ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ΔΕΗ ΑΕ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι πληροφορίες, περί αναμενομένων τσουχτερών αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ, κυκλοφορούσαν τις τελευταίες μέρες και, ήδη χτες, βγήκε ο πρόεδρός της και το δήλωσε: Θέλουμε από την 1 Ιούλη να αυξήσουμε τα τιμολόγια. Πόσο; Περίπου στο 3%, είπε. Βέβαια, αυτό το είπε για καθαρά αποπροσανατολιστικούς λόγους, αφού με σχετική του εισήγηση προς τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) ζητεί έγκριση για αύξηση τουλάχιστον 4%, η οποία θα είναι βέβαια για τις χαμηλές αποκαλούμενες καταναλώσεις, δηλαδή ως τις 800 kwh. Για τις παραπάνω κιλοβατώρες, η αύξηση θα είναι αναλογικά μεγαλύτερη, όπως άλλωστε έγινε και πέρσι τέτοιο καιρό, που επιβλήθηκαν αυξήσεις 3,5% στις πρώτες και 5% στις δεύτερες.

Για ποιο λόγο όμως η διοίκηση της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ επιβάλλει αυξήσεις, αφού κατά το περασμένο έτος είδε την κερδοφορία της να ανέρχεται στα 123 δισεκατομμύρια δραχμές, η οποία συνεχίστηκε και το πρώτο τρίμηνο του 2002 αυξημένη, μάλιστα, κατά 106%; Η απάντηση είναι ολοφάνερη. Οταν η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση, είναι υποχρεωμένη να ξεζουμίζει το λαό, τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, την ασφάλεια και την ενεργειακή επάρκεια της χώρας, ώστε να ικανοποιήσει, με ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, τους νυν και τους εν αναμονή μεγαλοσχήμονες ιδιώτες «επενδυτές»...

Το ΝΑΤΟ... ενώνει

Σαν τα... κοκόρια τσακώνονται, χρόνια τώρα, τα δυο μεγαλύτερα αλβανικά κόμματα, το Σοσιαλιστικό του Φ. Νάνο και το Δημοκρατικό του Σ. Μπερίσα. Ω του θαύματος, όμως, συμφώνησαν και ψήφισαν από κοινού τον Αλφρεντ Μοϊσίου ως Πρόεδρο της χώρας, σε μια σπάνια στιγμή... εθνικής ομοψυχίας. Ποιος είναι ο Μοϊσίου; Ο νέος Πρόεδρος της Αλβανίας είναι απόστρατος στρατηγός. Ηταν υπουργός Αμυνας τα κρίσιμα χρόνια 1991 - '92, υφυπουργός Αμυνας από το 1994 έως το 1997, ενώ μέχρι σήμερα ήταν πρόεδρος της Αλβανικής Ατλαντικής Ενωσης, μιας οργάνωσης που επεξεργάζεται τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Σαφής ήταν και η πρώτη δήλωση του νέου Προέδρου: «Συμφώνησα να είμαι υποψήφιος για την προεδρία, ύστερα από πρόταση της πλειοψηφίας και της αντιπολίτευσης, προκειμένου να συμβάλλω στον ευρω-ατλαντικό προσανατολισμό της Αλβανίας» δήλωσε ο Αλ. Μοϊσίου.

Οπως καταλαβαίνετε, όταν μιλά το «μεγάλο αφεντικό», ακόμη και οι... κοκορομαχίες μπαίνουν στην άκρη...

Η ανάπτυξη του τζόγου...

Τώρα, πλέον, καμιά αμφιβολία δεν μπορεί να υπάρχει. Η χώρα κινείται στην τροχιά της ανάπτυξης και, μάλιστα, με πρωτόγνωρους ρυθμούς. Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε σε ποια ανάπτυξη αναφερόμαστε. Πράγματι, αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα. Για να προσεγγίσετε την απάντηση, σας δίνουμε τα παρακάτω στοιχεία από την τρέχουσα ειδησεογραφία.

Τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση ξεπουλά το 49% του καζίνο της Πάρνηθας, έναντι 100 περίπου εκατομμυρίων ευρώ (γύρω στα 35 δισ. δρχ.). Μαζί του, βέβαια, πουλάει και το ξενοδοχείο, άλλες εγκαταστάσεις, ακόμη κι ένα σημαντικό κομμάτι του ομώνυμου εθνικού δρυμού, το οποίο ανήκει στην ιδιοκτησία του καζίνο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα σχέδια του επίδοξου αγοραστή και την άδεια του νέου ιδιωτικοποιημένου καζίνο, θα γίνουν επενδύσεις ύψους 18 δισ. δραχμών, από το οποίο τα 2/3 θα επιβαρύνουν το δημόσιο και το νέο καζίνο θα διαθέτει -ανάμεσα σε πολλά άλλα - 130 τραπέζια (ρουλέτες, μπλακ τζακ κλπ) έναντι των 43 σήμερα και 1.500 μηχανήματα (κουλοχέρηδες) έναντι των 440 σήμερα. Με άλλα λόγια, δηλαδή, θα έχουμε έναν τουλάχιστον τριπλασιασμό της σχετικής δραστηριότητας. Το γεγονός αυτό αποτελεί και το πρώτο, αδιαμφισβήτητο στοιχείο... ανάπτυξης.

... και των κερδών

Το δεύτερο αναφέρεται στην αδιαμφισβήτητη... ευεργετική επίδραση, που θα έχει το νέο, πολύ μεγαλύτερο καζίνο στο χώρο της πρωτεύουσας. Αλλωστε, στις μέρες μας, είναι αδιανόητη η ύπαρξη μιας σύγχρονης και προσανατολισμένης στην... ανάπτυξη μεγαλούπολης, χωρίς την ύπαρξη και λειτουργία του αντίστοιχου «ναού της τύχης και του τζόγου».

Το τρίτο στοιχείο - ίσως και το σπουδαιότερο - αφορά τα κέρδη του νέου ιδιοκτήτη. Η ακριβής πρόβλεψη των τελευταίων, βέβαια, είναι αδύνατη. Οταν, όμως, τα κέρδη του - κατά κοινή ομολογία - εγκαταλειμμένου, μέχρι σήμερα, καζίνο ξεπερνούν τα 13 δισ. δραχμές ετησίως, μπορούμε με αρκετή σιγουριά να υποθέσουμε ότι τα κέρδη της αναβαθμισμένης επιχείρησης θα είναι αρκετές φορές περισσότερα. Με άλλα λόγια, δηλαδή, τα όποια χρήματα δώσουν οι επίδοξοι αγοραστές στο δημόσιο, θα τα βγάλουν μέσα σε ελάχιστα χρόνια.

Τα προσφυγικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΝΕΑ ΠΑΚΕΤΑ μέτρων «ενάντια στη λαθρομετανάστευση» περιμένουμε από την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία. Εχουν, όπως καταλαβαίνετε, μετατρέψει ένα πολύπλοκο κοινωνικό φαινόμενο σε παιγνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι» και μάλιστα τολμάνε να μας το ...παρουσιάζουν κιόλας.

Εχουμε φτιάξει μια χώρα πλήρως αστυνομοκρατούμενη, ιδιαίτερα στα σύνορά της, όπου ναι μεν δυσκολεύεται ένας λαθρομετανάστης να μπει, πλην όμως, αν τα καταφέρει, μετά είναι απολύτως... ελεύθερος να βρει δουλιά δούλου και βαριά εκμεταλλευόμενου από τον οποιονδήποτε αετονύχη εργοδότη.

Γιατί, βέβαια, τη μισή ενεργητικότητα να έδειχναν οι κυβερνώντες στους ελέγχους στους χώρους εργασίας, στα μεροκάματα τρόμου και στην παντελή έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας τα πράγματα σίγουρα θα ήταν αλλιώς.

«ΚΑΡΕΚΛΑ» στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης αξιώνει τώρα η Ιερά Σύνοδος της Ελληνικής Εκκλησίας. Οι ίδιοι δηλαδή που έχουν ζητήσει να έχουν αποφασιστικό λόγο για το τι διδάσκεται στα σχολεία και γενικότερα παρεμβαίνουν στην καθημερινή ζωή του πολίτη με κάθε τρόπο.

