Τετάρτη 21 Μάη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παγκοσμιοποίηση και ερωτήματα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ηρθαν και πάλι στο προσκήνιο οι πολλές και διάφορες θεωρίες, περί παγκοσμιοποίησης, με αφορμή τα αλλεπάλληλα «λουκέτα» επιχειρήσεων και το κύμα απολύσεων. Κι από κοντά, τα διάφορα ερωτήματα και διλήμματα: Αυτό που βιώνουμε όλοι τις μέρες αυτές και, ιδιαίτερα, οι χιλιάδες των απολυμένων, είναι η εκδοχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης; Υπάρχει κι άλλη εκδοχή της παγκοσμιοποίησης, που δεν παρουσιάζει τα δραματικά αυτά φαινόμενα; Και ποια είναι αυτή;

Ας μας συγχωρούν όλοι όσοι βάζουν τα προαναφερόμενα ερωτήματα και αναζητούν απαντήσεις, αλλά θα τους απογοητεύσουμε. Η λεγομένη παγκοσμιοποίηση είναι ο σύγχρονος, ο σημερινός καπιταλισμός. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η παρουσιαζόμενη σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο σύγκλιση, έως ταύτιση, των πολιτικών των κάθε λογής σοσιαλδημοκρατικών, συντηρητικών, χριστιανοδημοκρατικών, κεντροαριστερών και κεντροδεξιών κομμάτων. Αυτά και ακόμη περισσότερα απαιτεί το σημερινό επίπεδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτά και ακόμη περισσότερα απαιτούν σήμερα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και αυτά κάνουν. Οι μόνες εκδοχές που υπάρχουν στα πλαίσια της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης - για να χρησιμοποιήσουμε τη δική τους ορολογία - είναι η εφαρμογή λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο νεοφιλελεύθερων πολιτικών και μέτρων. Και μέσα στις εκδοχές αυτές, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπιση των συνεχώς εντεινόμενων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων των εργαζομένων και των λαών.

Οι αντεργατικές λογικές...

Η λογική τους είναι απλή, αλλά πέρα για πέρα αντεργατική και αδιέξοδη. Οι επιχειρήσεις - λένε - βάζουν λουκέτο ή κάνουν απολύσεις, μη μπορώντας να ανταποκριθούν στις συνθήκες του εντεινομένου συνεχώς καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι όπως βεβαιώνουν τραπεζικοί κύκλοι και άλλοι, που γνωρίζουν καλά την ελληνική οικονομία, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Αρα, πρέπει να εξασφαλιστούν ακόμη περισσότεροι όροι και μέτρα, που θα στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια, να εξασφαλιστούν ακόμη περισσότερα κέρδη για τους επιχειρηματίες.

Υποθέστε, λοιπόν, ότι γίνεται κι αυτό. Υποθέστε ότι «παγώνουν» ή και μειώνονται τα μεροκάματα, δίνονται ακόμη περισσότερα προνόμια, κίνητρα και φοροαπαλλαγές στους κεφαλαιοκράτες, μειώνονται πολύ περισσότερο οι όποιες υπάρχουσες ακόμη κρατικές κοινωνικές παροχές (Παιδεία, Υγεία, κλπ.) και παραδίδονται κι αυτές στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», επεκτείνονται αποφασιστικά οι κάθε λογής αντιδραστικές, νέες εργασιακές σχέσεις κλπ., κλπ. Πιστεύετε ότι θα σταματήσει τότε ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, ο εξοβελισμός των λιγότερο ισχυρών επιχειρήσεων από τις ισχυρότερες, η συγκέντρωση της παραγωγής και της πώλησης προϊόντων και υπηρεσιών - επομένως, των αντίστοιχων κερδών - σε όλο και λιγότερα χέρια, η μετανάστευση επιχειρήσεων σε χώρες, όπου οι ιδιοκτήτες τους θα προσδοκούν σε ακόμη μεγαλύτερα κέρδη κλπ., κλπ.;

Οχι, βέβαια. Οχι μόνο δε θα σταματήσουν, αλλά και θα ενταθούν ακόμη περισσότερο τα φαινόμενα αυτά, καθώς η συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων θα φέρει την αντίστοιχη συρρίκνωση της κατανάλωσης.

