ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δε θέλουν συντονισμό ενάντια στα μονοπώλια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί να... «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» (δήθεν) για την επιβίωση των γιατρών και των φαρμακοποιών, αλλά όταν μπαίνει το ζήτημα του συντονισμού τους με όλο το λαό για να μπει φρένο στη λαίλαπα, κάνουν πως δεν ακούν. Ο λόγος για τις ηγεσίες των ιατρικών και των φαρμακευτικών συλλόγων, στα όργανα των οποίων η ΔΗΠΑΚ έθεσε θέμα συμμετοχής στις κινητοποιήσεις που γίνονται στις 17 Γενάρη έτσι ώστε τα λαϊκά στρώματα να ξεσηκωθούν συντονισμένα ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια. Στο μεν Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο δεν έγινε καν συζήτηση πάνω στην πρόταση αυτή. Στους δε φαρμακευτικούς συλλόγους Αθήνας και Πειραιά η πρόταση καταψηφίστηκε (όπως και η πραγματοποίηση κάθε άλλης απεργίας). Αν αυτές οι ηγεσίες θέλουν όντως να παλέψουν για να λυθούν τα αδιέξοδα γιατρών και φαρμακοποιών, γιατί δε συντονίζονται μαζί με όλους όσους χτυπιούνται από την πολιτική που παραδίδει Υγεία και Φάρμακο στον έλεγχο των επιχειρήσεων;

Με τη στάση τους επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά ότι θέλουν να εγκλωβίζουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των αυτοαπασχολούμενων του κλάδου σε συντεχνιακές κινητοποιήσεις και αντιλήψεις. Αλλωστε είναι οι ίδιες ηγεσίες που κάνουν κινητοποιήσεις για τις χαμηλές αμοιβές των συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ γιατρών, αλλά όχι για να πάψει κάθε επιχειρηματική δράση στην Υγεία και να απορροφηθούν (και) οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί σε ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας διασφαλίζοντας εργασία με πλήρη δικαιώματα και όρους που θα τους επιτρέπουν με αξιοπρέπεια να επιτελούν το επιστημονικό τους έργο. Φωνάζουν για να πληρωθούν τα χρέη των φαρμακοποιών, αλλά δε στρέφονται ενάντια στην πολιτική που θέλει το φάρμακο εμπόρευμα προσφέροντας πλούτη στα μονοπώλια την ώρα που όλα τα μικρά φαρμακεία βάζουν «λουκέτο» το ένα μετά το άλλο. Είναι δυνάμεις που δε θέλουν το συντονισμό ενάντια στα μονοπώλια και παρασύρουν τους αυτοαπασχολούμενους του χώρου σε αυταπάτες ότι μπορούν να συνυπάρξουν μαζί με αυτά, την ώρα που οι συνέπειες της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου ξεσπούν άγρια πάνω και στις δικές τους πλάτες.

Η έκπτωση στους υπαλλήλους τον μάρανε...

Με τους χιλιάδες καταναλωτές που πληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα με έκπτωση, τα έβαλε ξανά χτες ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γ. Παπακωνσταντίνου. Πρόκειται βεβαίως για τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, που το υπουργείο ζήτησε από τη διοίκηση της επιχείρησης να τους καταργήσει την έκπτωση που έχουν στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Η ΔΕΗ έχει ήδη επισημάνει ότι δεν μπορεί να καταργήσει την έκπτωση επειδή αποτελεί συμφωνία στο πλαίσιο της Συλλογικής Σύμβασης. Γι' αυτό απαιτείται νομοθετική ρύθμιση.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο, όχι ενός πολιτικού προσώπου, ή μιας κυβέρνησης, αλλά μιας πολιτικής, την οποία τώρα υποστηρίζουν και κάτω από την ίδια «στέγη» ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., αλλά το ίδιο έκαναν αυτόνομα στο παρελθόν.

Είναι η πολιτική της «απελευθέρωσης», που αντιμετωπίζει ως πρόβλημα της ΔΕΗ τις παροχές προς τους εργαζόμενους και όχι τις οικονομικές ζημιές που προκύπτουν από τις νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ των ανταγωνιστών της. Πολύ περισσότερο ζημιώνεται η ΔΕΗ από την έμμεση χρηματοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων, 89 εκατ. ευρώ μόνο το πρώτο 9μηνο του 2011, παρά από την έκπτωση προς τους εργαζόμενους. Πολύ περισσότερα χάνει από τις χαριστικές τιμές προς ενεργοβόρες επιχειρήσεις όπως π.χ. η «Αλουμίνιο ΑΕ», η οποία ανήκει σε όμιλο που έχει και ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες.

Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ έχουν «χάσει» η ΔΕΗ και τα νοικοκυριά και το δημόσιο ταμείο, από τις χαριστικές ρυθμίσεις προς τους ιδιώτες της ενέργειας, αλλά και από την ίδια τη μετατροπή της ΔΕΗ σε ιδιωτική εταιρεία που νοιάζεται μόνο για τις τσέπες των μετόχων της και για κάθε «κοινωνική δράση» της, στέλνει και τον λογαριασμό. Ακόμη περισσότερα θα χαριστούν με το ξεπούλημα που ετοιμάζει η κυβέρνηση, τη «μικρή ΔΕΗ», τις λιγνιτικές μονάδες, τις ΑΠΕ. Για να μη μείνει ούτε ίχνος, ακόμη κι αυτής της «στραβής» ΔΕΗ ΑΕ, στην οποία το δημόσιο έχει ακόμη, το 51%...

Μην πάθει τίποτα η ΕΕ

«Δε συμφωνώ ότι η Ευρώπη πέθανε. Θα συμφωνήσω όμως στο ότι η Ευρώπη, πράγματι, πεθαίνει. Και την πεθαίνει η πολιτική που ασκείται σε όλα τα επίπεδα της ΕΕ», είπε το στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) και συνδικαλιστής με την παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης», Αντ. Σχετάκης, στη χτεσινή συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.

Εκφράζοντας την αγωνία του πρόσθεσε ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει να πεθάνει» (σ.σ. εννοεί την ΕΕ) και ανέδειξε την ανάγκη «να βαδίσει τάχιστα στην κατεύθυνση της παραπέρα ολοκλήρωσής της». Για να γίνει αυτό ανέφερε μια σειρά μέτρα όπως «και κόψιμο χρήματος και έκδοση ευρωομολόγου και αναπτυξιακές πολιτικές και δανεισμό των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με αλλαγή του καταστατικού με 1% και προστασία των κοινωνικών ιστών στις χώρες που πλήττονται και όχι μόνο, με ύπαρξη μεγάλων επενδυτικών προγραμμάτων».

Ολα αυτά για να σωθεί ο καπιταλισμός και ένας από τους βασικότερους διεθνείς οργανισμούς του που τσακίζουν τα δικαιώματα των λαών και δε διστάζουν να χύσουν ακόμα και αίμα προκειμένου να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Αυτές είναι οι έγνοιες του κόμματος της «Δημοκρατικής Αριστεράς».

Ανοιχτά ενάντια στους εργάτες

Σ' ανύποπτη - για τους θελημένα «ανυποψίαστους» - στιγμή, είχαμε χαρακτηρίσει «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στο εργατικό κίνημα διάφορους που ενώ αξίωναν να αντιμετωπίζονται σαν μέρος του εργατικού κινήματος, με τις πράξεις τους δούλευαν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εκτοτε πάμπολλα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν και την ορθότητα της αρχικής εκτίμησης και το επαίσχυντο της στάσης αυτών των δυνάμεων, ανάμεσά τους και κάποιες που επιμένουν να δηλώνουν «αριστερές».

Ομως, μέτρο πάντων η πράξη: Στη συνεδρίαση της διοίκησης του ΕΚ Βόλου ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ, Χ. Κόφφας, δήλωσε χωρίς ντροπή ότι αυτήν την περίοδο «οι απεργίες είναι υπέρ των εργοδοτών, γιατί δεν φέρνουν αποτέλεσμα»... Εχει ιδιαίτερη σημασία σε ποια στιγμή, για ποιο θέμα έγινε αυτή η τοποθέτηση. Εγινε την ώρα που οι απεργοί χαλυβουργοί του Ασπρόπυργου ήταν ήδη στην 72η μέρα της απεργίας τους. Την ώρα που 400 εργάτες τραβούσαν μπροστά, στο δρόμο της αξιοπρέπειας, αρνούμενοι κατηγορηματικά στον βιομήχανο Μάνεση το δικαίωμα να τους μετατρέψει σε σύγχρονους σκλάβους. Εγινε την ώρα που οι 400 απεργοί στον Ασπρόπυργο έκαναν καθαρό ότι με την απεργία τους κοντράρουν ευθέως το βιομήχανο, τον οποίο, κατά την εκτίμηση του ΣΥΝ, ...η απεργία τους τον βοηθάει!

