ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προϋπολογισμένα ψέματα

Με την κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού του 2001, ακούσαμε πολλά και ευτράπελα από τους κυβερνώντες και όλους εκείνους που φανερά ή δειλά στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, βαφτίζοντάς τη μέχρι και... «φιλολαϊκή». Ολοι αυτοί προσπάθησαν να μας πείσουν, ότι «τώρα που μπήκαμε στην ΟΝΕ έληξαν οι θυσίες» και ότι ήρθε η ώρα να... ζεσταθούν οι τσέπες των οικονομικά αδύνατων με τις γενναίες αυξήσεις των εισοδημάτων τους, που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός (διάφορα «δώρα» και δήθεν γενναίες αυξήσεις των μισθών και κοινωνικών παροχών).

Πρώτος και καλύτερος ο πρωθυπουργός, που δήλωσε ότι από το 2001 «δεν ασκούμε κοινωνική πολιτική με δανεικά» αλλά με το πλεόνασμα που προσδοκά η κυβέρνηση. «Βασιλικότερος του βασιλέως» ο Γ. Παπαντωνίου, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση «θα» μοιράσει «450 δισ. δραχμές στους χαμηλόμισθους» και ότι είναι η πρώτη φορά που δίνεται «τέτοιο πακέτο για την ενίσχυση των χαμηλόμισθων»! Και φυσικά, οι μεγαλοεκδότες, εξωραΐζοντας την κυβερνητική πολιτική, με τα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα ανακάλυψαν στο νέο προϋπολογισμό «14 δώρα» (ΤΑ ΝΕΑ) ή «επιστρέφει 500 δισ. δραχμές για τις θυσίες μιας 10ετίας» (ΕΘΝΟΣ)!

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, η αλήθεια είναι πως και ο προϋπολογισμός του 2001, φυσικά, διατηρεί άθικτο τον ταξικό και αντιλαϊκό του χαρακτήρα, αφού η κυβέρνηση θέτει ως πρωταρχικό στόχο τη «διατηρησιμότητα» των μέχρι τώρα επιτευγμάτων και στη μετα-ΟΝΕ εποχή, που είναι η διατήρηση και βελτίωση της υψηλής κερδοφορίας των πολυεθνικών και των μεγάλων εν γένει επιχειρήσεων. Στην κατεύθυνση αυτή καλείται να συμβάλει και ο νέος προϋπολογισμός, που κινείται στον αστερισμό της λογικής: «Στο σκέλος των εσόδων παίρνω τα πολλά από τους φτωχούς και αδύνατους και φορολογώ συμβολικά τους μεγιστάνες του πλούτου, ενώ αντίθετα στο σκέλος των δαπανών μοιράζω ψίχουλα στους οικονομικά αδύνατους και γενναίους μποναμάδες στους μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεισοδηματίες».

Ιδού και τα τεκμήρια:

Πρώτον, η προϋπολογιζόμενη για το 2001 αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 8,1% σημαίνει ότι συνεχίζεται η υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων, αφού είναι σχεδόν ΤΕΤΡΑΠΛΑΣΙΑ τόσο του πληθωρισμού (η κυβέρνηση εκτιμά ότι θα «τρέχει» με ρυθμό 2,3%) όσο και της εξαγγελθείσας εισοδηματικής πολιτικής, που προβλέπει για το 2001 ονομαστικές αυξήσεις 2,2% σε μισθούς και συντάξεις.

Δεύτερον, οι «φοροελαφρύνσεις» που εξαγγέλθηκαν αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των πρόσθετων φόρων (κοντά 900 δισ. δραχμές) που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων θα κληθούν να πληρώσουν - όπως συνήθως - τα «υποζύγια» του προϋπολογισμού (μισθωτοί, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι βιοτέχνες και έμποροι). Και μια «λεπτομέρεια»: Η κυβέρνηση προβλέπει ότι φέτος θα εισπραχθούν 695 δισ. δραχμές ΠΑΡΑΠΑΝΩ φόροι, σε σχέση με το ποσό που είχε προϋπολογιστεί να εισπραχθούν. Είναι κι αυτό ένα ακόμη έμπρακτο δείγμα της φορολεηλασίας των εργαζομένων, στους οποίους ο Γ. Παπαντωνίου υπόσχεται - και με το 17ο προϋπολογισμό του ΠΑΣΟΚ - «δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών»!

