αποδεσμευμένη από την ιμπεριαλιστική ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία. Κυρίαρχος λαός, τελικά, σημαίνει λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Κάποιος Ινδός κέρδισε σε τηλεοπτικό παιχνίδι της χώρας του ένα τόσο σημαντικό ποσό, που στο τέλος της εκπομπής φιλούσε τα πόδια του παρουσιαστή, που προφανώς τον θεώρησε ευεργέτη του. Ο νέος άνδρας είπε ότι με τα κερδισμένα θα καταφέρει να απαλλαγεί από τα χρέη του, θα φτιάξει σπίτι στους γονείς του και την αδελφή του και θα μπορέσει να ζήσει μια πιο άνετη ζωή από αυτήν που είχε μέχρι σήμερα.
Πάντως, ο τύπος δεν είναι όποιος κι όποιος, εξηγούσε το ρεπορτάζ. Είναι πτυχιούχος Ανώτατης Σχολής, εργάζεται ως προγραμματιστής σε εταιρεία παραγωγής λογισμικού και θεωρείται ότι ανήκει σε εκείνη την ομάδα των τυχερών συμπατριωτών του, που έχει ξεφύγει από τη μιζέρια της ανεργίας και του υποσιτισμού.
Για την ιστορία και επειδή ορισμένοι λένε ότι στο φόντο της ανταγωνιστικότητας που πρέπει να κατακτήσει η ελληνική οικονομία καλό είναι να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, να αναφέρουμε ότι ο μισθός του εν λόγω Ινδού προγραμματιστή είναι (μάλλον ήταν) 87 δολάρια, ή 67 ευρώ το μήνα.
Αυτά ακούνε ορισμένοι εκπρόσωποι των καπιταλιστών στη χώρα, κάνουν τους μηχανιστικούς τους υπολογισμούς και τρελαίνονται.
Κι όλα αυτά την ώρα που δεν ...μαζεύονται, σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, οι 151 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που υποτίθεται ότι θα το αποφασίσουν.
Κατά τα άλλα υπάρχει απόλυτος σεβασμός στους θεσμούς, στη λαϊκή ετυμηγορία, στο Σύνταγμα και γενικώς στη νομιμότητα, όπως μας λένε.
Μόνο και μόνο από το αλαλούμ της όλης ιστορίας όμως ακόμη και ο πλέον ανόητος μπορεί να καταλάβει τι γίνεται.
Οτι δηλαδή το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η «γνώμη του ελληνικού λαού». Εναν τρόπο να παγιδεύσουν το λαό ψάχνουν, με το δημοψήφισμα ή με άλλους μηχανισμούς. Απλά διαφωνούν για το ποια είναι η καλύτερη παγίδα.
Ενδεικτικό είναι και το τι γράφουν οι κυριότερες εφημερίδες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αλλες συμφωνούν με την κίνηση Παπανδρέου και άλλες όχι. Ολες τους όμως συμφωνούν στις πολιτικές λιτότητας για την Ελλάδα.
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟ ΧΑΜΟ έχουμε και το πρωθυπουργικό περιβάλλον να διαρρέει και τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου να μας δηλώνει ότι τον ...πολεμούν συμφέροντα.
Ακόμη και αν δεχθούμε τον ισχυρισμό του, δεν είναι αυτονόητο πως όταν σε πολεμούν συμφέροντα είσαι με το μέρος του λαού.
Μπορεί ωραιότατα να σε πολεμούν συμφέροντα γιατί συντάσσεσαι με ...άλλα συμφέροντα.
Κι από αντικρουόμενα συμφέροντα στον όμορφο καπιταλιστικό κόσμο μας, άλλο τίποτε. Το αντίθετο θα λέγαμε, η ρίζα όλων των προβλημάτων είναι ο ανταγωνισμός τους.
Ομως υπάρχει ένα απλό και σαφέστατο κριτήριο για να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ποιος εξυπηρετεί συμφέροντα και ποιος όχι: Η πολιτική που εφαρμόζεται.
Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ ουδεμία σχέση έχει με τα λαϊκά συμφέροντα.
