Παρουσιάζοντας τους στόχους για την απασχόληση στην επόμενη τετραετία, ο πρωθυπουργός μίλησε για «μείωση της συνολικής ανεργίας στο 6% το 2008 και αύξηση της απασχόλησης κατά 1,5% το χρόνο». Το πώς εννοεί όμως την αύξηση της απασχόλησης προκύπτει και από την εξής απάντηση που έδωσε σε σχετική ερώτηση: «Εμείς το 2000 είχαμε πει ότι θα έχουμε 300.000 νέες ευκαιρίες απασχόλησης... Εχουμε πετύχει τους στόχους μας ήδη από τώρα. Οι ευκαιρίες οι οποίες δόθηκαν για πρόσβαση στην αγορά εργασίας είναι την 1/9/2003 κατά τον απολογισμό 324.367». Οι στόχοι της τετραετίας για την απασχόληση που βάζει η κυβέρνηση είναι τόσο συγκεκριμένοι όσο συγκεκριμένες είναι και οι 324.367 «ευκαιρίες»..!

Αλλά το πιο σημαντικό για τους εργαζόμενους είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση σκοπεύει να εξασφαλίσει αυτές τις «ευκαιρίες»: «Μπορούμε να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, με πολιτικές για την αύξηση της προσαρμοστικότητας, για να γίνει η αγορά εργασίας πιο δυναμική...». Οι άνεργοι, λοιπόν, πρέπει να προσαρμοστούν. Γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ θα εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο («άρση αντικινήτρων στις ασφαλιστικές ρυθμίσεις»), για να ενισχυθεί η μερική απασχόληση και να μοιράζονται οι θέσεις εργασίας σε 2 και 3 ανθρώπους. Αλλά από τη στιγμή που η κυβέρνηση θεωρεί τη μερική απασχόληση όχι ένα σκαλοπάτι προς την πλήρη εργασία, όπως υποστήριζε μέχρι πρόσφατα, αφού πλέον σχεδιάζει ένα μέρος του εργατικού δυναμικού να είναι «διά βίου» στη μερική απασχόληση, γι' αυτό θα θεσμοθετήσει και «συστήματα μερικής συνταξιοδότησης»! Αυτό είναι το περίφημο «συμβόλαιο ένταξης» στην αγορά εργασίας που εξαγγέλθηκε χτες. Από το «Συμβόλαιο με το λαό» σε συμβόλαια «μερικής συνταξιοδότησης».

Και ενώ από τους ανέργους η κυβέρνηση απαιτεί προσαρμογή και αποδοχή του μισού μεροκάματου, της μισής κοινωνικής ασφάλισης (άραγε ποια σύνταξη θα αναλογεί σε αυτούς τους ανθρώπους και πόσες τετραετίες χρειάζονται για να την κατοχυρώσουν;), στους βιομηχάνους εξασφαλίζει «τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας έως 15%». Αυτά, λοιπόν, που ανακοίνωσε ο υφυπουργός Εργασίας Ρ. Σπυρόπουλος για μείωση των εργοδοτικών εισφορών δεν ήταν μεμονωμένη πρωτοβουλία, αλλά πατάνε πάνω σε έναν συνολικό κυβερνητικό σχεδιασμό για παραπέρα ενίσχυση των εργοδοτών σε βάρος της κοινωνικής ασφάλισης και των φορέων της κοινωνικής πολιτικής. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η «ελαστικοποίηση και διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων», άρα και το ξεχαρβάλωμα του ωραρίου εργασίας για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και μικρομεσαίους.

Πολιτική εισοδηματικής λιτότητας και παγώματος μισθών των συντάξεων και την επόμενη τετραετία είναι οι λεγόμενες αυξήσεις που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός. Η «Χάρτα Σύγκλισης» προβλέπει «μισθολογικές αυξήσεις ίσες με τη μισή αύξηση του ΑΕΠ συν τον πληθωρισμό». Με δεδομένη την τεράστια ακρίβεια στα βασικά είδη κατανάλωσης και στις υπηρεσίες (π.χ. τιμολόγια ΔΕΚΟ) που βρίσκονται πολύ πάνω απ' αυτά που αποτυπώνονται στον επίσημο πληθωρισμό, οι αυξήσεις αυτές οδηγούν στην πραγματικότητα σε μείωση της αγοραστικής δύναμης. Και σε κάθε περίπτωση είναι μακριά και πέρα από την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

Το ίδιο ισχύει και για την αύξηση στις συντάξεις. Στις κατώτατες 5% ετησίως και στις υπόλοιπες πάνω από τον πληθωρισμό. Η κάλυψη του επίσημου πληθωρισμού σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει κάλυψη της πραγματικής αγοραστικής δύναμης. Για τις κατώτατες συντάξεις είναι τέτοιο το επίπεδό τους, που το 5% είναι σταγόνα στον ωκεανό των βασικών αναγκών των ηλικιωμένων. Σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτονται οι απώλειες που έχουν ετησίως οι κατώτερες συντάξεις, μετά την αποσύνδεσή τους από το κατώτερο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη. Η αναπροσαρμογή του ΕΚΑΣ στα 140 ευρώ την 1/1/2004 και στα 200 ευρώ το 2008, αφορά μόνο ένα ποσοστό των δικαιούχων και μάλιστα αυτούς που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης. Η «ασπιρίνη» του ΕΚΑΣ δε γιατρεύει τον πυρετό της ακρίβειας και της μιζέριας, στην οποία έχουν καταδικαστεί εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχοι.

Με τη «Χάρτα» η κυβέρνηση βαθαίνει τα μέτρα κατά της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Υλοποιούνται χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση οι αντιασφαλιστικές ντιρεκτίβες της ΕΕ και ετοιμάζεται νέος γύρος ανατροπών σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, προβλέπει: «Το διαχωρισμό των επικουρικών συντάξεων από τις κύριες συντάξεις, μέσα από τη δημιουργία ξεχωριστών επικουρικών ταμείων, που τείνουν σε βάθος χρόνου να μετασχηματιστούν σε κεφαλαιοποιητικά. Τη διαμόρφωση θετικής προοπτικής για την εθελούσια σύζευξη των επικουρικών με τα επαγγελματικά ταμεία». Η κυβέρνηση, λοιπόν, αποσπά την επικουρική σύνταξη από τον κορμό της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, σκοπεύει να τη συγχωνεύσει με τα επαγγελματικά ταμεία, να παραδώσει τα αποθεματικά τους στο χρηματιστήριο, να αντικαταστήσει το αναδιανεμητικό σύστημα με το κεφαλαιοποιητικό. Με μια λέξη, ιδιωτικοποιεί ανοιχτά και τις επικουρικές συντάξεις.