Ερχόμενη στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της στη Μονή Λαζαριστών, με έμφαση υπογράμμισε πως «δύναμή της είναι η κοινότητα συμφερόντων και η συμπαράταξη της πλειοψηφίας του λαού, δηλαδή της εργατικής τάξης, των ΕΒΕ, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των κινημάτων της νεολαίας, των γυναικών, των κινημάτων για τα δημοκρατικά δικαιώματα, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, των δυνάμεων που παλεύουν για τη δωρεάν λαϊκή παιδεία και υγεία, τον προοδευτικό πολιτισμό, κατά των αιτιών της διάδοσης των ναρκωτικών και της κοινωνικής εγκληματικότητας. Των πολιτικών δυνάμεων που είναι διατεθειμένες να παλέψουν γύρω από αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης με προοπτική την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας».

«Το ΚΚΕ - συμπλήρωσε - δε θέτει όρο, για τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου δράσης και εναλλακτικής λύσης, τη συμφωνία για το σοσιαλισμό. Προϋποθέτει τη διατήρηση της αυτοτέλειας των κομμάτων, τη δημόσια συζήτηση των διαφορετικών απόψεων, τη φροντίδα να μη δυσκολεύεται και διαταράσσεται η δυνατότητα κοινής δράσης και κυρίως να μη βρίσκει έδαφος η διαιρετική και διασπαστική προσπάθεια των αντίπαλων. Ετσι δε θα ακυρώνεται ούτε η κοινή κατεύθυνση, ούτε η αυτοτέλεια της κάθε δύναμης, το δικαίωμα να έχει τη δική της άποψη για το χαρακτήρα της εξουσίας, για το άλμα προς τα εμπρός».

Η πρόταση του ΚΚΕ σημείωσε, «είναι πρόταση αγώνα για δουλιά για όλους, για ελεύθερο χρόνο, για λαϊκό εισόδημα και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες, που εξασφαλίζουν ότι ο εργαζόμενος και η οικογένειά του θα απολαμβάνει τα δικαιώματα που του ανήκουν, θα ζει ανάλογα με τις απαιτήσεις της σημερινής εποχής, θα νιώσει ασφάλεια και σιγουριά για ένα καλύτερο μέλλον».

Είναι όμως και «πραγματική ελπίδα για το μικρομεσαίο ΕΒΕ, που ασφυκτιά από τον επικίνδυνο έως θανατηφόρο εναγκαλισμό από τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, τα μεγαθήρια των πολυκαταστημάτων. Είναι δράση για καλύτερη ζωή χωρίς το άγχος της χρεοκοπίας».

Αλλά και «κέρδος για το μικρομεσαίο αγρότη, που χτυπιέται αλύπητα από την κυρίαρχη πολιτική, που τον οδηγεί να παράγει χωρίς να έχει εισόδημα, που τον αναγκάζει να εγκαταλείπει την παραγωγή ακόμα και τη γη του, να ζει στο περιθώριο».

«Είναι - κατέληξε επ' αυτού - δύναμη στον αγώνα κατά των επιλογών της ΕΕ που με αλλεπάλληλα μέτρα οδηγεί τους λαούς της Ευρώπης και τον ελληνικό λαό στην αφαίρεση κεκτημένων, στην επιβολή ενός εργασιακού καθεστώτος κάτεργου, χωρίς κατάλληλες κοινωνικές παροχές, σε μια μεγάλη περιπέτεια, με το άγχος της σύνταξης πείνας.

Είναι γροθιά στην πολιτική του ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ, της λεγόμενης νέας τάξης πραγμάτων, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που νομιμοποιεί την ανοιχτή επέμβαση στο εσωτερικό χωρών, σε βάρος του δικαιώματος των λαών να αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον τους. Είναι μια πρώτη νίκη κατά των δυνάμεων που επιβάλλουν την κρατική βία και τον πόλεμο, την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, την παραβίαση και την αλλαγή συνόρων».

«Ο αγώνας του Μετώπου, αυτής της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, θα δημιουργήσει προϋποθέσεις να κατακτηθεί η εξουσία από το λαό, και σ' αυτή τη βάση να αναδειχτεί λαϊκή διακυβέρνηση που δεν έχει κανένα κοινό γνώρισμα με τις κυβερνήσεις και γενικότερα την εξουσία που γνώρισε ο λαός, είτε με φιλελεύθερα ή κεντρώα, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα», υπογράμμισε ακολούθως η ΓΓ της ΚΕ. Και τόνισε: «θεμελιακό γνώρισμα της λαϊκής εξουσίας είναι η προγραμματική της θέση για τη λαϊκή οικονομία, τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, για την εξωτερική της πολιτική και τις διεθνείς συνεργασίες της χώρας, σε αντίθεση με τη σημερινή πολιτική προσαρμογής και ενσωμάτωσης στους ληστρικούς και φιλοπολεμικούς διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις».

