Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα:
Δεν υπάρχει κοινωνία με ανεξέλεγκτους εργαζόμενους.
Σήμερα η κυρίαρχη εξουσία ελέγχει τους εκπαιδευτικούς και το σχολείο για να γίνουν πιο «ανταγωνιστικοί», στέλνει 15χρονα εκτός σχολείων, στο αίσχος της παιδικής εργασίας κλπ.
Σε μια κοινωνία με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, η εκπαίδευση αξιολογείται στο κατά πόσο μορφώνονται ολόπλευρα δημόσια και δωρεάν τα παιδιά του λαού.
Αρα το θέμα είναι: Ελεγχος από ποιον και για ποιον;
Αυτά για την αξιολόγηση. Οσο για τον αντικομμουνισμό του, απλά αποδεικνύει πως είναι ταγμένος με τη σαπίλα του συστήματος που αυτός και οι όμοιοί του στηρίζουν.
Ο βουλευτής και υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στο Συνέδριο «"Ευρώπη 2020": Προώθηση Επιχειρηματικών Συνεργασιών στην Ελλάδα», που αφορούν στη φορολογία επιχειρήσεων με την υιοθέτηση ενιαίου φόρου 15%, βρήκε να πει ότι η υλοποίηση της πρότασης αυτής «θα σήμαινε την περαιτέρω απομάκρυνση της χώρας από το ευρωπαϊκό κεκτημένο σε ζητήματα φορολογίας»... Αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν στις άλλες χώρες της ΕΕ οι λαοί απολάμβαναν φορολογικούς παραδείσους και οι επιχειρήσεις χαρατσώνονταν γερά. Εχουμε, όμως, τη βάσιμη υποψία ότι αυτό δε συμβαίνει. Τα μαντάτα από χώρες - μέλη της ΕΕ επιβεβαιώνουν ότι τα κάθε είδους χαράτσια πέφτουν σαν ακρίδες στο ισχνό λαϊκό εισόδημα, την ίδια ώρα που τα μονοπώλια απολαμβάνουν κάθε είδους ενισχύσεις, απαλλαγές, προνόμια.
Λέει ο Γ. Σταθάκης ότι στην Ευρωζώνη τα έσοδα απ' τη φορολόγηση του κεφαλαίου είναι 20% και απ' τη φορολόγηση των λαών 40%, ενώ στην Ελλάδα 15% και 50% αντίστοιχα. Αυτό που δε λέει είναι ότι το κεφάλαιο παίρνει πίσω και με το παραπάνω αυτό που του αφαιρείται μέσω της φορολογίας. Αντίθετα, οι λαοί στενάζουν απ' τη φοροαφαίμαξη των πενιχρών εισοδημάτων τους. Αυτό που δε λέει είναι ότι ο πλούτος όλος παράγεται απ' τους λαούς, αλλά δεν τους αναλογεί παρά μόνο ένα ελάχιστο μέρος του που λεηλατείται επιπρόσθετα απ' τη φορολογία. Αυτό που δε λέει - τέλος - είναι πως στον καπιταλισμό το φορολογικό σύστημα ήταν, είναι και θα είναι εργαλείο αναδιανομής του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, συνεπώς είναι απ' τη φύση του σε βάρος των λαών.
