ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο Μεσαίωνας επιστρέφει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Κι όμως, τα χειρότερα από τη σκουπιδο-τηλεόραση δεν τα έχουμε δει ακόμα. Διαβάστε τι μας έρχεται από τις ΗΠΑ, που σταθερά πρωτοπορούν και εξάγουν τα πολιτιστικά σκουπίδια τους, βρωμίζοντας ολόκληρο τον πλανήτη. Δύο νέα τηλεπαιχνίδια ξεκίνησαν να προβάλλονται πριν από λίγες μέρες στην Αμερική: ο «Θάλαμος» και η «Καρέκλα». Ο «Θάλαμος» (των βασανιστηρίων εννοείται) που άρχισε να προβάλλεται την περασμένη Κυριακή από το δίκτυο Fox, μοιάζει πραγματικά με υψηλής τεχνολογίας αίθουσα βασανιστηρίων. Η «Καρέκλα» που έκανε το ντεμπούτο της την ίδια μέρα από το ανταγωνιστικό ABC, έχει ως κύριο στόχο να παραμείνει σταθερός ο καρδιακός παλμός του παίκτη παρά τις δοκιμασίες (σ.σ. οι παίκτες απαντούν σε ερωτήσεις δεμένοι σφικτά σε μια καρέκλα, με ζωντανούς κροκόδειλους να τους περιτριγυρίζουν!). Στο «Θάλαμο» (σ.σ. εδώ τα βασανιστήρια ξεκινούν από τσουρούφλισμα στις φτέρνες, κατάβρεγμα με παγωμένο νερό και φτάνουν μέχρι και σε μικρής ισχύος ηλεκτροσόκ!) οι παίκτες βασανίζονται όλο και περισσότερο, μέχρι να προτιμήσουν τη σωματική ακεραιότητά τους από τα χρηματικά έπαθλα και να εγκαταλείψουν οικειοθελώς το παιχνίδι.

... μέσω των ΗΠΑ

Διόλου αδικαιολόγητος και ο συνειρμός του συντάκτη της «Καθημερινής», από όπου η παραπάνω είδηση. «Οι καχύποπτοι βλέπουν πίσω από όλα αυτά μία προσπάθεια εξοικείωσης του αμερικανικού (σ.σ. και όχι μόνον) κοινού με τα βασανιστήρια, ώστε αυτά, σιγά - σιγά, να συνδεθούν λιγότερο με τον απάνθρωπο Μεσαίωνα και περισσότερο με ένα επικερδές παιχνιδάκι - να γίνουν, δηλαδή, μια αδιάφορη εικόνα στο ζάπινγκ. Πρόκειται, πράγματι, για σατανική σύμπτωση ότι, την ώρα που αρθρογράφοι σε έγκυρα περιοδικά επαναφέρουν το ζήτημα της νομιμοποίησης των βασανιστηρίων ως όπλο κατά της τρομοκρατίας, στην αμερικανική τηλεόραση εμφανίζονται για πρώτη φορά δύο τέτοια τηλεπαιχνίδια». Ο Μεσαίωνας, που είχε τα βασανιστήρια και το σκοταδισμό ως «σήμα κατατεθέν», επιστρέφει θριαμβευτικά, μέσω της PAX AMERICANA.

Οδηγός «διαχείρισης ελπίδων»

Ενας Οδηγός, με τίτλο «Σπουδές και απασχόληση» πρόκειται να μοιραστεί τις επόμενες μέρες στα Λύκεια όλης της χώρας. Η έκδοσή του έγινε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και έχει στόχο να βοηθήσει τους υποψήφιους να επιλέξουν τις σπουδές που επιθυμούν να κάνουν, σε σχέση με τις προοπτικές που έχουν στην αγορά εργασίας.

Πόσο μπορεί να βοηθήσει; Οσο μπορεί και ο σύγχρονος καπιταλισμός να αποφύγει την άναρχη και στρεβλή ανάπτυξη. Και πέρα απ' αυτό, πόση σημασία έχει μια -έτσι κι αλλιώς- βραχυπρόθεσμη και αμφισβητήσιμη πρόβλεψη της μεγάλης ζήτησης ορισμένων και μόνο επαγγελμάτων για τα επόμενα χρόνια, όταν ένας μικρός σχετικά αριθμός μαθητών, θα μπορέσει να ακολουθήσει τις αντίστοιχες σπουδές; Τι θα γίνει με τον μεγάλο όγκο των μαθητών; Με όλους αυτούς, δηλαδή, που δε θα μπορέσουν -για τον άλφα ή βήτα λόγο- να εισαχθούν στις αντίστοιχες σχολές ή να ακολουθήσουν τα ελάχιστα επαγγέλματα μεγάλης ζήτησης; Τι λέει γι' αυτό το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι κυβερνώντες;

