Είναι γνωστό ότι τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κύριο Τζορτζ Μπους, το νεότερο, οι ίδιοι οι συμπατριώτες του τον αποκαλούν, ανοιχτά, πότε βλάκα και πότε ηλίθιο. Πραγματικά, ο άνθρωπος αυτός δεν αφήνει να περάσει μέρα, χωρίς να κάνει μια μπλατσαριά ή να πει μια κοτσάνα πρώτου μεγέθους. Η αγραμματοσύνη του και οι μπαρούφες, που αμολάει, «βγάζουν μάτι». Και είναι να απορεί κανείς πώς αυτός ο άνθρωπος κατόρθωσε να αναδειχτεί στη θέση του Προέδρου της «ηγέτιδας δύναμης του ελεύθερου κόσμου», του παντοδύναμου πλανητάρχη, που μπορεί, πατώντας απλώς ένα κουμπί, να τινάξει ολόκληρο τον πλανήτη μας στον αέρα.

Μου έφερε στο νου αυτές τις σκέψεις ο φίλος μου ο Γιώργος, που με πήρε χτες, πρωί πρωί, στο τηλέφωνο. «Τον είδες, τον είδες εχτές τον πλανητάρχη μας, στη Μόσχα;», με ρώτησε και, χωρίς να περιμένει την απάντηση, συνέχισε, αραδιάζοντας τα γνωστά «κοσμητικά» του. «Το ζώον! Το μοσχάρι! Το γουρούνι!» και αφού κατέβασε ακόμα μερικά «καντήλια» και ξεθύμανε, άρχισε να μου περιγράφει τη σκηνή, που εγώ δεν είχα την ...ευτυχία να την απολαύσω «ζωντανά», από την τηλεόραση. «Μα, να μασάει, σαν την προβατίνα, την τσιχλόφουσκα (και τι τσιχλόφουσκα, ολόκληρη μπάλα, ίσα με κεφτεδάκι), μπροστά σε όλο τον κόσμο;.. Μετά, την πήρε απ' το στόμα του με τα δάχτυλα, και την κόλλησε κάτω απ' το τραπέζι ή πίσω απ' το αυτί του, δεν πρόσεξα, για να την ξαναχρησιμοποιήσει αργότερα. Και το άλλο το ρεντίκολο, ο Πούτιν, να καμαρώνει δίπλα του, που έχει φίλο τον ίδιο τον πλανητάρχη... Πού καταντήσαμε, ρε σύντροφε;», είπε στο τέλος ο Γιώργος, με έναν τόνο πίκρας στη φωνή του. «Πώς φτάσαμε σ' αυτό το χάλι... Να κυβερνάει τον κόσμο ένας τσιχλόφουσκας, ένα τιποτένιο υποκείμενο».

Δυστυχώς, φίλε Γιώργο, εκεί φτάσαμε. Αυτό το μίζερο και ηλίθιο ανθρωπάκι, να κυβερνάει ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά δεν είναι αυτός ο ανυπόληπτος «Καραγκιόζης», που κινεί τα νήματα. Πίσω απ' αυτόν τον αστείο φασουλή, υπάρχει ένα σκοτεινό επιτελείο αδίστακτων πολεμοκάπηλων, μια πανίσχυρη μαφία οικονομικών, κυρίως, συμφερόντων, που καταστρώνει τα σχέδια και προσπαθεί, με την ωμή βία και τον πόλεμο, να επιβάλει την παγκόσμια κυριαρχία της. Ετοιμάζουν τώρα τη νέα φάση του «δεκαετούς πολέμου», που έχουν κηρύξει εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας, με επόμενους στόχους το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν, τη σοσιαλιστική Κούβα, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας. Οσο δε βρίσκουν αντίσταση οι επίδοξοι κοσμοκράτορες, τόσο πιο θρασείς και πιο επιθετικοί θα γίνονται, και τόσο πιο πολύ θα μεγαλώνει ο κίνδυνος γενικής ανάφλεξης, με εφιαλτική προοπτική το πυρηνικό ολοκαύτωμα και την εξαφάνιση της ίδιας της ζωής από τον πλανήτη μας.

Ευθύνη, όμως, γι' αυτό, δεν έχει μόνον αυτός ο τσιχλόφουσκας, όπως τον είπες, και εκείνοι που βρίσκονται πίσω του και «πατούν τα κουμπιά», φέρνοντας κάθε μέρα και πιο κοντά τη στιγμή του ολέθρου. Ευθύνη, ίσως και πιο μεγάλη, έχουμε και εμείς, οι λαοί όλης της Γης, που ως «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα», κάποιον «από μηχανής θεό», να μας σώσει από την καταστροφή, που μας πλησιάζει με γοργά βήματα.