Ενα αποπροσανατολιστικό σίριαλ καταγγελιών και ανταπαντήσεων ξεδιπλώνεται τις τελευταίες μέρες μεταξύ υπουργείου Παιδείας και ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή το ότι μια ιδιωτική εταιρεία ανέλαβε και έκανε για λογαριασμό του υπουργείου τη συγκέντρωση στοιχείων που αποτυπώνουν τον τωρινό χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης, προκειμένου μετά η επιστημονική ομάδα του υπουργείου να φτιάξει το σχέδιο «Αθηνά». Η συγκεκριμένη εταιρεία συγκέντρωσε τα ΦΕΚ ίδρυσης όλων των υπαρχόντων Τμημάτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, τα στοιχεία για το προσωπικό τους, τις εκθέσεις της ΑΔΙΠ κ.ά. Δηλαδή, πρόκειται για μια δουλειά καταγραφής στοιχείων που θα μπορούσαν να την κάνουν οι ίδιες οι υπηρεσίες του υπουργείου, όμως υπήρχε ένα κονδύλι του ΕΣΠΑ που κάπως έπρεπε να... απορροφηθεί (βλέπε να φαγωθεί) κι έτσι έγινε διαγωνισμός και ανατέθηκε σε εταιρεία. Με τέτοιες λογικές βγαίνουν και μιλάνε μετά για τάχα διογκωμένο Δημόσιο και για απολύσεις, για να δίνουν σε εργολάβους τη δουλειά που θα μπορούσαν να κάνουν οι δημόσιες υπηρεσίες με πολύ μικρότερο κόστος.
Το υπουργείο Παιδείας αντί να απαντήσει γι' αυτό, όμως, για την ταμπακιέρα, απαντά ότι... η ανάθεση του έργου έγινε μετά από διαγωνισμό με τις νόμιμες διαδικασίες. Αντίστοιχα ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει εντυπώσεις ότι η ιδιωτική εταιρεία μπλέχτηκε στο σχεδιασμό του «Αθηνά» (αντί στην αποτύπωση του υπάρχοντος χάρτη) και σκούζει επειδή η εταιρεία ανήκει σε επιχειρηματικό όμιλο ο οποίος διαθέτει και εκπαιδευτικές επιχειρήσεις (ΙΕΚ και κολέγιο). Λες και θα είχε διαφορά αν ήταν, π.χ., νομική εταιρεία ή εταιρεία τεκμηρίωσης σε κοινό όμιλο με τράπεζα ή με άλλες επιχειρήσεις... Λες και υπάρχει καλό και κακό κεφάλαιο... Αποπροσανατολισμός στο τετράγωνο!
Από τη μία, θα εκτιμήσει ότι οι πολιτικές λιτότητας δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας του Νότου. Για να προσθέσει αμέσως ότι υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, «ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό και τον εθνικιστικό λαϊκισμό». Κι ενώ αυτές οι δηλώσεις οδηγούν σε συμπεράσματα, όπως ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες και το φόβο του λαού έχουν, αλλά και ρόλο εκφραστή των... καημών του διεκδικούν, με εμφανείς σκοπιμότητες, η συνέχεια είναι πιο... πονηρή.
Γιατί στη συνάντηση, όπου η πολιτική ηγεσία της ΕΕ θα εκπροσωπηθεί από τους πρωθυπουργούς Ιρλανδίας, Λιθουανίας, Ελλάδας, ο Δ. Δασκαλόπουλος θα προσθέσει, με νόημα, ότι «το ευρωπαϊκό μοντέλο κοινωνικής προστασίας αντλεί την ισχύ του και αποδοχή του από την ύπαρξη μίας στέρεας και αναπτυσσόμενης οικονομίας» και θα ζητήσει βοήθεια από το Βορρά για να χτιστεί μια ανταγωνιστική παραγωγική βάση και να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, «στο πλαίσιο μιας ισχυρής Ενωσης με κοινούς κανόνες και θεσμούς».
Αυτή η πολύπλευρη παρέμβαση του ΣΕΒ, που πρακτικά μεταφράζεται στο αίτημα για διεύρυνση της ενίσχυσης του κεφαλαίου στο Νότο, συνιστά και πολύπλευρη πρόκληση πρώτου μεγέθους.