Κατηγορηματική καταδίκη

Σε ποσοστό 81% διαφωνούν οι Ελληνες με τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, ενώ μόνον ένα 9% συμφωνεί μ' αυτήν κι ένα 10% δεν εξέφρασε γνώμη, λέει η εταιρία «Gallup International Association», η οποία πραγματοποίησε έρευνα σε 62 χώρες. Η κυβέρνηση και η ηγεσία της ΝΔ, βέβαια, ανήκουν στο 9% και η πρώτη, συνεπικουρούμενη από τη δεύτερη - αλλά και από την ηγεσία του ΣΥΝ, που τηρεί σιωπή στο συγκεκριμένο θέμα - στέλνει και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο πλευρό των αμερικανικών.

Κατά τα άλλα, εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, την πλειοψηφία του, τουλάχιστον...

Τα... επιχειρηματικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΗΝ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ επέστρεψε η μεγάλη γερμανική εταιρία παραγωγής ηλεκτρονικού και μηχανολογικού υλικού «Ζίμενς», μετέδωσαν χτες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Μετά από τρία συνεχή τρίμηνα, στα οποία σημειώθηκαν ζημιές, η εταιρία ανακοίνωσε, ότι στο τρίμηνο Οκτώβρη-Δεκέμβρη 2001 θα έχει κέρδη 538 εκατομμύρια ευρώ.

Οχι, οι όποιες πληροφορίες, ότι η εταιρία σκέπτεται να επαναπροσλάβει - μετά τις τελευταίες εξελίξεις - όσους είχε απολύσει, κρίνονται πέρα για πέρα ανακριβείς. Θυμίζουμε, ότι η «Ζίμενς» είχε προχωρήσει πέρσι στη μείωση των θέσεων εργασίας κατά 20.000 - τη μεγαλύτερη μείωση από κάθε άλλη γερμανική εταιρία - πετώντας στο δρόμο αντίστοιχο αριθμό εργαζομένων.

Αντίθετα, σύμφωνα με όσα είπαν οι διευθύνοντες την εταιρία, ενδέχεται να ακολουθήσουν και νέες απολύσεις εργαζομένων, ιδιαίτερα στον τομέα του τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού. Προφανώς, οι άνθρωποι παραδειγματίζονται από την ίδια τη ζωή. Προχώρησαν στις 20.000 απολύσεις πέρσι και, αμέσως, η εταιρία ξαναγύρισε στα κέρδη. Απολύοντας κι άλλους - σκέπτονται - θα κερδίσουμε ακόμη περισσότερα.

Αλλωστε, από εργάτες, άλλο καλό... Οποτε θέλουν τους βρίσκουν και, μάλιστα, σε αφθονία... Κέρδη, όμως, δε βρίσκονται καθημερινά. Και, μάλιστα, κέρδη, όπως αυτά της «Ζίμενς». Αν σας ξέφυγε, σημειώνουμε, ότι τα 538 εκατ. ευρώ είναι 182 δισ. δραχμές. Κι όλ' αυτά, μέσα σ' ένα τρίμηνο...

Και, βέβαια, δεν αναφέρουμε τα πολύ περισσότερα δισεκατομμύρια ευρώ - δηλαδή πολλά τρισεκατομμύρια δραχμές - τα οποία κέρδισε η «Ζίμενς», πριν από τα τρία πρώτα τρίμηνα του 2001, οπότε παρουσίασε ζημιές.

Τα τεράστια αυτά ποσά είναι κέρδη και ανήκουν στην επιχείρηση. Δηλαδή, στους κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες της. Οι ζημιές όμως φορτώνονται στους εργαζόμενους. Λογικό... Κάποιοι πρέπει να πληρώνουν τα σπασμένα, τέλος πάντων...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΩΣ το είπε, χτες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Καλά θα κάνουν όλοι, να ακούσουν τη φωνή του συνεδρίου, δήλωσε και όλοι κατάλαβαν, ότι απευθύνεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, καθώς εντείνονται και πάλι τα φαινόμενα «διαδοχολογίας», κλπ., κλπ.

Μα, για ποιο συνέδριο μιλάει; Εκείνο του περασμένου Οκτώβρη; Και ποιος το λογαριάζει αυτό. Ούτε καν το θυμούνται...

