ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί συνδικαλισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Την παλιά συνδικαλιστική ιδιότητά του - υπήρξε Γενικός Γραμματέας του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου - θυμίζει συχνά πυκνά ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης. Ωστόσο όμως, η εμπειρία αυτή δεν τον απέτρεψε απ' τη μεθοδολογία κυβερνητικής παρέμβασης στα συνδικάτα. Ετσι προχτές - κι ενώ βρίσκονται σε διαρκείς κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ με αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων - είχε συνάντηση με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού ΕΚΑΒ (ΠΟΠ ΕΚΑΒ), στην οποία όμως δεν ανήκει ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΕΚΑΒ, που πρωταγωνιστεί στις κινητοποιήσεις. Ο υπουργός Υγείας «τα βρήκε» με την ΠΟΠ ΕΚΑΒ και το αποτέλεσμα το ανακοίνωσε ο Νικ. Κακλαμάνης ως εξής: «Οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας έκριναν ότι οι εξαγγελίες - δεσμεύσεις της κυβέρνησης σε ότι αφορά τα αιτήματα των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, διαχωρίζοντας τη θέση τους από τους συναδέλφους τους του ΕΚΑΒ Αττικής». Η ηγεσία της ΠΟΠ ΕΚΑΒ δέχτηκε να παίξει διασπαστικό ρόλο. Αλλά και να φτάσει στο σημείο να την υποκαταστήσει ο υπουργός στις ανακοινώσεις, ε, αυτό πάει πολύ. Η εμπειρία διδάσκει ότι οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα υπήρξαν πάντα βλαβερές...

Με... «μαθηματικό τύπο» τα δίδακτρα!

Μέχρι χτες, ξέραμε για τον περιβόητο «μαθηματικό τύπο», με τον οποίο γίνονταν οι αναθέσεις των δημοσίων έργων, την κατάργηση του οποίου ανακοίνωσε πρόσφατα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ επειδή η ΝΔ τον θεωρούσε «αμαρτωλό», καθώς ζημίωνε τα συμφέροντα του δημοσίου προς όφελος ορισμένων μεγαλοεργολάβων.

Από χτες, μάθαμε για το «μαθηματικό τύπο» υπολογισμού των αυξήσεων στα δίδακτρα, που επέλεξε να εφαρμόσει η κυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο την... πάταξη της κερδοσκοπίας στην οποία επιδίδονταν μέχρι τώρα οι σχολάρχες. Με το συγκεκριμένο «μαθηματικό τύπο», η κυβέρνηση της ΝΔ φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει την κερδοσκοπία στα δίδακτρα, με τον εξής τρόπο: Θέτοντας στους σχολάρχες τον... «περιορισμό» που ορίζει ότι οι ετήσιες αυξήσεις στα δίδακτρα, δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερες από διπλάσιες του πληθωρισμού!

Τα σχόλια δικά σας.

Ανενόχλητος ο Σαρόν

Την κατασκευή 600 νέων κατοικιών στον Μαάλε Αντουμίμ, στο μεγαλύτερο εποικισμό της Δυτικής Οχθης, ενέκρινε ο Αριέλ Σαρόν, δείχνοντας, για άλλη μια φορά, περίτρανα την περιφρόνησή του απέναντι στις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά και σε όλους όσοι ο ίδιος αποκαλεί «διαμεσολαβητές».

Το θέμα των εποικισμών θίγεται ακόμη και μέσα στον ελλειματικότατο, κατά τα άλλα, «οδικό χάρτη» του μεσολαβητικού Κουαρτέτου (ΟΗΕ, ΕΕ, Ρωσία, ΗΠΑ), ο οποίος, εξαρχής, ήταν μαθηματικώς βέβαιο ότι δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί, πόσο μάλλον να δώσει λύση στο Παλαιστινιακό. Παρ' όλα αυτά, ο Αριέλ Σαρόν, με πρωτοφανή προκλητικότητα, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αποφάσεις του ΟΗΕ, «οδικό χάρτη» και γενικότερα οτιδήποτε σχετίζεται με το υποτιθέμενο διεθνές δίκαιο.