Κατά τα άλλα η ελληνική εκκλησία προσπαθεί (υποτίθεται) να καταξιώνεται στη συνείδηση του Ελληνα και να εκφράζει, όπως υποστηρίζει, το «θρησκευτικό αίσθημα». Μάλλον ακόμη μεγαλύτερη πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό και την εξουσία θέλουν. Αυτό δεν υποδηλώνουν οι προσπάθειές της;

Είναι φαίνεται και αυτή μια ...επίδειξη των δημοκρατικών ευαισθησιών των ιεραρχών που κατανοούν τον εαυτό τους ως υποχρεωτική παρουσία σε βάρος του Ελληνα φορολογούμενου με κάθε τρόπο επειδή ...έτσι θέλουν.

ΤΕΛΙΚΑ η κυβέρνηση στο θέμα του λεγομένου ευρωστρατού έχει βαλθεί να μας αποδείξει την αξία ...του υποκειμενισμού. Εστω κι αν έχει πια σχεδόν καθαρίσει το τοπίο και η Αγκυρα λέει όσα λέει, οι κυβερνώντες αισθάνονται ικανοποιημένοι.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πού ξέρετε, μπορεί αυτή να είναι τελικά και η ουσία της μεγαλεπήβολης και πάντα περήφανης εξωτερικής πολιτικής των Σημίτη - Παπανδρέου: Δεν έχει σημασία τι γίνεται, σημασία έχει ...πώς νιώθεις.

Συντήρηση ή απεξάρτηση;

Αν κάθε χρόνο η Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών είναι μια μέρα προσεκτικής εκτίμησης και επαναπροσδιορισμού των στόχων στη μάχη κατά των ναρκωτικών, τότε η κυβέρνηση θα έπρεπε προχτές να είναι διπλά - και τριπλά - προσεκτική. Και τούτο γιατί - πέραν πολλών άλλων- είχε προηγηθεί το δραματικό περιστατικό με το χρήστη, που σε κατάσταση στέρησης άρχισε να πυροβολεί την πρωθυπουργική οικία στο Κολωνάκι.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής ήταν σε προγράμματα υποκατάστασης με μεθαδόνη αλλά παράλληλα έκανε και χρήση ηρωίνης. Ετσι η «μείωση της βλάβης» - που είναι ο στόχος των προγραμμάτων υποκατάστασης - με την παράλληλη χρήση, μετατράπηκε σε αύξηση της βλάβης, τόσο για τον ίδιο το χρήστη, όσο και για το κοινωνικό σύνολο.

Κατάληξη γνωστή για όσους έχουν εμπειρίες στην αντιμετώπιση των ναρκωτικών. Στην κοινή όμως γνώμη «πέρασε» περισσότερο ως ζήτημα αστυνόμευσης: Πως δηλαδή ο δράστης κατάφερε να φτάσει απ' τα Εξάρχεια στο Κολωνάκι χωρίς να τον συλλάβει η αστυνομία. Αφού - μ' άλλα λόγια - δε λειτούργησε η φαρμακευτική καταστολή, έπρεπε να λειτουργήσει η κρατική (αστυνομική) καταστολή, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, είτε λόγω ναρκωτικών είτε άλλων - βασικά κοινωνικών - αιτιών.

Κι όμως, μόλις προχτές, η κυβέρνηση διά του υπουργού Υγείας Κ. Στεφανή βγήκε και διακήρυξε με την ίδια ευκολία ότι «πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης είναι να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να αντιμετωπιστεί το θέμα της μείωσης των ζημιογόνων συνεπειών που έχει η εξάρτηση από τα ναρκωτικά, δηλαδή αυτό που γενικά αναγνωρίζεται ως ανάγκη μείωσης της βλάβης».

Η κυβέρνηση δεν άγγιξε γενεσιουργούς αιτίες - όπως η μακροχρόνια ανεργία - που οδηγούν στην εγκατάσταση της τοξικομανίας ως τρόπου ζωής. Και επιμένει, διολισθαίνοντας στα προγράμματα υποκαταστάτων με χαμηλές προδιαγραφές, αγνοώντας - παρότι στα λόγια εκθειάζει - την προσφορά των καθαρών λύσεων από τα στεγνά προγράμματα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) και «18 Ανω».

