Η απάντηση στο πώς γίνεται να αυγατίζουν τα δανεικά και να μειώνονται τα ετήσια ποσά για τοκοχρεολύσια είναι εξαιρετικά απλή: Οι κυβερνήσεις Σημίτη λανσάρισαν την έκδοση αλλεπάλληλων μακροχρόνιων δανείων, μέχρι και για 20 και πλέον χρόνια, μεταθέτοντας την αποπληρωμή τους στις πλάτες των επόμενων γενεών και σε βάρος των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων. Κι ενώ η κυβέρνηση ξεπουλά τη δημόσια περιουσία, στο όνομα υποτίθεται της μείωσης του χρέους, το τελευταίο αυξάνεται, η φιλομονοπωλιακή πολιτική συνεχίζεται και οι τράπεζες συσσωρεύουν απροσμέτρητα κέρδη.
Εντάξει, τις τελευταίες αυξήσεις τιμών στο ρεύμα και τα τσιγάρα, τις κάλυψε η ...αύξηση των αγροτικών συντάξεων και του διαβόητου ΕΚΑΣ, κατά ένα ευρώ τη μέρα. Για τα υπόλοιπα, οι συνταξιούχοι θα πρέπει να περιμένουν τις άλλες εκλογές. Αυτά γράφαμε σκωπτικά τις προάλλες, με αφορμή το «κοινωνικό πακέτο» του Κ. Σημίτη. Χτες, όμως, ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε -έστω και σε επίπεδο προεκλογικών υποσχέσεων- τι μπορούν να περιμένουν από το ΠΑΣΟΚ οι συνταξιούχοι και το 2008. Υποσχέθηκε... αύξηση ενάμισι (1,5) ευρώ τη μέρα! Και αυτή, μετά από τέσσερα χρόνια... Οι συνταξιούχοι μπορούν, πλέον, να αισθάνονται σιγουριά και βεβαιότητα ότι θα γίνονται κάθε χρόνο και φτωχότεροι μέχρι και το 2008...
Οχι μόνο 30%, αλλά και πολύ περισσότερο, μπορούν να μειωθούν οι εισφορές στο ΙΚΑ, εάν χτυπηθεί αποφασιστικά η εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή, ισχυρίστηκε ο υφυπουργός Εργασίας, Ρ. Σπυρόπουλος. Και σε ό,τι αφορά στα τεράστια ποσά, που χάνει το ΙΚΑ, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση. Αλλωστε, ο «Ριζοσπάστης» έχει πολλές φορές καταγγείλει το γεγονός, δημοσιεύοντας και σχετικά στοιχεία. Δε νομίζει, όμως, ο κ. υφυπουργός ότι αποτελεί πρόκληση πρώτου μεγέθους η εκμετάλλευση του απαράδεκτου αυτού γεγονότος, για να «πλασάρει» μια ακόμη παροχή προς τη μεγαλοεργοδοσία, όταν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι φυτοζωούν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας; Προφανώς, ούτε καν διανοήθηκε την ανάγκη να χτυπηθεί αποφασιστικά η εισφοδιαφυγή - αποφυγή, για να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις πείνας και να μειωθούν οι εργατικές εισφορές. Ο άνθρωπος είναι στοχοπροσηλωμένος στην κυβερνητική πολιτική της ανάπτυξης και σύμφωνα με την πολιτική αυτή, οι φορείς της ανάπτυξης δεν είναι οι εργάτες και οι συνταξιούχοι, αλλά οι κεφαλαιοκράτες. Γι' αυτούς «δουλεύει»...
Αν νομίζετε, πάντως, ότι η συνέντευξη του υφυπουργού Εργασίας ήταν μια προσωπική του πρωτοβουλία, πέφτετε έξω. Ο Ρ. Σπυρόπουλος ήταν σαφής. Το μέτρο έχει συζητηθεί σε κυβερνητικό επίπεδο και έχει ήδη δρομολογηθεί η επεξεργασία του. Επέμενε, μάλιστα, ότι θα συμπεριλαμβάνεται στη «χάρτα σύγκλισης», που παρουσιάστηκε χτες από τον Κ. Σημίτη. (Ο τελευταίος αναφέρθηκε σε μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας, κατά 15%). Εξίσου σαφής ήταν και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Δεν απέρριψε το μέτρο, ως «ιδέα ή σκέψη που δεν αφορά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά το μέλλον».