«Ο ελληνικός λαός - συνέχισε - δε θα είναι μόνος του, γιατί αλλαγές συσχετισμού δύναμης θα συμβούν και θα συμβαίνουν διαδοχικά και σε άλλες χώρες και περιοχές. Η καπιταλιστική διεθνοποίηση έχει συνοδό της τη διεθνοποίηση της ταξικής πάλης, της διεθνιστικής αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συνεργασίας. Αλλαγές και ανακατατάξεις θα γίνονται και σε άλλες χώρες. Η λαϊκή εξουσία θα επιλέξει το δρόμο της συνεργασίας των λαών και των χωρών που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό, στην καπιταλιστική διεθνοποίηση και τις συνέπειές της.

Η Ελλάδα έχει συγκεντρωμένο πλούτο από τη δουλιά του εργαζόμενου λαού, διαθέτει αναπτυξιακές δυνατότητες και φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, έχει λαό με μεγάλη αγωνιστική κληρονομιά.

Στην Ελλάδα υπάρχει έμπειρη εργατική τάξη, εργαζόμενοι γενικότερα, πολυάριθμο και αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό, υπάρχει πλούσια αγωνιστική πείρα».

Ακόμα, χαρακτηριστικό γνώρισμα της λαϊκής εξουσίας «είναι η κινητοποίηση με πρόγραμμα και σχεδιασμό προς όφελος του λαού, του πλούτου και των αναπτυξιακών πηγών της χώρας. Μοναδικός όρος για μια ανάπτυξη, που έχει αποκλειστικό κίνητρο την προγραμματισμένη ανάπτυξη για το λαό, είναι τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, λαϊκή περιουσία. Ολα εκείνα που έχουν στρατηγική σημασία για την οικονομική ανάπτυξη, για την κοινωνική πολιτική και την αμυντική ικανότητα της χώρας».

«Μόνον έτσι - τόνισε η Αλ. Παπαρήγα - μπορεί να αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα η πλήρης απασχόληση, η βελτίωση της ζωής του λαού, οι υψηλές παροχές ανάλογα με τις ανάγκες και τα δικαιώματα στην υγεία και τη μόρφωση, η προστασία του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος».

Με «διεθνή συνεργασία με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος στον οικονομικό τομέα και με κριτήριο τη διασφάλιση της άμυνας και ακεραιότητας της χώρας».

Αναφερόμενη εξάλλου στους ΕΒΕ και τους μικρομεσαίους αγρότες σημείωσε ότι «έχουν συμφέρον από την πρόταση της λαϊκής οικονομίας, γιατί προβλέπει δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας, που θα προστατεύει την εγχώρια παραγωγή, να λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών, ιδιαίτερα αυτών που είναι σε κλάδους μεταποίησης, όπου υπάρχει πολύ μικρή συγκέντρωση. Θα λειτουργεί σε δημοκρατική, συμμετοχική βάση, υπό τον έλεγχο των μελών του».

Στα πλαίσιά της «ο λαός θα έχει όλα τα θεσμοθετημένα δημοκρατικά δικαιώματα, θα ασκεί εργατικό και γενικότερο κοινωνικό έλεγχο. Η δημοκρατία στους τόπους δουλιάς, η πρωτόβουλη δράση των λαϊκών μαζικών οργανώσεων, του εργατικού, του αγροτικού κινήματος, των ΕΒΕ, της νεολαίας και των γυναικών, η οργάνωση του λαού σε νέους θεσμούς αποτελεί γερό στήριγμα για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων».

Ενώ επιπλέον μια τέτοια εξουσία «θα ασκεί πολιτική ανεξάρτητη από τις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα θα προωθεί διεθνείς συμμαχίες, διεθνείς συνεργασίες, τέτοιες που συμφέρουν τον τόπο, και στηρίζονται στο αμοιβαίο όφελος». Κι αυτό μιας και όπως υπογράμμισε η Αλέκα Παπαρήγα: «Υπάρχει ο δρόμος της άλλης Ευρώπης, που μπορεί να ενωθεί και να δώσει προοπτική στο βαθμό που η ΕΕ αδυνατίζει και διαλύεται, στο βαθμό που αποδεσμεύονται λαοί και χώρες από αυτή, από το ΝΑΤΟ. Σε μια σοσιαλιστική Ευρώπη».