Γρηγοριάδης Κώστας

Μη βιαστείτε, λοιπόν, να ονομάσετε ψεύτη τον πρωθυπουργό. Οχι, την αλήθεια είπε ο άνθρωπος τότε. Τα κέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου αναμένονται πολύ μεγαλύτερα στη νέα χρονιά. Εγγύηση γι' αυτό αποτελούν οι «νόμοι της αγοράς», η ενισχυόμενη «απελευθέρωση» της ασυδοσίας, ο αντεργατικός νόμος για τις νέες εργασιακές σχέσεις, η «μεταρρύθμιση» του συστήματος Υγείας, οι ανατροπές στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης κλπ., κλπ. Κι έτσι θα συνεχίσει να γίνεται, όσο οι εργαζόμενοι δεν πάρουν στα δικά τους χέρια, τόσο το δέντρο, όσο και τους καρπούς του. Γιατί αυτοί το φυτεύουν το δέντρο και το φροντίζουν. Δικοί τους κόποι είναι και μόνον αν σταματήσουν την καταλήστευσή τους θα δουν άσπρη μέρα.

Γι' αυτό και τον έτσουξαν τον κ. πρωθυπουργό οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και οι μορφές πάλης που χρησιμοποίησαν. Φαίνεται ότι διαισθάνθηκε και αυτός και οι όμοιοί του στην κυβέρνηση ότι δεν είναι και πάρα πολύ μακριά η ώρα που ο λαός θα τους δώσει την απάντησή του. Οταν χάνουν την ψυχραιμία τους οι εξουσιαστές κυβερνώντες, οι εργαζόμενοι πρέπει να πανηγυρίζουν...

Ομως αποτελούν γεγονός. Και είναι γεγονός - αυτό που πολλοί προσπαθούν να αποκρύψουν - η διογκούμενη αποστροφή των Ρώσων προς τον καπιταλισμό, ως σύστημα που βίωσαν για τα καλά τα τελευταία δέκα χρόνια. Οπως γεγονός είναι ότι όλο και περισσότεροι Ρώσοι αναγνωρίζουν το σοσιαλισμό ως το σύστημα που κάλυπτε τις ανάγκες τους.

Σημαίνει πολλά και για όλους όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν και να παλεύουν για το σοσιαλισμό. Κόντρα στους απανταχού «εκσυγχρονισμένους». Κόντρα σε σοφιστείες, φληναφήματα, αστική «νομιμότητα», μαθητοδικεία, αγροτοδικεία, ναυτεργατοδικεία, πάνοπλα ΜΑΤ, κλπ. κλπ. Σημαίνει πολλά να ξέρεις ότι έχεις δίκιο. Κι ακόμα περισσότερο, να παλεύεις για να το επιβάλεις.

Για αναμόρφωση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, έκανε λόγο πριν μερικές μέρες στο φόρουμ του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας και του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαπας. Στην πράξη βέβαια, πρόκειται για παραμόρφωση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Κατ' αρχήν, ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ δε θεώρησε αναγκαίο ούτε ν' αναφέρει το δημόσιο χαρακτήρα που πρέπει να έχει η Ασφάλιση. Αντί γι' αυτό, πρόβαλε την αρχή της «καθολικότητας» και της «ανταποδοτικότητας».

Μάλιστα, όσον αφορά την αρχή της «καθολικότητας», φρόντισε να την κουτσουρέψει και να τη φέρει στα μέτρα της εκσυγχρονιστικής κυβερνητικής πολιτικής. Δηλαδή, σαν ένα «ελάχιστο αποδεκτό δίχτυ κοινωνικής προστασίας», όπως είπε, κάνοντας καθαρό ότι η αρχή της καθολικότητας μετατρέπεται σε αρχή της ελεημοσύνης.

Μιλώντας σε ένα οικείο περιβάλλον μάλιστα, ο υφυπουργός δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι κλειδί του νέου εργασιακού προτύπου είναι η «προσαρμογή του Εργατικού Δικαίου, ώστε να αποτελεί κίνητρο στο διεθνές επιχειρησιακό περιβάλλον». Ετσι, Ασφάλιση και εργασιακές σχέσεις θυσιάζονται για το διεθνές κεφάλαιο, γεγονός για το οποίο δεν ντρέπονται καν να μιλάνε οι κυβερνώντες...

