Σάββατο 12 Ιούλη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυνική ομολογία

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ομολογία ήταν αποκαλυπτική, όσο και κυνική. Πολύ περισσότερο, γιατί προέρχεται από το στόμα του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ και, επίσης, γιατί συμπεριλαμβάνεται στην επίσημη κατάθεσή του στην Επιτροπή Στρατιωτική Υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας. Δήλωσε συγκεκριμένα και κατά λέξη ο υπουργός του Τζ. Μπους:«Η Συμμαχία δεν ενήργησε στο Ιράκ, επειδή ανακαλύψαμε νέες δραματικές αποδείξεις για την απόκτηση από το Ιράκ όπλων μαζικής καταστροφής. Ενεργήσαμε επειδή βλέπαμε τις αποδείξεις που υπήρχαν μέσα από ένα νέο πρίσμα. Μέσα από το πρίσμα της εμπειρίας που ζήσαμε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001».

Με άλλα λόγια, τα όσα έλεγαν δυόμισι χρόνια τώρα ο Λευκός Οίκος και η αμερικανική ηγεσία γενικότερα ήταν ψέματα. Ψέματα ήταν, επίσης, οι λόγοι, τους οποίους επικαλέστηκαν για να κάνουν τον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Αντίθετα, δικαιώνονται όλοι όσοι από την αρχή κατάγγειλαν, ότι ο πόλεμος είναι εξ ολοκλήρου άδικος και ιμπεριαλιστικός. Οσοι καταδίκασαν απερίφραστα και κατηγορηματικά τη στάση των ΗΠΑ και όλων όσοι συμπαρατάχτηκαν μαζί τους, ως διεθνείς τρομοκράτες και απροκάλυπτους καταπατητές της διεθνούς έννομης τάξης.

Αναπόφευκτα είναι ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα: Τι λένε και τι κάνουν τώρα η ελληνική κυβέρνηση, η οποία παρείχε όλες όσες διευκολύνσεις ζήτησαν οι Αμερικανοί τρομοκράτες; Τι λένε και τι κάνουν τώρα οι ηγεσίες της Γαλλίας και της Γερμανίας, οι οποίες υποτίθεται πως ήταν ενάντια στον πόλεμο;

Μεταστρέφεται η βρετανική κοινή γνώμη

Η υποστήριξη της βρετανικής κοινής γνώμης στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ -όπως τουλάχιστον έδειχναν οι τότε δημοσκοπήσεις- ήταν την περίοδο εκείνη ένα από τα βασικά επιχειρήματα του Τόνι Μπλερ. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όμως, λέει ο λαός μας και τα πράγματα αλλάζουν. Οι αποκαλύψεις για τις ψεύτικές και χαλκευμένες εκθέσεις των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, σχετικά με τους δήθεν τεράστιους κινδύνους, που συνεπάγεται το υποτιθέμενο ιρακινό οπλοστάσιο με όπλα μαζικής καταστροφής, από τα οποία δεν έχουν βρει τίποτε οι δυνάμεις των κατακτητών, η αυξανόμενη συνεχώς αντίσταση του ιρακινού λαού και οι πολλαπλασιαζόμενοι νεκροί και τραυματίες Βρετανοί στρατιώτες, κλπ., κλπ., επιδρούν καταλυτικά στη βρετανική κοινή γνώμη και όλα δείχνουν, πως συντελείται μια γοργή μεταστροφή. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελούν τα σχετικά στοιχεία, που δημοσίευσαν τις προάλλες οι «Τάιμς» του Λονδίνου. Σύμφωνα με αυτά, το ποσοστό των Βρετανών, που θεωρούσαν ορθή επιλογή τη στρατιωτική δράση, τους μήνες Απρίλη, Ιούνη, Ιούλη ακολούθησε καθοδική πορεία και ήταν αντίστοιχα 64%, 58% και 47%. Αντίθετα, το ποσοστό όσων έχουν αρνητική γνώμη σχεδόν διπλασιάστηκε και ήταν τους αντίστοιχους μήνες 24%, 34% και 45%.