... και οι συνέπειές τους

Η διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση και ακόμη περισσότερο από την ακόμη χειρότερη, που όλα δείχνουν πως βρίσκεται μπροστά μας, δε βρίσκεται στην προαναφερόμενη λογική και πολιτική. Αλλωστε, αυτό το δρόμο ακολουθεί η χώρα μας, χρόνια τώρα, είτε με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ και τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα αποτελούν τις αναπόφευκτες και προδιαγεγραμμένες συνέπειες. Κι αν θέλετε ολόκληρη την εικόνα και όχι μόνο τους χιλιάδες εργάτες, που πετάγονται στο δρόμο, τότε πάρτε υπόψη σας και τα παρακάτω αποκαλυπτικά στοιχεία:

Πρώτον, στην τριετία 1999 - 2002 οι Ελληνες επιχειρηματίες επένδυσαν στο εξωτερικό, κυρίως στα Βαλκάνια, κεφάλαια ύψους 4.222 εκατ. ευρώ ή περίπου 1.500 δισεκατ. δραχμές. Και δεύτερον, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) και με στοιχεία του 1998, το 10% των πλουσιότερων Ελλήνων απολάμβανε από τον συνολικά παραγόμενο κοινωνικό πλούτο, όσο και το 50% των φτωχότερων. Επίσης, το 30% των πλουσιότερων απολάμβανε περισσότερα απ' όσα έπαιρνε το υπόλοιπο 70%. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη χειρότερα, καθώς, όλ' αυτά τα χρόνια, από τη μια σημειώνονται σχετικά ικανοποιητικοί ρυθμοί ανάπτυξης (οι μεγαλύτεροι στην ΕΕ), αλλά από την άλλη, ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους, απροσμέτρητος πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια.

Δεν «πτωχεύουν» τ' αφεντικά

Ο όρος «πτώχευση» είχε, χτες, την τιμητική του στις περισσότερες πολιτικές και οικονομικές εφημερίδες, οι οποίες - σχολιάζοντας την επικαιρότητα - διαπίστωναν από την 1η σελίδα: «Κύμα πτωχεύσεων», «ντόμινο πτωχεύσεων», «πτώχευσε η Ελλάδα», «πτωχεύσεις - λουκέτα - ανεργία - ακρίβεια» κλπ. Αφορμή για την ανάδειξη του θέματος των πτωχεύσεων και της ανεργίας από την 1η σελίδα ήταν ο τρόπος που είδαν και σχολίασαν οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι την απόφαση των αφεντικών των «Palco», «Υβόννη» και «Αφοι Αντωνόπουλοι» (ενώ έπεται συνέχεια), να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και να πετάξουν στο δρόμο 720 εργαζόμενες και εργαζόμενους! Με τον τρόπο αυτό εξέφρασαν τη «συμπόνια» τους στους 720 εργαζόμενους, που ξαφνικά βρέθηκαν στο δρόμο της ανεργίας. Αφησαν, όμως - σκόπιμα - στο απυρόβλητο τόσο τις αιτίες («πτώχευσης» των επιχειρήσεων, αλλά όχι των επιχειρηματιών) όσο και τις διάφορες προτάσεις για τη διέξοδο από το κλείσιμο των επιχειρήσεων και την αύξηση της ανεργίας, που διατυπώθηκαν από μεγαλοεπιχειρηματίες, υπουργούς, στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης κλπ.

Ετσι φιλοξενήθηκαν, στην ουσία ασχολίαστες:

  • Οι προκλητικές θέσεις που διατύπωσε το «αφεντικό» της ΠΑΛΚΟ ότι βάζει λουκέτο στο εργοστάσιο της Αθήνας και μεταφέρει τις δραστηριότητες στη Βουλγαρία, με το επιχείρημα ότι εκεί τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλότερα από τα ελληνικά και άρα η επιχείρηση θα έχει μεγαλύτερα κέρδη. Ο ίδιος, απέρριψε μάλιστα σαν «ασύμφορη» την προσφορά που του έκανε ο υπουργός Εργασίας, Δ. Ρέππας, να αναλάβει το ελληνικό δημόσιο την επιδότηση μέχρι 15% στα μεροκάματα των 500 εργατριών της ΠΑΛΚΟ, αρκεί η πολυεθνική να συνεχίσει τη λειτουργία του εργοστασίου στην Αθήνα!
  • Η προαναγγελία της ηγεσίας του ΣΕΒ, για μαζικές απολύσεις στη βιομηχανία και άλλων επιχειρήσεων, με το επιχείρημα πως αν δεν παρθούν γενναία μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η ανεργία θα εκτιναχτεί μετά το 2004 στο 18% με 20%!
  • Η θέση του πρώην προέδρου της ΝΔ Μ. Εβερτ ότι στην Ελλάδα «οι επιχειρήσεις δυστυχούν» (!) όπως επίσης και η δήλωση του βουλευτή της ΝΔ (και «σκιώδους» υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη) ότι για τα λουκέτα που βάζουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα και την έκρηξη της ανεργίας «φταίει η στρεβλή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης»...
  • Η προχτεσινή υπόσχεση της κυβέρνησης στο μεγάλο κεφάλαιο - που διατυπώθηκε από τον υφυπουργό Οικονομικών, Απ. Φωτιάδη, σε ημερίδα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου - για πρόσθετη μείωση των φόρων και ασφαλιστικών εισφορών στις επιχειρήσεις, προκειμένου να μειωθεί το κόστος εργασίας και να γίνουν ανταγωνιστικότερα τα ελληνικά προϊόντα...

Ολοι αυτοί, που σήμερα κλαίνε για την έκρηξη της ανεργίας και την αποδίδουν στις πτωχεύσεις επιχειρήσεων, προσπαθούν να κρύψουν από τους χτεσινούς και αυριανούς ανέργους την εξής απλή - πικρή - αλήθεια. Οτι αυτό που «χρεοκόπησε» και «πτώχευσε» δεν είναι τα αφεντικά της ΠΑΛΚΟ ή της «Υβόννη» κλπ. Αλλωστε, τα συμφέροντά τους, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας στο σύνολό της, στηρίζει η αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της. Η αλήθεια είναι ότι το φαινόμενο είναι σύμφυτο του συστήματος που πολιτικά στηρίζουν και απ' αυτό χαμένοι είναι οι εργάτες. Ετσι, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους.


Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

«Αντιφάσεις»...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΛΙΚΑ, ΑΥΤΟΙ ΖΟΥΝΕ στον «κόσμο τους»! Γεμάτος απορία εμφανίστηκε χτες ο υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης, που οι επιχειρήσεις προχωρούν σε μαζικές απολύσεις μέσω πτωχεύσεων, φαινόμενα, λέει, «αντιφατικά» με την οικονομική ανάπτυξη που έχει επιτύχει η κυβέρνηση...

Εν ολίγοις, η πραγματικότητα (μια «πραγματικότητα» που διαδηλώνει κάτω από τα υπουργεία τους, αν δεν το έχουν παρατηρήσει) είναι «αντιφατική», σε σχέση με το σχεδιασμό της εκσυγχρονιστικής μας κυβέρνησης. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα λοιπόν, μας λέει ο υπουργός.

Μάλιστα, το πήγε και παραπέρα ο Νίκος Χριστοδουλάκης, κατηγορώντας επιχειρήσεις ότι «δεν αξιοποίησαν τα αναπτυξιακά κίνητρα» που παρείχε η κυβέρνηση. Μα, φυσικά, και τα αξιοποίησαν κι ας μην προσποιείται ότι δεν το ξέρει. Ολο και σε κάποιον «φουσκωμένο» τραπεζικό λογαριασμό θα βρίσκονται τα «κίνητρα», ας μην ανησυχεί.

Εκτος πια κι αν το υπουργείο Οικονομίας έχει κάποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς, προκειμένου να διαπιστώνει πώς χρησιμοποιούν τις κάθε λογής επιδοτήσεις οι επιχειρήσεις που τις εισπράττουν και μας τους κρατάει κρυφούς, κι αυτούς και τα αποτελέσματά τους.

Επί της ουσίας όμως, οι κυβερνώντες γνωρίζουν την πολιτική τους, όπως γνωρίζουν πού πήγαν τα λεφτά του κοσμάκη από το Χρηματιστήριο και οι κάθε είδους «μειώσεις του κόστους εργασίας» που εφαρμόζουν.