Γιατί, τι άλλο εκτός από πρόκληση είναι να εμφανίζονται ενάντια στη λιτότητα που πλήττει το λαό, αυτοί που πρώτοι απ' όλους - και το ισχυρίζονται οι ίδιοι με καμάρι - έθεσαν το ζήτημα των «μεταρρυθμίσεων»; Αυτοί που όχι μόνο στήριξαν τις επιλογές των μνημονίων, αλλά ζήτησαν και την υπέρβασή τους προς το χειρότερο; Αυτοί που τραβάνε από το «μανίκι» τις διάφορες κυβερνήσεις, όταν τις βλέπουν να «χαλαρώνουν» στην εφαρμογή της πολιτικής που ανέτρεψε τη ζωή, το μεροκάματο, το μέλλον, εργαζομένων, συνταξιούχων και πλατιών λαϊκών στρωμάτων;
Τι θα συναντήσει όμως το νέο «τουριστικό κύμα» που κυβέρνηση και επιχειρηματίες αναμένουν τρίβοντας τα χέρια τους; Θα συναντήσει χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, με κατακρεουργημένους μισθούς, να εξαναγκαστούν να δουλεύουν δυο και τρεις φορές πιο εντατικά ή να εκτελούν καθήκοντα δύο και τριών πόστων για να ανταποκριθούν στην αυξημένη κίνηση. Ανέργους του κλάδου που στο όνομα τού να βρουν δουλειά έστω για 3 μήνες, θα δουλέψουν σε εξαντλητικές συνθήκες για να πεταχτούν μετά ξανά στο δρόμο, χωρίς καν το πενιχρό επίδομα που έπαιρναν πριν (για τη χορήγηση του οποίου είναι απαγορευτικές ουσιαστικά οι νέες προϋποθέσεις).
Πολυτελή ξενοδοχεία που πίσω από τις γυαλισμένες βιτρίνες θα μετατρέπονται σε όλο και πιο βάρβαρα κάτεργα, με τις επαγγελματικές ασθένειες να τσακίζουν τα κορμιά και τις ψυχές των εργατών. Επίσης, μια τουριστική «αγορά» όπου η συγκέντρωση προχωρά με γοργούς ρυθμούς και γι' αυτό οι παρεχόμενες υπηρεσίες μένουν εκτεθειμένες στην ανεξέλεγκτη δράση ακόμα λιγότερων επιχειρηματιών. Με αποτέλεσμα τόσο η ποιότητα όσο και το κόστος τους, να μην καθορίζονται από την ανάγκη της λαϊκής οικογένειας στην αναψυχή αλλά από ένα άγριο κυνήγι για το κέρδος, στο πέρασμα του οποίου θα μένουν όρθιες μόνο οι απαιτήσεις των μεγάλων τουριστικών μονάδων. Οποιες κι αν είναι αυτές, όσο κι αν επιβαρύνουν όχι μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και το περιβάλλον.
«(...) στον κομμουνισμό ο αντιφρονούντας είχε να αντιμετωπίσει το περίστροφο του κομισάριου (...)» αποφαίνονται τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής στην ιστοσελίδα τους, ενώ ζητούν και εισαγωγή «πείρας» από την καπιταλιστική Ουκρανία για το πώς απαγορεύονται κομμουνιστικά κόμματα. Οσο οι ναζί στριμώχνονται, όσο αποκαλύπτονται από το ταξικό εργατικό κίνημα για το βρώμικο ρόλο τους ενάντια στο λαό και υπέρ των μονοπωλίων, τόσο θα χύνουν χολή απέναντι στην εργατική εξουσία, την προοπτική ο λαός επιτέλους να ζήσει αφέντης στον τόπο του. Χολή βγαλμένη από την ιδεολογία του Χίτλερ και τα εγχειρίδια της CIA.