Οι απεργοί του Ασπρόπυργου κάλεσαν τους συναδέλφους τους σε Βόλο και Βελεστίνο να κρατήσουν ανάλογη στάση. Βρήκαν απέναντί τους τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που εξαρχής είχε πάρει θέση υπέρ του Μάνεση. Ωσπου το θέμα, κάτω από την πίεση του ταξικού κινήματος, έφτασε και στη διοίκηση του ΕΚ Βόλου, με δεδομένο ότι ήδη το Συνδικάτο Μετάλλου κι άλλα σωματεία είχαν αποφασίσει απεργία για τις 12 Γενάρη. ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, ως καθαρόαιμοι εκπρόσωποι του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, πήραν καθαρή θέση ενάντια στην απεργία χωρίς περικοκλάδες. Εχουν πάψει από καιρό τώρα να απολογούνται στους εργάτες, ξέρουν πως η ίδια τους η ύπαρξη εξαρτάται άμεσα από τη στήριξη που παρέχουν και τους παρέχει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ ένιωσε την ανάγκη να ιδεολογικοποιήσει την άρνησή του. Και δήλωσε το κατάπτυστο ότι... η απεργία ευνοεί τον εργοδότη!

Αυτή η στάση δεν είναι μια τοπική ιδιαιτερότητα (αν και στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει μπόλικη συσσωρευμένη εμπειρία από τη δράση μιας σειράς στελεχών του οπορτουνιστικού χώρου, που αφού παρίσταναν κατά καιρούς τους «αριστερούς», στην πράξη έχουν κάνει καθαρό ότι μετέχουν στο μηχανισμό ποδηγέτησης των εργατών σε όφελος του κεφαλαίου). Η στάση των στελεχών του Συνασπισμού στη Μαγνησία, όπως εκδηλώθηκε μ' αφορμή και τη «Χαλυβουργία», είναι σε ευθεία αντιστοιχία με τις θέσεις που και κεντρικά εκφράζονται από το χώρο του Συνασπισμού. Μόλις την προηγούμενη Κυριακή από την «Αυγή» δινόταν άλλοθι σε τέτοιες στάσεις. «...Συνδικαλισμός χωρίς ευελιξία και τακτικές υποχωρήσεις δεν υπάρχει, όταν πολύ περισσότερο οι συνθήκες της ύφεσης σαρώνουν τον τομέα της μεταποίησης», έγραφε ένα από τα στελέχη τους. Είναι μια καθαρόαιμη θέση που υπονομεύει συνειδητά τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οι οπορτουνιστές, ως φορέας της αστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα, κάνουν καθαρό με κάθε ευκαιρία ότι δουλειά τους είναι η υπονόμευση του εργατικού κινήματος, ο αφοπλισμός του. Δουλειά των εργατών είναι να ξεμπερδεύουν όσο το γρηγορότερο με τους φορείς κάθε τέτοιας επιδίωξης. Καθώς οξύνεται η ταξική πάλη, το ξεκαθάρισμα των μετόπισθεν είναι όρος επιβίωσης για το εργατικό κίνημα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Κυνική κοροϊδία στο λαό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που βρέθηκε ο Δημήτρης Ρέππας και μας καθησύχασε: Δε θα γίνουν - δήλωσε - απολύσεις στο Δημόσιο και απορεί για τη σχετική «φιλολογία».

Απλά οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μειωθούν κατά 150.000 έως το 2015, το Δημόσιο θα εξορθολογιστεί με την κατάργηση υπηρεσιών που θα κρίνει «άχρηστες» η περίφημη «task force», δε θα ανανεωθούν οι συμβάσεις των συμβασιούχων και θα δοθούν δραστηριότητες στους δήμους χωρίς κονδύλια. Μόνο αυτά...

Εξυπακούεται φυσικά ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων φορέων του Δημοσίου θα τρέχει κανονικά αλλά αυτό ...δε μετράει.