Πήρε «χάρτη» από τις ΗΠΑ

Κάτι άλλαξε μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Μετά τις συζητήσεις του με τον Πρόεδρο Μπους και την τηλεφωνική του επαφή με τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσέινι, ο Κ. Σημίτης άρχισε να ενδιαφέρεται για τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας σε βαθμό που δε μας είχε συνηθίσει. Μάλιστα, επιστρέφοντας από την Ουάσιγκτον, στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της νέας χρονιάς, «ανακήρυξε» το 2002 έτος της εξωτερικής πολιτικής!

Δεν έχει επιλύσει τα εσωτερικά του - ούτε καν τα εσωκομματικά του - προβλήματα ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογείται η διάθεσή του να ασχοληθεί με τα εξωτερικά. Το γεγονός ότι η χώρα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2003 είναι μια δικαιολογία γι' αυτή τη στροφή, όχι όμως αρκούντως ικανοποιητική. Το ξαφνικό ενδιαφέρον του Κ. Σημίτη για τα εξωτερικά ζητήματα προέρχεται ατόφιο από τις συζητήσεις του στην Ουάσιγκτον. Μοιάζει να είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων και σαφέστατων αμερικανικών οδηγιών, αποτυπωμένων σε «οδικό χάρτη», που ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει.

Δεν είναι μυστικό ότι η Ουάσιγκτον απαιτεί μια ταχύτατη διευθέτηση περιφερειακών εκκρεμοτήτων, όπως είναι το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. Δεν είναι επίσης μυστικό ότι η αμερικανική διπλωματία επιδιώκει να φορέσει το ΝΑΤΟικό «καπέλο» στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας. Γνωστό επίσης είναι ότι η Ουάσιγκτον καλεί τους Ευρωπαίους να καταβάλουν το μερίδιό τους σε χρήμα και άνδρες, τόσο για τη διατήρηση της μεταπολεμικής κατάστασης στα Βαλκάνια, όσο και για την εν εξελίξει εκστρατεία στην Κεντρική Ασία και στην Απω Ανατολή. Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν είναι σε θέση να μη λάβει υπόψη του τις ανάγκες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αμέσως μετά την επιστροφή του από την αμερικανική πρωτεύουσα άρχισε να βαδίζει στο δρόμο που του υπέδειξαν.

Τα Ελληνοτουρκικά αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα βηματισμού στο δρόμο που υπέδειξαν οι Αμερικανοί. Η ελληνική κυβέρνηση ήδη προετοιμάζεται για την «αναβάθμιση» του ελληνοτουρκικού διαλόγου, εμπλουτίζοντας την ατζέντα με τα ζητήματα του Αιγαίου. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μηχανισμό, η κυβέρνηση επιχειρεί να καλλιεργήσει στην κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι ο εφ' όλης της ύλης διάλογος με την Αγκυρα είναι επιλογή της, που γίνεται με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας.

Το ζήτημα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κυβέρνηση. Οι αμερικανικές απαιτήσεις για το «καπέλωμα» του ευρωστρατού από το ΝΑΤΟ ίσως άφηναν αδιάφορο τον Ελληνα πρωθυπουργό, αν οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δε νομιμοποιούσαν τις τουρκικές απαιτήσεις στο Αιγαίο και εντός του πλαισίου της ΕΕ.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και την υπόθεση της Κύπρου, την οποία ο αμερικανικός παράγοντας έχει τοποθετήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αντιλαμβάνεται ότι το 2002 είναι πράγματι έτος εξωτερικής πολιτικής. Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής...

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ

Βαρέθηκαν τα λόγια τα μεγάλα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολύ στριμωγμένα είναι τα πράγματα στην κυβέρνηση μπροστά στις αγροτικές κινητοποιήσεις, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε χτες να κάνει τις χιλιοειπωμένες εξαγγελίες, οι οποίες μόνο ως εμπαιγμός και κοροϊδία ηχούν στα αυτιά των αγροτών. Λες και κάποιος άλλος βρίσκεται στην κυβέρνηση τα τελευταία έξι χρόνια, ο Κ. Σημίτης δήλωσε ανερυθρίαστα ότι η κυβέρνηση «επιδιώκει την αύξηση του γεωργικού εισοδήματος», «να έχει ο πολίτης της υπαίθρου πρόσβαση σε άρτιες υπηρεσίες εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας και διοίκησης και να μην υστερεί από κατοίκους αστικών περιοχών σε αντιμετώπιση των προβλημάτων του ή σε ευκαιρίες για απασχόληση, πληροφόρηση, ψυχαγωγία, καλύτερη ποιότητα ζωής». Είναι φανερό όμως ότι δεν τα λέει για να ακούσουν οι αγρότες, αλλά για τους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων, ώστε να δημιουργήσει μια βολική για την κυβέρνηση εικόνα και να δυσκολέψει τις συμμαχίες των αγωνιζόμενων αγροτών. Δε θα τα καταφέρουν όμως, γιατί εργαζόμενοι της πόλης και της υπαίθρου βρίσκονται κάτω από κοινό παρονομαστή: την αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης.