Αλλωστε, το μέτρο της μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών εφαρμόζεται ήδη και επεκτείνεται όλο και περισσότερο, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Η γενίκευσή του - όπως πρότεινε ο Ρ. Σπυρόπουλος - προβλέπεται από τις αποφάσεις της Συνόδου της Λισαβόνας (μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους εργασίας) και αποτελεί μια πάγια και επίμονη απαίτηση της εγχώριας ολιγαρχίας. Η τελευταία ήταν και ο πραγματικός αποδέκτης της κυβερνητικής πρωτοβουλίας. Αποτέλεσε τη δημόσια δέσμευση της κυβέρνησης προς τους μεγαλοεργοδότες, ότι η συμβολή τους στην επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ θα αμειφθεί ανάλογα...
Κι όμως, μέτρα τέτοιου είδους (και άλλα πολύ χειρότερα) δεν είχε κανένα δισταγμό ο πρωθυπουργός να τα παρουσιάσει ως μεγαλεπήβολους κυβερνητικούς στόχους της επόμενης τετραετίας και, μάλιστα, να μιλά για «σύγκλιση».
Πίσω από τις περίτεχνες επικοινωνιακές εκφράσεις, μας υποσχέθηκε ακόμη σκληρότερη λιτότητα και πολλά άλλα ανάλογα και, βέβαια, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Κώστας Σημίτης μπορεί να τηρήσει αυτήν την υπόσχεσή του.
Ιδιωτικοποιήσεις και «στρατηγικοί επενδυτές» θα είναι στην ημερήσια διάταξη (και εδώ η κυβέρνηση ήταν σαφέστατη) ενώ οι μεγαλοεπενδυτές πήραν την υπόσχεση για φορολογικό παράδεισο, που, όμως, δεν πάει στο ...2008, αλλά βρίσκεται στις πρώτες προτεραιότητες, αφού είναι έτοιμος για κατάθεση ο λεγόμενος «αναπτυξιακός» νόμος.
Οπως καταλαβαίνετε, με τέτοιες εξαγγελίες ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια ποιος θα κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές. Είναι όμως σαφές το ποιος ...θα χάσει από την κυβέρνηση που θα προκύψει, είτε αυτή είναι ΠΑΣΟΚ είτε είναι ΝΔ, αφού και η δεύτερη την ίδια πολιτική έχει, αλλά χωρίς ...περιτύλιγμα χάρτας.
ΕΧΕΙ ΚΑΙ το ...δίκιο του ο κ. Οσβαλντ. Από τότε που ανέλαβε η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όλο προβλήματα τού δημιουργούμε. Ζητούν τα συνδικάτα μέτρα ασφάλειας στα εργοτάξια, ζητούν οι εμποροϋπάλληλοι να διατηρήσουν το ωράριό τους και να μη δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο στους Αγώνες κι έρχονται κι από πάνω και οι εκλογές...
Μήπως θα έπρεπε - κατά τη γνώμη του - να διορίσουμε και ...«Ολυμπιακή Κυβέρνηση», με τον ίδιο τον πρόεδρο της ΔΟΕ να επιλέξει τα μέλη της; Θα ήταν μια θεσμική καινοτομία, που σίγουρα θα έχει και την υποστήριξη της προέδρου της «Αθήνα 2004».
