«Είναι πολυτέλεια να διαθέτουμε γιατρό ή νοσηλευτικό προσωπικό σε κάθε ασθενοφόρο, αν τυχαίνει να βρίσκονται την ίδια ώρα σε αποστολή, δύο τρία μαζί». Η απάντηση αυτή του προέδρου του νοσοκομείου Χαλκίδας, Γιάννη Παπουτσή, στον γραμματέα της ΝΕ Εύβοιας του ΚΚΕ, που έκανε παράσταση διαμαρτυρίας, με αφορμή τον άδικο χαμό της 80χρονης Ζωής Μέλιου την προηγούμενη Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της διακομιδής της στο νοσοκομείο, από ασθενοφόρο που είχε μόνον οδηγό ως πλήρωμα, ήταν τόσο κυνική (ασχέτως αν κατάλαβε τι εξεστόμισε και άλλαξε το «πολυτέλεια» με το «αδυνατούμε»), όσο κυνική και απάνθρωπη είναι και η πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα της Υγείας και όχι μόνο.

Μήπως, άραγε, υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία ότι το διορισμένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (στην προκειμένη περίπτωση στη θέση του προέδρου του νοσοκομείου) εξέφρασε τη λογική της κυβέρνησής του; Αν όχι, δε χρειάζεται το παραμικρό σχόλιο από μας. Μόνο μια επισήμανση: Ας πάψουμε να τους παρέχουμε την πολυτέλεια της εφαρμογής αυτής της απάνθρωπης και ανθυγιεινής πολιτικής τους. Τώρα ΜΕΤΩΠΟ!

Μια ακόμα θετική εμπειρία για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αλλά και πώς, οι απλοί άνθρωποι του μόχθου, πέρα από τις κομματικές ταμπέλες που τους βάζουν λογής κομματάρχες και οι μηχανισμοί του δικομματισμού, ζήσαμε το Σαββατοκύριακο όταν παρακολουθήσαμε το οδοιπορικό της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε χωριά του Δήμου Γόργιανης, με την ευκαιρία της ανακήρυξής της, ομόφωνα από το ΔΣ, σε επίτιμο δημότη του δήμου. Δεν ήταν μόνο η ζεστή υποδοχή που επιφύλαξαν στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ. Ηταν κυρίως το γεγονός πως οι κάτοικοι των εγκαταλειμμένων από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού χωριών εξέφραζαν την εμπιστοσύνη και την πίστη τους ότι το ΚΚΕ μπορεί και θα κάνει ό,τι πρέπει για να προωθηθούν οι λύσεις στα προβλήματά τους. Ενώ ανοιχτά εξέφραζαν την απογοήτευσή τους από τα κόμματα του δικομματισμού. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του Παπά στα Πριόνια πως «από το '50 μας χτυπάνε τις πλάτες και μας τάζουν δρόμο. Μα εγώ γέρασα κι ακόμα δρόμο δεν είδαμε...».

Η ειλικρίνεια και τα ζεστά λόγια των κατοίκων στο Δήμο Γόργιανης έδωσαν την αφορμή στην Αλέκα Παπαρήγα να σημειώσει πως «συναντήσαμε αγνούς ανθρώπους, ειλικρινείς. Και ακριβώς γι' αυτό ήρθαμε εδώ. Ν' ακούσουμε από τους ίδιους για τα προβλήματα, τα ζητήματα, που τους βασανίζουν, γιατί "όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος"». Ωστόσο, «επειδή, ως ΚΚΕ, δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει με σταράτες κουβέντες: «Εμείς θα κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε για τα προβλήματά σας. Ομως χρειάζεται και ο δικός σας αγώνας και οι ίδιοι να βγάλετε πολιτικά συμπεράσματα, να γυρίσετε την πλάτη στα κόμματα και τους παράγοντες που σας τάζουν, αλλά την επομένη των εκλογών ξεχνάνε τις υποσχέσεις τους».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν περιμένει, πάντως, με τέτοιους τρόπους και με «κοινή γνώμη» επί παραγγελία ο Κώστας Σημίτης να καθαρίσει με τον ελληνικό λαό, μάλλον έχει κάνει λάθος. Ούτε, βέβαια, με τα ψίχουλα που μοίρασε προχτές με τις εξαγγελίες του θα επιτύχει κάτι τέτοιο.