Το ίδιο, άλλωστε, έκανε, λίαν προσφάτως, τόσο με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το διαχωριστικό τείχος στη Δυτική Οχθη όσο και με τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας. Και γιατί να μην το κάνει; Αλλες χώρες, όπως το Ιράκ, ισοπεδώνονται με περισσή κυνικότητα διά ασήμαντον, και ψευδή, αφορμή, ενώ, αντίθετα, άλλες χαίρουν μιας διαρκούς και αδιαπραγμάτευτης ασυλίας, πιθανώς(;) γιατί εξυπηρετούν τα κατάλληλα συμφέροντα σε κρίσιμες περιοχές.

«Τσαμπουκάς» με πλάτες...

Είναι πρόεδρος της εταιρίας «Ράδιο - Ταξί», που λειτουργεί στη Λάρισα - το όνομά του δε χρειάζεται να το αναφέρουμε εδώ - κι ένας από εκείνους που αποφάσισαν να σχολάσουν από τη δουλιά τους δυο κοπέλες που δούλευαν στην εταιρία. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του επιχείρησε να δικαιολογήσει τις απολύσεις, ισχυριζόμενος ότι οι εργαζόμενες δεν κάνουν καλά τη δουλιά τους, με αποτέλεσμα να έχουν παράπονα οι πελάτες των ταξί. Αυτή η δικαιολογία, αν και δε μας έπεισε, δε μας παραξένεψε, καθότι είθισται οι εργοδότες να φορτώνουν την ευθύνη για την απόλυση στους ίδιους τους εργαζόμενους. Εκείνο που μας προκάλεσε οργή ήταν η ευκολία με την οποία μας δήλωσε πως δεν έχει κανένα ενδοιασμό ν' απολύσει και όποια άλλη από τις εργαζόμενες της εταιρίας θα υποπέσει στο ίδιο «παράπτωμα». Αλλά ποιον να υπολογίσει και ποιον να φοβηθεί ο εν λόγω εργοδότης, σε μια εποχή που η ανεργία λειτουργεί σαν ο μεγαλύτερος τρομοκράτης των εργαζομένων και που η κάθε είδους εργοδοσία, έχοντας με το μέρος της τους εκάστοτε κυβερνώντες, μπορεί να ενεργεί αυθαίρετα, ασύδοτα και ατιμώρητα; Αλλά, «έχει ο καιρός γυρίσματα»...

Οι... ευθύνες

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ σας διαμηνύει η κυβέρνηση στους απεργούς στο ΕΚΑΒ, στα ρυμουλκά αλλά και στους ξενοδοχοϋπάλληλους, εννοώντας προφανώς την Ολυμπιάδα. Μόνο που.. είχε πολύ καιρό να αναλογιστεί τις δικές της όλους τους προηγούμενους μήνες.

Στοιχειώδη πράγματα ζητούν οι άνθρωποι (εφαρμογή συμβάσεων, αξιοπρεπείς μισθούς) και είναι σαφές ότι η προσπάθεια μεταφοράς των «Ολυμπιακών ευθυνών» στις πλάτες τους αποτελεί φτηνή υπεκφυγή.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ από τις πωλήσεις εισιτήριων δηλώνουν οι εκπρόσωποι Τύπου της Ολυμπιάδας. Εχουν δίκιο να... εξάρουν τις ικανότητές τους ως πωλητές πλην όμως ο... λογαριασμός της όλης ιστορίας θα έρθει στο τέλος.

Βέβαια αυτό δεν τους ανησυχεί μια και δε θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν. Ας είναι... καλά (να τον «αρμέγουν») ο Ελληνας φορολογούμενος.

Οσο για τους περίφημους «χορηγούς», μάλλον διανύουν την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής τους μια και η παρουσία τους... επιβάλλεται διά της βίας αφού εφεξής θα είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τα εταιρικά τους σήματα παντού. Κι όταν λέμε παντού το εννοούμε.

«ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ», κατά τον πρωθυπουργό, η Ολυμπιάδα. Ελα όμως που δε θα φανεί! Γιατί τους άστεγους, τους τοξικομανείς και τους μετανάστες που συλλέγουν με επιχειρήσεις - σκούπα στην Ομόνοια, ξέρουν καλά να τους κρύβουν.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ξέρουν να φτιάχνουν λωρίδες, παρτέρια και υποδομές για άτομα με ειδικές ανάγκες στους κεντρικούς δρόμους, την ώρα που η λακκούβα, τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια και το κάκιστο οδόστρωμα είναι καθεστώς για τα παρακείμενα στενάκια.

Μέχρι στιγμής δεν έχει επιβληθεί πρόστιμο σε όσους δε χαμογελάνε στο δρόμο (ώστε να φαινόμαστε ένας ευτυχής και φιλόξενος λαός), όμως έχουμε καιρό ακόμη και όλα είναι πιθανά.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δίδακτρα και δημόσια Παιδεία

Με την απελευθέρωση των διδάκτρων η κυβέρνηση επέλεξε να δείξει ότι «στόχος της πολιτικής της είναι η δικαιοσύνη, η ασφάλεια και η σιγουριά για την οικογένεια, για τα παιδιά και για τους ιδιοκτήτες των εκπαιδευτηρίων»! Η απόφαση αυτή δεν είναι βέβαια ξεκομμένη από τις γενικότερες πολιτικές επιλογές που συντηρούν και ενισχύουν την ιδιωτική Παιδεία και την κάνουν μια ακόμα πιο επικερδή επιχείρηση. Η ρύθμιση του υπουργείου Ανάπτυξης, εκτός από τις αυξήσεις διδάκτρων (φτάνουν το 7,5% για τη νέα σχολική χρονιά) προβλέπει την πλήρη απελευθέρωση στα δίδακτρα των φροντιστηρίων, των Κέντρων Ξένων Γλωσσών, των ΙΕΚ και των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών (με το επιχείρημα ότι «ο ανταγωνισμός λειτουργεί ικανοποιητικά»)(!) ενώ και στα ιδιωτικά σχολεία ξεκινά από το 2005-2006 σταδιακή απελευθέρωση των διδάκτρων.

Το θέμα φέρνει για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια τα προβλήματα της δημόσιας δωρεάν Παιδείας, που οξύνονται με τις πολιτικές ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης που προωθούνται τα τελευταία χρόνια με γοργούς ρυθμούς. Ετσι, οι πρόσφατες ρυθμίσεις στο εξεταστικό διατήρησαν το λύκειο - προθάλαμο για την ανώτατη εκπαίδευση με το ίδιο το εξετασιοκεντρικό σύστημα να τροφοδοτεί την παραπαιδεία. Οι πολιτικές της «διά βίου κατάρτισης» που τόσο η τωρινή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση προσυπογράφουν, υπαγορεύουν το κυνήγι δεξιοτήτων μέσα από τα ΙΕΚ. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση πριμοδοτεί την ιδιωτική Παιδεία αναγνωρίζοντας τα πτυχία που παρέχουν τα διάφορα ιδιωτικά κολέγια, ενώ η κυβέρνηση υποστηρίζει ανοιχτά την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Για να μην αναφέρουμε και τις επιθυμίες που έχουν εκφράσει κατά καιρούς οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων για Παιδεία με «κουπόνι», ανοιχτή δηλαδή πριμοδότηση της ιδιωτικής Παιδείας με επιταγή η οποία θα δίνεται από το κράτος και θα εξαργυρώνεται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Η κυβέρνηση προτιμά - πιστή στις φιλελεύθερες επιλογές της - να καταπιαστεί με την αναβάθμιση της κερδοφορίας των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η πρόσφατη πρόταση του υπουργείου Παιδείας (προς το παρόν πάγωσε) που έδινε τη δυνατότητα στα ιδιωτικά σχολεία να προσλαμβάνουν στη θέση δασκάλων καθηγητές - ισοπεδώνοντας πτυχία και εργασιακές σχέσεις - προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα έλλειψης δασκάλων στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Το πρόβλημα της ύπαρξης, λειτουργίας και κερδοσκοπίας, μέσα από το εμπόριο ονείρων και δεξιοτήτων, είναι σύμφυτο με την πολιτική που δε συντηρεί απλά την ιδιωτική εκπαίδευση αλλά προωθεί την ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση πλευρών της δημόσιας Παιδείας ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη μεγιστοποίηση των κερδών σε όλους εκείνους που θησαυρίζουν από την ιδιωτική Παιδεία και παραπαιδεία. Οσοι προσπαθούν να αποδείξουν πως είναι δυνατή η συνύπαρξη της Παιδείας και της «ελεύθερης αγοράς», δεν πείθουν. Οι πραγματικές ανάγκες του λαού βρίσκονται στη διεκδίκηση μιας πραγματικά δημόσιας και δωρεάν Παιδείας όπου η «ελεύθερη αγορά» δε θα έχει θέση και δε θα βρίσκει ούτε πεδίο επιχειρηματικής δράσης.

Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Επέμβαση για το...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι το «νευρικό σύστημα» του Σουδάν. Και είναι - από αρκετά έως πολύ - ανεπτυγμένο στο κεντρικό και ανατολικό τμήμα της χώρας. Αλλά σχεδόν ανύπαρκτο στο δυτικό τμήμα. Δηλαδή, στην επαρχία Νταρφούρ (με επιφάνεια ίση με εκείνη της Γαλλίας), που πολλοί πιθανολογούν πως πέρα απ' τα βοσκοτόπια και τους υδροφόρους ορίζοντες «κρύβονται» λίμνες μαύρου χρυσού...

Ομως, είναι ήδη γνωστό πως στο διάσημο πλέον Νταρφούρ, κάποιοι ετοιμάζονται να βάλουν χέρι. Με πρώτους τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, τους Γάλλους, τους Ολλανδούς και τους Αυστραλούς, που ήδη έχουν δηλώσει πρόθυμοι για τη συμμετοχή τους στην εξαπόλυση μίας ακόμη επέμβασης. Για ...τους γνωστούς «ανθρωπιστικούς λόγους», όπως, π.χ., στη Σομαλία το '92 ή στο Κοσσυφοπέδιο το '99. Με το γνωστό κόστος σε ζωές άμαχου πληθυσμού, που τότε δε θα πέφτουν νεκροί (όπως τώρα) από τα πυρά των παραστρατιωτικών Τζαντζαγουίντ ή την πείνα... Αλλά απ' τα «αδέσποτα» πυρά των «πολυεθνικών δυνάμεων» επέμβασης, που ήδη ετοιμάζονται...

... ξαναμοίρασμα της τράπουλας!

Τα «παιχνίδια» πετρελαίου στο Σουδάν έχουν αρχίσει προ πολλού. Το 1965, η αμερικανική πετρελαϊκή CHEVRON ξεκίνησε τις έρευνες και γεωτρήσεις στο Νότιο και Ανατολικό Σουδάν. Αλλά για διάφορους λόγους τις εγκατέλειψε. Και μετά ανέλαβαν άλλες εταιρίες (κυρίως από Καναδά, Μαλαισία, Κίνα) που μέσα στην τελευταία 20ετία πραγματοποίησαν τεράστια έργα υποδομής κυρίως όσον αφορά στο δίκτυο πετρελαιαγωγών. Προ τριών ετών, στο παιχνίδι μπήκαν και άλλοι (π.χ. Πακιστάν, Αλγερία, αλλά και αμερικανικές εταιρίες).

Ομως, με δεδομένα τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή και στη Σαουδική Αραβία, κάποιοι (πολύ συγκεκριμένα οι ΗΠΑ και η Βρετανία) απαιτούν το ξαναμοίρασμα της τράπουλας. Ειδικά στο Σουδάν, που είναι ένα απ' τα βασικά κομμάτια που τους λείπουν στο πετρελαϊκό, γεωστρατηγικό παζλ της Ανατολικής Αφρικής, την οποία η Ουάσιγκτον θεωρεί πως ελέγχει σε μείζονα βαθμό. Οπως, άλλωστε, θεωρεί πως «σχεδόν ελέγχει» και τις περισσότερες δυτικοαφρικανικές πετρελαιοπαραγωγούς χώρες...