Τρίτον, ο πλεονασματικός προϋπολογισμός, για τον οποίο πανηγυρίζουν οι κυβερνώντες, θα οφείλεται - εκτός από το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα - και στη συνέχιση της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων. Μιας πολιτικής, που θυμίζει «νοικοκυραίους» οι οποίοι «πουλάνε το χαλί για να πληρώσουν την υπηρέτρια».

Τέταρτον, στο σκέλος της αναδιανομής του δημόσιου χρήματος - δηλαδή των δαπανών - τη μερίδα του λέοντος θα καρπωθούν οι τραπεζίτες (θα πληρώσουμε 7,1 τρισ. δραχμές για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους) και οι μεγαλοεπιχειρηματίες-μεγαλοεργολάβοι (που θα μοιραστούν μεταξύ τους εκατοντάδες δισεκατομμύρια επιχορηγήσεις και άλλα προνόμια) για νέες επενδύσεις ή την εκτέλεση μεγάλων έργων.

Αυτή είναι, δυστυχώς, η πικρή αλήθεια για τον προϋπολογισμό, και τα προϋπολογισμένα ψέματα δεν περνούν.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Η χρεοκοπία των κατασκευαστών γκάλοπ

Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν η πραγματικότητα είναι σκληρή και τα γεγονότα ξεροκέφαλα, τότε επιστρατεύεται η εικονική πραγματικότητα και τα πάντα γίνονται ειδυλλιακά. Σε αυτό το επικοινωνιακό τέχνασμα κατέφυγε χτες ο υπουργός Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης, προκειμένου να εμφανίσει την «κοινή γνώμη» ότι αποδέχεται ουσιαστικά τα μέτρα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων! Χρησιμοποίησε, λοιπόν, γκάλοπ για να διαμορφώσει την πραγματικότητα στα μέτρα των κυβερνητικών προτάσεων. Τίποτα πιο εύκολο, από το να κατασκευάσει κάποιος ένα γκάλοπ κατά πώς τον βολεύει. Εχουν όμως παρέλθει οι εποχές που τα γκάλοπ κατασκευάζουν συνειδήσεις ή φτιάχνουν, έστω και προσωρινά, «κλίμα». Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ήδη πολύ καλά ότι τα προωθούμενα μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις δουλεύουν στο σύνολό τους για την εργοδοσία και το κεφάλαιο, καταργούν κατακτήσεις δεκαετιών των εργαζομένων (8ωρο, σταθερή και πλήρη απασχόληση), υπονομεύουν και πλήττουν καίρια τα ασφαλιστικά ταμεία, κάνουν ακόμα πιο φτηνή την πώληση της εργατικής δύναμης στο κεφάλαιο και εντείνουν την υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Το μόνο που καταφέρνει η κυβέρνηση και τα στημένα γκάλοπ της είναι να αυτογελοιοποιείται και να δυναμώνει το πείσμα και την οργή για την οργάνωση αποφασιστικών ταξικών αγώνων που θα ανατρέψουν την πολιτική της.

Περιοδεία - εμπαιγμός

Στη φτωχότερη περιφέρεια της ΕΕ περιοδεύει αύριο ο Κ. Σημίτης, αλλά πάει κυριολεκτικά με «άδεια χέρια». Μοναδικός στόχος της περιοδείας είναι να διαμορφωθεί η εικόνα ότι ο πρωθυπουργός σκέφτεται τα λαϊκά προβλήματα και επικοινωνεί με τον κόσμο. Κι όμως προεκλογικά, αλλά και σε ανάλογες περιοδείες τα προηγούμενα χρόνια, είχε υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια για την ανάπτυξη και το σπάσιμο της απομόνωσης της Ηπείρου. Προκειμένου να δικαιολογήσει την κοροϊδία το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού, ισχυρίζεται το εξής καταπληκτικό: «Η επίσκεψη δεν έχει σκοπό την επανάληψη των προεκλογικών δεσμεύσεων και εξαγγελιών, ούτε την πολιτική και ψυχολογική τόνωση των οπαδών του κυβερνώντος κόμματος»! Προφανώς, αυτές κανείς δε θέλει να τις θυμάται...

