ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι «αρχές και αξίες» του Κ. Σημίτη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για την ανάγκη «προσήλωσης στις αρχές και τις αξίες ενός σύγχρονου κόσμου» έκανε λόγο, προχτές, ο Κ. Σημίτης, στη διάρκεια της συνόδου ΝΑΤΟ-Ρωσίας στη Ρώμη. Και παρότι δε διευκρίνισε ποιες αξίες και αρχές εννοεί, δε θα πέσουμε έξω, αν ισχυριστούμε, ότι δεν είναι άλλες από αυτές, που απορρέουν από τα ντοκουμέντα και την πρακτική του ΝΑΤΟ, την πολιτική και πρακτική των ΗΠΑ.

Το δικαίωμα, επομένως, του κάθε λαού, να καθορίζει ελεύθερος το δρόμο της ανάπτυξής του και το μέλλον του, δεν περιλαμβάνεται στις «αρχές και αξίες», για τις οποίες έκανε λόγο ο Κ. Σημίτης. Το πρόσφατο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στη Βενεζουέλα -- για να μην αναφερθούμε σε παλιότερα παραδείγματα, ακόμη και εγχώρια -- όπως και η μόνιμη επιδίωξη των ΗΠΑ να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της Κούβας, αποτελούν ορισμένες μόνον, αλλά χαρακτηριστικές και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις. Δεν περιλαμβάνονται, επίσης, οι αρχές του απαραβίαστου της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας κάθε χώρας (βλέπε Γιουγκοσλαβία, Κύπρο). Ούτε η αποφυγή της χρήσης βίας και όπλων (βλέπε Αφγανιστάν, Ιράκ). Ούτε η ισότιμη συνεργασία μεταξύ των χωρών περιλαμβάνεται σ' αυτές τις αρχές (βλέπε τις βαθιά ανισότιμες και εκμεταλλευτικές σχέσεις των «μεγάλων» με τις «μικρές» χώρες).

Τι περιλαμβάνεται; Τα συμφέροντα, οι στόχοι και οι επιδιώξεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Το «δίκαιο» των πολυεθνικών και των συμφερόντων τους. Αυτών των «αρχών και αξιών» έγινε κράχτης ο Κ. Σημίτης στη Ρώμη.

Στην ίδια κατεύθυνση η ΝΔ

Για να μη μείνει, όμως και η ΝΔ ...παραπονεμένη πρέπει να σημειώσουμε ότι εξέδωσε κι αυτή ανακοίνωση, για την «ιστορικής σημασίας σύσταση του κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας», όπου αναφέρει τα ίδια με όσα δήλωσε ο Κ. Σημίτης. Με μία διαφορά. Η ηγεσία της ΝΔ, έχοντας μια αντιπολιτευτικής χροιάς αίσθηση ...χιούμορ, σημειώνει και τα εξής: «Χρειάζεται ταυτόχρονα να μην ξεχαστεί ο παραδοσιακός του στόχος (σ.σ. του ΝΑΤΟ), που είναι η διασφάλιση κάθε χώρας από εξωτερική επίθεση».

Προφανώς, δεν τους φτάνουν η αμερικανόπνευστη και ΝΑΤΟκινούμενη εφτάχρονη χούντα στη χώρα μας, η τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη -είκοσι οκτώ χρόνια τώρα- κατοχή της μισής Κύπρου, όπως και η ανοχή -τουλάχιστον- που επιδεικνύουν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Δεν έχουν το θεό τους. Θέλουν κι άλλες αποδείξεις...

Δικαιολογημένο ενδιαφέρον...

Μπορεί οι αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων να κυμαίνονται γύρω στο 3%, τα κέρδη, όμως, των μεγάλων επιχειρήσεων σημειώνουν τριψήφιους ρυθμούς αύξησης. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα κέρδη των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ), τα οποία - στο πρώτο τρίμηνο του 2002 - έφθασαν τα 40,3 εκατ. ευρώ (περίπου 15,4 δισ. δραχμές), σημειώνοντας αύξηση κατά 188%, σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του περασμένου χρόνου. Ακόμη μεγαλύτερη αύξηση σημείωσαν τα προ φόρων κέρδη του ομίλου, η οποία έφτασε στο 231,3%. Ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΠΕ σημείωσε, μάλιστα, ότι «το διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό της ΠΕΤΡΟΛΑ, διότι το πρώτο παράγει όλα τα τα προϊόντα, ενώ το δεύτερο φτάνει μόνο μέχρι το diesel».