Με απλά λόγια, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί θα υπολειτουργούν, τα νοσοκομεία δε θα έχουν γιατρούς και νοσοκόμες, οι δομές Πρόνοιας θα κλείσουν, τα δάση δε θα έχουν δασοφύλακες και πυροσβέστες, τα σχολεία θα λειτουργούν χωρίς εκπαιδευτικούς και χίλιες δύο υπηρεσίες θα υποχρηματοδοτούνται μέχρι ασφυξίας.

Κι όλα αυτά προκειμένου να γίνουμε ένα «σύγχρονο», «ανταγωνιστικό», «αποτελεσματικό» κράτος, εφάμιλλο της «μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας» στην οποία ανήκουμε.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ νέες μειώσεις μισθών για τους εργαζόμενους αλλά όταν πρόκειται για κονδύλια που θα πάνε στο κεφάλαιο, είναι ιδιαιτέρως γαλαντόμοι και... πολύ οργανωμένοι!

Ετσι, λοιπόν, μας προέκυψε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να δηλώνει πως υπερκαλύφθηκε ο στόχος για απορρόφηση του 33% των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Οπως καταλαβαίνετε, όλα πήγαν... συστημένα σε κάθε λογής επιχειρηματίες.

Από αυτούς που πιθανότατα μετά από μερικούς μήνες θα απολύσουν, θα μειώσουν μισθούς, θα καταργήσουν 8ωρα για να... μετακομίσουν στη συνέχεια κάπου αλλού αναζητώντας φτηνούς εργάτες.

Ο υπουργός μας τόνισε επίσης ότι θα προωθηθούν κανονικά τα κονδύλια για την αποκομιδή των σκουπιδιών και για τους οδικούς άξονες. Αρα και κάποιες πολυεθνικές θα μείνουν ευχαριστημένες και φυσικά οι μεγαλοκατασκευαστές, γνωστή και μη εξαιρετέα... «αναπτυξιακή δύναμη».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κράχτες της ταξικής συνεργασίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ηξερε πολύ καλά τι έλεγε ο πρόεδρος του ΣΕΒ όταν δήλωνε προχτές το βράδυ απευθυνόμενος προς τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ότι «οι συνδικαλιστές γνωρίζουν ότι έχουμε κοινά συμφέροντα». Η ηγεσία των μεγαλοβιομηχάνων έχει διαπιστώσει διαχρονικά και στην πράξη ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ λειτουργεί ακριβώς με αυτό τον μπούσουλα, ότι δηλαδή καπιταλιστές και εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα, υποτάσσοντας τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στη στρατηγική της πλουτοκρατίας. Σε αυτό το πνεύμα, της ταξικής συνεργασίας και του κοινωνικοεταιρισμού, ΣΕΒ και πλειοψηφία έχουν συνεργαστεί άριστα τις τελευταίες δεκαετίες, προωθώντας από κοινού διαρθρωτικές αλλαγές που συνθλίβουν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Επειδή λοιπόν υπάρχει μια εμπεδωμένη σχέση συνεργασίας, ο Δ. Δασκαλόπουλος δε δίστασε στην ίδια δήλωση να εκφράσει την προσδοκία πως «περιμένουμε τη ΓΣΕΕ στο τραπέζι του διαλόγου για να αποδείξουμε ότι μπορούμε μόνοι μας - αντί να περιμένουμε παθητικά να μας επιβληθούν απ' έξω αποφάσεις». Η χτεσινή απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για συμμετοχή στον «κοινωνικό διάλογο» για το νέο αντεργατικό σφαγείο δικαίωσε πλήρως, όπως ήταν αναμενόμενο, τις «προσδοκίες» της ηγεσίας του ΣΕΒ αλλά και της κυβέρνησης. Προεξοφλώντας τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ στο διάλογο, ο υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης δήλωνε χτες το πρωί (στο «vimafm») «θα πρέπει να αφήσουμε να εξελιχθεί ο διάλογος», προδικάζοντας ότι οι κοινωνικοί εταίροι θα φτάσουν εκεί που τους προτρέπει η κυβέρνηση, δηλαδή «να διευρύνουν την ατζέντα τους γιατί πρέπει να δουν το θέμα της ανταγωνιστικότητας και του κόστους εργασίας»... Είναι φανερό ότι η θέση του κάθε εργάτη και της κάθε εργάτριας είναι να συσπειρωθεί με το ΠΑΜΕ, στο ενιαίο μέτωπο της ρήξης και της ανατροπής.

