Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε γνωρίζουμε, βέβαια, τους στόχους αυτής της τακτικής των συστηματικών διοχετεύσεων και «διαρροών», που έχουν πάρει διαστάσεις χειραγώγησης των ΜΜΕ. Διαβάζουμε, όμως, τα σχετικά στοιχεία - και εν προκειμένω τις απολογίες των μελών του εγκληματικού μηχανισμού - και μας γεννιούνται ή επανέρχονται κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα, σχετικά με τη «17 Ν» και τη δράση της.

Ερώτημα πρώτον: Πώς εξασφάλιζε η «17 Ν» τη γνώση κρίσιμων πληροφοριών και στοιχείων, σχετικά με ορισμένους στόχους της; Πολύ περισσότερο, όταν ορισμένες τουλάχιστον από τις πληροφορίες αυτές ήταν άγνωστες και απόρρητες στους κοινούς πολίτες, ενώ άλλες τις γνώριζαν μόνο στελέχη ξένων μυστικών υπηρεσιών;

Ερώτημα δεύτερον: Ποιοι και πώς εξασφάλιζαν στα μέλη της «17 Ν» την απαραίτητη εκπαίδευση στη χρήση όπλων και εκρηκτικών μηχανισμών, την κλοπή αυτοκινήτων, τις ληστείες, κλπ., κλπ., όπως και τη μεταμόρφωση «παπαδοπαίδων» σε στυγνούς και ψυχρούς εγκληματίες;

Ερώτημα τρίτον: Τι έχει γίνει το τεράστιο ποσό των χρημάτων, που αποκόμισε ο μηχανισμός από τις δεκάδες ληστείες που διέπραξε;

Ερώτημα τέταρτον: Οι ομολογίες φανερώνουν τον κρίσιμο ρόλο που έπαιζε ο Λουκάς - ψευδώνυμο του καταζητούμενου επισήμως Δ. Κουφοντίνα - αφού αυτός «μετέφερε» συνήθως τις εντολές ή «πρότεινε» τους στόχους. Γεγονός το οποίο εύλογα συνδυάζεται με όσα έχουν ακουστεί για το άτομο αυτό, περί ανάμειξής του με μυστικές υπηρεσίες κλπ. Θα βρεθεί ποτέ, άραγε, ο Δ. Κουφοντίνας κι αν ναι, ζωντανός ή νεκρός;

Ερώτημα πέμπτον: Με τον Κουφοντίνα έχει σχέση και το ερώτημα αυτό, αφού είναι το μοναδικό μέλος της «17 Ν», που συνεχίζει τη δράση του, παρότι γνωρίζει πως έχει μπει στο στόχαστρο των αστυνομικών αρχών από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ποιος ή ποιοι του εξασφάλιζαν τις απαραίτητες «πλάτες»;

Υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα. Και κάτι μας λέει ότι ακόμη περισσότερα θα γεννιούνται καθώς θα γίνονται γνωστές κι άλλες πλευρές της όλης υπόθεσης.

Η λεγόμενη τρομοκρατία αποτελεί σήμερα το υπ' αριθμόν ένα «όπλο» του διεθνούς ιμπεριαλισμού, γράφαμε προχθές, σημειώνοντας όλα όσα γίνονται και τα πολύ περισσότερα, που απεργάζονται οι κυρίαρχες δυνάμεις, σε βάρος των λαών, πάντα στο όνομα της καταπολέμησής της. Σημειώναμε ακόμη, ότι αυτός και μόνον ο παράγοντας είναι αρκετός, για να «προφητέψει» κανείς, πως δεν τελειώσαμε με τη λεγόμενη εγχώρια τρομοκρατία, παρά τα όσα γίνονται και λέγονται σχετικά με τη «17Ν».

Μια, όμως και τόσο οι κυβερνώντες, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ, δε φείδονται τις μέρες αυτές επιθέτων και μεγαλόστομων εκτιμήσεων, για τη μεγάλη επιτυχία, την εξάρθρωση της «17Ν» κλπ., κλπ., γιατί δεν προχωρούν στην κατάργηση του «τρομονόμου»; Αφού, η τρομοκρατία δέχτηκε συντριπτικό χτύπημα, τι χρειάζεται πλέον το θεσμοθετημένο αυτό έκτρωμα;

Οι κυβερνώντες, πάντως, όχι μόνο δε σκέφτονται καν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά προετοιμάζουν πυρετωδώς την αναβάθμιση και την επέκταση του «τρομονόμου», σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτό και μόνο φανερώνει πολλά, σχετικά και με την ύπαρξη και δράση των μελλοντικών, απαραίτητων προσχημάτων.

«Και η Αριστερά πρέπει να γίνει σαφής και κατηγορηματική στο θέμα της τρομοκρατίας», δήλωσε για πολλοστή φορά, προχτές, στο ραδιόφωνο της «ΝΕΤ», η Μ. Δαμανάκη και συμπλήρωσε: «Η Αριστερά πρέπει να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις της με την τρομοκρατία ριζικά και οριστικά. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία».

Βέβαια, η Μ. Δαμανάκη γνωρίζει πολύ καλά τις αγεφύρωτες διαφορές, που χώριζαν πάντα και συνεχίζουν να χωρίζουν την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα, με οποιαδήποτε λογική και ενέργεια τρομοκρατικού χαρακτήρα. Γιατί τότε επιμένει σε τέτοιες τοποθετήσεις; Οσο και να σκεφτήκαμε το εύλογο αυτό ερώτημα, δυο απαντήσεις μπορέσαμε να βρούμε: Είτε παίρνει συνειδητά μέρος και δίνει τη συμβολή της στη γενικότερη επιχείρηση συκοφάντησης και σπίλωσης της Αριστεράς, που ξεδιπλώνεται τον καιρό αυτό, είτε ζητά από την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα να εγκαταλείψουν την οποιαδήποτε ιδέα αμφισβήτησης και αλλαγής του συστήματος, έχοντας προσχωρήσει στην ανάλογη αντίληψη περί «τρομοκρατίας», είτε και τα δυο μαζί. Ας διαλέξει όποια απάντηση της ταιριάζει περισσότερο. Ετσι κι αλλιώς, η ίδια έχει ξεκαθαρίσει από καιρό τις σχέσεις της με την Αριστερά.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τέρμα στα μυθιστορήματα, πλέον, στην ακροθαλασσιά. Αλλάζουν τα σλόγκαν του καλοκαιριού: «Με τις απολογίες στις παραλίες», «Πλάι στο κύμα, με τον Κουφοντίνα».

Αλλωστε, για την τακτική της ελληνικής αστυνομίας, τι άλλο να πούμε πια. Εχουμε φτάσει στο σημείο να παραδίδονται οι ύποπτοι μόνοι τους. Αυτοματοποιήθηκε και με το παραπάνω το όλο σύστημα.

Πάντως επί της ευκαιρίας, ρίξτε και μια ματιά στη σχετική βιβλιογραφία όπου μας παραπέμπουν τα δημοσιεύματα, όπως το «εγχειρίδιο του αντάρτη πόλεων». Εκεί αναφέρεται ότι βασικές αρχές είναι οι εξής: «Συλλογή πληροφοριών. Παρατήρηση. Εξερεύνηση του τόπου δράσης. Σπουδή και χρονομέτρηση των διαδρομών. Χαρτογράφηση.»!

Μπορεί τα παραπάνω να μη σας χρειαστούν για την τέλεση τρομοκρατικών ενεργειών. Πλην όμως την ίδια μεθοδολογία πρέπει να ακολουθήσει κανείς αν θέλει να βρει θέση «πάρκινγκ» στο Παγκράτι ή στην Κυψέλη.

ΠΑΝΤΩΣ ΠΑΡΑ το κατακαλόκαιρο και τον τρομολαγνικό χαμό, μας προέκυψε ξανά ένας Λαλιώτης με τη γνωστή ιστορία περί «Μάγιο Ινβέστμεντ Κορπορέισον». Φαίνεται, πως ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ θεωρεί κατάλληλη την περίοδο για συναυλίες «σκληρού ροκ».