Αναφέρουμε τα στοιχεία αυτά, για να καταλάβετε ακόμη περισσότερο γιατί ενδιαφέρεται τόσο πολύ ο όμιλος Λάτση (ΠΕΤΡΟΛΑ), να βάλει στο χέρι τα ΕΛΠΕ (δημόσια επιχείρησης χτισμένη με το μόχθο των εργαζομένων) και οι κυβερνώντες σπεύδουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία του...

Γιατί διαμαρτύρονται;

Δε λέμε, είναι κατανοητή η αγανάκτηση της διοίκησης της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων, σχετικά με όσα είπε πρόσφατα ο Κ. Σημίτης, που έκανε λόγο για αποτυχημένες δημοτικές αρχές, διαφθορά και αδιαφάνεια. Σου λένε οι άνθρωποι, δε φτάνει που έχουμε γίνει το «μακρύ χέρι» του κράτους και εφαρμόζουμε τις κυβερνητικές αντιλαϊκές πολιτικές. Δε φτάνει που η κυβέρνηση πετσοκόβει ακόμη και τους θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, βάζοντας εμάς να παριστάνουμε τους «αναστενάρηδες». Δε φτάνει, που πολλές φορές τ' ακούμε και τα χρεωνόμαστε, καθώς γινόμαστε δέκτες της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, έρχεται τώρα και ο Κ. Σημίτης, ζητώντας και τα ρέστα από πάνω.

Πράγματι, οι σχετικές δηλώσεις του Κ. Σημίτη περιέχουν μια έντονη δόση αχαριστίας. Θα λέγαμε, όμως, ότι βρίσκει και τα κάνει. Στην ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας, που έστειλε η διοίκηση της ΚΕΔΚΕ στον πρωθυπουργό, μπορεί να γίνεται φανερή η έντονη ενόχλησή της, αλλά γίνεται εξίσου φανερή και η εμμονή της στην εφαρμογή των μέχρι σήμερα αντιλαϊκών πολιτικών και πρακτικών. Αφού ομολογούν τη συνυπευθυνότητα και συνενοχή τους, γιατί διαμαρτύρονται;

Τα απλά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΛΗ... και τετράγωνη είναι η λογική της κυβερνητικής πολιτικής. Την εξήγησε χτες στους δημοσιογράφους ο υπουργός Τύπου. Είπε κατά λέξη: «Δεν μπορεί να χρηματοδοτήσουμε προγράμματα κοινωνικής πολιτικής, όταν δεν υπάρχει πλεόνασμα και θετική εξέλιξη της οικονομίας».

Σωστά. Πολύ σωστά. Γι' αυτό και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, για να πάει μπροστά η οικονομία. Με άλλα λόγια, βοηθάει και με τα δυο της χέρια τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοκατασκευαστές και τους κάθε λογής, τέλος πάντων, εκπροσώπους και μέλη της ... εξέχουσας τάξης, της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Επιδοτήσεις και κίνητρα θέλουν; Τα 'χουν. Επιθυμούν «απελευθερώσεις» κάθε είδους και μορφής, ώστε να ξεδιπλώνουν ανεμπόδιστα το.... επιχειρηματικό τους δαιμόνιο; Ολημερίς και ολονυχτίς τα κυβερνητικά επιτελεία σχεδιάζουν και προτείνουν τις αναγκαίες ρυθμίσεις και μέτρα.

Θέλουν τον κρατικό προϋπολογισμό και τα διάφορα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης στα μέτρα τους; Χάρισμά τους... Φορολογικές απαλλαγές, τα πανεπιστήμια και την Παιδεία στη δούλεψή τους, την Υγεία στην υπηρεσία τους και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ως μπόνους των προσπαθειών τους; Χαλάλι τους...

