«Τέσσερα βήματα» της κυβέρνησης για την «αξιοπρεπή παράδοση του πάρκου Τρίτση στο κοινό» καταγράφει ο κυριακάτικος Τύπος, σε ένα από τα πολλά «αφιερώματα» για την άθλια κατάσταση που έχουν δημιουργήσει η υποχρηματοδότηση και η συνειδητή εγκατάλειψη από όλες τις κυβερνήσεις, ανοίγοντας την όρεξη στα κάθε είδους επιχειρηματικά συμφέροντα. Πέρα από υπαρκτά ζητήματα, που έχουν να κάνουν με τις αρμοδιότητες της Περιφέρειας, των δήμων και του φορέα διαχείρισης, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης στο «τέλος του δρόμου» περιλαμβάνει την παραχώρηση του πάρκου για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης, την οποία πλασάρουν ως «ήπια», για να γίνει ευκολότερα αποδεκτή από τον κόσμο που επισκέπτεται μαζικά το πάρκο, βλέπει την απαράδεκτη κατάσταση και προσδοκά μια λύση. Το σενάριο της εμπορευματοποίησης του πάρκου, με το επιχείρημα ότι μόνο έτσι μπορεί να αναβαθμιστεί και να συνεχίσει να λειτουργεί, δεν είναι βέβαια της σημερινής κυβέρνησης, αλλά έχει «δουλευτεί» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και απ' όλες τις προηγούμενες. Προς αυτήν την κατεύθυνση μάλιστα, έχουν γίνει βήματα στο παρελθόν. Ανεξάρτητα επομένως από το αν και πώς οι επιχειρήσεις θα «πατήσουν πόδι» στο πάρκο, η «λογική» παραμένει ίδια: Απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη της χρηματοδότησης ενός μοναδικού «πνεύμονα» πρασίνου για τα λαϊκά στρώματα της Δυτικής Αττικής και μετακύλιση του κόστους στο λαό, μέσα από την παραπέρα εμπορευματοποίηση της ανάγκης για άθληση και αναψυχή.

Περίσσεψε η υποκρισία της ΕΕ και των κομμάτων της για το περιβάλλον, με αφορμή την τεράστια καταστροφή από τις πυρκαγιές στον Αμαζόνιο. Είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται ...ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα, όταν το κυνήγι του κέρδους για τα μονοπώλια είναι ο «νούμερο 1» κίνδυνος για το περιβάλλον και όταν η πολιτική της ΕΕ θωρακίζει την εμπορευματοποίηση της γης και αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως πεδίο δράσης για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων... Τις κατευθύνσεις αυτές υλοποιούν και στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στήνουν καβγά για το ποιος είναι περισσότερο «ευαίσθητος» τάχα για το περιβάλλον. Δεν λένε όμως, για παράδειγμα, ότι με την «Εθνική Στρατηγική για τα Δάση», που όλοι μαζί υπηρετούν, ανοίγουν νέοι δρόμοι για την εκμετάλλευση των δασικών οικοσυστημάτων με την παραπέρα εμπορευματοποίηση της δασικής γης, για επενδύσεις στον τουρισμό και τις ΑΠΕ. Δεν λένε κουβέντα για τις τεράστιες ελλείψεις σε μέτρα και σχεδιασμό για την προστασία των δασών, που είναι έγκλημα της δικής τους αντιλαϊκής πολιτικής. Κρύβουν ότι με «πυρήνα» την κοινοτική Οδηγία - πλαίσιο του 2000 για το νερό, ενθαρρύνουν την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου να σπέρνει τα απόβλητά του κατά το δοκούν. Κι ο κατάλογος δεν έχει τέλος... Ας αφήσουν λοιπόν την κοροϊδία. Η προστασία του περιβάλλοντος προϋποθέτει την εγρήγορση και κινητοποίηση του λαού, με αγώνες που θα βάζουν στο στόχαστρο την καπιταλιστική ανάπτυξη, την πολιτική στήριξης των κερδών του κεφαλαίου και θα φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, που μπορεί να εξασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία.