Μόνο που είναι κάπως υποκριτικό να μας ταλαιπωρεί με την υπόθεση τέτοιων παράκτιων εταιριών - όπως λέγονται - όταν η κυβέρνησή του συνεχίζει να ανέχεται την ύπαρξή τους και να τη χρησιμοποιεί μάλιστα και ως άλλοθι πολλές φορές προκειμένου να διατηρηθεί η «κάλυψη» των κάθε λογής «διαπλεκόμενων». Οπότε ας μην κουράζεται περισσότερο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι σαφές ότι το τέλος της μεταπολίτευσης (θέλουν να) σηματοδοτεί το τέλος της αμφισβήτησης του συστήματος, των μεγάλων κοινωνικών αγώνων, που βάζουν στο στόχαστρο την αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών και την ανατροπή του καπιταλισμού. Στο ίδιο πλαίσιο, οι αντιιμπεριαλιστικοί αγώνες και η αντίσταση στα εγκλήματα και την τρομοκρατία της «νέας τάξης» είναι όχι μόνον «περιττά», αλλά και επικίνδυνα «κατάλοιπα του παρελθόντος». Η σημερινή κοινοβουλευτική, τυπική, δημοκρατία αναγορεύεται περίπου ως το «τέλος της δημοκρατίας» («καλύτερη δημοκρατία» την αποκάλεσε ο Κ. Σημίτης...). Δεν υπάρχει, δηλαδή, τίποτα καλύτερο από το σημερινό καθεστώς της πλουτοκρατίας και γι' αυτό οι πάντες και τα πάντα πρέπει να υποταχθούν στην παραπέρα εδραίωση και ισχυροποίησή του. Η «αντιτρομοκρατική συναίνεση», σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, είναι το όχημα για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι. Μέσω αυτής της «συναίνεσης», αποκηρύσσεται η βία (ενάντια στο σύστημα και καθαγιάζεται η βία του συστήματος ενάντια στους λαϊκούς αγώνες), ενώ αναγορεύεται ως ιδανικό σύστημα η «κοινωνία των πολιτών». Πρόκειται, βέβαια, για την κοινωνία των αστών πολιτών, δηλαδή την κοινωνία όπου ουσιαστικά δικαιώματα απολαμβάνουν «οι έχοντες και κατέχοντες».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, το υπουργείο Δημοσίας Τάξης, όπως και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. έχουν χρέος να δώσουν ορισμένες εξηγήσεις. Πού οφείλεται το τόσο μεγάλο και ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Αστυνομίας για την εκδρομή; Γιατί επιχείρησε να παρεμποδίσει την πραγματοποίησή της; Γιατί δεν επέτρεψε στους εκδρομείς - σε συνεργασία με τον νυν ιδιοκτήτη - να επισκεφθούν το σπίτι των εξορίστων στο Σαρακήνικο, γνωστό και ως «Σπίτι του Αρη»; Γιατί παρακολουθούσε, και μάλιστα προκλητικά, τους Κνίτες εκδρομείς, σε όλη τη διάρκεια της επίσκεψής τους στη Γαύδο, ακόμη και όταν βρίσκονταν στην παραλία και έκαναν μπάνιο;

Περιμένουμε τις απαντήσεις...