ΤΖΑΜΠΑ Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ του Εκτελεστικού Γραφείου χτες, είναι κάτι παραπάνω από σαφές. Ολα τα πρωτοκλασάτα στελέχη περίμεναν να ακούσουν τίποτε ουσιαστικό από τον πρωθυπουργό και αυτός τούς άρχισε τις θεωρίες περί Ελληνικής Προεδρίας.

Βέβαια, έλειπαν ο Βενιζέλος με τον Γιωργάκη, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να τους κρατάει σε αγωνία και να μην τους λέει πού το πάει και τι θα ανακοινώσει τον Ιούλη.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο για τις «διαχωριστικές γραμμές» με τη Νέα Δημοκρατία, που φέρεται να ζήτησε ο Κώστας Σημίτης, μάλλον είναι δύσκολο καθήκον ακόμα και για τα πιο έμπειρα στελέχη. Δυστυχώς, σπανίζουν τα σημεία διαφωνίας.

Μπροστά μας, τα ακόμη χειρότερα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Απανωτά είναι τον τελευταίο καιρό τα «λουκέτα» διαφόρων επιχειρήσεων, με συνέπεια εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες να πετάγονται στο δρόμο. Στο τελευταίο 10ήμερο, περισσότεροι από 1.000 εργάτες και εργάτριες πήραν το δρόμο της ανεργίας, χωρίς σ' αυτούς να συμπεριλαμβάνονται οι περίπου 1.600 εργαζόμενοι του ομίλου «Αυγερινοπούλου». Και το μόνο που βρήκε να πει προχτές ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, ήταν το εξής: «Οι επιχειρήσεις που θα έκλειναν σε περίοδο ύφεσης θα ήταν πολύ περισσότερες.» Με άλλα λόγια, μας προετοιμάζει για τα πολύ χειρότερα, που βρίσκονται ακόμη μπροστά...

Πολύς λόγος περί «διαφθοράς»

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη διαφθορά. Και ποιοι είναι αυτοί που μιλάνε για τη διαφθορά; Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος, είναι ένας απ' αυτούς. Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι ο κ. Κυριακόπουλος, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στο προεδρείο του ΣΕΒ, είχε ομολογήσει δημόσια ότι έχει χρηματοδοτήσει πολιτικούς και από τα δύο μεγάλα κόμματα!

Επίσης, είναι και πολλοί δημοσιογράφοι, που - ενώ υπερασπίζονται με τις γραφίδες τους την οικονομία της ανοιχτής αγοράς - γράφουν και αυτοί πύρινα άρθρα κατά της διαφθοράς. Δημοσιογράφοι, για τους οποίους στο παρελθόν είχαν ακουστεί διάφορες ιστορίες περί χρηματισμού τους, ορισμένες μάλιστα από τις περιπτώσεις αυτές είδαν και το φως της δημοσιότητας.

Περίεργους τιμητές βρήκε το σύστημα να αναλάβουν το έργο της κάθαρσης του δημόσιου βίου από φαινόμενα χρηματισμού. Προβλήματα, βέβαια, τα οποία και υπαρκτά είναι και χρόνο με το χρόνο αυξάνουν... Απ' ό,τι φαίνεται διαφθορά και «εκσυγχρονισμός» πάνε χέρι - χέρι. Καλά, όλοι αυτοί δεν έχουν ακούσει την παροιμία ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί;

Απολογισμός

«Εδειραν συνταξιούχους! Τη μάνα τους και τον πατέρα τους... Εταξαν σε γέροντες και απόμαχους συντάξεις κι επιδόματα που δεν τους έδωσαν ποτέ... Εκαψαν δέντρα. Εκοψαν δέντρα. Καταπάτησαν δάση, έσφαξαν και μοίρασαν δημόσια γη, ξεπούλησαν περιοχές "ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους"! Δεν έκαμαν το Κτηματολόγιο. Ατίμασαν την Εργασία. Εκαναν την απασχόληση μεροκάματο του τρόμου. Επέτρεψαν ως και την ενοικίαση εργαζομένων... Δουλεύουν με ρουσφέτια και διορισμούς τις στρατιές ανέργων που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Εβαλαν χέρι στα Ασφαλιστικά Ταμεία και μετέτρεψαν την ασφάλιση των εργαζομένων σε ανασφάλεια κι εφιάλτη για το μέλλον...