Θέλουν να έχουν τον εργάτη, όταν, όπως και με τους όρους, που αυτοί θέλουν; Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί. Ο καταρτίσιμος, ο απασχολήσιμος, ο ασφαλίσιμος, κλπ., κλπ., τα τελευταία χρόνια εφευρέθηκαν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα πάντα για να πάει μπροστά η οικονομία. Κι όταν η τελευταία πάει αρκούντως μπροστά και δημιουργηθούν πλεονάσματα, τότε θα χρηματοδοτήσει και η κυβέρνηση προγράμματα κοινωνικής πολιτικής... Σας είπαμε, ατράνταχτη λογική...

Ισως, βέβαια, πείτε ότι χρόνια τώρα πάει μπροστά η οικονομία. Τουλάχιστον, έτσι λέει η κυβέρνηση. Ναι, αλλά δε δημιουργήθηκαν πλεονάσματα...

Κι αν αναρωτιέστε, πότε αυτά θα δημιουργηθούν, μία είναι η απάντηση: Οταν χορτάσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και όλο το σινάφι τους. Δηλαδή, ποτέ. Εκτός και αποφασίσουν οι εργάτες, οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, να πάρουν την οικονομία και την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Ιμπεριαλιστική επίθεση

Από τη μια είναι ο λαός και από την άλλη ο ιμπεριαλισμός. Ποτέ δεν ήταν αλλιώς. Ποτέ δε θα γίνει αλλιώς. Ο ιμπεριαλισμός υπάρχει ακριβώς, γιατί υποτάσσει και καταπιέζει τους λαούς. Αλλιώς παύει να υπάρχει και παίρνει την άγουσα στα βιβλία της Ιστορίας, μαζί με τα άλλα εκμεταλλευτικά συστήματα πριν απ' αυτόν. Ολα τα άλλα που ακούγονται, ή γίνονται με κάθε ευκαιρία από τους ιμπεριαλιστικούς εκπροσώπους, είναι ακριβώς για να θολώνουν αυτή την αλήθεια, να διασπούν τα λαϊκά κινήματα, να σπέρνουν αυταπάτες και να προετοιμάζουν τα επόμενα εγκλήματα.

Η συμφωνία ΝΑΤΟ - Ρωσίας δεν είναι συμφωνία ειρήνης. Είναι συμφωνία πολέμου ενάντια στους λαούς. Ο ΑμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός θέλει «την πλάτη του ζεστή», ενώ εφορμά κατά των ίδιων των λαών του και των λαών των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, του Ιράκ κ.ά. Ο ρώσικος ιμπεριαλισμός, που έχει πάρει το πάνω χέρι μετά τις ανατροπές, θέλει και αυτός να «κάνει παιχνίδι...». Τους ενώνει σήμερα η ανάγκη για κοινή επίθεση.

Τους χωρίζουν, βέβαια, οι ξεχωριστές επιδιώξεις. Μα πάντα έτσι ήταν. Πάντα ήταν «στην επίθεση ενωμένοι και στο πιάτο χωρισμένοι». Ενωμένοι ενάντια στους λαούς με ατέλειωτες αντιθέσεις μεταξύ τους, που πάντα έχουν για πηγή τους τη λεία, που ακριβώς ληστεύουν από τους λαούς. Τα άλλα όλα είναι «πράσινα αλογάκια, που βγήκαν βόλτα στο λιβάδι...», δηλαδή αυταπάτες, που μοιράζει το στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών, για να πιάσει τους λαούς στον ύπνο και ασυντόνιστους.