Εμείς, εκεί, στο δρόμο μας

Λένε πως ο δρόμος για την κόλαση είναι γεμάτος ρόδα. Και όρκους πίστης και δηλώσεις καλών προθέσεων, να συμπληρώσουμε εμείς. Μόνο που τελικά δεν παύει να είναι δρόμος για την κόλαση. Και όσο το πράγμα αφορά τη μεταφυσική, δε μας πέφτει λόγος. Κι η κόλαση χώρος ύπαρξης είναι για τους θεολογίζοντες. Οταν όμως αφορά εμάς, αφορά το Κόμμα, την εργατική τάξη, ε, τότε μας πέφτει λόγος. Τότε πρέπει να δείξουμε με το δάχτυλο τεντωμένο αυτόν που άλλα νομίζεις ότι λέει κι άλλα κάνει. Και μετά να τραβήξουμε πέρα, ακριβώς αντίθετα.

Χτες διαβάσαμε συνέντευξη του Μ. Κωστόπουλου στο «Εθνος», όπου δηλώνει σε ένα σημείο: «οι κομμουνιστές πρέπει να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στις θέσεις της ΚΕ και να μην αποπροσανατολιστούν»! Τι σχέση έχει αυτή η προτροπή με τον χαρακτηρισμό από τον ίδιο, της Κεντρικής Επιτροπής του Κάπα - Κάπα - Εψιλον - γι' αυτό το όργανο και αυτό το κόμμα μιλά, αν δεν καταλάβαμε λάθος - ως «βρώμικο αφρό»; Είναι τρελοί οι κομμουνιστές να χάνουν το χρόνο τους μελετώντας κείμενα που έχει παράγει ένας «βρώμικος αφρός», όταν είναι φανερό πως αν ισχύει η εκτίμηση του Κωστόπουλου το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να στήσουν στο απόσπασμα όσους αποτελούν το «βρώμικο αφρό»; Ε;

Οσο γερό στομάχι και να έχεις μερικά πράγματα δε χωνεύονται. Ο Κωστόπουλος δεν είναι χτεσινός. Ξέρει πολύ καλά τι λέει. Ξέρει τι σημαίνει να χτυπάς την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Το έχει διδαχτεί από τους ίδιους πρωτοπόρους εργάτες, που το έχουμε διδαχτεί κι εμείς.

Να συνεχίσουμε, λοιπόν, να μελετάμε και με όλη την αγωνία που διακρίνει τον πρωτοπόρο εργάτη να τα δίνουμε όλα για να ισχυροποιηθεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να αγκαλιάσει όσο το δυνατόν πλατύτερα την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Ξέρουμε πως αυτό είναι η καλύτερη απάντηση.

Αυτά προς το παρόν.

Εξαφάνισε ... την ακρίβεια

Μπορεί το επίσημο ποσοστό της ανεργίας να έχει ξεπεράσει προ πολλού το 11%. Μπορεί ακόμη και η επίσημη στατιστική υπηρεσία της ΕΕ να θεωρεί πως το 20% των Ελλήνων ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Μπορεί τα πραγματικά στοιχεία να είναι ακόμη χειρότερα. Μπορεί, για μεγάλες μερίδες των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, πολλά πράγματα και, μάλιστα, αναγκαία για μια ανθρώπινη ζωή στις σημερινές συνθήκες, να είναι απλησίαστα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όμως, δήλωσε προχτές απτόητος: «Η λέξη "ακρίβεια", το γνωρίζετε πολύ καλά, έχει εξαφανιστεί, τα τελευταία χρόνια, από το λεξιλόγιο των Ελλήνων...»!

Πάλι καλά, που δεν ...εξαφάνισε τους φτωχούς και τους άνεργους...