... Εβαψαν τα χέρια τους με αίμα, προσυπογράφοντας τους βομβαρδισμούς της Σερβίας και την εισβολή στο Ιράκ. Εκαναν τον πολιτισμό υπόθεση σίτισης των διανοουμένων στο Πρυτανείο. Ποιο Πρυτανείο; Στο Πραιτόριο! Με εξαγορές, αποκλεισμούς, πιέσεις ή, αντιθέτως, εύκολα εύγε, αφαίρεσαν απ' τον λαό τούς σκεπτόμενους προμάχους του -πλην Λακεδαιμονίων- και παρέδωκαν την πατρίδα στους ανελλήνιστους. Εκθεμελίωσαν τον καθημερινό πολιτισμό και τον έκαμαν μια απέραντη πίστα από σκυλάδες, χαζοχαρούμενους και αμερικανιές...

... Δήλωσαν σοσιαλιστές και περιέπαιξαν θεούς και δαίμονες. Εκαμαν τους θεσμούς ράκη κινδυνώδη (όπως με το "ασυμβίβαστο") και γράμματα νεκρά, ανίσχυρα μπροστά σε κάθε επιτήδειο ελαύνοντα πίθηκο. Υπήρξαν η μαύρη χειρ μιας θεάς με 68 χέρια, όπως η θεά Κάλι. Απομύζησαν τα έσχατα και μας έφθασαν στα τάρταρα. Εφθασαν να γίνουν, αυτοί οι σοσιαλιστές του Τρόμου, η πιο άγρια νεοφιλελεύθερη δεξιά που έχει περάσει απ' αυτόν τον τόπο... Επάχυναν πολύ -ξεφτίλα άλλη να τους θρέψει κι άλλο δεν υπάρχει, στέρεψε.»

Ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη στην «Ελευθεροτυπία».

Αυτό ... έλειπε

Τώρα, μάλιστα. Αυτό έλειπε για να... ολοκληρωθεί η «πολιτική προστασίας του καταναλωτή»: Η κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης και Οικονομίας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, με την οποία εξουσιοδοτείται ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) να επιβάλλει πρόστιμα για παραβάσεις της αρμοδιότητάς του. Το γεγονός, βέβαια, ότι αυτή καθεαυτή η πολιτική που αφορά στη λειτουργία της αγοράς σε σχέση πάντα με τα συμφέροντα των καταναλωτών, είναι τέτοια που μόνο για «προστασία» των τελευταίων δεν μπορεί να γίνεται λόγος, αντίθετα, με κάθε τρόπο προστατεύονται τα μεγάλα κέρδη εκεί όπου συγκεντρώνονται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των καταναλωτών, ουδόλως απασχολεί την κυβέρνηση. Τώρα, αν ο ΕΦΕΤ επιβάλλει και κάνα πρόστιμο σε μια - δυο ταβέρνες για τους ακατάστατους πάγκους τους, λύθηκε το πρόβλημα των μεταλλαγμένων, των υποβαθμισμένων τροφίμων, της εκάστοτε ανεξέλεγκτης εισαγωγής και διασποράς φαινομένων του τύπου των «τρελών αγελάδων» κ.ο.κ.; Προφανώς όχι.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Χρειάζεται Μέτωπο

Οι ραγδαίες ως προς την ειδησεογραφική παρουσίασή τους εξελίξεις στο μέτωπο των επιχειρήσεων, που βάζουν λουκέτο, ή απολύουν, δε φέρνουν κάτι νέο. Σε κάθε περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης κάποιο τμήμα του κεφαλαίου δεν κερδίζει τόσα πολλά όσα οι ανταγωνιστές του και αποφασίζει να κλείσει μια επιχείρηση για να επενδύσει όπου αλλού θα κερδίσει περισσότερα. Χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες έχουν βιώσει τα τραγικά για τους ίδιους αποτελέσματα αυτής της πορείας. Μια πορεία, που από τη μια βεβαιώνει τα νομοτελειακά αδιέξοδα του καπιταλισμού και, από την άλλη, την ώρα που κάνει κάποιους καπιταλιστές ισχυρότερους, άλλους τους καταποντίζει. Από τη σκοπιά των εργατών, πραγματικό τέλος σ' αυτήν την επανάληψη, που συνοδεύεται απ' όλο και βαθύτερη βαρβαρότητα, μπορεί να δοθεί μόνο με την ανατροπή του καπιταλισμού.