Αυτά έλεγε χτες στη Βουλή ο Ν. Δένδιας, βουλευτής της ΝΔ, προσπαθώντας να βάλει το ΚΚΕ στο κάδρο της αστικής διαχείρισης και να επιμερίσει τις ευθύνες για τη βαρβαρότητα που βιώνει σήμερα ο λαός. Δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος από τα αστικά κόμματα που επιχειρεί να παρουσιάσει το ΚΚΕ σαν μέρος του πολιτικού προβλήματος και όχι σαν λύση του. Προσβάλλει, όμως, και τη μνήμη, και την κρίση του λαού, ο οποίος γνώρισε από πρώτο χέρι τη διοίκηση των κομμουνιστών στους δήμους. Τότε που κομμουνιστές δήμαρχοι, όπως ο Π. Μακρής στην Καισαριανή, συγκρούονταν με θεούς και δαίμονες του αστικού κράτους, με τους ίδιους τους αστούς, για να διασφαλίσουν και να διευρύνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να υπερασπιστούν και να αξιοποιήσουν για το λαό ελεύθερους χώρους που ορέγονταν μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για τα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ, παράταξη της ΝΔ, είναι αυτή που πλειοψηφεί στα εκφυλισμένα όργανα τα τελευταία χρόνια, έχοντας μαζί με την ΠΑΣΠ και τους οπορτουνιστές την ευθύνη για το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα είναι κυριολεκτικά απόν από τους σημερινούς εργατικούς λαϊκούς αγώνες. Οσο για την κυριαρχία της «αριστεράς» στο επίπεδο των ιδεών, το επιχείρημα στόχο έχει να ενοχοποιήσει για τη σημερινή κατάσταση τους μαζικούς εργατικούς αγώνες των περασμένων δεκαετιών, που κατάφεραν να αποσπάσουν κατακτήσεις από το αστικό κράτος. Φτηνά τα κόλπα του Δένδια και των άλλων. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και το σύστημα της εκμετάλλευσης, που συνυπηρετούν με τις παραφυάδες τους, έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή αντιλαϊκή βαρβαρότητα. Γι' αυτό η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην ανατροπή τους με ισχυρό ΚΚΕ.
Στα μέσα Δεκέμβρη του 2008, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. επικύρωσαν στη Βουλή το «μνημόνιο κατανόησης» για το ΝΑΤΟικό στρατηγείο «χαμηλής ετοιμότητας» HQ-NDC/GR, στη Θεσσαλονίκη, πρώην Γ΄ Σώμα Στρατού, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Με τη συγκεκριμένη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου, η Ελλάδα εμπλέκεται βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ, για τις ανάγκες και τους σκοπούς του ΝΑΤΟ. Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή τις σαρωτικές αλλαγές που έκανε προχτές το ΚΥΣΕΑ στις Ενοπλες Δυνάμεις, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά, παρά τις προσπάθειες του υπουργού Αμυνας να διασκεδάσει χτες τις εντυπώσεις. Στη θέση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, τοποθετήθηκε ο αντιστράτηγος που ως τώρα ήταν διοικητής στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης. Μήπως η θητεία του αυτή θεωρήθηκε το ισχυρότερο προσόν του, σε μια περίοδο που κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί στην Ελλάδα και ταυτόχρονα μεγαλώνει η οργανική εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αυτές; Λέμε μήπως...
Ασυγκράτητα γέλια και ψυχαγωγία προκαλεί στο λαό το θέαμα που προσφέρει ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τον εαυτό του και την κυβέρνηση ως δήθεν διωκόμενους και θύματα του λυσσαλέου πολέμου που έχουν εξαπολύσει εναντίον τους τα διαπλεκόμενα συμφέροντα! Το παραμύθι το ξεκίνησε αμέσως μετά την καταστροφική για το λαό απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης για το «κούρεμα» του χρέους, το συνέχισε στη νυχτερινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και είναι ολοφάνερο ότι θα συνεχίσει να το αναμασάει μέχρι να γίνει, αν γίνει, το δημοψήφισμα. Ο λόγος είναι προφανής: Επιδιώκει με θρασύτατα ψέματα να καλλιεργήσει την εικόνα ότι τάχα η κυβερνητική πολιτική ...θίγει τραπεζίτες, ΜΜΕ και άλλα οικονομικά συμφέροντα και γι' αυτό αντιδρούν στο δημοψήφισμα και τον πολεμάνε! Στο ερώτημα που ο ίδιος έθεσε, τι άλλαξε και «λύσσαξαν» τα άλλα κόμματα καθώς και τα περισσότερα ΜΜΕ ενάντια στην πρόταση αυτή (σ.σ. εννοεί το δημοψήφισμα), απάντησε ως εξής μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Είναι σαφές τι άλλαξε. Καταρχήν, συμφωνήθηκε το νέο δάνειο, κάποιοι τραπεζίτες ανησυχούν, κάποια ΜΜΕ είναι υπερχρεωμένα, ενώ παράλληλα προχωράει η έρευνα των καταθέσεων στην Ελβετία. Οσοι έπαιξαν στη χρεοκοπία της χώρας, κατανόησαν ότι έχασαν τα χρήματά τους, το ίδιο και όσοι πόνταραν στην επιστροφή στη δραχμή. Προφανώς, αυτά είναι που άλλαξαν - και όχι μόνο - το κλίμα». Πρόκειται, βέβαια, για φαιδρότητες και συνειδητά ψέματα για να κρύψουν την μία και μοναδική αλήθεια: ότι δηλαδή το «κούρεμα» του χρέους σημαίνει νέα γενναία ενίσχυση των τραπεζών, άρα συμβολή στη διευκόλυνση του κεφαλαίου από τις συνέπειες της κρίσης, και μια νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος του βιοτικού επιπέδου, των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού, μια ανεξέλεγκτη δηλαδή χρεοκοπία του λαού, για να σωθεί η κερδοφορία της πλουτοκρατίας.