Ετσι, οι ανέστιοι (ως επί το πλείστον) κάτοικοι του Νταρφούρ, που ταλανίζονται τα τελευταία χρόνια από τη λαίλαπα των αραβικών παραστρατιωτικών οργανώσεων και απειλούνται με λιμοκτονία, σύντομα θα έρθουν αντιμέτωποι και με έναν ακόμη εφιάλτη. Εκείνον της στρατιωτικής επέμβασης, για «ανθρωπιστικούς λόγους»! Που σχεδιάζεται να εξαπολυθεί αφού, βεβαίως, βολιδοσκοπήσουν το έδαφος οι λιγότεροι από 500 στρατιώτες-«πειραματόζωα» της Αφρικανικής Ενωσης...

Κακομοίρης

«Ουδόλως μου χάλασε την όρεξη η τούρτα του Σαββόπουλου. Κακομοίρικη ήταν, κακομοίρηδες την έφαγαν. Στα μούτρα τους που λένε. Μεταξύ μας, και λίγα έκανε. Με τον ιλιγγιώδη ρυθμό αυτοκλωνοποίησης θα μπορούσε να είχε διαπράξει τα πάντα. Από μπέιμπι σίτερ των διδύμων του Καραμανλή και υποβολέας του Ανδρέα Μικρούτσικου, μέχρι να κάνει σεγκόντο στην Πάνια. Και τι μ' αυτό; Αλλο πράγμα ο καλλιτέχνης, εντελώς άλλο το έργο του. Αλλωστε οι άνθρωποι φεύγουν, η "συγκέντρωση της ΕΦΕΕ" μένει. Μην κάνετε το λάθος να τα ταυτίζετε. Αλλιώτικα κινδυνεύετε από σχιζοφρένεια. Γιατί πώς θα συμφιλιωθεί μέσα σας ο Σεφέρης της προδοτικής συμφωνίας της Ζυρίχης με τον Σεφέρη της μεγάλης ποίησης; Μωρέ δεν πα' να σουλατσάρει α λα μπρατσέτα με τον Γκλύξμπουργκ. Δικαίωμα και καπέλο του. Τι είμαι εγώ, ο παιδονόμος του; Εδώ κοτζάμ Γκορμπατσόφ κατέληξε πίτσα, ο Σαββόπουλος μας πείραξε; Δεν μπορεί, θα το έχετε ακούσει. Το πνεύμα (του καλλιτέχνη) πρόθυμον, αλλά η σαρξ (του κακομοίρη) αδύναμος!».

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή «Στήλη Αλατος», στα «ΝΕΑ».

Συνεντεύξεις...

Σειρά συνεντεύξεων σε ξένες εφημερίδες και πρακτορεία ειδήσεων δίνει τον καιρό αυτό ο Κ. Καραμανλής και, βέβαια, υπόσχεται «ωραίους και ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες». Οταν οι τελευταίοι τελειώσουν και με αρχή την καθιερωμένη, ετήσια πρωθυπουργική παρουσία στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης, στις αρχές Σεπτέμβρη, θα αρχίσει τις συνεντεύξεις Τύπου στα εγχώρια ΜΜΕ, για να μάθουν και οι ...ιθαγενείς το «λογαριασμό» του ...ωραίου και του ...ασφαλούς!

Οι κολασμένοι έχουν το δίκιο

Προκαλούν οι ξενοδόχοι. Ισχυρίστηκαν χτες ότι η σημερινή απεργία των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι «άνευ αντικειμένου και εκβιαστική»! Μάλιστα, δήλωσαν ότι είναι αυτοί, οι ξενοδόχοι, που έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων και ότι η απεργία αποτελεί παράγοντα δυσφήμισής τους. Τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας μέσα σε λίγες λέξεις θα τη ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς.