«Ο Γιωτόπουλος και η παρέα του είναι τα διδυμάκια Ιωαννίδη, Παπαδόπουλου και Παττακού. Διέσυραν το αντιχουντικό κίνημα και στη συνείδηση του ανυποψίαστου κοινού ταύτισαν τον δημοκρατικό αγώνα με το έγκλημα, τις οργανώσεις με τη μαφία και την πολιτική με τις ληστείες και τις εξοχικές βίλες. Αν κανείς επιχειρήσει να σχηματίσει το πορτρέτο ενός επαναστάτη με βάση τα χαρακτηριστικά και την πολιτεία των Γιωτοπουλαίων, τότε ούτε λίγο ούτε πολύ θα πέσει στην εξής εξωφρενική περιγραφή: καλοπερασάκηδες, ιδιοκτήτες κολοσσιαίας ακίνητης περιουσίας, αιώνιοι παραθεριστές και χομπίστες του εγκλήματος. Σκοτώνω για το κέφι μου και ληστεύω για να καλοπερνάω. Είμαι βέβαιος πως ο Μπακούνιν, ο Πυγμαλίων της τρομοκρατίας και της αναρχίας, θα τους είχε εκτελέσει με συνοπτικές διαδικασίες και επίσης είμαι σίγουρος πως ο θρυλικός Τσε θα τους είχε πετάξει στα σκουπίδια της Ιστορίας. Είτε παππούδες, είτε εγγόνια, είτε αυθεντικοί είτε κάλπικοι, έναν και μοναδικό ρόλο υπηρέτησαν όσο κανείς άλλος στην Ελλάδα. Του δούλου της CΙΑ!» Του Δημήτρη Δανίκα από τα χτεσινά «Νέα».

Πολλές μεγάλες και ωραίες κουβέντες είπαν, χτες, τόσο ο Κ. Σημίτης, με αφορμή την επέτειο της μεταπολίτευσης, όσο και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, σχετικά με την υπόθεση της «17Ν». Αντί άλλης απάντησης, παραθέτουμε τον επίλογο του χτεσινού άρθρου του Β. Νέτα:

«Αυτή η "καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος" έχει βαριές σκιές, που δε γνώρισε άλλοτε ο τόπος. Είναι οι τεράστιες σκιές της διαπλοκής και της διαφθοράς, που έχουν διαβρώσει ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και την κοινωνία. Είναι οι σκιές των οικονομικών εγκλημάτων, που μένουν ατιμώρητα. Είναι οι σκιές της κοινωνικής αδικίας, της ανεργίας, της περιθωριοποίησης και του κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι οι σκιές των "μεγάλων κόλπων" στο χρηματιστήριο, που έφαγαν τις αποταμιεύσεις μικροεπενδυτών, που πίστεψαν στην "ισχυρή Ελλάδα" και στην "ισχυρή οικονομία". Είναι οι σκιές της κατεδάφισης των κοινωνικών κατακτήσεων στο όνομα του κέρδους της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης της ασυδοσίας του ληστρικού κεφαλαίου. Είναι οι σκιές των άθλιων εκλογικών συστημάτων, με τα οποία νοθεύεται η λαϊκή κυριαρχία.

Πιστεύω ότι αυτή η λεγόμενη "ισχυρή δημοκρατία" ελάχιστη έχει σχέση με αυτήν που οραματίστηκαν οι γενιές της Εθνικής Αντίστασης, των ανένδοτων αγώνων, της πάλης κατά της δικτατορίας, του Πολυτεχνείου και εκείνων που πορεύτηκαν κάτω από τη σημαία της υπόσχεσης για "σοσιαλιστική αλλαγή". Είναι μία "ισχυρή δημοκρατία" για όσους επί τόσα χρόνια νέμονται την εξουσία και έχουν ξεκοπεί τελείως πολιτικά και κοινωνικά από τις λαϊκές δυνάμεις που στήριξαν το ΠΑΣΟΚ».

Δεν καταλάβαμε το χθεσινό τίτλο της «Αυγής», «Εκτελούν το παρελθόν τους», ο οποίος αναφέρεται στις ομολογίες των κατηγορουμένων ως μελών της «17Ν», που διέρρευσαν στο σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ. Ποιο ήταν, δηλαδή, το παρελθόν της «17Ν» το οποίο τάχα τώρα, το εκτέλεσαν; Μήπως, πίστευαν - και - στην «Αυγή» τα επαναστατικά προσωπεία των δολοφόνων και προβοκατόρων; Μήπως ακόμα πιστεύουν ότι πρόκειται για «φαινόμενο» που προέρχεται από τους κόλπους της Αριστεράς; Και κάτι ακόμα: Μήπως γι' αυτό διέθεσε δύο σελίδες για να δημοσιεύσει τις διοχετευόμενες (ξέρουν από πού...) απολογίες των «τεσσάρων» στην αντιτρομοκρατική;