Δημαγωγία χωρίς όρια

Αχαλίνωτη είναι η δημαγωγία της ΝΔ απέναντι στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Ενώ επί της ουσίας συμφωνεί με τις σχετικές κοινοτικές πολιτικές, την ΚΑΠ και την εφαρμοζόμενη από την κυβέρνηση πολιτική, προσπαθεί να διασκεδάσει την αντιαγροτική στάση της με φραστική και υποκριτική στήριξη «στα δίκαια αιτήματα των αγροτών», αποφεύγοντας, όμως, να αναφέρει ποια θεωρεί ως τέτοια και κυρίως πώς πιστεύει ότι θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα. Ταυτόχρονα, όταν μπαίνει το ζήτημα της υποστήριξής της στις κινητοποιήσεις, τάσσεται, όπως έκανε πάλι χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, υπέρ των αγροτικών κινητοποιήσεων αλλά «δε συμφωνούμε με μορφές όπως το κλείσιμο των δρόμων που στρέφονται εναντίον κοινωνικών ομάδων». Δηλαδή, πώς αλλιώς θα έλεγε στους αγρότες να αυτοαφοπλιστούν και να παραδοθούν στη μοίρα τους;

Αντιδραστική ενοποίηση

Το βρετανικό σχέδιο για τη δημιουργία τριμελούς Διευθυντηρίου στην ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία), το οποίο θα λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις σε μια διευρυμένη ΕΕ, έρχεται να γελοιοποιήσει, αν μη τι άλλο, τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, ότι, δήθεν, η χώρα μας βρίσκεται στο «σκληρό πυρήνα» και συμμετέχει ισότιμα στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων στην ΕΕ. Οχι, βέβαια, ότι μέχρι τώρα οι αποφάσεις δε λαμβάνονται από Διευθυντήριο, με βάση το γαλλογερμανικό άξονα, αλλά τώρα πια ανοιχτά τίθεται θέμα επίσημης θεσμοθέτησης του Διευθυντηρίου και, μάλιστα, κατά τα πρότυπα του ΟΗΕ (στο ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας, το τριμελές Διευθυντήριο!). Είναι ολοφάνερο ότι η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις στους εγχώριους ευρωλάγνους, αλλά αυτοί «σαν έτοιμοι από καιρό» είναι πανέτοιμοι να αποδεχτούν μια παραπέρα αντιδραστικοποίηση του οικοδομήματος των μονοπωλίων.

Τους έχουν πάρει χαμπάρι

Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Υγείας, θέλει να χρησιμοποιήσει τους πανεπιστημιακούς γιατρούς, ως αιχμή του δόρατος, στην επιχείρηση της παραπέρα εμπορευματοποίησης του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος υγείας και, συγκεκριμένα, των δημοσίων νοσοκομείων. Θέλει να χρησιμοποιήσει το κύρος και τη φήμη τους, σαν κράχτη, στα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία των νοσοκομείων, στις... σουίτες, κλπ., κλπ. Οι πανεπιστημιακοί γιατροί -μια μεγάλη μερίδα τους- θέλουν τη διατήρηση της μέχρι σήμερα κατάστασης. Τη διατήρηση, δηλαδή, του δικαιώματός τους, να έχουν και ιδιωτικό ιατρείο ή να εργάζονται και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας, παράλληλα με το πανεπιστημιακό ρόλο τους και τη συμμετοχή τους στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Οπως καταλαβαίνετε και οι μεν και οι δε, μόνον την ενίσχυση και βελτίωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την ικανοποίηση των αντίστοιχων αναγκών των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, δεν έχουν στο μυαλό τους. Ας μην προσπαθούν, επομένως, να ξεγελάσουν τους ασφαλισμένους και γενικότερα τους εργαζομένους. Τους έχουν πάρει χαμπάρι...

