Τις εργασιακές σχέσεις και την «ανάπτυξη μετά το τέλος της επιτροπείας» αναλύει στην «Αυγή» η Μ. Καραμεσίνη, χωρίς την παραμικρή αναφορά στο 3ο μνημόνιο, που έφερε και ψήφισε στη Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ «έβαλαν φρένο στην περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων» και «διαπραγματεύτηκαν επιτυχώς» με τους δανειστές, θεσμοθετώντας «την επαναφορά της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης». Τι πραγματικά συμβαίνει; Οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο άφησαν ανέγγιχτο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα, αλλά ψήφισαν και πρόσθετα μέτρα τα οποία δεν τόλμησαν άλλες κυβερνήσεις, όπως την πλήρη «απελευθέρωση» των ομαδικών απολύσεων και τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος. Οσο για την επαναφορά των ΣΣΕ, πρόκειται για παραμύθι που δεν πείθει κανέναν, αφού όλα τα μέτρα της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων συνηγορούν στην αποδυνάμωση των κλαδικών συμβάσεων και στη θωράκιση των επιχειρησιακών ή και των ατομικών, όπως ζητά άλλωστε η εργοδοσία. Τα ίδια ισχύουν και για τον κατώτερο μισθό, όπου η κυβέρνηση σκοπεύει να αντιγράψει το πορτογαλικό μοντέλο της σταδιακής αύξησης κατά μερικά ευρώ, όταν με το άλλο χέρι θα παίρνει πολλαπλάσια από την τσέπη των εργαζομένων, με τη μείωση του αφορολόγητου, την εκτίναξη των χαρατσιών και των φόρων. Σε κάθε περίπτωση, δεν χρειάζεται τόσος κόπος για να αποδείξει η επικεφαλής του ΟΑΕΔ το «ενδιαφέρον» της κυβέρνησης για τους εργαζόμενους. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στα ψίχουλα που παίρνει ως επίδομα από τον ΟΑΕΔ μόλις ένας στους δέκα άνεργους, για να το καταλάβει.

«Μηδέν εις το πηλίκον» η απάντηση του «Πριν» στην κριτική του «Ριζοσπάστη» για την «κοπτοραπτική» του ΝΑΡ στις θέσεις του ΚΚΕ για το ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής. Ο αρθρογράφος συνεχίζει τις κουτοπονηριές, κρύβει όσα δεν του αρέσουν από την κρυστάλλινη θέση του ΚΚΕ, για να στοιχειοθετήσει το ψέμα ότι τάχα το ΚΚΕ στο ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής θα στοιχηθεί με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Εκτίθενται άσχημα, βεβαίως, γιατί μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει η άποψη του άρθρου, ότι το ΚΚΕ δεν λέει τίποτα για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον άξονα με Ισραήλ και Αίγυπτο, την άσκηση «Ηνίοχος», τις αποστολές στρατευμάτων εκτός συνόρων και ότι «όλα αυτά ξεχνιούνται από το ΚΚΕ και μένει τελικά η "υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας"» (!) Αλήθεια, ποιες είναι οι τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες του ΝΑΡ για όλα αυτά, την ώρα που το ΚΚΕ οργάνωνε και οργανώνει συγκεντρώσεις, ενημέρωνε το λαό με καμιά 20αριά σχετικές ανακοινώσεις, οι κομμουνιστές στα συνδικάτα και τους φορείς του λαϊκού κινήματος πρωτοστατούν στη μαζική κινητοποίηση, ενώ οι κομμουνιστές φαντάροι βγαίνουν μπροστά και - με κόστος - καταγγέλλουν την επικίνδυνη εμπλοκή στα σχέδια αυτά; Μ' αυτά και μ' αυτά, οι ΝΑΡίτες νομίζουν ότι ξεφεύγουν από μια σειρά ερωτήματα που θέσαμε και δεν βρίσκουν απάντηση και κυρίως στο τι - κατά τη γνώμη τους - πρέπει να κάνουν οι κομμουνιστές σε περίπτωση ξένης εισβολής. Για το τελευταίο μάλιστα δίνουν μια γενική και αόριστη απάντηση, κρυπτόμενοι πίσω από τη διδαχή του Λένιν για την ανάγκη «συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης». Τέτοιο «κλέφτικο» σφύριγμα...

