Εχουν περάσει αρκετές βδομάδες από την προκλητική και απαράδεκτη παρέμβαση της φιλοϊσραηλινής οργάνωσης ADL στον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, που καλούσε την ελληνική κυβέρνηση, ούτε λίγο-ούτε πολύ, να πάρει μέτρα φίμωσης του Τύπου και των ΜΜΕ, ώστε να σταματήσει η αποκάλυψη και καταγγελία των εγκλημάτων της ισραηλινής ηγεσίας σε βάρος των Παλαιστινίων και της ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Εχουν περάσει αρκετές μέρες, επίσης, από την επίδοση της ανάλογης επιστολής της ισραηλινής πρεσβείας στην ΕΣΗΕΑ, η οποία ζητούσε αντίστοιχα μέτρα σε βάρος εφημερίδων, ανάμεσά τους και του «Ριζοσπάστη». Δεν έχει υπάρξει, όμως, η παραμικρή τοποθέτηση, η παραμικρή απάντηση. Ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.

Τι να υποθέσουμε; Οτι γίνονται αποδεκτοί οι ισχυρισμοί των ανεπίσημων και επίσημων υπαλλήλων της αιματοβαμμένης κυβέρνησης του Τελ Αβίβ, οι οποίοι θεωρούν, πως τα όσα πολλά και μεγάλα δεινά πέρασαν οι Εβραίοι στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τους δίνουν το δικαίωμα σήμερα να δολοφονούν και να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Μήπως γίνονται αποδεκτά και τα «αιτήματά» τους και, απλώς, δεν είναι κατάλληλη η στιγμή σήμερα για τα ανάλογα μέτρα;

Η κυβέρνηση έχει χρέος να τοποθετηθεί με σαφήνεια. Οπως και το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, βέβαια.