Περίσσεψε η υποκρισία της ΕΕ και των κομμάτων της για το περιβάλλον, με αφορμή την τεράστια καταστροφή από τις πυρκαγιές στον Αμαζόνιο. Είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται ...ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα, όταν το κυνήγι του κέρδους για τα μονοπώλια είναι ο «νούμερο 1» κίνδυνος για το περιβάλλον και όταν η πολιτική της ΕΕ θωρακίζει την εμπορευματοποίηση της γης και αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως πεδίο δράσης για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων... Τις κατευθύνσεις αυτές υλοποιούν και στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στήνουν καβγά για το ποιος είναι περισσότερο «ευαίσθητος» τάχα για το περιβάλλον. Δεν λένε όμως, για παράδειγμα, ότι με την «Εθνική Στρατηγική για τα Δάση», που όλοι μαζί υπηρετούν, ανοίγουν νέοι δρόμοι για την εκμετάλλευση των δασικών οικοσυστημάτων με την παραπέρα εμπορευματοποίηση της δασικής γης, για επενδύσεις στον τουρισμό και τις ΑΠΕ. Δεν λένε κουβέντα για τις τεράστιες ελλείψεις σε μέτρα και σχεδιασμό για την προστασία των δασών, που είναι έγκλημα της δικής τους αντιλαϊκής πολιτικής. Κρύβουν ότι με «πυρήνα» την κοινοτική Οδηγία - πλαίσιο του 2000 για το νερό, ενθαρρύνουν την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου να σπέρνει τα απόβλητά του κατά το δοκούν. Κι ο κατάλογος δεν έχει τέλος... Ας αφήσουν λοιπόν την κοροϊδία. Η προστασία του περιβάλλοντος προϋποθέτει την εγρήγορση και κινητοποίηση του λαού, με αγώνες που θα βάζουν στο στόχαστρο την καπιταλιστική ανάπτυξη, την πολιτική στήριξης των κερδών του κεφαλαίου και θα φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, που μπορεί να εξασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία.