Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι να υποθέσουμε; Οτι γίνονται αποδεκτοί οι ισχυρισμοί των ανεπίσημων και επίσημων υπαλλήλων της αιματοβαμμένης κυβέρνησης του Τελ Αβίβ, οι οποίοι θεωρούν, πως τα όσα πολλά και μεγάλα δεινά πέρασαν οι Εβραίοι στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τους δίνουν το δικαίωμα σήμερα να δολοφονούν και να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Μήπως γίνονται αποδεκτά και τα «αιτήματά» τους και, απλώς, δεν είναι κατάλληλη η στιγμή σήμερα για τα ανάλογα μέτρα;

Η κυβέρνηση έχει χρέος να τοποθετηθεί με σαφήνεια. Οπως και το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, βέβαια.

Δυο εξηγήσεις μόνο μπορεί να έχει το φαινόμενο. 'Η αποτελεί τη συνέπεια μιας ανεξήγητης μαζικής παράκρουσης ή γίνεται συνειδητά και για λόγους που μπορούμε ίσως να υποθέσουμε, αλλά δε γνωρίζουμε. Αναφερόμαστε στο γεγονός, πως μια σειρά εφημερίδες επιμένουν, μέρες τώρα, να προσδίδουν στην προχτεσινή εκδήλωση στο «ΠΑΡΚ», που οργάνωσε το ΚΚΕ, το χαρακτήρα συνεδρίασης της Κεντρικής του Επιτροπής, με την παρουσία εκπροσώπων του ΔΗΚΚΙ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης και πολλών ακόμη παραγόντων, με τους οποίους το Κόμμα συνεργάστηκε στις πρόσφατες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Μάλιστα, η χτεσινή «Ελευθεροτυπία» σημειώνει, ότι «ήταν η πρώτη φορά που το ΚΚΕ διοργάνωσε συζήτηση της Κεντρικής του Επιτροπής ανοιχτή στα ΜΜΕ, και μάλιστα όχι στον Περισσό, αλλά σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου».

Και λέμε, ότι μόνο μία από τις δύο προαναφερόμενες εξηγήσεις μπορεί να ισχύουν, γιατί και μόνο, τα όσα γράφει μέρες τώρα ο «Ριζοσπάστης» είναι υπεραρκετά για να καταλάβει ο καθένας -πόσο μάλλον ένας δημοσιογράφος - ότι επρόκειτο για εκδήλωση, η οποία οργανώνονταν από την ΚΕ του ΚΚΕ και όχι για συνεδρίαση της τελευταίας.

Ξεκάθαρη ήταν η τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα στην προχτεσινή εκδήλωση του ΚΚΕ στο «Παρκ», στα ζητήματα της πολιτικής συμμαχιών του Κόμματος, τόσο γενικά όσο και σχετικά με το ΣΥΝ. Αλλωστε, γνωρίζει πολύ καλά ο Μ. Γλέζος, αφού του έγινε καθαρό και στη συνάντηση που είχε με την ηγεσία του Κόμματος, πολύ πριν τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, ότι η πολιτική αυτή δεν μπορεί να συμπορευτεί με την κινούμενη στα πλαίσια των «ευρω-μονόδρομων» πολιτική του ΣΥΝ. Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ στρέφεται ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και δεν έχει στόχο τις όποιες αυταπάτες ...εξανθρωπισμού τους. Εχει σαφέστατο αντιδικομματικό χαρακτήρα, τόσο ενάντια στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ και δεν πατά σε δυο βάρκες. Το ΚΚΕ παλεύει για την οικοδόμηση ενός κοινωνικο-πολιτικού Λαϊκού Μετώπου αντίστασης και εξουσίας, για μια ριζική αλλαγή πορείας της χώρας και όχι για ένα διαφορετικό μείγμα της ίδιας στην ουσία με σήμερα πολιτικής διαχείρισης.