Το νέο στοιχείο, που κι αυτό είναι παλιό ως προς την πρόβλεψή του αλλά και την επανάληψή του, είναι πως πλατύτερα λαϊκά στρώματα βιώνουν αυτή τη στιγμή τις άγριες συνέπειες του ανταγωνισμού των καπιταλιστών. Δεν είναι μόνον ο εργάτης στην παραγωγή, είναι όλη η εργατική γειτονιά που πλήττεται, δεν είναι μόνον οι εργατογειτονιές, είναι κι άλλες μεσαίου εισοδηματικού επιπέδου περιοχές που βιώνουν την κρίση. Αν σ' αυτό συμφωνούμε, έρχεται ως αυτονόητο το συμπέρασμα πως τουλάχιστον ευρύτερη πρέπει να είναι η συσπείρωση για την αντιμετώπιση της κατάστασης που διαμορφώνεται. Κι αν συμφωνούμε επίσης πως αυτό που υπάρχει είναι μια παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε και στο εξής: Οτι σε κάθε περίπτωση αυτοί που δεν πρέπει να την πληρώσουν είναι οι εργαζόμενοι. Κι ότι υπάρχει διέξοδος. Κι αυτή δε βρίσκεται στην αγωνιώδη προσπάθεια των απολογητών του καπιταλισμού να πείσουν πως διαφορετικά μοντέλα διακυβέρνησης μπορούν να αμβλύνουν το πρόβλημα. Πρόβλημα είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός κι ακόμα χειρότερα η σημερινή του φάση, η ιμπεριαλιστική.

Από την εκτίμηση πως ο καπιταλισμός δε γιατρεύεται, μόνον ανατρέπεται, πως ο καπιταλισμός που βιώνουμε δε χωράει άλλο φτιασίδωμα, προκύπτουν βαριά καθήκοντα όχι μόνο για τους κομμουνιστές, που έτσι κι αλλιώς για την ανατροπή αυτού του συστήματος παλεύουν. Προκύπτουν καθήκοντα για κάθε μαζική λαϊκή οργάνωση που βλέπει πως κάθε μεταρρυθμιστική πρόταση πια χτυπάει πάνω σε ντουβάρι. Οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια κάνουν καθαρό σήμερα πως στην όξυνση του μεταξύ τους ανταγωνισμού δε θα αφήσουν περιθώρια για βελτιωτικές κινήσεις που να ωφελούν τα λαϊκά στρώματα. «Σκάστε και σκάψτε» είναι η εντολή που δίνουν. Κι αυτήν την εντολή επιχειρούν να εφαρμόσουν τόσο οι νεοφιλελεύθερες όσο και οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις όπου Γης.

Το σχέδιο για μια λαϊκή οικονομία, που προϋποθέτει λαϊκή εξουσία για την εφαρμογή της, αναδεικνύεται στο εφιαλτικό περιβάλλον των ημερών μας σε αίτημα που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η ανάδειξη της ανάγκης για συνολικότερη πάλη οδηγεί στο Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο που προτείνει το ΚΚΕ, και αυτό προϋποθέτει και ισχυρότερο ΚΚΕ.

Ο «άθλος» τους

Οι λίγοι ζουν σαν άρχοντες

σε βάρος του κοσμάκη

και οι πολλοί απένταροι,

με δίχως παραδάκι,

οι λίγοι ζουν σαν προύχοντες

κι η μάζα στον Καιάδα,

αυτή είναι η «σύγχρονη»

που επαίρονται Ελλάδα!

* * *

Οι λίγοι βίλες, κότερα,

σαμπάνιες και χαβιάρι

και οι πολλοί αναδουλιά,

μιζέρια, τράκες, βάρη,

τ' αφετικά αρμέγουνε

τη φτώχεια σαν γελάδα,

ιδού για ποια οι άθλιοι

επαίρονται Ελλάδα!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