Για το άλσος Ριζάρη

Η στήλη έλαβε επιστολή της δημάρχου Αθηναίων, η οποία αναφέρεται σε προχθεσινό σχόλιό μας, σχετικά με το άλσος Ριζάρη και τη στάση της δημοτικής αρχής. Στην επιστολή της η κ. Μπακογιάννη ισχυρίζεται, πως δεν έχει αλλάξει θέση, «παρά ταύτα υπάρχει ένας συγκεκριμένος νόμος, με τον οποίο χωροθετείται το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη συγκεκριμένη περιοχή». Σημειώνει ακόμη, ότι «ο Δήμος Αθηναίων στο πλαίσιο των νόμων, αλλά και των δυνατοτήτων που του παρέχει το ευρύτερο θεσμικό πλαίσιο και οι αποφάσεις των δικαστηρίων, θα λειτουργήσει, χωρίς παρανομίες και αυθαίρετες επιλογές, με αποκλειστικό γνώμονα να προστατεύσει τους ελεύθερους χώρους και τους χώρους πρασίνου της πόλης».

Σχετικά, με τα παραπάνω έχουμε τα εξής: Πρώτον, η επιστολή επιβεβαιώνει ουσιαστικά, ότι η δήμαρχος Αθηναίων θεωρεί «τελειωμένη» υπόθεση την καταστροφή του άλσους Ριζάρη, παρά τις ρητές και κατηγορηματικές υποσχέσεις, που έδινε προεκλογικά. Υποσχέσεις, που είχαν δοθεί μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, όπως σημειώναμε και στο προηγούμενο σχόλιο. Δεύτερον, πέρα από τα δικαστήρια, κλπ., υπάρχει και ο δρόμος της ενημέρωσης, συσπείρωσης και κινητοποίησης των δημοτών, προκειμένου να υποχρεώσεις την κυβέρνηση, να πάρει πίσω μια επιζήμια για τους εργαζόμενους και την πόλη απόφαση. Ισως, όμως, ο δρόμος αυτός... να συμπεριλαμβάνεται στις «παρανομίες και αυθαίρετες επιλογές» για την κ. Μπακογιάννη...

Επιασαν δουλιά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΝΕ καλά - καλά να ξεκινήσουν οι θερινές άδειες και οι κυβερνώντες ...πιάσανε δουλιά. Κατατίθεται από βδομάδα το νομοσχέδιο για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής» και ολοκληρώνεται και η ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου...

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός με τους συναρμόδιους υπουργούς «τακτοποίησαν» τις προηγούμενες μέρες σε σχετικές συσκέψεις και το θέμα της «απελευθέρωσης» της ενέργειας, μην τύχει και ξεφύγει τίποτε.

Υστερα παραπονιέται ο Κώστας Καραμανλής για τις προεκλογικές μεθοδεύσεις των ΠΑΣΟΚων. Και καταλαβαίνουμε, βέβαια, τον πόνο του, αφού του στερούν την παραδοσιακή (κεφαλαιοκρατική) βάση του κόμματος, αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού, που έλεγαν και οι πρόγονοί μας.

Εάν και όταν καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές, δε θα χρειαστεί να κάνει τίποτε. Θα τα 'χουν ετοιμάσει και κάνει όλα οι ΠΑΣΟΚοι...

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ, ομολογουμένως, οι προτάσεις που ακούγονται στον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ μετά την αποπομπή Λαλιώτη από τη θέση του γραμματέα. Η Νομαρχιακή της Β` Πειραιά ζητά να μείνει, λέει, κενή η θέση του στην Κεντρική Επιτροπή. Σε λίγο θα μας πουν να μην ξαναφορέσει κανείς τη φανέλα με το νούμερό του...

Εκτός κι αν προχωρήσουν σε πιο δυναμικά μέτρα και δούμε ...«Λεωφόρο Κώστα Λαλιώτη», «Πλατεία Κώστα Λαλιώτη», τουρνουά «Λαλιώτεια 2003» και άλλα τέτοια.


Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΥΣΚΕΣ βρήκανε, λέει, στη Σοφοκλέους και για μέρες ακόμα θα ...αναλύουν το φαινόμενο, όσο η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα πραγματοποιεί ελέγχους και οι εισαγγελείς έρευνες.

Τελικά, όμως, είναι φανερό πως η μεγάλη «φούσκα» είναι η υπερ-προβολή αυτής της ιστορίας, προκειμένου να κρυφτεί η Μεγάλη Φούσκα, που είναι αυτό το ίδιο το Χρηματιστήριο και ο χαρακτήρας του.

ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ανακάλυψαν τελικά ότι ...υπάρχει αντίσταση στο Ιράκ και επισήμως το αναφέρουν σε ομιλίες και έγγραφά τους (Επίσης ΔΕΝ ανακάλυψαν όπλα μαζικής καταστροφής, αλλά αυτό δεν το λένε). Ετσι για την ιστορία η παρατήρηση και ως ενδεικτική του πόσο κοροϊδεύουν τον πλανήτη.

Ιρακινή αντίσταση

Δήλωναν «απελευθερωτές». Την ώρα που πατούσαν τη χώρα και πυροβολούσαν ό,τι κινούνταν είχαν στήσει και τα βίντεο με τους λιγοστούς (κομπάρσους;), να τους χαιρετούν. Μετέδιδαν ατμόσφαιρα «εκδημοκρατισμού» και, τάχα, έστηναν από την πρώτη στιγμή και τη μετα-Σαντάμ κυβέρνηση. Μετά, ήρθε η πραγματικότητα...

Η πραγματικότητα είναι πως έστησαν την πιο σκληρή εκδοχή στρατιωτικής κατοχής. Η πραγματικότητα είναι πως, από την πρώτη στιγμή, που πάτησαν το πόδι τους, αν και σκότωναν, τρομοκρατούσαν και έκαναν πογκρόμ μαζικών συλλήψεων, ο ιρακινός λαός έβρισκε τον τρόπο να αντιστέκεται. Ούτε ώρες δεν είχαν περάσει από την κατάληψη της Βαγδάτης και είχαμε τις πρώτες διαδηλώσεις, που συνεχίζονται σχεδόν καθημερινά. Ακόμα και οι αστυνομικοί, που αυτοί οι κατακτητές εκπαίδευσαν και διόρισαν, διαδήλωσαν προχτές ενάντια στην κατοχή. Ταυτόχρονα, όσο και να προσπάθησαν στην αρχή να την κρύψουν ή να την παρουσιάσουν σαν «μεμονωμένα περιστατικά», είναι φανερό πως η μελλοντική ένοπλη αντίσταση του ιρακινού λαού είχε, ήδη, κάνει την εμφάνισή της από τις πρώτες ώρες σε τέτοιο βαθμό, που είδηση να είναι, πλέον, αν δεν υπάρχει κάποιος νεκρός Αμερικανός από τις πολλές καθημερινές συγκρούσεις. Συγκρούσεις, που, όσο περνάει ο χρόνος, γίνονται όλο και πιο τολμηρές και καλύτερα οργανωμένες.

Με αφορμή τις τόσες πολλές απώλειες των κατακτητών, είχε το θράσος ο Πρόεδρος Μπους, προχτές από την Μποτσουάνα, να πει πως «υπάρχει θέμα ασφάλειας...». Λες και μιλάει για το οικόπεδό του και του πέφτει λόγος για την ασφάλειά του ή όχι. Λες και είχε κανένα δικαίωμα, έτσι και αλλιώς, να στείλει τους δολοφόνους του από μιας αρχής σε μιαν ελεύθερη, ανεξάρτητη χώρα, που βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά από το ράντσο του στο Τέξας.

