ΑΠΛΗ... και τετράγωνη είναι η λογική της κυβερνητικής πολιτικής. Την εξήγησε χτες στους δημοσιογράφους ο υπουργός Τύπου. Είπε κατά λέξη: «Δεν μπορεί να χρηματοδοτήσουμε προγράμματα κοινωνικής πολιτικής, όταν δεν υπάρχει πλεόνασμα και θετική εξέλιξη της οικονομίας».

Σωστά. Πολύ σωστά. Γι' αυτό και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, για να πάει μπροστά η οικονομία. Με άλλα λόγια, βοηθάει και με τα δυο της χέρια τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοκατασκευαστές και τους κάθε λογής, τέλος πάντων, εκπροσώπους και μέλη της ... εξέχουσας τάξης, της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Επιδοτήσεις και κίνητρα θέλουν; Τα 'χουν. Επιθυμούν «απελευθερώσεις» κάθε είδους και μορφής, ώστε να ξεδιπλώνουν ανεμπόδιστα το.... επιχειρηματικό τους δαιμόνιο; Ολημερίς και ολονυχτίς τα κυβερνητικά επιτελεία σχεδιάζουν και προτείνουν τις αναγκαίες ρυθμίσεις και μέτρα.

Θέλουν τον κρατικό προϋπολογισμό και τα διάφορα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης στα μέτρα τους; Χάρισμά τους... Φορολογικές απαλλαγές, τα πανεπιστήμια και την Παιδεία στη δούλεψή τους, την Υγεία στην υπηρεσία τους και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ως μπόνους των προσπαθειών τους; Χαλάλι τους...

Θέλουν να έχουν τον εργάτη, όταν, όπως και με τους όρους, που αυτοί θέλουν; Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί. Ο καταρτίσιμος, ο απασχολήσιμος, ο ασφαλίσιμος, κλπ., κλπ., τα τελευταία χρόνια εφευρέθηκαν...

Τα πάντα για να πάει μπροστά η οικονομία. Κι όταν η τελευταία πάει αρκούντως μπροστά και δημιουργηθούν πλεονάσματα, τότε θα χρηματοδοτήσει και η κυβέρνηση προγράμματα κοινωνικής πολιτικής... Σας είπαμε, ατράνταχτη λογική...

Ισως, βέβαια, πείτε ότι χρόνια τώρα πάει μπροστά η οικονομία. Τουλάχιστον, έτσι λέει η κυβέρνηση. Ναι, αλλά δε δημιουργήθηκαν πλεονάσματα...

Κι αν αναρωτιέστε, πότε αυτά θα δημιουργηθούν, μία είναι η απάντηση: Οταν χορτάσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και όλο το σινάφι τους. Δηλαδή, ποτέ. Εκτός και αποφασίσουν οι εργάτες, οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, να πάρουν την οικονομία και την εξουσία στα δικά τους χέρια.