«Αλλο απεξάρτηση, άλλο υποκατάσταση» έγραψε ο Ν. Παρασκευόπουλος, καθηγητής της Νομικής στο ΑΠΘ και πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» (19.6.2002), στο οποίο, μεταξύ των άλλων, υπογραμμίζει: «Ενα πρόγραμμα, επομένως χορήγησης υποκαταστάτων, ακόμη κι αν δεν οδηγεί στην απεξάρτηση, προσφέρει πολλά. Αρκεί να συνδυάζεται με ψυχοκοινωνικές προσεγγίσεις και όρια, καθώς και με πολιτικές αποφυγής των κοινωνικών παρενεργειών. Οσο για την καθαρή απεξάρτηση, αυτή είναι πάντα ο δρόμος όχι της συντήρησης, αλλά της ατομικής και κοινωνικής αλλαγής. Δε δημιουργεί ποτέ πιάτσες, ίσα ίσα τις διαλύει και ομορφαίνει τις γειτονιές... Τα προγράμματα υποκατάστασης, πλαισιωμένα με ενέργειες ψυχολογικής και κοινωνικής στήριξης είναι τόσο πολύτιμα, όσο ένα σωσίβιο στη μέση του πελάγους, ενώ η θύελλα συνεχίζεται. Η καθαρή απεξάρτηση εξάλλου είναι τόσο σωτήρια και ζωογόνα, όσο το άγγιγμα του ναυαγού στην όμορφη γη της Ιθάκης. Είναι αυτονόητο, ότι η έμφαση της δημόσιας αλλά και της κοινωνικής πολιτικής πρόνοιας πρέπει να δοθεί στην απεξάρτηση και στην επανένταξη κι όχι συντήρησης της κατάστασης».

Κι όμως, τα αυτονόητα παραβλέπονται. Κι όταν αύριο θα εκδηλωθούν τα αδιέξοδα των κυβερνητικών επιλογών, τότε - όταν διαπιστωθούν - τι θα πουν; 'Η μήπως έχουν ετοιμάσει από τώρα την εύκολη λύση - της διολίσθησης ακόμα και στη χορήγηση των ίδιων των ουσιών;

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ

Ντροπή!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τελικά, το θράσος τους δεν έχει τελειωμό. Το αντίθετο, μάλιστα, αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, όπως ακριβώς και η ταλαιπωρία των γερόντων ξωμάχων. Με χτεσινή του ανακοίνωση ο διοικητής του ΟΓΑ Γ. Μουτσόπουλος επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά τις «αυξήσεις» των συντάξεων που θα ισχύσουν το 2002. Η κυβέρνηση, δηλαδή, επαναλαμβάνει για πέμπτη ή έκτη φορά -έχουμε χάσει το λογαριασμό - το πεντοχίλιαρο που δόθηκε στις συντάξεις πείνας των 48.000 δραχμών. Επιπλέον στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι η πρόσθετη σύνταξη αυξήθηκε κατά 2,3% το Μάη αναδρομικά από το Γενάρη του 2002. Δηλαδή, οι αγρότες πρέπει να πουν και «ευχαριστώ» γιατί έξι μήνες μετά παίρνουν «αυξήσεις» 1,2% κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό, οι οποίες ήδη έχουν εξανεμιστεί; `Η μήπως γιατί η «αύξηση» κατά 4% στην κύρια σύνταξη, αντί για την αρχή του έτους, θα καταβληθεί τελικά τον Αύγουστο..;

Και τέλος, μήπως πρέπει να λυγίσουν και τη μέση, επειδή μόλις τώρα οι υπηρεσίες του ΟΓΑ άρχισαν να εξετάζουν τις αιτήσεις των αγροτών για τις δαπάνες υγείας που έχουν κάνει και εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού δεν τους έχουν καταβληθεί τα χρήματα; Επιτέλους. Ντροπή! Και πάλι ντροπή σας!

Ετσι εννοεί η κυβέρνηση...