«

Θέμα ασφάλειας», πραγματικά, υπάρχει για τους λαούς. Πρόκειται για την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, που, για να στήσει τη λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων και να τα βγάλει πέρα με τις εσωτερικές του αντιφάσεις και ανταγωνισμούς, προχωράει σε μαζικά εγκλήματα. Ηδη σήμερα, ενώ στήνει την κατοχή στο Ιράκ, προκαλεί την Κούβα, το Ιράν, τη Συρία, τη ΛΔ Κορέας, χώρες της Λατινικής Αμερικής... Τα χαμόγελα και οι προσφωνήσεις στο πρόσφατο ταξίδι του Μπους στην Αφρική δε γίνεται να σκεπάσουν την απειλή και γι' αυτούς τους λαούς. Απειλή, που πηγάζει και στο ενδοϊμπεριαλιστικό αλληλοφάγωμα για το ποιος θα μπήξει πρώτος τα νύχια του στον υλικό πλούτο της περιοχής...

Ο ιρακινός λαός και κάθε λαός έχει, όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αντιστέκεται στους πραγματικούς εγκληματίες. Πρόκειται για αντίσταση, που αντλείται από απόλυτους φυσικούς νόμους για την επιβίωση του ανθρώπου, αλλά και από το δικαίωμα των λαών να καθορίζουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Γι' αυτό, δεν πρόκειται να σταματήσει, μέχρι να ξεκουμπιστούν οι κατακτητές. Μπορεί να προσαρμοστεί σε μορφές, αλλά πάντα θα ξεπετάγεται με πολύ φυσικό τρόπο...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Η ηγεσία της ΝΔ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυστηρότατη κριτική και κάτι παραπάνω άσκησε χτες ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας στην ΚΕ της ΝΔ, ασχολούμενος επί μακρόν με το «κομματικό κράτος του ΠΑΣΟΚ», την «καθεστωτική νοοτροπία των κυβερνώντων», κλπ., κλπ. Και δε λέμε πως έχει άδικο στην κριτική αυτή. Ετσι έχουν τα πράγματα, στο συγκεκριμένο ζήτημα. Για να είναι κανείς δίκαιος, όμως, πρέπει σε όλ' αυτά να συμπληρώσει και τα εξής:

Η κριτική της ηγεσίας της ΝΔ είναι αυστηρή και ουσιαστική, μόνον όταν αφορά ζητήματα μορφής και διαδικασιών της κυβερνητικής καθημερινής πρακτικής. Και δεν υποτιμούμε τα ζητήματα αυτά. Σοβαρά είναι, αλλά σοβαρότερο ακόμη ζήτημα είναι το αντιλαϊκό περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής, για το οποίο, ούτε αυστηρή, ούτε ουσιαστική είναι η όποια κριτική της ηγεσίας της ΝΔ. Αναπόφευκτο, βέβαια, αφού η πολιτική της κινείται στην ίδια κατεύθυνση με αυτήν της κυβέρνησης και αντικειμενικά περιορίζεται - εκτός των όποιων λαϊκισμών και ανέξοδων υποσχέσεων - σε παρατηρήσεις, για τους ρυθμούς και την αποτελεσματικότητα υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων. Το ζήτημα του περιεχομένου, όμως, δεν είναι μόνο σοβαρότερο, αλλά καθορίζει λίγο - πολύ και τη μορφή της εφαρμογής του. Αντιλαϊκές σε περιεχόμενο πολιτικές, μόνο με αντιδημοκρατικές, «καθεστωτικές», κλπ., κλπ., μορφές μπορούν να υλοποιηθούν.

Και όχι μόνον αυτό...

... και το κομματικό κράτος

Μπορεί, ο Κ. Καραμανλής να εμφανίζεται σήμερα ως υπέρμαχος της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους, της αξιοκρατίας, κλπ., κλπ., αλλά η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συνέχισαν και ανέπτυξαν, ως καλοί «μαθητές», την πρακτική των κυβερνήσεων της ΝΔ. Και, βέβαια, υπάρχει σήμερα το «κομματικό κράτος του ΠΑΣΟΚ», αλλά αντικατέστησε το «κομματικό κράτος της Δεξιάς», που λέει και ο Κ. Σημίτης. Γεγονός, για το οποίο δεν έχει κάνει ποτέ μια ουσιαστική αυτοκριτική τοποθέτηση η ηγεσία της ΝΔ. Γιατί, λοιπόν, να δώσει ο απλός πολίτης βάση στα όσα εξαγγέλλει σήμερα ο αρχηγός της ΝΔ; Επειδή, τα υπόσχεται; Μα οι πρώτες ή οι δεύτερες και τρίτες προεκλογικές υποσχέσεις είναι, που θα πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων την άλλη μέρα των εκλογών;

Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν το παραμικρό να κερδίσουν από την εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία του ενός από τον άλλον πόλο του δικομματισμού. Οχι μόνο γιατί έχουν τις ίδιες λίγο - πολύ αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά και γιατί με τις ίδιες λίγο - πολύ αντιδημοκρατικές μορφές και τρόπους θα επιχειρήσουν και στο μέλλον να τις υλοποιήσουν. Οπως έκαναν και στο παρελθόν και μέχρι σήμερα, δίνοντας χειροπιαστές αποδείξεις σε όλο το λαό και οι δυο.

Η παράταση

Μπορεί, προ ολίγων ημερών, να ανακοινώθηκε η «ενδεικτική τιμή» της μισόλιτρης φιάλης νερού σε 0,45 λεπτά - δηλαδή, 156 δραχμές - ενώ πέρυσι η ίδια φιάλη επωλείτο 80 έως 100 δραχμές, αλλά και αυτή η ...παρέμβαση θα αργοπορήσει στην εφαρμογή της. Το υπουργείο Ανάπτυξης έδωσε άτυπη παράταση τριών βδομάδων στις εταιρίες εμφιάλωσης νερών και αναψυκτικών, κατόπιν αιτήματός τους, προκειμένου να εφαρμόσουν τη νέα αγορανομική διάταξη περί ενδεικτικών τιμών. Κι από κοντά θα αργήσουν και οι όποιοι σχετικοί έλεγχοι, οι οποίοι πλέον μετατίθενται για τον Αύγουστο, οπότε θα ισχύσει και τυπικά η αναγραφή των ενδεικτικών τιμών. Μέχρι τότε, επομένως, μπορούν οι κάθε λογής κερδοσκόποι να πουλάνε τη μισόλιτρη φιάλη του νερού 0,90 λεπτά ή 1 ευρώ ή και ακόμη παραπάνω. Μετά θα ...βάλει τάξη ο Κ. Κουλούρης και θα αγοράζετε το νερό ...μόνο στη διπλάσια τιμή από πέρυσι...

Ου παντός πλειν...

Ο τουρισμός - λένε, συχνά, οι κυβερνώντες - είναι η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας κι απ' αυτόν περιμένει να εισπράξει η εθνική οικονομία. Ομως, ενώ τα «μεγάλα λόγια» περισσεύουν, έργα δε βλέπουμε, καθώς η κυβέρνηση δεν κάνει ό,τι χρειάζεται, ώστε να μπορέσει ο τουρισμός ν' αναπτυχθεί σε σωστές βάσεις και να προσφέρει στο τόπο μας ό,τι κι όσο μπορεί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν κάνει τίποτα για την εξασφάλιση μιας στοιχειώδους υποδομής στις τουριστικές περιοχές της χώρας μας, αν και είναι πανθομολογούμενο πως χωρίς υποδομές ο τουρισμός δεν μπορεί ν' αναπτυχθεί και να λειτουργήσει.

Πώς μπορεί, για παράδειγμα, ν' αναπτυχθεί και ν' αποδώσει τα αναμενόμενα ο τουρισμός στις Βόρειες Σποράδες και στο Πήλιο - δυο από τις πιο γνωστές τουριστικές περιοχές στη χώρα μας - όταν η μετάβαση στα νησιά είναι άκρως προβληματική, επειδή τα δρομολόγια των πλοίων είναι πολύ λίγα και τα ναύλα πανάκριβα, ενώ στο πανέμορφο βουνό των Κενταύρων δεν έχει εξασφαλιστεί η ιατρική φροντίδα, επειδή τα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία υπολειτουργούν;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μάχη για την επιβίωση

Λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής στη Θεσσαλονίκη, τα γρανάζια της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και όλων των λαϊκών στρωμάτων κινούνται με νέα ορμή και ρυθμό. Μόλις προχτές, η κυβέρνηση παρουσίασε τις θέσεις της για την άσκηση της κοινωνικής πολιτικής από εδώ και στο εξής. Κι αν μέχρι τώρα μπορούσε κανείς να καταλογίσει τα μύρια όσα στην κυβέρνηση για τα σκληρά και άδικα μέτρα, που παίρνει το ένα μετά το άλλο, τώρα τα πράγματα προδιαγράφονται ακόμη χειρότερα. Η κυβέρνηση θέτει ξεκάθαρα τους αντιδραστικούς στόχους της, αποκαλύπτοντας ακόμη και τις βρώμικες μεθόδους της. Δε διστάζει να δηλώσει ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αναλάβουν ακόμη περισσότερο τα βάρη της κοινωνικής προστασίας. Αποσαφηνίζει ότι θα συρρικνωθούν περισσότερο οι οικονομικές ενισχύσεις προς τους αδύναμους. Ομολογεί ότι θα επέμβει και στα επίσημα στοιχεία, για να μειώσει πλασματικά τον αριθμό αυτών που χρειάζονται βοήθεια, για να στερήσει από ολόκληρες κατηγορίες πληθυσμού κάθε είδους προστασία. Κόλπα και τερτίπια, που, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζουν το διακηρυγμένο στόχο της για «πραγματική σύγκλιση», το «τυρί» που βάζει στην «ποντικοπαγίδα».

Αδιαπραγμάτευτος και απαράβατος όρος της πολιτικής της είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κάθε μέτρο, κάθε πολιτική σε όλους τους τομείς πρέπει να υπηρετεί αυτόν το σκοπό. Σ' αυτήν τη βάση οικοδομεί τις παρεμβάσεις της, όχι μόνο για την κοινωνική πολιτική, αλλά και για τις εργασιακές σχέσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτό γίνεται φανερό και από την τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας Δ. Ρέππα στο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών χτες, που συνέδεσε τα πάντα με την οικονομική «ανάπτυξη», την οποία ταυτίζει με την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Οσο για τις διατυπώσεις της κυβέρνησης σχετικά με την ανάγκη στήριξης των αδυνάτων, αυτές μόνον ως πικρή φάρσα σε βάρος τους μπορούν να ιδωθούν, μετά την εξέταση των μέτρων που προτείνει. Μέτρα, που έχουν γεννηθεί στα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κάποια από αυτά εφαρμόζονται, ήδη, σε άλλα κράτη - μέλη της.

Στον κατήφορό της, η κυβέρνηση έχει και παρέα. Τα κόμματα του Μάαστριχτ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ τη σιγοντάρουν, έχοντας πλήρη συνείδηση των επιδιώξεών της, όπως και οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης» στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτοί είναι οι θιασώτες της «νέας τάξης πραγμάτων», που προσπαθεί να επιβάλει το κεφάλαιο. Απέναντί τους βρίσκονται όλοι οι άλλοι. Οι εργαζόμενοι, που εδώ και χρόνια βιώνουν τις οδυνηρές συνέπειες της αντεργατικής πολιτικής, με επικεφαλής το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι μικροί επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι, που οδηγούνται στον αφανισμό. Οι αγρότες, που υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη γη τους. Οι συνταξιούχοι, που μαραζώνουν με τις συντάξεις πείνας και οι νέοι, που βλέπουν τα όνειρά τους να «ελαστικοποιούνται», για να χωρέσουν στο ασφυκτικό πλαίσιο της εκμετάλλευσης. Τα μέτωπα είναι ξεκάθαρα, όπως και τα πεδία των μελλοντικών μαχών. Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση, ισχυρή και αποφασιστική. Ο κοινωνικοπολιτικός αγώνας ενάντια σ' αυτήν την πολιτική μέχρι την ανατροπή της είναι μονόδρομος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