Οσο μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες και το χάος που χωρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού από ένα ελάχιστο ποσοστό της πλουτοκρατίας, που καρπώνεται τη μερίδα του λέοντος από τον κοινωνικό πλούτο, τόσο περισσότερο το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης θα μιλάει για «συναίνεση», «συμφιλίωση», «ενότητα του λαού» και άλλα τέτοια εύηχα. Αυτό το έχουν καταλάβει πρώτα απ' όλα οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και γι' αυτό επιχειρούν να εμφανιστούν ως εκφραστές της «ενότητας του λαού», προκειμένου, με τη συνεχή πλύση εγκεφάλου, να ξεγελάσουν ότι τάχα υπάρχει κάποια βάση για αυτή την «ενότητα». Αυτή τη στοιχειώδη αρχή της κυρίαρχης προπαγάνδας μαθαίνουν πρώτα πρώτα οι επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος. Από αυτή την άποψη καμία έκπληξη δεν προκαλεί ότι το πρώτο πράγμα που έμαθε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Θ. Ρουσόπουλος, είναι ότι «ο κόσμος θέλει συναίνεση». «Αν», είπε στο «Φλας», «βάλετε ένα ερώτημα τώρα στους ακροατές και τους πείτε αν συμφωνούν να υπάρχει διακομματική συνεννόηση, νομίζω ότι θα είναι 100% οι απαντήσεις θετικές». Το ζητούμενο όμως είναι όταν οι εργαζόμενοι ακούνε «συναίνεση» και «συνεννόηση» όχι απλά να φυλάγονται, αλλά να είναι σίγουροι ότι μόνο κακά προμηνύονται γι' αυτούς.

Μια κόρη που έχει όλα τα φόντα να γίνει δίμετρη, έφερε χτες τα ξημερώματα στον κόσμο, η συνάδελφος Φωτεινή Σαράφογλου - Σεμερτζή. Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι το ψηλότερο μωρό που γεννήθηκε την τελευταία περίοδο στο μαιευτήριο «Αγιος Λουκάς», στη Θεσσαλονίκη. Στους τρισευτυχισμένους γονείς, τη Φωτεινή και τον Παύλο, ευχόμαστε να τους ζήσει και να την καμαρώσουν όπως ονειρεύονται.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξεκίνησε ο Βαρθολομαίος με τα αντι-χριστοδουλικά του, από την Κωνσταντινούπολη και τη συνέντευξη που έδωσε στο «Μέγκα»! Υποτίθεται ότι θα μας έδινε το αναστάσιμο μήνυμα και όλα τα σχετικά κι αυτός έδωσε μήνυμα για... γενική σύρραξη!

Πήραν χτες λοιπόν σβάρνα τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες οι εν Ελλάδι εκκλησιαστικοί παράγοντες (Χατζηφώτης, Μελισσηνός κλπ) και δε θέλει και πολύ για να ανάψει ο καυγάς!

Το κακό είναι ότι από ένα σημείο και μετά για να καταλάβεις τις διαφωνίες τους πρέπει να είσαι και λίγο «βυζαντινολόγος»! Δεν είναι βλέπετε σαν το ΠΑΣΟΚ, που τρώγονται για πράγματα που γνωρίζουμε...

Α, ΚΑΙ ΜΙΑ και αναφέραμε το κυβερνών κόμμα, μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς κάνουν αυτές τις μέρες; Συναντιέται ο Σημίτης με τους υπουργούς του, κι αφού συμφωνήσουν για το πόσο καλή κυβέρνηση είναι, αλληλοσυγχαίρονται και λένε «καλό Πάσχα»!

Αυτό, αν καταλάβαμε καλά, είναι κάτι σαν προβληματισμός για την πορεία του κυβερνητικού έργου; Γιατί σαν αυτοδιαφήμιση μοιάζει.

Βεβαίως, στο όλο «κόλπο» χτες συμμετείχε και ο γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο οποίος επίσης δήλωσε αισιόδοξος για την πορεία του ΠΑΣΟΚ στην κουβέντα που είχε με τον Σημίτη!

Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, αφού όλοι αυτοί είναι αισιόδοξοι, μάλλον εμείς έχουμε κάθε λόγο να είμαστε απαισιόδοξοι... Ορισμένα πράγματα, βλέπετε, είναι αντιστρόφως ανάλογα!

Για να χαμογελάνε αυτοί κάτι κακό έχουν κάνει. Αλλά θα μας το ανακοινώσουν μετά το Πάσχα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπουλέντ Κομπάν, Αντίλ Καπλάν, Γκουλσουμάν Ντονμέζ. Δύο πολιτικοί κρατούμενοι και μια αδελφή πολιτικού κρατούμενου, που άφησαν, το Σάββατο και προχτές, την τελευταία τους πνοή αγωνιζόμενοι με το έσχατο όπλο που τους απέμεινε -την απεργία πείνας- εναντίον της φασιστικού τύπου καταπίεσης στην τουρκική κοινωνία και τα κολαστήριά της, τις φυλακές. Οταν, τη 19η του Δεκέμβρη, οι αρχές της γειτονικής χώρας επενέβαιναν για να «σπάσουν» την απεργία πείνας, δολοφονώντας εκ προθέσεως 28 πολιτικούς κρατούμενους, ήλπιζαν να τελειώνουν με την αντίσταση αυτών των ανθρώπων που επιμένουν να αγωνίζονται για ένα μέλλον που δε θα κλειδώνει τις ψυχές τους στα Λευκά Κελιά, επειδή απλώς ενστερνίζονται ιδανικά και τα υπερασπίζονται. Δεν τα κατάφεραν. Η απεργία πείνας συνεχίζεται έως ακόμη και σήμερα. Τουλάχιστον 120 άνθρωποι χτυπούν την πόρτα του θανάτου. Η σιωπή είναι συνενοχή. Ρωτήστε και την Ευρώπη, που σιωπά επιδεικτικά...