Ως υπόδειγμα ενοποίησης ασφαλιστικών ταμείων είχε παρουσιαστεί από την κυβέρνηση η συγχώνευση των Ταμείων των ΕΒΕ (ΤΕΒΕ), Εμπόρων (ΤΑΕ) και των Αυτοκινητιστών (ΤΣΑ) στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ). Η ενοποίηση έγινε το 1999 (νόμος 2676) και από εκείνη τη στιγμή και μετά έγινε συγκεκριμένο και χεροπιαστό, πώς εννοεί η κυβέρνηση την «υποδειγματική ενοποίηση». Ακόμη και τα όσα πρόβλεπε ο αντιασφαλιστικός νόμος του Σιούφα, ως υποχρεώσεις του κράτους, η κυβέρνηση τα 'γραψε στα παλιά της υποδήματα.

Η τακτική, βέβαια, της μη απόδοσης των οφειλομένων είχε αρχίσει απ' το 1995 --όπως και σε όλα τα ταμεία-- αλλά από πέρυσι τον Ιούλη η κυβέρνηση κλιμάκωσε την αντιασφαλιστική της πρακτική. Με προσχήματα το διάλογο και τη συγκρότηση επιτροπών για το ύψος των οφειλών, δε δίνει δεκάρα τσακιστή στο Ταμείο των Ελεύθερων Επαγγελματιών, με αποτέλεσμα τα χρέη του κράτους να έχουν εκτιναχτεί στα 139 δισ. δραχμές και το Ταμείο να έχει αποδιοργανωθεί.

... το «υπόδειγμα ενοποίησης»

Τα πράγματα, βέβαια, δεν έμειναν εκεί. Πρόσφατα, στις 18 Ιούνη, το ΔΣ του ΟΑΕΕ έστειλε επείγουσα επιστολή στις ηγεσίες των υπουργείων Εργασίας και Οικονομικών, με τη δραματική προειδοποίηση ότι δεν έχει να πληρώσει συντάξεις και επίδομα αδείας. Σε απάντηση της επιστολής αυτής, ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Φλωρίδης έδωσε (26.6.2002) μια υπόσχεση για κάποια «έναντι» καταβολή, αλλά μέχρι χτες δεν «έσταξε» ούτε ευρώ στο ταμείο. Ετσι, ο Διοικητής του ΟΑΕΕ υπέγραψε χτες την εντολή για πληρωμή συντάξεων και επιδόματος αδείας και πάλι απ' τα διαθέσιμα του ταμείου. Τα τελευταία, όμως, έχουν εξαντληθεί και σύμφωνα με όσα στοιχεία έχουμε στη διάθεσή μας, ούτε κι αυτά πλέον θα φτάνουν, για να πληρωθούν οι συντάξεις του Αυγούστου.

Ιδού, λοιπόν, ποια είναι η κατάληξη των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και πρακτικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ: Στην πράξη οδηγούν στη λογική της απόλυτης ανταποδοτικότητας.

Η μετακίνηση των Αθηναίων

Απογοητευτικά είναι τα στοιχεία έρευνας, για τον τρόπο μετακίνησης των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, που έγινε για λογαριασμό της «Αττικής Οδού» και δημοσιοποιήθηκαν αυτές τις μέρες. Σύμφωνα, με τα σχετικά αποτελέσματα, οι έξι στους δέκα κατοίκους του Λεκανοπεδίου μετακινούνται καθημερινά, αλλά μόνον ένας στους πέντε χρησιμοποιεί λεωφορεία, ένας στους οκτώ μετρό και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, ένας στους είκοσι τρόλεϊ, ενώ ένας στους τρεις (δηλαδή, οι μισοί και παραπάνω από τους μετακινούμενους) χρησιμοποιεί ΙΧ.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι τα προαναφερόμενα στοιχεία αντανακλούν το επίπεδο και την ποιότητα των μέσων μαζικής μεταφοράς στο Λεκανοπέδιο, αλλά και αρκετών άλλων, σοβαρών παραγόντων (περιβάλλον, χρόνος και κόστος μετακινήσεων, κλπ.), που έχουν άμεση σχέση μ' αυτά;