Δεν καταλαβαίνουμε, επομένως, τι διαψεύδει και για ποιο λόγο, με τις χτεσινές του δηλώσεις ο Μ. Γλέζος, όταν λέει, ότι δε ζήτησε «οι διασπασμένες δυνάμεις της Αριστεράς να ενωθούν σ' ένα ενιαίο κόμμα, αλλά τη συσπείρωσή τους, τη συμπόρευσή τους, τη συνεργασία τους...». Πολύ περισσότερο, όταν μεταχειρίζεται βαριές κουβέντες για την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, περί «ψέματος με κοντά ποδάρια»...

Εμείς δε θα του απαντήσουμε «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται», κάτι που μάλλον ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωσή του. Θα προτιμήσουμε την κριτική τοποθέτηση στα άλλα λεγόμενά του...

Γιατί, εκτός και πέρα από τις σοβαρές πολιτικές διαφορές μεταξύ των δυο κομμάτων, που κάνουν έτσι κι αλλιώς ανέφικτη αντικειμενικά τη μεταξύ τους πολιτική συνεργασία, ο Μ. Γλέζος δε θέλει να καταλάβει και ορισμένα ζητήματα φερεγγυότητας, που έβαλε επιπλέον στην τοποθέτησή της η Αλέκα Παπαρήγα, προχτές, πάλι από θέσεις αρχών. Εκτός και αν αρνείται, ότι τόσο η ΕΔΑ όσο και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου (στα πρώτα του βήματα) ξεκίνησαν ως συνασπισμοί κομμάτων και στην πορεία ορισμένοι ήθελαν, σώνει και καλά, να τους μετατρέψουν σε ενιαίο κόμμα, επιζητώντας ουσιαστικά τη διάλυση του ΚΚΕ.

Πιστεύουμε, ότι όλα τα παραπάνω είναι πλήρως κατανοητά στον Μ. Γλέζο. Και, πέρα απ' αυτά, γνωρίζει εξίσου καλά, ότι μια πολιτική συνεργασία προϋποθέτει πρωτίστως την πολιτική συμφωνία κοινής δράσης μεταξύ των συνεργαζομένων, αλλά και τη μεταξύ τους εμπιστοσύνη, που οικοδομείται στους κοινούς αγώνες, και τον αλληλοσεβασμό της ιδεολογικής και οργανωτικής αυτονομίας τους.

Οταν πλημμύρισε η λαϊκή δυσαρέσκεια με την οικονομική κρίση και φαινόταν πως τα «τσουβάλια» των άλλων κομμάτων δεν μπορούσαν, όχι μόνο να την καναλιζάρουν κατά ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά ούτε και να τη συγκρατήσουν, τότε ανέλαβε το άφθαρτο μέχρι τώρα ανάχωμα.

Γρηγοριάδης Κώστας

...είτε με βάση τις δηλώσεις του Ερντογάν για πολιτική λύση με βάση το «βελγικό μοντέλο». (Ισως, βέβαια, θα έπρεπε να θυμίσει κανείς στον αρχηγό του νέου κυβερνώντος κόμματος ότι δεν έχει γίνει καμιά εισβολή στο Βέλγιο τα τελευταία 50 χρόνια).

Οσο δε για τις διαβεβαιώσεις Σημίτη και Γιωργάκη περί μη αποδοχής εκβιασμών στην ...περήφανη εξωτερική πολιτική μας, μάλλον θα πρέπει να μας εξηγήσουν σε ποιους εκβιασμούς αναφέρονται. Τι να γίνει, έχουμε πολλά ...σενάρια.

Σε σχέση με τον Ευρωστρατό και το ενδεχόμενο πολιτικής λύσης στην Κύπρο; Σε σχέση με την ενταξιακή πορεία της Κύπρου και τις προτάσεις που θα κάνει ο Κόφι Ανάν; Σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό; Σε σχέση με το ρόλο της Ελλάδας (διάβαζε: μεγάλου κεφαλαίου) στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή;