Είναι πραγματικά δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς την ταχύτητα με την οποία διασπείρεται ο αντικομμουνισμός, ακόμα και με τις πιο αστείες αφορμές, όπως η επανεκλογή Πούτιν στην προεδρία της Ρωσίας. Το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές σχολιάστηκε από μερίδα του Τύπου με εξυπνακισμούς και ανόητες συγκρίσεις με την περίοδο της Σοβιετικής Ενωσης υπό την ηγεσία του Στάλιν. Προσπαθούν να ταυτίσουν τον Πούτιν, έναν ακραιφνή εκπρόσωπο και εκλεκτό της ρωσικής αστικής τάξης, με την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, αναμασώντας τις ανιστόρητες αθλιότητες που κατασκεύασε η ψυχροπολεμική προπαγάνδα για να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Τους αρέσει δεν τους αρέσει, ο Πούτιν και ο κάθε Πούτιν τούς ανήκει εξολοκλήρου. Κι αν κάτι αντανακλάται στις μεθόδους που κυβερνά και εκλέγεται, αυτό δεν είναι άλλο από τη σαπίλα του συστήματος που όλοι μαζί υπηρετούν.

1821 Ο Αθανάσιος Διάκος κηρύσσει την Επανάσταση στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Ελληνικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον αρματολό Πανουργιά, ελευθερώνουν την πρωτεύουσα της Φωκίδας, Σάλωνα (Αμφισσα).

1845 Γεννιέται ο Γερμανός φυσικός Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν, που ανακάλυψε την ύπαρξη των ακτίνων Χ και την ακτινογραφία.

1922 Συνέρχεται το 11ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας (μπολσεβίκοι), που συνοψίζει τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ) και χαράσσει το καθήκον της επίθεσης ενάντια στα καπιταλιστικά στοιχεία.

1946 Δημοσιεύεται προκήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ με την οποία καλεί το λαό να απόσχει από τις εκλογές της 31ης Μάρτη.

1948 Μετά την τελευταία αποτυχία στη Μουργκάνα, ο κυβερνητικός στρατός επιχειρεί και πάλι κατά του ΔΣΕ (επιχείρηση «Ιέραξ»). Στη μάχη ρίχνεται σύσσωμη η VIII Μεραρχία (που πρόσφατα είχε επιθεωρηθεί από τον ίδιο τον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ), ενισχυμένη με επιπλέον μονάδες ΛΟΚ, πυροβολικού, καθώς και μια ίλη τεθωρακισμένων. Παρ' όλα αυτά, οι αρχικές μικρές πρόοδοι των αστικών δυνάμεων ανατράπηκαν από τις αντεπιθέσεις του ΔΣΕ, οδηγώντας για μια ακόμη φορά την επιχείρηση σε αποτυχία (7 Απρίλη).

1958 Στον απόηχο του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, ο Νικολάι Μπουλγκάνιν καθαιρείται από πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ. Ο Ν. Μπουλγκάνιν ήταν στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης (μέλος του ΠΓ του Κόμματος το 1948 - 1958) και στρατιωτικός (Στρατάρχης της Σοβιετικής Ενωσης το 1946) που διετέλεσε σε διάφορες θέσεις ευθύνης στο σοβιετικό κράτος.

1958 Πεθαίνει ο πεζογράφος Δημοσθένης Βουτυράς, ένας από τους πρώτους Ελληνες λογοτέχνες των αρχών του 20ού αιώνα που καταπιάστηκαν με το κοινωνικό διήγημα. Στη διάρκεια της Κατοχής συντάχθηκε με την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, στάση που του κόστισε ποικιλώνυμες διώξεις μετά την απελευθέρωση.

1961 Συνάντηση Κένεντι - Γκρομίκο στην Ουάσιγκτον για την κατάσταση στο Λάος, στο οποίο μάχονταν από το 1954 οι κομμουνιστές αντάρτες εναντίον των δυνάμεων του βασιλείου του Λάος. Ο Κένεντι ανακοινώνει επίσημα ότι δεν θα προχωρήσει σε στρατιωτική επέμβαση στη χώρα. Ωστόσο, η αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή στο Λάος όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε και σθεναρά, με ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς των θέσεων των ανταρτών, στήριξη των κυβερνητικών δυνάμεων κ.ο.κ. Ο πόλεμος στο Λάος έληξε τελικά το 1975 με νίκη των ανταρτών.

1961 Κλείνουν οι φυλακές της Γυάρου με τη μεταφορά σε άλλες φυλακές των τελευταίων 137 κρατουμένων, στη μεγάλη τους πλειοψηφία πολιτικών.

1968 Πεθαίνει ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν.

1970 Αρχίζει η δίκη των μελών της Δημοκρατικής Αμυνας, οι περισσότεροι από τους οποίους κατηγορούνται για βομβιστικές ενέργειες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Ανάμεσά τους ο Σάκης Καράγιωργας, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και ο στρατηγός Ιορδανίδης.

1977 Στο πλέον πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία των αερομεταφορών, 562 άτομα χάνουν τη ζωή τους, μεταξύ αυτών κι ένας Ελληνας, όταν «Μπόινγκ 747» της ολλανδικής «KLM» συγκρούεται κατά την απογείωσή του με αεροσκάφος του ιδίου τύπου της αμερικανικής «Παναμέρικαν», που τροχοδρομούσε στο αεροδρόμιο της Τενερίφης.