Τώρα δεν κρύβουν λόγια

Οι προχτεσινές δηλώσεις του Ν. Χριστοδουλάκη στους ξένους ανταποκριτές «δεν κομίζουν γλαύκα...» Η απάντησή του, ότι ο νέος αντιασφαλιστικός νόμος είναι η κατάλληλη βάση πάνω στην οποία «μπορούν να προστεθούν και άλλες επιλογές» και μάλιστα λίγες μόλις ημέρες μετά την ψήφισή του, επιβεβαιώνει ότι το αντιασφαλιστικό έκτρωμα δεν ήταν το «τέλος», αλλά η «αρχή» ενός νέου γύρου ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Η προειδοποίηση που από την πρώτη στιγμή απηύθυναν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν ήταν λόγια του αέρα, αλλά βασίζονταν σε μια αντικειμενική ανάλυση της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης, του ίδιου του νομοσχεδίου, αλλά και της «ουράς», που σερνόταν πίσω απ' αυτό. Ταυτόχρονα ήταν μια εκτίμηση στη βάση της συνολικότερης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, των επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και του ρόλου του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έσπευσε να δώσει άλλοθι στην κυβέρνηση και να στηρίξει τα αντιασφαλιστικά μέτρα.

Η ομολογία του Ν. Χριστοδουλάκη, ότι η κυβέρνηση άρχισε ήδη το αλισβερίσι με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, οι δουλιές των οποίων «ανοίγουν», αφού και στο σχετικό νομοσχέδιο με τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης κατοχυρώνεται ο ρόλος τους μέσα στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αποδίδει μία πολύ σημαντική πλευρά των στόχων που έθετε η κυβέρνηση με την ψήφισή του. Αποκαλύπτει έναν από τους στρατηγικούς στόχους αυτής της ανατροπής.

Επιβεβαιώνει, δηλαδή, την επιχειρούμενη βαθιά αντεργατική τομή στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς με αυτό τον τρόπο οι εργαζόμενοι θα εξαναγκάζονται να πληρώνουν και νέες εισφορές, τις οποίες θα εκμεταλλεύονται οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Οι συντάξεις θα εξαρτώνται πλέον όχι από το επίπεδο της απασχόλησης και το καθεστώς της εργασίας, αλλά, κυρίως, από τις διακυμάνσεις του χρηματιστηριακού τζόγου. Ταυτόχρονα, με την υιοθέτηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος μπαίνει δυναμίτης στα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε χρηματοδότες των πολυεθνικών που τους εκμεταλλεύονται.

Εξάλλου και η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία δεν αφήνει καμιά αμφιβολία σε ποια κατεύθυνση απαιτεί το μεγάλο, ξένο και ντόπιο, κεφάλαιο να κινηθεί η πολιτική της κυβέρνησης. Γι' αυτό, οι συντάκτες του χαρακτηρίζουν το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης «γενναιόδωρο και ανισότιμο» - αλήθεια υπέρ τίνος είναι γενναιόδωρο και σε βάρος ποιων είναι ανισότιμο; - και απαιτούν και νέες «σημαντικές μεταρρυθμίσεις»! Δηλαδή: Μείωση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αύξηση των ορίων ηλικίας και σε άλλες εργασιακές ομάδες, μείωση του βαθμού αναπλήρωσης της σύνταξης - συντάξεων που έτσι και αλλιώς είναι σε εξευτελιστικά επίπεδα - αλλά και εφαρμογή πιο αυστηρών κριτηρίων συνταξιοδότησης..!

Αλλά, αν για την κυβέρνηση πρώτιστο καθήκον παραμένει η απαρέγκλιτη εφαρμογή των εντολών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και του μεγάλου κεφαλαίου, εξίσου καθαρό είναι ότι πρώτιστο και διαρκές καθήκον για τους εργαζόμενους ήταν και είναι η συνέχιση και ενίσχυση των αγώνων, η διεκδίκηση των δικών τους αιτημάτων, η πλατιά συσπείρωση με τ' άλλα λαϊκά στρώματα για ένα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης αντάξιο των αναγκών τους και της προσφοράς τους.

Οι «οκτώ»

Τα βραχώδη πιάσαν όρη

των λαών

οι μαύροι εμπόροι,

πώς να πάνε πια

σε πόλη

που παντού

τους φτύνουν όλοι;

* * *

Στα βουνά,

λοιπόν, επάνω

καταρτίζουν νέο πλάνο,