Γιατί, βέβαια, κανείς δεν ξεχνά, ότι και το Ασφαλιστικό θα μας «ξεφουρνίσει» το ΠΑΣΟΚ μετά το συνέδριο, και ανεξαρτήτως των εξελίξεων που θα έχουμε εκεί, και τις ιδιωτικοποιήσεις τις προχωράει και η λιτότητα συνεχίζεται και όλα τα συναφή, τέλος πάντων.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ Νέα Δημοκρατία, μάλλον φαντάζει αμήχανη. Πότε κατηγορούν την κυβέρνηση για τις ταυτότητες, πότε για τις ελληνοποιήσεις και έτσι θα συνεχίσουν με σκόρπιες τουφεκιές. Τι να γίνει, όταν συμφωνείς ουσιαστικά με την πολιτική του δήθεν αντιπάλου σου αυτά παθαίνεις.

Είσαι καταδικασμένος, από τη μια να καταγγέλλεις την κλοπή των θέσεων και του προγράμματός σου και από την άλλη να παριστάνεις τον διαφωνούντα με την πολιτική που εφαρμόζει. Δηλαδή, με την κλεμμένη από σένα πολιτική...

Βέβαια, από την άλλη είναι απορίας άξιο γιατί δεν αφήνουν ήσυχη την κυβέρνηση να φέρει σε πέρας τους κοινούς τους στόχους. Ούτως ή άλλως με τις επιλογές της και τα εσωτερικά μαχαιρώματα μπορεί ωραιότατα να χάσει τις εκλογές και από μόνη της.

«ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ» άφησε χτες την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ο υπουργός Υγείας, Αλέκος Παπαδόπουλος, και ας συζητούνταν το σημαντικό νομοσχέδιο για τις προμήθειες των νοσοκομείων!

Βλέπετε, ξεκίνησε η συνεδρίαση γύρω στις 6.30 και μέχρι να συζητηθούν τα διαδικαστικά πήγε 7.30! «Εχω Εκτελεστικό», είπε ο Αλέκος Παπαδόπουλος και αποχώρησε, έχοντας την πλήρη κατανόηση από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Καλό το «κυβερνητικό έργο» αλλά οι προσυνεδριακές εξελίξεις τρέχουν.

Επίσης, ο ίδιος ο Τζ. Τόμπιν θεωρεί ανεφάρμοστη την παλιά ιδέα του για το «φόρο Τόμπιν» και αντί αυτού προτείνει «ενίσχυση και διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του ΔΝΤ, της ΠΤ, και του ΠΟΕ...».

Είναι σαν το άλλο σύντομο ανέκδοτο που πετάνε οι ίδιοι κύκλοι για «τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη». Λες και είναι δυνατόν να νοιάζεσαι για τον άνθρωπο και να υπάρχουν και τα καπιταλιστικά κέρδη. Ομως, πώς είναι δυνατόν να σωθούν ή και να αυξηθούν τα κέρδη και να είναι και οι άνθρωποι ευχαριστημένοι; Μόνο με τις αυταπάτες τέτοιων συνθημάτων που πρέπει να τα διαβάζεις ανάποδα, για να βγάζεις το «κρυπτογραφημένο μήνυμα». Ευτυχώς με τόσα χρόνια σοσιαλδημοκρατικής θεωρίας υπάρχει και η σχετική πλέον πείρα στο γνήσιο λαϊκό κίνημα για το «ανάποδο διάβασμα».