Το μόνο θετικό, αν υπάρχει, στην όλη υπόθεση είναι ακριβώς το γεγονός πως το «ιμπεριαλιστές όλου του κόσμου ενωθείτε» αποκαλύπτει και τους ολοφάνερους στόχους, για όσους, φυσικά, θα κάνουν τη σωστή ταξική ανάλυση και δε θα πέσουν θύματα της προπαγάνδας του αντίπαλου στρατοπέδου. Είναι άλλο να ξέρεις τις αντιθέσεις τους και είναι άλλο να παγιδεύεσαι στους δικούς τους στόχους, που είναι πάντα ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Καμιά ιμπεριαλιστική «παράταξη» δε μας αφορά, γιατί όλες μαζί από καιρό έχουν χτυπήσει τα τύμπανα της επίθεσης ενάντια στις δημοκρατικές ελευθερίες, στα λαϊκά δικαιώματα, στην ίδια την ανεξαρτησία των λαών.

Για άλλη μια φορά πιάνεται στα ...πράσα, συνένοχος και η ελληνική κυβέρνηση. Ικανοποιημένη, «που παίζει με τους μεγάλους» στο εκμεταλλευτικό σύστημα, ανέλαβε και χρέη διαφημιστή της συμφωνίας, τόσο μέσα από τη Σύνοδο, όσο και απευθυνόμενη στον ελληνικό λαό διά του πρωθυπουργού. Εμείς ξέρουμε πως «όταν μιλούν για ειρήνη, ετοιμάζονται για πόλεμο». Γι' αυτό μόνιμο μέλημα είναι να μη μας βρουν σκορπισμένους, βυθισμένους στις αυταπάτες, ή παρακολουθώντας τις εξελίξεις, έστω αγανακτισμένοι, αλλά από την τηλεόραση... Η οργάνωση των ιμπεριαλιστών απαιτεί την οργάνωση των λαών, που με την κοινή τους πάλη μπορούν όχι μόνο να εγγυηθούν για την πραγματική ειρήνη και ασφάλεια, αλλά και να ξαποστείλουν διά παντός το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Ωμή παραμόρφωση της πραγματικότητας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τρεις από τις θεωρούμενες πρωτοκλασάτες (όλες φιλοκυβερνητικές) εφημερίδες της χώρας μας, τα «Νέα», το «Βήμα» και η «Ελευθεροτυπία», είχαν χτες τον ίδιο πρωτοσέλιδο τίτλο. Τις εξαγγελίες Χριστοδουλάκη για αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τις περιπτώσεις κληρονομίας και γονικής παροχής πρώτης κατοικίας. Αυτό είδαν, ως πρωτεύον και κύριο, τα συγκροτήματα του Λαμπράκη και του Τεγόπουλου, από την ομιλία Χριστοδουλάκη. Το μέγα σκάνδαλο της απαλλαγής από τους φόρους κληρονομίας και γονικής παροχής των αποτιμωμένων σε τρισ. δραχμές μετοχών των Ανώνυμων Εταιριών το κατάπιαν. Οπως κατάπιαν και τον εξοστρακισμό της φορολογίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ή, ακόμα και την προκλητικότατη δήλωση Χριστοδουλάκη προς τους «εμιγκρέδες» του ελληνικού κεφαλαίου, να έλθουν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα με τους ίδιους όρους, που τα έχουν στο εξωτερικό.

«Δουλιά», βέβαια, των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων να επιχειρούν το αποκοίμισμα και τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, μετατρέποντας το μείζον σε ελάσσον και τούμπαλιν. Και δουλιά δική μας, όμως, να τα καταγγείλουμε σαν παράγοντες αλλοτρίωσης της συνείδησης των εργαζόμενων και ωμής παραμόρφωσης της πραγματικότητας.

Το λάθος...

Τι είπε ο Κ. Σημίτης εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου μετά τη συνάντηση με τον Κ. Στεφανόπουλο; Απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους ξεκίνησε τις δηλώσεις του ως εξής: «Κυρίες και κύριοι, σήμερα ενημέρωσα τον πρωθυπουργό...»..;!

Οταν αντιλήφθηκε τι είπε - και αφού του ξέφυγε ένα «οχ» -επανέλαβε από την αρχή τη δήλωση, διορθώνοντας φυσικά ότι δεν ενημέρωσε τον... πρωθυπουργό, αλλά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αραγε, σε τι να οφείλεται το λάθος του πρωθυπουργού. Μήπως, ένεκα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ, θα ήθελε πλέον να ομιλεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Οι καταστροφείς

«Πράγματι, τον δρόμο της καταστροφής άνοιξε ο "εκσυγχρονισμός" του παλιού Καραμανλή, που χρίστηκε "Εθνάρχης" από την προπαγάνδα κι ας ήταν κατ' ουσίαν ολετήρ (Καταστροφή σημαίνει να μαζέψεις τη μισή Ελλάδα στην Αθήνα και να την κλείσεις στα φαιά κελιά του τσιμέντου, του αλουμίνιου και της φτήνιας). Μετά πήρε τη σκυτάλη η χούντα της αφασίας, που παρέδωσε ημιθανές το Λεκανοπέδιο στη μεταπολίτευση του "μεταποιημένου" Καραμανλή.

Εντάξει: Δεξιοί και "μαύροι" και άσχετοι, που ξερίζωσαν τραμ και προοπτικές, ήταν αυτοί που κυβέρνησαν μέχρι το '81. Αλλά και οι αγλαοί της "Αλλαγής", που κυβέρνησαν ίσαμε είκοσι χρόνια από τότε, τι στο διάολο έκαναν; Πού είναι το φρένο στην ασυδοσία του τσιμέντου και του κέρδους; Πού είναι τα σχέδια και ο προγραμματισμός; Πού είναι τα έργα; Οι απαντήσεις κρύβονται ντροπιασμένες στα ημίμετρα, στις ματαιωμένες προσπάθειες των πρώτων ετών και στο ασύδοτο καθεστώς, που ίδρυσαν τα αυθαίρετα σ' όλη την Ελλάδα. Δυστυχώς, οι οιστρηλατημένοι της "Αλλαγής" όχι μόνο συνέχισαν την ολέθρια πρακτική των προκατόχων, αλλά την... εκσυγχρόνισαν, γεμίζοντας την Ελλάδα με μικρές ανυπόφορες Αθήνες.

Το χαρακωμένο χώμα και οι καθημαγμένες πόλεις των αυθαιρέτων, της μαγκιάς και της απελπισίας είναι σήμα κατατεθέν αβελτηρίας και πολιτικής μυωπίας, κυνισμού και κουτοπονηριάς (...Τι άλλο είναι η προεκλογικών σκοπιμοτήτων δυναμική νομιμοποίησης των αυθαιρέτων;). Γι' αυτό και υψώνεται περίοπτη η συμπεριφορά του Συμβουλίου της Επικρατείας (Ε΄ Τμήμα). Διότι επιχειρεί να αναχαιτίσει την ύβριν. Θα υπερισχύσουν οι καιροσκόποι και ο λαϊκισμός;». Του Γ. Τριάντη, από τη χτεσινή «Ελευθεροτυπία».

Δε φοβάται «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο, δήλωσε χτες ο Κ. Σημίτης. Διαφορετικά, όμως, τα έλεγε προχτές ο - και αρμόδιος - υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου. Καταλαβαίνουμε ότι κρύβονται μπόλικες σκοπιμότητες - και ψηφοθηρικές - πίσω από τις τοποθετήσεις αυτές, αλλά, μόλις καταλήξουν σε ενιαία εκτίμηση, ως κυβέρνηση, ας μας ενημερώσουν...