Το δάχτυλο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΕΝ έχει δίκιο αυτός ο Γιλμάζ. Δεν μπορεί να μας λέει πρώτα ότι φοβάται για τα δάχτυλά του, όταν δίνει το χέρι του σε Ελληνα, και από τη στιγμή που έρχεται στη χώρα να μην κάνει τίποτε άλλο από το να ανταλλάσσει χειραψίες! Αν μην τι άλλο, είναι θέμα συνέπειας!

Πάντως, δεν πρέπει να έχει παράπονο, από υποδοχή ...σκίσαμε. Μέχρι και συνάντηση με τον Μητσοτάκη είχε, κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο για ...πολλούς από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Φυσικά, ο επίτιμος βρήκε την ευκαιρία να δώσει ...μαθήματα διπλωματίας και μας είπε ότι του τα ...έψαλε του Μεσούτ.

Κάτι το οποίο ούτε έκανε ούτε και έχει πρόθεση να κάνει ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου. Είπαμε, εμείς εδώ διδάσκουμε ...ευρωπαϊκό ήθος στους Τούρκους και γι' αυτό επισκέπτονται πού και πού την Ελλάδα, για να παίρνουν μαθήματα καλής συμπεριφοράς. Πώς να κρατάνε το πιρούνι στα γεύματα και ...το Αιγαίο υπό αμφισβήτηση.

ΚΑΙ ΒΑΡΙΟΤΑΝ τελευταίως ο Γιαννόπουλος. Υπουργείο δεν έχει, στο ΠΑΣΟΚ δεν τρέχει τίποτε στα εσωκομματικά, οπότε δεν είχε τι να κάνει. Ηρθε, όμως, ο Κεδίκογλου και τον έβγαλε από τη μιζέρια και τη ρουτίνα της καθημερινότητας, με τη μήνυση που κατέθεσε. Και συνεργάτη των Γερμανών τον λέει, και καταχραστή σύνταξης του στρατού και διάφορα άλλα τέτοια.

Η συνέχεια επί του δικαστηρίου, όπως καταλαβαίνετε, και πιθανά και επί της (μικρής) οθόνης, μια και αυτές οι δίκες έχουν, όσο να 'ναι, τη γοητεία τους. Για περισσότερες λεπτομέρειες, σχετικά με τις ώρες μετάδοσης του σχετικού δράματος και των επεισοδιακών συνεδριάσεων του δικαστηρίου, θα σας πληροφορήσουμε προσεχώς!

Γρηγοριάδης Κώστας

Προϋπολογισμός...

Στον προϋπολογισμό του 2001 υπάρχει και ένα «νέο» στοιχείο, που ταυτόχρονα αποτελεί μια ακόμη σημαντική ομολογία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Οπως αναφέρεται στην πληρωμένη ανακοίνωση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, με τη συμμετοχή μας στην ΟΝΕ από την 1η Ιανουαρίου 2001 «δημιουργείται ένα νέο πλαίσιο για την άσκηση της οικονομικής μας πολιτικής τα επόμενα χρόνια».

Και ξέρετε, ποιο είναι αυτό το «νέο πλαίσιο»; Μην κουράζεστε άδικα να το βρείτε. Μας το λέει ο ίδιος ο επί των Οικονομικών αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ομολογεί δημόσια πως από τώρα και στο εξής και «η νομισματική μας πολιτική θα ασκείται πλέον από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Με απλά λόγια, ο Γ. Παπαντωνίου μας πληροφορεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (εννοείται με την ανοχή ή στήριξη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ) παραχώρησε την άσκηση της νομισματικής πολιτικής στους ευρωτραπεζίτες, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το κέντρο λήψης αποφάσεων για την άσκηση οικονομικής, κοινωνικής, εξωτερικής κλπ. πολιτικής έχει ανατεθεί στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών.