Οπως καταλαβαίνετε, όποιος έχει ...φαντασία μπορεί να κάνει πολλούς συνδυασμούς, τον έναν χειρότερο από τον άλλον. Δυστυχώς, η μέχρι τώρα πρακτική αφήνει πάρα, μα πάρα πολλά περιθώρια.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ετσι το συνηθίζει, για να δημιουργεί εντυπώσεις. Οπως κάνει κάθε αφερέγγυα ηγεσία σαν του ΣΥΝ. Τι κάνει πώς δεν καταλαβαίνει; Πρώτον, ότι η πολιτική του ΣΥΝ είναι εκείνη του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού, γι' αυτό και βρίσκει θετική την είσοδο στην ΟΝΕ και στο ευρώ, γι' αυτό και συμφωνεί με τις 4 ελευθερίες της ΕΕ, γι' αυτό τάσσεται υπέρ της ενιαίας άμυνας(!) της ΕΕ. Δεύτερον, ότι στη Φλωρεντία, όπως και τη Γένοβα, όπως και στην Ελλάδα, ο ΣΥΝ επιτίθεται στο ΠΑΜΕ, ενώ πηγαίνει αγκαλιά με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Τρίτον, ότι στη μισή Ελλάδα ο ΣΥΝ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες εκλογές. Και άλλα...

Η ειλικρίνεια είναι άγνωστη έννοια. Αντί να πούνε στον κόσμο «ναι, με το ΚΚΕ μας χωρίζουν μεγάλες διαφορές, γι' αυτό και δεν μπορούμε να έχουμε σημεία πολιτικής επαφής», αντί, λοιπόν, να πούνε αυτό, που γνωρίζουν ότι είναι έτσι, παριστάνουν τους κοπτόμενους για κοινή δράση! Τέτοια υποκρισία...

ΥΓ: Την ίδια ώρα που ο Ν. Κωνσταντόπουλος έλεγε τα παραπάνω, ευχόταν «τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό» της Τουρκίας! Το ίδιο με τους Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή! Ενώ οι δικοί του στο συνδικαλιστικό κίνημα πάλευαν να φύγει από τους... γραφειοκράτες η ηγεσία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας!..

Μαθαίνουμε ότι κάποιοι - προφανώς ΠΑΣΟΚοι - συνδικαλιστές επιχειρούν να διαψεύσουν ότι από την 1η του Γενάρη θα γίνεται πρόσθετη μηνιαία παρακράτηση τουλάχιστον 12.000 δραχμών από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, λόγω των 60.000 δραχμών που θα αρχίσουν σταδιακά να υπολογίζονται στο συντάξιμο μισθό. Τα παραμύθια, βέβαια, που σερβίρουν οι απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής είναι γνωστά στους εργαζόμενους, αλλά μερικές φορές το κακό παραγίνεται. Πολύ περισσότερο, που το θέμα των κρατήσεων σ' αυτό το 60άρι προβλέπεται από το νόμο, ο οποίος χωρίς να αφήνει το παραμικρό κενό σημειώνει ότι «υπόκειται σε όλες τις ασφαλιστικές εισφορές» (ΦΕΚ 160, σελίδα 3.059).

Οι εισφορές λοιπόν αυτές, για τα ταμεία ασφάλισης και τα επικουρικά ταμεία φτάνουν στο 20%, δηλαδή τις 12.000 δραχμές. Από εκεί και πέρα, αυτά που λένε οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές είναι μόνον εκ του πονηρού.

Εμείς από τη σκοπιά μας, αφ' ενός, αναρωτιόμαστε από πού αντλούν το θράσος και προσπαθούν να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους, ακόμα και στο παραπέντε της εφαρμογής του γνωστού - επαχθούς νόμου για το ασφαλιστικό, αφ' ετέρου όμως, θέλουμε να δούμε τι θα κάνουν και τι θα λένε, όταν, από το Γενάρη, θα τεθεί σε εφαρμογή η σχετική διάταξη του νόμου...