Ο «παράδεισος» που υπόσχονται οι ξενοδόχοι στους πελάτες τους στηρίζεται στο κολαστήριο που ζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στα μαγειρεία, τους διαδρόμους, στην υποδοχή και αλλού. Κολαστήριο που μεταφράζεται σε περίπου 500 ευρώ βασικό μισθό το μήνα. Λιγότερο, δηλαδή, για ορισμένες κατηγορίες, ακόμα και από όσο κοστίζει το δωμάτιο για μια βραδιά. Στο διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας που ξεκινά από την πρώτη, ακόμα, ώρα δουλιάς, καθώς οι ελαστικές μορφές εργασίας οργιάζουν στο χώρο. Με την πιο σκληρή από αυτές να είναι οι συμβάσεις μιας μέρας. Προσλαμβάνεσαι το πρωί και απολύεσαι το βράδυ. Είναι ακόμα πρόκληση και με όρους επικαιρότητας. Αυτούς στους οποίους αρνούνται να δώσουν πενιχρές αυξήσεις, αυτούς ακριβώς καλούν να σπεύσουν να αγοράσουν τα πανάκριβα εισιτήρια των Ολυμπιακών Αγώνων. Για να πλουτίσουν και άλλο οι πολυεθνικές.

Η προκλητική στάση των ξενοδόχων έχει πολλές αιτίες. Είχαν μάθει χρόνια τώρα να δρουν ασύδοτα, χωρίς να αντιμετωπίζουν μεγάλες αντιδράσεις. Τώρα που ο εργαζόμενος σήκωσε το κεφάλι του αιφνιδιάστηκαν γιατί «λογάριαζαν χωρίς το ξενοδόχο». Ειδικά, τώρα που περιμένουν να βγάλουν λεφτά με το τσουβάλι. Ενώ η στήριξη που τους παρέχεται όλα αυτά τα χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις του κεφαλαίου, σήμερα θεωρούν ότι δεν είναι αρκετή. Οι αντεργατικοί νόμοι, το κλίμα τρομοκρατίας, το χτύπημα των ΜΑΤ στην προηγούμενη απεργία δεν έχουν καταφέρει να πτοήσουν τους εργαζόμενους.

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι συνεχίζουν τον αγώνα τους, απαιτώντας κατώτερο βασικό μισθό 1.100 ευρώ. Οχι γιατί λατρεύουν το χρήμα, όπως κάνουν τα αφεντικά. Αλλά γιατί θέλουν, επιτέλους, να ζήσουν με κάποια αξιοπρέπεια, αυτοί και οι οικογένειές τους. Γιατί στο κάτω - κάτω αν δεν υπάρξουν αυτοί τα ξενοδοχεία δε λειτουργούν. Αυτοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, είναι οι μοναδικοί παραγωγοί του πλούτου. Τα χέρια τους και το μυαλό τους είναι η μοναδική κινητήρια δύναμη της ανθρωπότητας. Και αυτήν την καρπώνονται οι ξενοδόχοι και τα κάθε λογής αφεντικά.

Ηδη η μάχη που δίνουν τούτο τον καιρό οι ξενοδοχοϋπάλληλοι έχει σημειώσει μια σημαντική νίκη. Συνειδήσεις εκπαιδευμένες χρόνια από τους εργατοπατέρες στο φόβο και τη μοιρολατρία, αφυπνίστηκαν χάρη στη συνεπή δράση των ταξικών δυνάμεων. Εμαθαν ότι τα αφεντικά τρομάζουν «μη σπάσει η φούσκα από τα γλυκά που ροκανίζουν» μόνο μπροστά στον αταλάντευτο ταξικό αγώνα. Τούτη η πρώτη νίκη δεν πρέπει να μείνει εκεί. Αλλά να γίνει συνολικά κανόνας και τρόπος ζωής των εργαζομένων. Κι από αυτήν την άποψη, η σημερινή απεργία στα ξενοδοχεία απαιτεί τη στήριξη του συνόλου των εργαζομένων.