... και ομολογίες

Ενα άλλο «νέο», στον προϋπολογισμό, είναι - όπως τόνισε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας - πως «είναι ο πρώτος προϋπολογισμός που καταρτίζεται σε Ευρώ και ο τελευταίος στο εθνικό μας νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή»! Αν όμως, η κατάρτιση του προϋπολογισμού σε Ευρώ σηματοδοτεί τον «εξευρωπαϊσμό» του, αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι εξευρωπαΐστηκε και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, που αποκαλύπτουν πως η αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν μόλις το 70% του μέσου όρου των μισθών και συντάξεων της ΕΕ των «15»...

Δήλωση υποταγής σε ΝΑΤΟ και ΕΕ

Πρόκληση στη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, αλλά και προάγγελος νέων πράξεων υποτέλειας, είναι ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη ότι, τάχα, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, με τους κανόνες που ορίζουν, δημιουργούν πιέσεις στην Τουρκία για να συμμορφωθεί με τους διεθνείς κανόνες. Ποτέ και σε τίποτα δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο και ούτε βέβαια πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, γιατί οι οργανισμοί αυτοί δε στοχεύουν ούτε στην προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών τους, με εξαίρεση τις ηγετικές δυνάμεις, και, πολύ περισσότερο, στην ειρήνη. Λόγος ύπαρξής τους είναι η εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και οι οποιεσδήποτε επιμέρους διευθετήσεις των σχέσεων των κρατών - μελών τους αποβλέπει σ' αυτόν το σκοπό. Τα έργα και οι ημέρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ διδάσκουν ότι οι οργανισμοί αυτοί είναι οι κύριοι ένοχοι για την όποια κατάσταση επικρατεί σε όλο το φάσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Και όλα αυτά τα λέει ο πρωθυπουργός, μόλις μια βδομάδα μετά το φιάσκο της άσκησης «DESTINED GLORY» στην Τουρκία, όπου το ίδιο το ΝΑΤΟ έκανε πλάτες στην τουρκική απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, πράγμα που οδήγησε στην αναγκαστική αποχώρηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από την εν λόγω άσκηση. Η στάση αυτή του ΝΑΤΟ, που ήρθε σε αντίθεση ακόμα και με την ίδια τη γνωμοδότηση της νομικής του υπηρεσίας, αποδεικνύει περίτρανα πόσο φρούδες, αλλά και επικίνδυνες, είναι οι ελπίδες αυτών που πιστεύουν ότι μια προσφυγή σε μια τέτοια διεθνή διαιτησία θα δικαιώσει την ελληνική πλευρά. Τα είπε αυτά ο πρωθυπουργός, την ίδια ώρα που οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών συμφωνούσαν να ξεκινήσει διάλογος, είτε εντός του ΝΑΤΟ, είτε υπό τη σκιά του, για τα αμερικανοτουρκικής έμπνευσης Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), μέτρα που, στην ουσία, εγκαθιδρύουν ένα νέο καθεστώς κυριαρχίας στο Αιγαίο και ανατρέπουν ελληνικά δικαιώματα, κατοχυρωμένα από το Διεθνές Δίκαιο.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που θα εξαναγκάσουν την Τουρκία να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο. Η Ελλάδα και η Τουρκία, επί μισόν αιώνα περίπου, είναι μέλη του ΝΑΤΟ και προφανώς όλα αυτά τα χρόνια οι δύο χώρες λειτουργούν με βάση τους κανόνες του. Ο απολογισμός αυτής της συνύπαρξης είναι πλούσιος και άκρως αποκαλυπτικός: Εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, εισβολή στην Κύπρο το 1974, Ιμια το 1996, θεωρίες περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και διαρκής αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε νησιά, θάλασσα και αέρα. Τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και η ΕΕ, όπου η Ελλάδα είναι πλήρες μέλος της εδώ και μια εικοσαετία, ενώ η Τουρκία είναι υποψήφια για ένταξη, όχι μόνο δεν έκαναν καμία παρέμβαση, αλλά καλούν την Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι για να συζητήσει τις τουρκικές διεκδικήσεις.

