Πέμπτη 11 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι πάνες της βαρβαρότητας

Διάβασα στις εφημερίδες μιαν απίστευτη είδηση, και σου τη μεταφέρω αυτούσια, φίλε αναγνώστη, για να πάρεις μιαν ιδέα, σχετικά με το πού μπορεί να φτάσει η απληστία των καρχαριών του πλούτου, στο κυνήγι του ανώτατου καπιταλιστικού κέρδους.

Οι ταμίες μιας αλυσίδας πολυκαταστημάτων στην Αργεντινή εξαναγκάζονται να φορούν πάνες για ενήλικους, για την περίπτωση που το κρύο, τα νεύρα, η πίεση ή το στρες, τους προκαλέσουν ακράτεια ούρων!

Δεν είναι ανέκδοτο, αλλά η σκληρή και θλιβερή πραγματικότητα. Η σκέψη των μεγαλομετόχων της προαναφερόμενης «αλυσίδας» είναι απλή, όσο και απάνθρωπη. Εάν οι ταμίες πηγαίνουν, στη διάρκεια του ωραρίου εργασίας τους, δύο ή τρεις φορές στην τουαλέτα, σημαίνει, σε απλά μαθηματικά, πολύτιμα χαμένα λεπτά της ώρας, δηλαδή χαμένη υπεραξία ή, με άλλα λόγια, διαφυγόντα κέρδη. Εάν, μάλιστα, οι ταμίες πάνε περισσότερες φορές στην τουαλέτα, τότε η ...ζημιά για τα αφεντικά είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η καταγγελία έρχεται από τα συνδικάτα της επαρχίας Μεντόσα, που βεβαιώνουν ότι δεκάδες ταμίες εργάζονται επί ώρες χωρίς διακοπή, όρθιες και φορώντας πάνες...

Το γεγονός αυτό, μου θύμισε μια παλιά κινηματογραφική ταινία του μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν, με τον τίτλο «Μοντέρνοι καιροί» (αν δεν κάνω λάθος). Αποσκοπώντας στην ανώτατη δυνατή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης για την αποκόμιση του «ανώτατου κέρδους», ο άπληστος ιδιοκτήτης του μεγάλου βιομηχανικού συγκροτήματος βάζει τις μηχανές του να δουλεύουν στο «φουλ» και αναγκάζει τους εργαζόμενους να μετατρέπονται σε ταχυκίνητα μηχανικά ρομπότ, για να τις προλάβουν, ώστε να βγάλουν τη «νόρμα» που τους ζητάει η επιχείρηση. (Στην ταινία, ο Σαρλό, με ένα κλειδί στο χέρι, βιδώνει ενστικτωδώς μια ατέλειωτη σειρά από βίδες, που περνούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα από μπροστά του, ώστε στο τέλος, θολωμένος και σε κατάσταση παραίσθησης, ...«βιδώνει» και τα κουμπιά στο σακάκι του αφεντικού του...).

Λοιπόν, τι να πούμε τώρα, φίλε αναγνώστη, για το «ωραίο» μας καπιταλιστικό σύστημα της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας», του σεβασμού των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και δε συμμαζεύεται; Τι να πούμε γι' αυτούς, τους απεχθείς και σιχαμερούς εκπροσώπους του «όμορφου κόσμου» μας, οι οποίοι, στο βωμό της αχαλίνωτης κούρσας τους για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, δε διστάζουν να πατήσουν, κυριολεκτικά, επί πτωμάτων;

Επειδή εγώ, ο μικρός και άσημος γραφιάς, δεν έχω τα απαιτούμενα «φόντα», θα δώσω το λόγο στον μεγάλο Βάρναλη, με την «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου» να παροτρύνει όλους εμάς τους «απόκληρους της ζωής» και να μας δείξει το δρόμο: «Αντε θύμα, άιντε ψώνιο / άιντε σύμβολο αιώνιο / που αν ξυπνήσεις, μονομιάς / θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Εμπρός, λοιπόν! Ας ξυπνήσουμε κι εμείς, τα υπομονετικά υποζύγια, ας νιώσουμε τη δύναμή μας, και ας δώσουμε με τα καρφωτά μας πέταλα μερικές δυνατές κλοτσιές στα μούτρα των αχόρταγων αφεντικών, που τσαλαπατάνε την αξιοπρέπειά μας και δυναστεύουν τη ζωή μας. Ας ξυπνήσουμε και ας συσπειρωθούμε σε μια συμπαγή και ακατανίκητη δύναμη. Με τη σιδερένια γροθιά μας, να φέρουμε ανάποδα αυτόν το χαλασμένο ντουνιά της αδικίας και της απανθρωπιάς, αν θέλουμε να ιδούμε μιαν άσπρη μέρα σ' ετούτον τον τόπο, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