Κάθε μέρα που περνάει, αποκαλύπτεται και μια νέα πλευρά της απαράδεκτης και επικίνδυνης κατάστασης που έχει δημιουργήσει στην ακτοπλοΐα το κυνήγι του κέρδους των εφοπλιστών, με την απλόχερη στήριξη όλων των κυβερνήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σύνδεση της Σαμοθράκης με την Αλεξανδρούπολη, για την οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα μόνιμη λύση... Κι όχι μόνο αυτό, αλλά για κάθε τρύπα που πάει να μπαλωθεί, ανοίγει μια καινούργια, όπως έγινε με το πλοίο «Αρτεμις», που ανέλαβε από χτες τα δρομολόγια της γραμμής. Το συγκεκριμένο πλοίο, όμως, αποσύρθηκε από μια άλλη, επιδοτούμενη αλλά λιγότερο «εμπορική» γραμμή, καθώς μέχρι τώρα εκτελούσε δρομολόγια ανάμεσα σε 14 νησιά των Κυκλάδων. Εξυπηρετούσε δηλαδή (με τεράστιες ελλείψεις βέβαια) την ενδοκυκλαδική σύνδεση για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής, που τώρα μένουν χωρίς καράβι. Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην ακτοπλοΐα, θα βρεις από κάτω το κέρδος των εφοπλιστών, που με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων δρομολογούν, αποδρομολογούν ή μετακινούν τα πλοία τους από γραμμή σε γραμμή ανάλογα με το τι τους συμφέρει και όχι βέβαια με κριτήριο τις ανάγκες νησιωτών και επιβατών. Το φετινό καλοκαίρι, μάλιστα, με τις απανωτές βλάβες, τις καθυστερήσεις και τις «προσαράξεις», εξέπεμψε σήμα κινδύνου για την ίδια την ασφάλεια, ακόμα και τη ζωή ναυτεργατών και επιβατών στη θάλασσα.

1660 Τα βιβλία του Αγγλου φιλόσοφου Τζον Μίλτον καίγονται στην πυρά στο Λονδίνο, επειδή ο συγγραφέας άσκησε κριτική στον βασιλιά Κάρολο Β'.

1770 Γεννιέται ο Γερμανός ιδεαλιστής φιλόσοφος Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ.

1905 Γεννιέται ο Αρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) στη Λαμία. Το 1922 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Ως στρατιώτης οδηγήθηκε στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου. Μετά την απόλυσή του ανταποκρίθηκε σε διάφορες κομματικές χρεώσεις και διώχθηκε κατά καιρούς από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε στη Γαύδο και φυλακίστηκε στην Αίγινα (1938). Το 1939 μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα. Υπέγραψε δήλωση μετανοίας και αποφυλακίστηκε. Στη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Αθήνα, όπου τον Ιούλη του 1941 συνδέθηκε με την ΚΕ, η οποία τον αποκατέστησε στο Κόμμα. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους τού ανέθεσε να συγκροτήσει αντάρτικο στρατό. Αυτό το καθήκον ο Αρης το έφερε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο. Το Μάη του 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανέλαβε καπετάνιος του.

Ο Αρης αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας και τη χαρακτήρισε λαθεμένη. Στο διάστημα Φλεβάρη - Απρίλη του 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Η δράση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από το Κόμμα. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, περίοδος 1918 - 1949, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιούνη 2018, αποφάσισε την κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη.

1922 Ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Ο τραγικός απολογισμός της Μικρασιατικής Εκστρατείας αποτυπώθηκε στα νούμερα ως εξής: 91.000 περίπου ήταν οι απώλειες του ελληνικού στρατού, ενώ 1.500.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις εστίες τους αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς.

1931 Το μεγαλύτερο επιβατικό αεροπλάνο της εποχής του, το «Ντορνιέ DO-X», γερμανικής κατασκευής, πραγματοποιεί επιτυχημένη υπερατλαντική πτήση και προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης.

1941 Γεννιέται η τραγουδίστρια Σεζάρια Εβορα από το Πράσινο Ακρωτήριο.

1948 Ο ΔΣΕ αναδιοργανώνεται. Τη διοίκησή του αναλαμβάνει το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο, ενώ στη θέση των Αρχηγείων Περιοχών συγκροτούνται οι Μεραρχίες του ΔΣΕ.

1994 Το καθεστώς Ντενκτάς ανακαλεί τις προηγούμενες αποφάσεις του που προβλέπουν ομοσπονδιακή λύση στο Κυπριακό.

1997 Πεθαίνει η τραγουδίστρια Σωτηρία Μπέλλου. Η Μπέλλου συνδέθηκε από τα νεανικά της χρόνια με το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας. Μετείχε στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση καθώς και στο Δεκέμβρη του 1944, όπου τραυματίστηκε. Σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις στον «Ριζοσπάστη» (27/2/94) θυμόταν: «Και "Ριζοσπάστη" διακινούσα... Ημουν, είμαι και θα είμαι αριστερή. Το λέω και το φωνάζω... Πέρασα πολλά. Και ξύλο και φυλακές».