Ολα αυτά τα χρόνια, κανένα πρόβλημα δε λύθηκε. Αντίθετα, εδραιώθηκε η αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, το Κυπριακό πάει από το κακό στο χειρότερο και η απειλή για μια επικίνδυνη όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων διαρκώς καιροφυλακτεί. Και, πάνω απ' όλα τα παραπάνω, πρέπει να επισημάνουμε ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την επιβολή της «νέας τάξης» στην ευρύτερη περιοχή. Ομως, η άποψη που διατύπωσε ο πρωθυπουργός δεν είναι μια πολιτική αφέλεια - αυτό θα ήταν η καλύτερη εκδοχή - αλλά πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια πλήρους υποταγής της χώρας, και με κάθε τίμημα, στη ΝΑΤΟική «νομιμότητα», με προφανή στόχο την ακόμα πιο ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟικό γίγνεσθαι. Είναι μια δήλωση νομιμότητας και υποταγής στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Τα συνήθη «προϋπολογισθέντα»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κατάθεση του προϋπολογισμού δε θα μπορούσε, όπως γίνεται κάθε χρόνο, να μη συνοδεύεται από τα συνήθη τερατώδη ψέματα, που έχουν στόχο να αποσπάσουν την προσοχή των εργαζομένων από το κυρίαρχο, που δεν είναι άλλο ότι στρέφεται κατά των λαϊκών συμφερόντων. Ο Κ. Σημίτης ισχυρίστηκε με αφορμή την έγκριση του προϋπολογισμού από το υπουργικό συμβούλιο, ότι «για πρώτη φορά στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία θα υπάρχει ένα υγιές πλεόνασμα και είμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε ότι δεν ασκούμε κοινωνική πολιτική με δανεικά». Οτι πρόκειται για αστείο εξωραϊσμό της αντιλαϊκής πολιτικής που σηματοδοτεί ο προϋπολογισμός είναι ολοφάνερο. Η πραγματικότητα είναι ότι το «πλεόνασμα» θα προκύψει ως αποτέλεσμα ξεζουμίσματος και λιτότητας των εργαζομένων για πολλά χρόνια. Από τον πλούτο που παρήγαγαν τόσα χρόνια δεν πήραν παρά «μηδενικές αυξήσεις». Δεύτερον, πράγματι δεν ασκεί κοινωνική πολιτική με δανεικά, γιατί απλούστατα δεν ασκεί καμία κοινωνική πολιτική. Αυτό που αποκαλούν κοινωνική πολιτική δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα ψίχουλα που μοιράζουν στις πλέον εξαθλιωμένες κοινωνικές κατηγορίες και ομάδες, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων παραδίδεται ολοένα και περισσότερο στην... κοινωνική πολιτική και τη φιλευσπλανχία του κεφαλαίου. Γνωρίζουν βέβαια ότι δεν κοροϊδεύουν κανένα, αλλά το ζητούμενο είναι η οργή και αγανάκτηση να μετουσιωθεί σε οργανωμένη πάλη αντίστασης και επιβολής μιας άλλης πολιτικής που θα εφαρμοστεί από μια λαϊκή εξουσία.

Γιατί χαίρεται ο κόσμος;...

Πώς να μην είναι χαρούμενοι οι κύριοι της διπλανής φωτογραφίας; Αφού γύρισαν με «νίκη» από την τελευταία τους αποστολή «Made in Europe». Ακριβώς! Ακριβώς! Απ' την κατάρτιση του «πλεονασματικού» φετινού προϋπολογισμού που θα είναι ελλειμματικός όμως, για τις δικές μας τσέπες.

Και βέβαια για να γελά κανείς μετά από τέτοια μαγειρέματα που βαφτίζουν το κρέας ψάρι... πρέπει να μην έχει και πολύ τσίπα. Αλλά βλέπεις το κυνήγι της διατηρησιμότητας των εκσυγχρονιστών, εκτός απ' τους μισθούς, καταργεί και λέξεις όπως η τσίπα απ' το λεξιλόγιο του Μαξίμου...

Αθλιότητες

Ο λαός πλέον

ζητιάνος,

ο λαός πλέον

επαίτης

και κορδώνεται

ο σουλτάνος

κι εμφανίζετ'

ως... ηγέτης

λες και έχει

καταφέρει

τίποτ' άλλο