Διόλου τυχαία την ίδια ώρα που κραυγάζουν τέτοια, «κιχ» δεν τολμούν να πουν οι χρυσαυγίτες για τις νέες αξιώσεις των εφοπλιστών επιβατηγών και ακτοπλοϊκών πλοίων για νέα μείωση μισθών στους ναυτεργάτες, κατάργηση των αμοιβών για τα εξπρές δρομολόγια και τις άγονες γραμμές, μόνο ζητάνε για δαύτους νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές. Λέξη δεν μπορούν να αρθρώσουν για τις ελλείψεις σε φάρμακα λόγω των διαγκωνισμών των μονοπωλίων στη «φαρμακευτική αγορά» (φαρκακοβιομήχανοι, αποθηκάρχες, αλυσίδες φαρμακείων) στην καπιταλιστική κοινωνία, που κάθε βασική ανάγκη του λαού αντιμετωπίζεται σαν ευκαιρία ατομικού θησαυρισμού. Ούτε κουβέντα για το γεγονός ότι οι «δουλειές» που τάχα βρίσκουν σε άνεργους είναι ευκαιριακή εξοντωτική δουλειά σε τσιφλικάδες και εργολάβους για όλα κι όλα 18 ευρώ μεροκάματο, δίχως ένσημο κι ασφάλιση, ακριβώς όπως ζητούν ΕΕ, τρόικα, ξένοι δανειστές και «επενδυτές». Μόνο πρωτόγονος αντικομμουνισμός τούς περισσεύει, μαζί με αβαντάρισμα ρωσικών και αμερικανικών πολυεθνικών προκειμένου να αρπάξουν τον ορυκτό πλούτο Ελλάδας και Κύπρου, συν πλάτες στην κυβέρνηση να διατηρήσει τα χαράτσια τύπου ΔΕΗ (απλά να εισπράττει με ...δόσεις), εξαθλίωση εντέλει των εργαζομένων προκειμένου να δουλεύουν ήλιο με φεγγάρι για ένα ξεροκόμματο, πρόσθετη υπηρεσία στη μεγαλοεργοδοσία από τα φασισταριά, απειλώντας ταυτόχρονα το λαό ότι θα του στείλουν τα τανκς...
Ηρθε επιτέλους η ώρα της ...«συγκομιδής». Περί «συγκομιδής» μίλησε ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, επισκεπτόμενος προχτές τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια.
«Εσπειρε» η συγκυβέρνηση το μνημόνιο και τα φιλομονοπωλιακά μέτρα που συνιστούν το νέο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων. Μισθοί των 580 ευρώ. Σάρωση όρων και προϋποθέσεων επιχειρηματικής δραστηριότητας, δήθεν για την καταπολέμηση της «γραφειοκρατίας». Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για μια σειρά από θεμελιώδη ζητήματα. Ενταση του αυταρχικού κατήφορου. Ιδιωτικοποιήσεις σωρό και υποσχέσεις για νέες υπερβάσεις προς το μεγάλο, ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Στρατόπεδα για τους μετανάστες. Εισιτήρια στα δημόσια νοσοκομεία. Αύξηση νοσηλίων στα δημόσια νοσοκομεία. Κατάργηση και συγχωνεύσεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Πετσόκομμα συντάξεων και κοινωνικών παροχών. Φοροληστείες άδικες και εξακολουθητικές.
Αυτή είναι μόνο ένα μέρος από τη βάναυση σπορά της συγκυβέρνησης. Αγνώριστο θέλει να κάνει τον τόπο και τους ανθρώπους του, τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες.
Εναν παράδεισο για τους πλουτοκράτες, μια κόλαση για την εργατική τάξη.
Και οι πρώτοι ενδιαφερόμενοι καταφτάνουν. Σε μια συνάντηση στη οικία του Γερμανού πρέσβη στην Ελλάδα Β. Ντολντ, η οποία ανακοινώθηκε προχτές, ο Κ. Χατζηδάκης συναντήθηκε με εκπροσώπους των εταιρειών: «Bayer», «Bosch», BASF, «Jungheinrich», «Paul Hartmann», «Lidl», «Giesecke & Devrient», «Bundesdruckerei», «Wurth», «Praktiker» και «Lowenbrau».