Αν και αυτός ζούσε με τον κυνισμό που τον διέκρινε και με τον μόνιμο ειλικρινή «καημό του» να σώσει το εκμεταλλευτικό σύστημα θα έλεγε στους σημερινούς σοσιαλδημοκράτες και «αριστερίζοντες» πολιτικολογούντες πως η «συνταγή δεν πιάνει πια γιατί έχουν αλλάξει τα υλικά...».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πόσο φιλεργατικός, όμως, είναι αυτός ο στόχος, δεν έχει να κάνει μόνον ή κυρίως με το αν οι 180.000 σήμερα αποτελούν πραγματικά το «όριο της φτώχειας». Εχει να κάνει, πριν απ' όλα, με τη γενικότερη λογική της υιοθέτησης ως στόχων από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα των διάφορων ορίων που θέτουν οι ταξικοί αντίπαλοί του. Ορια που βρίσκονται μακριά από την ικανοποίηση των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών της εργατικής οικογένειας, αλλά χωράνε άνετα τα υπερκέρδη των κεφαλαιοκρατών. Και μπορεί, βέβαια, οι έχοντες τη λογική αυτή, να ισχυρίζονται διάφορα περί ρεαλισμού, αλλά στην πραγματικότητα οι προτάσεις τους προσανατολίζουν τη δράση των συνδικάτων στην αποδοχή ή - το περισσότερο - στον εξωραϊσμό της μίζερης και απαράδεκτης πραγματικότητας. Γαλουχεί τη συνείδηση των εργαζομένων στη λογική του ρεαλισμού της υποταγής και στην προσαρμογή στο «εφικτό», καθιστώντας ουσιαστικά τα συνδικάτα ουρά της κυβερνητικής πολιτικής.

Τη δήλωση με την οποία ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σχολίασε το «κοινωνικό πακέτο»-πρόκληση και κοροϊδία ίσως την ακούσατε ή τη διαβάσατε. Πρόκειται για μνημείο ξεπουλήματος των συμφερόντων των εργαζομένων και υποταγής στα κυβερνητικά κελεύσματα και για του λόγου το αληθές ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Θεωρώ ότι η πίεση που άσκησε το συνδικαλιστικό κίνημα δημιούργησε νέους όρους και νέες συνθήκες. Χωρίς να υπερεκτιμούμε τα μέτρα, θεωρούμε ότι μπορούν να συμβάλουν στην άμβλυνση των σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει μεγάλη μερίδα εργαζομένων και συνταξιούχων. Χρειάζεται όμως συνέχιση των προσπαθειών». Κάθε σχόλιο περιττεύει.

Δεν είναι καθόλου περιττό όμως να αντιγράψουμε ένα σχόλιο από το χτεσινό «Εθνος»: «Η ώρα του Πολυζωγόπουλου έφτασε πλέον στο ΠΑΣΟΚ. Ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ αναμένεται να συμβάλει στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος το προσεχές διάστημα, τόσο με τις αποφάσεις που θα λάβει το ανώτερο όργανο των συνδικαλιστών σήμερα στη Θεσσαλονίκη, όσο και με τη διάσκεψη για το Ασφαλιστικό στο τέλος του μήνα... Στο ΠΑΣΟΚ, πάντως, στοιχηματίζουν πως ο κ. Πολυζωγόπουλος θα είναι στο συνέδριο στους δέκα πρώτους για τη νέα ΚΕ». Δεν ξέρουμε αν κερδίσουν το στοίχημα. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι ότι ο Χρ. Πολυζωγόπουλος έχει χάσει προ πολλού το στοίχημα της εκπροσώπησης των εργατικών συμφερόντων.

Associated Press

Η συγκινητική, όμως, αυτή παρουσία καθώς και αρκετές άλλες παρόμοιες δεν απέτρεψαν την αποχώρηση των αντιπροσωπειών των ΗΠΑ και του Ισραήλ από τη διάσκεψη. Ούτε μπόρεσαν να συγκινήσουν τις αντιπροσωπείες των χωρών- μελών της ΕΕ, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας και άλλων καπιταλιστικών χωρών, που απορρίπτουν κατηγορηματικά οποιαδήποτε ουσιαστική πρόταση, είτε για την αντιμετώπιση και καταπολέμηση του σύγχρονου ρατσισμού, είτε για κάποια αποζημίωση, έναντι του δουλεμπορίου, που «άνθισε» στους προηγούμενους αιώνες, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και τις αποικιοκρατικές χώρες της Ευρώπης.

Εκατό δραχμές

και κάτι,

να, η νέα του

απάτη,

να το «μπόνους»

που θα δώσει

σ' όσους έχει

εξοντώσει.

* * *

Εκατό,

χωρίς αισχύνη,

λες και δίνει

ελεημοσύνη

εκατό

νέτες και σκέτες

σ' όσους έκανε

επαίτες!

* * *

Εκατό,

ε, δεν τα θέλω,

πίσω Κώστα

σου τα στέλνω

κι άλλα... «πέντε»

σου προσθέτω

στης απάτης

το πακέτο!