Νοσοκομειακή Κοινωνική Αλληλεγγύη | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Νοσοκομειακή Κοινωνική Αλληλεγγύη

Επείγουσα χειρουργική επέμβαση με οδήγησε στο νοσοκομείο, απ' όπου γράφω. Δε θα ασχοληθώ με τα μεγάλα νοσοκομειακά προβλήματα, τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες. Θα κάνω όμως ιδιαίτερη αναφορά στην κοινωνική ευαισθησία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, που, παρά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ανταποκρίνεται στο χρέος του.

Εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η σχέση αλληλεγγύης, ευαισθησίας, που αναπτύσσεται στη βάση της ασθένειας και του πόνου.

Ανθρωποι από διαφορετικές προελεύσεις είναι έτοιμοι για ένα χαμόγελο, ένα ποτήρι νερό, ένα ανέκδοτο, να διεκδικήσουν το δικό σου δικαίωμα που είναι και δικό τους.

Στην κοινωνική ζούγκλα δεν είναι εύκολο να εκδηλωθούν τέτοια αισθήματα. Γιατί εκεί «καθένας με τον πόνο του» και τους αγώνες του. Είναι εκεί, στα θεραπευτήρια της ασθένειας όπου αναπτύσσεται η ιδιαίτερη αυτή συνάφεια, που ενισχύει το θεραπευτικό έργο.

Παμπόνηροι και σοφοί πρόγονοι έστηναν τα Ασκληπιεία κοντά σε ναούς και σε υδροθεραπευτήρια, απ' όπου δεν έλειπαν και οι αυλητρίδες.

Σήμερα στους διαδρόμους με τα ράντζα, ασθενείς περιφέρουν την πάπια ή το «συγκρότημα» καθετήρων. Σε διαδρόμους διερχομένων όπου τα ιππήλατα αμάξια απαγορεύονται!

Αλλά και στα ανώγια των θαλάμων πηγαινοέρχονται συγγενείς, φίλοι και κοντοχωριανοί μεταφέροντας υλικό στα εργαστήρια.

Ευτυχώς που υπάρχουν οι πολυάριθμοι εκείνοι γιατροί, εργαστηριακοί και νοσηλευτές, που επιμένουν να ασκούν ένα βαρύ έργο μέσα στα στενά όρια της πολιτείας.

Και μας στέλνουν και ένα θεραπευτικό χαμόγελο. Τους το ανταποδίδουμε.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