«Εσάς μια δικτατορία σας χρειάζεται»! Οταν κάποιος εκστομίζει τη φράση αυτή, όποιος τον ακούει φτιάχνει στο μυαλό του την εικόνα ενός αυταρχικού και έχοντα ελάχιστη σχέση με τη δημοκρατία ανθρώπου. Οταν, όμως, ο άνθρωπος που λέει την παραπάνω φράση, είναι εκπαιδευτικός - συγκεκριμένα ο διευθυντής του 1ου ΤΕΕ Αθηνών («Διπλάρειος») - και την απευθύνει σε μέλη της ΚΝΕ που έκαναν εξόρμηση διακίνησης φυλλαδίων στο συγκεκριμένο σχολείο, τότε η εικόνα συμπληρώνεται και με άλλα χαρακτηριστικά. Πολύ περισσότερο, όταν η φράση συμπληρώνεται και με διάφορες άλλες φοβέρες και με την απειλή, ότι θα κληθεί η αστυνομία, για να επιβάλει την τάξη...

Και, βέβαια, τα μέλη της ΚΝΕ δεν πτοήθηκαν από τις απειλές του διευθυντή. Η ουσία, όμως, παραμένει, όπως και τα ερωτήματα, που αυτή θέτει: Τι σόι υπεύθυνος παιδαγωγός μπορεί να είναι κάποιος, που έχει τις προαναφερόμενες απόψεις και αναπολεί τη χούντα και τις μεθόδους της; Ποια είναι η δημοκρατία του σημερινού σχολείου και, γενικότερα της «κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας», που ευαγγελίζεται ο υπουργός Παιδείας, όταν, ακόμη και η απλή διακίνηση των ιδεών είναι απαγορευμένη και συναντά μπροστά της ανάλογες, αυταρχικές πρακτικές;

Είναι ακόμη μια απόδειξη της νέας ποιότητας, που εκφράζει η κοινωνική και πολιτική συμμαχία, όπως αποτυπώθηκε στη συμπαράταξη κομμάτων, κινημάτων και προσωπικοτήτων σε πολλούς δήμους και νομαρχίες στις πρόσφατες εκλογές.

Βεβαίως, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή αυτής της διαδικασίας που εξελίσσεται αμφίδρομα. Ξεκινάει από το πεδίο της καθημερινής πραγματικότητας, της κοινής δράσης, για να βρει έκφραση στο πολιτικό επίπεδο και, αντίστροφα, ξεκινάει από το πολιτικό επίπεδο για να φθάσει στην κοινωνική βάση και να ενισχύσει τους κοινωνικούς αγώνες. Σ' αυτήν τη διαδικασία, μέρος της οποίας είναι και η συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών, κρίνεται και αυτή καθαυτή η αγωνιστική συνεργασία, όπως εκφράστηκε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ασφαλώς, στη συζήτηση που θα πρέπει να συνεχιστεί και να πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, η συνεργασία και οι συμμαχίες θα κριθούν και για τις εκλογικές τους επιδόσεις. Θα ήταν όμως λάθος να κριθούν μόνον απ' αυτές. Εξάλλου, το θέμα δεν είναι η συμμαχία για τη συμμαχία. Το θέμα είναι: Συμμαχία ναι, αλλά σε ποια βάση και με ποιο σκοπό.

Καιρός νομίζω

να παντρευτείτε,

άλλωστε χρόνια

τώρα συζείτε

«νόμιμο» ας γίνετε

πλέον ντουέτο,

άντε να φάμε

κάνα κουφέτο!

* * *

Καιρός να ενώσετε

πλέον τις τύχες

κι αφήστε κάποιους

που λένε... τρίχες,

δυάρα μη δίνετε

εσείς καμία

εμπρός, ας έλθετε

«εις σάρκαν μία»!

* * *

Καιρός ο γάμος

πλέον να γίνει

κι άστε τον κόσμο

που θα σας φτύνει,

«Συν» και «Πασόκοι»

βάλτε στεφάνι,

το θέλουν, λέει,

κι οι Αμερικάνοι!

* * *

Καιρός να γίνετε

οι δυο ζευγάρι

με τους «βαρόνους»

να 'ναι κουμπάροι

κι άστε τον κόσμο

που σας γιουχάρει!