Δε συγχωρούνται ψευδαισθήσεις

«Θεωρώ ότι και τα τρία κόμματα θα στηρίζουν μέχρι τέλους την κυβέρνηση Παπαδήμου», αποφάνθηκε (στο «Μέγκα») ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και πράγματι δεν υπάρχει τίποτα που να πείθει για το αντίθετο. Αντίθετα, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τα κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.) θα τραβήξουν μέχρι τέλους, υπερψηφίζοντας και στηρίζοντας τη νέα βάρβαρη επίθεση που σαρώνει τα εργασιακά δικαιώματα και εξαθλιώνει την εργατική τάξη και το λαό για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Αλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που συγκροτήθηκε αυτή η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να περάσει τα αντιλαϊκά μέτρα επειδή δεν τα κατάφερνε καμία «αυτοδύναμη» κυβέρνηση μόνη της. Εξάλλου και τα τρία κόμματα της συμμαχικής κυβέρνησης του κεφαλαίου συμπίπτουν πλήρως με την ουσία των νέων μέτρων που σφάζουν τους μισθούς, την ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις και τα περιλαμβάνουν στα προγράμματά τους. Γι' αυτό, αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι να μπουν στο παιγνίδι και «οι κοινωνικοί εταίροι», ώστε να ενισχυθεί το «μέτωπο της συναίνεσης» και της «νομιμοποίησης» των μέτρων. «Το ζήτημα είναι να υπάρξει μια κοινωνική συμφωνία, που να προστατεύει την έννοια της ανταγωνιστικότητας», τόνισε στην ίδια συνέντευξη ο Π. Καψής, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι για την κυβέρνηση είναι «ένα το κρατούμενο» η καταβαράθρωση της τιμής της εργατικής δύναμης για χάρη του κεφαλαίου. Τα πράγματα λοιπόν είναι πεντακάθαρα από την πλευρά του μετώπου της πλουτοκρατίας και της τρόικας και δε συγχωρούνται ψευδαισθήσεις ούτε για τη στάση των «κοινωνικών εταίρων». Αυτό που χρειάζεται είναι να σημάνει ταξικός συναγερμός και απόφαση από την εργατική τάξη και το λαό για συστράτευση με το ΚΚΕ, λαϊκή συμμαχία με στόχο την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Φαιδρά ψηφοθηρικά τεχνάσματα

Οσο πιο γερές πλάτες βάζει για να περάσουν τα άγρια αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα τόσο περισσότερο καταφεύγει σε φαιδρά καμώματα, για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού. Ο λόγος φυσικά για την ηγεσία της ΝΔ, που, ενώ συστρατεύεται «ψυχή τε και σώματι» στο νέο σφαγείο για τους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις, την ασφάλιση, αναζητεί διάφορα προσχήματα και πυροτεχνήματα, για να θολώσει τα νερά. Μεταξύ αυτών, είναι η απόφαση που φαίνεται να έχει πάρει ο πρόεδρος της ΝΔ να μη δεχτεί να γίνει μια κοινή σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό, αλλά να γίνουν ξεχωριστές συναντήσεις με τον κάθε αρχηγό, όπως επίσης να μη γίνει μια από κοινού συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση με την τρόικα, αλλά ο καθένας να τους δει χωριστά όπως μέχρι τώρα. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για κινήσεις συμβολικού χαρακτήρα άκρως υποκριτικές και ψηφοθηρικές, που έχουν στόχο να συντηρήσουν το παραμύθι ότι τάχα «η ΝΔ δεν συγκυβερνά» ή ακόμα χειρότερα ότι «η ίδια θα διαπραγματευτεί καλύτερα με την τρόικα» και θα καταφέρει να κάνει αλλαγές στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Μόνο όποιος θέλει καταπίνει αμάσητα τα παραμύθια που λανσάρει η ηγεσία της ΝΔ. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να εγκαταλείψουν εδώ και τώρα τα κόμματα του κεφαλαίου, που μόνο νέα δεινά μπορούν να τους υποσχεθούν, να χειραφετηθούν από τα ιδεολογήματα, τους εκβιασμούς και τις κάλπικες υποσχέσεις τους και να συστρατευτούν αποφασιστικά με το ΚΚΕ για να παρεμποδίσουν και ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων.