Ταξικό μίσος των καπιταλιστών

Ο ταξικός πόλεμος, κυβέρνησης, βιομηχάνων εφοπλιστών είναι εδώ. Ολοι αυτοί έχουν «πετάξει την προβιά» του κοινωνικού εταίρου, που φοράνε στο διαβόητο «κοινωνικό διάλογο» με τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος και δείχνουν ωμά το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπο του καπιταλιστή και το ταξικό τους μίσος. Το λιμάνι του Πειραιά ήταν χτες ο χώρος όπου συγκεντρώθηκαν οι πιο επίλεκτες δυνάμεις της κρατικής κατασταλτικής μηχανής ενάντια στους «εχθρούς», τους αγωνιζόμενους εργάτες. Η κυβέρνηση επιστράτευσε το Λιμενικό, τους βατραχανθρώπους, ασφαλίτες και άλλους «φουσκωτούς», προκειμένου τα πλοία των εφοπλιστών αφεντικών της να φύγουν, έστω και χωρίς επιβάτες. Ωμή βία, ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί και συλλήψεις συνδικαλιστών ήταν το βάρβαρο έργο τους. Επιδίωξή τους, να τσακίσουν τους ναυτεργάτες που υπερασπίζονταν το δικαίωμα στην απεργία, συσπειρωμένοι γύρω από τα ταξικά σωματεία των μηχανικών και των θερμαστολαδάδων, ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ. Και αποδείχνεται περίτρανα ότι η «δημοκρατία τους» σταματά εκεί που απειλούνται τα συμφέροντά τους, γι' αυτό είναι στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου.

Αυτή η ωμή κρατική βία και καταστολή είναι το μόνο μέσο που έχει μείνει στην κυβέρνηση και την πλουτοκρατία για την επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων στην Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία και Πρόνοια, σε όλους τους τομείς, όταν αναπτύσσεται ο ταξικός αγώνας των εργατών. Η απαίτηση των καπιταλιστών, οι εργάτες με πολύ χειρότερους όρους να πωλούν την εργατική τους δύναμη, χρειάζεται το βούρδουλα. Το διογκούμενο εργατικό κίνημα, με μπροστάρη τις ταξικές δυνάμεις, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έχει ανησυχήσει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές.

Βλέπουν ότι όσο και αν αξιοποιούν τους δικούς τους συνδικαλιστές, με τους «εθνικούς κοινωνικούς διαλόγους» και τις «εθνικές συμφωνίες», οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα ριζοσπαστικοποιούνται, χειραφετούνται, αποκτούν μέσα από την πείρα των αγώνων συνείδηση της ταξικής τους θέσης και οργανώνουν την πάλη τους. Αυτό θέλουν να αποτρέψουν και γι' αυτό καταφεύγουν στη βία και την τρομοκρατία.

Οι εργαζόμενοι, όπως το έδειξαν ξανά χτες στις 52 πόλεις που οργάνωσαν μαχητικά συλλαλητήρια ενάντια στην αντιασφαλιστική κυβερνητική επέλαση, αλλά και στο πρώτο λιμάνι της χώρας με την έκφραση της πιο πλατιάς αλληλεγγύης τους στους απεργούς ναυτεργάτες, έχουν μόνο ένα δρόμο να τραβήξουν. Τη συσπείρωση και την πάλη, το δυνάμωμα των σωματείων τους, τη δουλιά εργάτη τον εργάτη, νέο το νέο, για να πυκνώσουν οι γραμμές του μετώπου, αυτών που συγκρούονται κάθε μέρα με την αντιλαϊκή πολιτική. Για να περάσουν από την αντίσταση στην αντεπίθεση και την επιβολή τελικά του δικού τους δίκιου. Να υποχρεώσουν κράτος και εργοδοσία να πληρώσουν όσα χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία, να διευρυνθούν τα κοινωνικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα. Οι ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται θα είναι και σκληρές και μακρόχρονες. Απαιτούν μεγαλύτερη οργάνωση, αποφασιστικότητα και συντονισμό όλων των εργαζομένων. Τα μηνύματα των αγώνων που αναπτύσσονται είναι αισιόδοξα και δίνουν τη ρότα που πρέπει να ακολουθηθεί. Η κρατική βία των κυβερνώντων να σπάσει τα μούτρα της πάνω στο ρωμαλέο εργατικό κίνημα. Το μπορούμε.

Αίσχος!

Αγριο ξύλο

στο λιμάνι,

ξύλο ο νους σου

να τα χάνει,

ξύλο έπεσε πολύ

με «εκ των άνω»

εντολή!

* * *

ΜΑΤ τσακίσαν

τους εργάτες,

τους λιανίσαν