Ολομέτωπη αντιπαράθεση

Το γεγονός ότι όλο και πιο συχνά σπανίζει η μέρα που δε θα βρεθεί όλο και κάποια κατηγορία εργαζομένων στο δρόμο, να διεκδικεί με δυναμικό τρόπο τα αιτήματά της, είναι δηλωτικό της πραγματικότητας που βιώνει η εργατική τάξη της χώρας μας.(Μάλιστα, τα μηνύματα κι από άλλα σημεία του πλανήτη βεβαιώνουν πως αυτό που συμβαίνει δεν αφορά καθόλου μόνο μια χώρα). Αυτή η πραγματικότητα βοά πως οι πολιτικές που εφαρμόζονται εμπεριέχουν - συνεπάγονται απολύσεις, ανεργία, ακρίβεια, σύνταξη μετά θάνατον, ανθρώπινη περίθαλψη μόνο για όποιον έχει και πληρώνει, ράντσα για την εργατική τάξη, καταστροφή - ξεκλήρισμα για τους αγρότες, «προλεταριοποίηση» για τα μικρομεσαία στρώματα και ο κατάλογος των επιπτώσεων μακραίνει. Η αντίδραση είναι καθημερινή.

Κι αυτό, την ώρα που είναι άπειρες, κυριολεκτικά με ρυθμό «μπαράζ», οι προσπάθειες της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της - της δικής μας συμπεριλαμβανομένης - να πείσουν την εργατική τάξη, συνολικά τα λαϊκά στρώματα, ότι είναι μονόδρομος οι πολιτικές που εφαρμόζονται. Πολιτικές, οι οποίες, τόσο γι' αυτήν καθαυτή στο σύνολό της την εργατική τάξη, όσο και για τον ατομικό εργάτη σημαίνουν μύρια όσα δεινά. Τι κρύβει αυτό το προπαγανδιστικό μπαράζ; Οτι αυτές οι πολιτικές είναι πράγματι μονόδρομος, στα πλαίσια του αναγκαστικού για τους καπιταλιστές ανταγωνισμού. Ενός ανταγωνισμού, που, για να είναι κερδοφόρος, απαιτεί μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Οτι αυτές οι πολιτικές είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη, μόνο στο βαθμό που η ίδια η εργατική τάξη αποδέχεται ως και δικό της μονόδρομο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Κανένας εργάτης, βέβαια, δε θέλει να αυτοκτονήσει. Ετσι, παρά το προπαγανδιστικό μπαράζ για τον καπιταλιστικό μονόδρομο, όλο και περισσότεροι τον αμφισβητούν στην πράξη, ακόμα κι όταν δε συνδέουν τις καθημερινές διεκδικήσεις τους με συνολική αμφισβήτηση του συστήματος. Το νέο στοιχείο, που προκύπτει και επιβάλλεται να αναδειχτεί, είναι πως όλο και περισσότεροι βρίσκονται μπροστά σε μια παλιά αλήθεια: Λύσεις επιμέρους δεν υπάρχουν. Οι καπιταλιστές δεν είναι ηλίθιοι. Δε θα άφηναν να συγκεντρώνεται πίεση στο καζάνι, αν μπορούσαν να εκτονώνουν σταθερά και κατά διαστήματα τις αιτίες ή αφορμές που κάνουν το καζάνι να βράζει. Απλά, δεν μπορούν.

Ας το πούμε, λοιπόν, πιο καθαρά. Η εργατική τάξη ως σύνολο - και ο ατομικός εργάτης - δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί για τα αδιέξοδα των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους. Εχει κάθε λόγο να ανάγει το επιμέρους πρόβλημα στην πηγή που το γεννά. Εχει κάθε λόγο να δει την εικόνα ολόκληρη. Και υπάρχει ασφαλής τρόπος γι' αυτό. Να κοιτάζει καθημερινά το σύνολο των πλευρών της ζωής του. Κι αντί να παθαίνει εγκεφαλικό από την αγωνία για το πώς θα καλύψει αυτήν ή την άλλη τρύπα, να αρχίσει να παίρνει έμπρακτα θέση στο μόνο δοκιμασμένο δρόμο, που οδηγεί σε λύσεις, τόσο στο γενικό, όσο και στο επιμέρους: Το δρόμο της ολομέτωπης αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και τις πολιτικές του εκφράσεις. Χωρίς παραμύθιασμα ότι με ένα κάποιο επίδομα, που ανακουφίζει σήμερα, θα ζει ανθρώπινα και αύριο.

«Ιη-σουίτες»

Αν αρρωστήσεις,

φουκαρά,

μη χολοσκάς,

για κοίτα,

έτοιμη

ο Παπαδόπουλος

σου έχει

τη... σουίτα,

να 'τηνε

στο διάδρομο

με ράντζο