Γιατί τα σημειώνουμε όλ' αυτά; Για τον εξής κυρίως λόγο: Το κόστος μιας πλήρους ικανοποίησης των μισθολογικών αιτημάτων των δασκάλων και εκπαιδευτικών δε φτάνει ούτε καν στο 0,01% του φετινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Και όμως, ο κρατικός προϋπολογισμός είναι παντελώς ανίκανος - κατά τους κυβερνώντες - όχι μόνο να τα ικανοποιήσει, αλλά ούτε καν να τα πλησιάσει. Παρά τους σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ, που σημειώνει η χώρα μας αρκετά χρόνια τώρα και φέτος. Παρά την ολοένα και περισσότερο δυσβάστακτη φορολογία, που πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα. Παρά τα μπόλικα δισεκατομμύρια ευρώ, που έχουν εισρεύσει στα κρατικά ταμεία, από τα μέχρι σήμερα ξεπουλήματα των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας γενικότερα.
Και όμως, χτες ο Κ. Σημίτης υποσχέθηκε και μοίρασε αυξήσεις ποσοστών στην Παιδεία (από το σημερινό 3% και κάτι του ΑΕΠ στο 5%), στην Υγεία (από 2% και κάτι στο 4%), στην Ερευνα (από 0,5% στο 1,5%), κλπ., κλπ., για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, εάν και εφόσον, βέβαια, οι εργαζόμενοι εκλέξουν και πάλι το ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας.
Πέρα απ' το γεγονός πως ακόμη και τα προαναφερόμενα, αυξημένα ποσοστά απέχουν πολύ από την ικανοποίηση των αντίστοιχων, σύγχρονων λαϊκών αναγκών, είναι ολοφάνερο πως οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες αποτελούν μια προκλητική επιχείρηση ψηφοθηρίας και μόνον. Και όχι μόνον ή κυρίως γιατί τα ίδια είχε υποσχεθεί ο Κ. Σημίτης και στις εκλογές του 2000. Οταν η κυβέρνηση αδυνατεί και να προσεγγίσει ακόμη την ικανοποίηση των πανθομολογούμενα δίκαιων μισθολογικών αιτημάτων δασκάλων και καθηγητών (0,01% του ΑΕΠ), τότε, πώς αύριο θα υλοποιήσει τα εξαγγελλόμενα; Μήπως με μια ριζικά διαφορετική πολιτική; Οχι, ο Κ. Σημίτης δηλώνει πως θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, η οποία μέχρι σήμερα κάνει τους πολλούς φτωχούς φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους πλουσιότερους, όπως όλοι γνωρίζουν.
Στα 19.200.000 ευρώ θα ανέλθει η αύξηση των εσόδων της ΕΡΤ από την πρόσφατη, κατά 10%, αύξηση του σχετικού τέλους, που αποφάσισε η κυβέρνηση και θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, θα είναι μεγαλύτερο κατά πέντε περίπου εκατομμύρια ευρώ από το ποσό του «πακέτου», που ανακοίνωσε τις προάλλες ο Κ. Σημίτης, για την ενίσχυση ανέργων οικογενειών με παιδιά (150 ευρώ ενίσχυση, για κάθε μαθητή που οι γονείς του είναι άνεργοι - συνολικό κόστος 15 εκατ. ευρώ). Προφανώς, η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι... εκπαιδευτικές ανάγκες καλύπτονται κυρίως από τα τηλεοπτικά προγράμματα της κρατικής τηλεόρασης...
Στη Σουηδία «πετάχτηκε» ο Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να δώσει τη συμβολή του στην επιχείρηση της εκεί κυβέρνησης να αποσπάσει το «ναι» των Σουηδών στο διενεργούμενο δημοψήφισμα για την ένταξη της Σουηδίας στην ευρωζώνη. Κι απ' ό,τι μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, προχτές το βράδυ, μίλησε σε ανάλογη συγκέντρωση στη Στοκχόλμη, μαζί με τον Σουηδό πρωθυπουργό. Φανταζόμαστε ότι αρκετοί Σουηδοί - ιδιαίτερα, ανάμεσα στους αντίθετους στην ένταξη - θα σκέφτηκαν «τι θέλει αυτός εδώ», πολύ περισσότερο που ανήκει σε μια κυβέρνηση, η οποία έχει αρνηθεί το δικαίωμα ενός ανάλογου δημοψηφίσματος στον ελληνικό λαό. Προφανώς, όμως, ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει τέτοιου είδους ερωτήματα και αναστολές...