Ολονύκτιες ήταν οι διαπραγματεύσεις. Σημαντικότατη η συμβολή της ΕΕ, μέσω του επικεφαλής της διπλωματίας της Χαβιέ Σολάνα. Σε βάθος η ενημέρωση που ακολούθησε από τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών. Η «ιστορική» πρώτη, μετά την ανάληψη της εξουσίας από το Σαρόν, υψηλόβαθμη συνάντηση Ισραηλινών και Παλαιστινίων αξιωματούχων, που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο του συνεδρίου του «Εκόνομιστ», στην Αθήνα, δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ κανείς από όσους τη δρομολόγησαν, ότι θα απαξιωθεί και θα διαψευστεί τόσο γρήγορα και τόσο τρανταχτά.

Λίγες, μόλις, ώρες μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης και ενώ η είδηση παρέμενε πρώτη σε ιεραρχία, τόσο στην εσωτερική ειδησεογραφία όσο και στα ξένα πρακτορεία, το επιτυχές της αποτέλεσμα αποδεικνύεται προκαθορισμένο. Συγκεκριμένα, το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι η συνάντηση αξιωματούχων ασφαλείας, «που επιτεύχθηκε στην Αθήνα», είχε προκαθοριστεί από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, μία βδομάδα νωρίτερα.

Ο πρώτος τριγμός, όμως, ακολουθήθηκε από σεισμό. Η συνάντηση των Ισραηλινών και Παλαιστινίων αξιωματούχων πραγματοποιήθηκε υπό αμερικανική επιστασία. Ομως, πριν καν η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία επιστρέψει στη Γάζα, δέχτηκε τα ισραηλινά πυρά. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Νέες συγκρούσεις, σφοδρότερες ισραηλινές επιδρομές, δολοφονίες ακριβείας και η ατμόσφαιρα να θυμίζει, όπως άλλωστε υποστηρίζει και ο ισραηλινός Τύπος, ολοκληρωτικό πόλεμο, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την εμβέλεια, πλέον, των χρησιμοποιούμενων όπλων.

Κατά τα άλλα, η συνάντηση στην Αθήνα ήταν, αναμφιβόλως, ένα εποικοδομητικό βήμα, μια διπλωματική επιτυχία. Υποθέτουμε σε όλα τα άλλα (ποια άραγε;), πλην του περιεχομένου και της αποτελεσματικότητάς της.

Πάνε, τέλειωσαν και τα ρεπορτάζ για τον Πάσσαρη. Ο εξαιρετικός αυτός κύριος είναι εξαφανισμένος, για την ώρα τουλάχιστον. Αλλά εξαφανισμένοι είναι και οι θαμώνες των TV, που έκαναν αναλύσεις βάθους για το σωφρονιστικό σύστημα, για την κατάσταση στην ΕΛ.ΑΣ, και για άλλα σοβαρά και μη σοβαρά. Ανοιξε η γης και τους κατάπιε.

Αλλά κάτι θα συμβεί στο μέλλον και θα τους ξαναφάμε στα μούτρα! Θα ξαναλένε τα ίδια και τα ίδια αμετροεπή, επιφανειακά, αποπροσανατολιστικά, φιλοκυβερνητικά, ψευτοκυβερνητικά, και λοιπά και λοιπά...

«Επί ξύλου»

ο λαός,

που τους πίστεψε

αφελώς,

«επί ξύλου»

τελειώνει,

κρεμασμένος

με τη «ζώνη»

και στυμμένος

σα λεμόνι!

* * *

«Επί ξύλου»,

στο σταυρό,

με καρφιά,

ένα σωρό,

στα μπαλκόνια

λέγαν άλλα,

τάζαν μέλι,

τάζαν γάλα

και, να, τώρα,

η «κρεμάλα»!

* * *

«Επί ξύλου»

οι ταπεινοί,

στην εσχάτη

την ποινή,

αχ, λαέ, λάθεψες

πάλι,

μα μην «κλίνεις»

το κεφάλι,

αναστήσου

με την πάλη!