Να σπάσει η αλυσίδα των εκβιασμών

Η κυρίαρχη προπαγάνδα επιχειρεί με ψευτοδιλήμματα να εκβιάσει το λαό ότι η συναίνεση στα μέτρα που έρχονται τις επόμενες μέρες είναι αναγκαία, προκειμένου η συγκυβέρνηση να ολοκληρώσει το PSI και τη διευθέτηση των «εκκρεμοτήτων» που σχετίζονται με την επόμενη δανειακή σύμβαση. Σε διαφορετική περίπτωση, λένε, η χώρα κινδυνεύει να εκδιωχτεί από την Ευρωζώνη, εξέλιξη την οποία, ούτε λίγο, ούτε πολύ, προσπαθούν να την παρουσιάσουν σαν καταστροφή και χάος. Πρόκειται για τον ίδιο εκβιασμό που κλιμακώνεται από δόση σε δόση και από μνημόνιο σε μνημόνιο, επειδή από τη μια βαθαίνει η κρίση, και μαζί της τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης, και, από την άλλη, ο λαός αμφισβητεί ολοένα και περισσότερο την αστική πολιτική και τα κόμματά της.

Σ' αυτήν την αδίστακτη προπαγανδιστική επίθεση, η συγκυβέρνηση έχει την αγαστή συνεργασία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Οι εταίροι της στο ξεζούμισμα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, διαμηνύουν ότι χωρίς να ολοκληρωθεί το κούρεμα του ελληνικού χρέους και τα νέα αντεργατικά μέτρα, δεν πρόκειται να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση. Θέλουν ο λαός να χολοσκάει για την ενδοκαπιταλιστική διευθέτηση που αφορά στην αναδιάρθρωση του χρέους της πλουτοκρατίας που το πληρώνει ο ίδιος, να τον εξαναγκάσουν να υποταχτεί στα νέα βάρβαρα μέτρα, που συνοδεύουν το νέο δάνειο και να το παρουσιάσουν σαν επιτυχία σωτηρίας. Του λένε: Βάλε πλάτη να περάσουν τα μέτρα για τους μισθούς και τις συντάξεις, που σε κάνουν φθηνότερο για το κεφάλαιο, γιατί μόνο έτσι θα προχωρήσει η συμφωνία για το νέο δάνειο. Αλλιώς, η Ελλάδα θα φύγει από την ΕΕ και θα γυρίσουμε πίσω στο '50.

Η στρατηγική συγκυβέρνησης - πλουτοκρατίας - τρόικας είναι να γυρίσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός σε συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης προηγούμενων δεκαετιών, επειδή αυτό βολεύει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Το έχουμε ξαναπεί πως τα αντεργατικά μέτρα καμιά σχέση δεν έχουν με την αντιμετώπιση του χρέους. Απειλούν τα λαϊκά στρώματα με έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, για να τα υποτάξουν στη σφαγή τους με τα νέα μέτρα. Σκόπιμα περιορίζουν τη συζήτηση στο ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή», για να κρύψουν ότι θεμέλιο κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας δεν είναι το νόμισμα, αλλά η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και οι εκμεταλλευτικές σχέσεις στα κράτη - μέλη που την απαρτίζουν.

Μόνο αν μια χώρα αποδεσμευτεί από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία μπορεί να διαμορφώσει όρους ευημερίας για το λαό της και εκεί πρέπει να κατατείνει η λαϊκή πάλη. Αυτό επιβεβαιώνει και η συζήτηση των τελευταίων ημερών για τις σαρωτικές ανατροπές στα εργασιακά και τους μισθούς, σαν προϋπόθεση για το επόμενο δάνειο, γεγονός που δείχνει ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δε γίνονται για τα δάνεια και τα χρέη, αλλά για να εξασφαλίσει το κεφάλαιο πιο φτηνά εργατικά χέρια και να γίνει πιο ανταγωνιστικό την περίοδο της αναιμικής ανάκαμψης από την κρίση, όταν αυτή έρθει. Οπως έγκαιρα προειδοποίησε το ΚΚΕ, κάθε υποχώρηση του λαού στους εκβιασμούς του κεφαλαίου και των κομμάτων του κάνει ακόμα χειρότερο τον επόμενο και τα μέτρα που τον συνοδεύουν. Τώρα πρέπει να σπάσει ο φόβος και ο φαύλος κύκλος. Με ισχυρό ΚΚΕ και οργάνωση παντού, η λαϊκή συμμαχία να φέρει τα πάνω κάτω.