Και όμως, χτες ο Κ. Σημίτης υποσχέθηκε και μοίρασε αυξήσεις ποσοστών στην Παιδεία (από το σημερινό 3% και κάτι του ΑΕΠ στο 5%), στην Υγεία (από 2% και κάτι στο 4%), στην Ερευνα (από 0,5% στο 1,5%), κλπ., κλπ., για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, εάν και εφόσον, βέβαια, οι εργαζόμενοι εκλέξουν και πάλι το ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας.

Πέρα απ' το γεγονός πως ακόμη και τα προαναφερόμενα, αυξημένα ποσοστά απέχουν πολύ από την ικανοποίηση των αντίστοιχων, σύγχρονων λαϊκών αναγκών, είναι ολοφάνερο πως οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες αποτελούν μια προκλητική επιχείρηση ψηφοθηρίας και μόνον. Και όχι μόνον ή κυρίως γιατί τα ίδια είχε υποσχεθεί ο Κ. Σημίτης και στις εκλογές του 2000. Οταν η κυβέρνηση αδυνατεί και να προσεγγίσει ακόμη την ικανοποίηση των πανθομολογούμενα δίκαιων μισθολογικών αιτημάτων δασκάλων και καθηγητών (0,01% του ΑΕΠ), τότε, πώς αύριο θα υλοποιήσει τα εξαγγελλόμενα; Μήπως με μια ριζικά διαφορετική πολιτική; Οχι, ο Κ. Σημίτης δηλώνει πως θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, η οποία μέχρι σήμερα κάνει τους πολλούς φτωχούς φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους πλουσιότερους, όπως όλοι γνωρίζουν.